W 1901 roku załoga szkunera „Niue” Londyńskiego Towarzystwa Misyjnego, z nieustraszonym szkockim misjonarzem Jamesem Chalmersem na pokładzie, nieopatrznie wpadła w zasadzkę kanibali. Ich porąbane maczugami w kawałeczki ciała wojownicy przekazali kobietom, które natychmiast przyrządziły z nich potrawy. Jeszcze tego samego dnia „specjały” znalazły się w brzuchach tubylców. Czaszki Europejczyków dołączyły do setek innych, spoczywających na półkach w domu dla mężczyzn. Brytyjczycy nie wybaczyli aktu kanibalizmu mieszkańcom niegościnnej wyspy.
Dwa lata później ich karna ekspedycja krwawo rozprawiła się z wojownikami Goaribari. Te i wiele innych przykładów kanibalizmu obrazują zjawisko, które z punktu widzenia kolonizatorów było czymś wielce niepokojącym. Dodajmy jeszcze, że miejscowe plemiona od wieków toczyły z sobą walki, których wymiernym efektem byli brani do niewoli zakładnicy. W okresie bezwojnia kanibale zadawalać się musieli swoimi współplemieńcami, spożywając najczęściej własne kobiety.
Wprowadzone przez białych nowe obyczaje, wzrost świadomości związany z dostępem do edukacji oraz wiele innych zjawisk życia społecznego spowodowały ostateczne przezwyciężenie problemu kanibalizmu. Co ciekawe, stało się to dopiero w latach czterdziestych ubiegłego wieku. Wtedy okultystyczni kanibalizm przeniósł się do podziemi….
W wielu kręgach kulturowych kanibalizm jest społecznie akceptowany, choć w naszej kulturze to dowód na to, w jak wielkiej pogardzie mają oni życie. Plemię Kombai z Papui Nowej Gwinei uprawia go w ramach obrzędów magicznych i religijnych. Zdarzyło się nawet, że kanibale atakowali turystów.
Jednym z najdrastyczniejszych przykładów kanibalizmu, o jakim w ostatnich latach usłyszał świat, z całą pewnością był dramat, jaki na Polinezji Francuskiej *przeżyła para turystów z Niemiec. Na wyspie *Nuku Hiva wynajęli licencjonowanego przewodnika, który miał im pokazać okolicę. Wycieczka zakończyła się dramatycznie – przewodnik zgwałcił kobietę, a mężczyznę zastrzelił i zjadł. Kanibal za swój czyn został skazany na 28 lat więzienia.
Wydaje się, że w cywilizowanych społeczeństwach spożywanie ludzkiego mięsa jest czymś absolutnie niedopuszczalnym pod względem etycznym. W Chinach jednak wiele biznesów i instytucji czerpie korzyści z zabijania nienarodzonych dzieci. W końcu lat 70. XX wieku wprowadzono tam „politykę jednego dziecka”, która miała zahamować szybki wzrost liczby ludności. Jednak głównym narzędziem zapewniającym, iż owa polityka jest przestrzegana, jest aborcja.
Zdruzgotanej kobiecie udało się w końcu uwolnić. Po pewnym czasie w lesie znaleziono spalone szczątki Stefana, na co wskazywała m.in. szczęka. Przewodnik został skazany na 28 lat więzienia za zamordowanie i zjedzenie niemieckiego turysty oraz zgwałcenie jego dziewczyny. Przed sądem bezczelnie tłumaczył, że to Niemiec chciał go zgwałcić, więc on zgwałcił jego kobietę… z zemsty.
Na stronie ineternetowej Washington Times możemy przeczytać, że
„Mający siedzibę w Hongkongu Next Magazine poinformował w 2007 roku, że płody niemowląt stały się w Chinach popularnym suplementem zdrowia i urody. W prowincji Guangdong popyt na części ciał płodów był tak wysoki, że kupujący nabywali je bezpośrednio w szpitalach.”
W Chinach rytualny kanibalizmy znany jest od setek lat. Jednak do najdrastyczniejszych przypadków tego zjawiska dochodziło na przełomie lat 50. i 60. XX wieku, kiedy chęć szybkiego przekształcenia zacofanego kraju rolniczego w czołową potęgę przemysłową zakończyła się wielką klęską głodu. Z niedożywienia zmarło wtedy ok. 38 milionów Chińczyków. Właśnie z tamtego okresu słynne są praktyki na przykład zamieniania się przez rodziny dziećmi, w celu ich zjedzenia.
Wśród wielu plemion, tak jak u Papuasów, najbardziej rozpowszechniony był i jest kanibalizm endemiczny, polegający na spożywaniu zmarłych krewnych i przyjaciół. Zjedzenie kawałka upieczonego czy ugotowanego ciała zmarłej bliskiej osoby to oznaka najwyższego szacunku dla niej. Natomiast przyrządzanie obiadu z wroga skutkować miało przejęciem jego męstwa.
Tak właśnie postępowali Maorysi i Aborygeni z plemienia Wonkonguru. Silnie wierzyli, że spożywając fragmenty zmarłego, przejmują jego najlepsze cechy. Z tego samego powodu w Liberii, podczas wojny domowej w 1996 roku, żołnierze zjadali ludzkie serca.
Milton Blahyi, były przywódca tamtejszych partyzantów przyznał, że on i jego podwładni wielokrotnie brali udział w tradycyjnych rytuałach spożywania części ludzkich ciał. Robili to, by zapewnić sobie zwycięstwo w bitwach.
Hawajska mafia została założona przez Cosa Nostrę, kiedy rodzin mafijna z Los Angeles wysłała kilku gangsterów z Vegas na Hawaje, ponieważ podobno niektórzy hawajscy gangsterzy próbowali przenieść się do niektórych operacji w Vegas to Hawajska mafia porąbała tych dwóch gangsterów i odesłała ich z notatką „Pyszne, wyślij więcej”,
Jason Momoa jest prawdopodobnie członkiem ”Hawaiian Mafia”, zwanej również Firmą, która zajmuje się handlem ludźmi i składaniem ofiar z ludzi. Na wyspach składają ofiary z ludzi i pozbywają się ciał w oceanach, w tym na Hawajach i Polinezji Francuskiej, takich jak wyspa Bora Bora.
Jason Momoa w 2017 roku zagrał w filmie zatytułowanym ”The Bad Batch”, a jego postać „Miami Man” była kanibalem. Dla przykładu Hawajska pisarka Lois-Ann Yamanaka napisała wiersz o kanibalizmie. Kanibalizm jest również w mitologii hawajskiej.
Na uwagę zasługuje też dziwne i nietypowe zachowanie w stosunku do tych dwóch dziewczynek…..
Podobno Dwayne ”Rock” Johnson sam się przyznał że jego rodowód wywodzi się z klanu kanibali…
