Ralph Ring jest wspaniałym nowatorskim technikiem, który jako młody człowiek pod koniec lat pięćdziesiątych blisko współpracował z Otisem Carrem. Carr był uczniem wielkiego wynalazcy, Nikoli Tesli. On i jego zespół z powodzeniem zbudowali kilka latających dysków. W 1955 roku wcielono w życie przedsięwzięcie OTC Enterprises.
Byli na samym początku technologii budowy latających spodków, gdy rząd USA wymusił na nich zamknięcie projektu. Podczas dramatycznego eksperymentu Ralph Ring współpilotował piętnastometrowy dysk, którym poleciał na odległość 16 kilometrów, bardzo szybko przybywając do celu! W ten sam sposób wrócił do miejsca, z którego wystartował. W 1947 roku Carr zakończył badania nad latającymi pojazdami (podobnymi z wyglądu do lewitującego dysku Johna Searla) i próbował zainteresować tematem różne rządy i agencje uniwersyteckie. Próby zdobycia sponsorów spełzły jednak na niczym. Adresaci propozycji Carra byli zainteresowani raczej energią jądrową.
Otis Carr i jego projekt ziemskiego UFO.
Pod koniec lat pięćdziesiątych w Kaliforni zespół Carra dokonał kilku testów modeli latających spodków. Władze federalne zmusiły ich do zaprzestania prób, zaś prototypy dysków, wyposażenie i cała dokumentacja zostały skonfiskowane. Jako powody skonfiskowania podawano „narodowe bezpieczeństwo” i próby „powalenia systemu monetarnego Stanów Zjednoczonych”. Wraz z zakończeniem prac (inspirowanych dokonaniami Tesli) Carr podupadł na zdrowiu.
Zanim spotkał Carra, Ralph Ring pracował ze znanym francuskim oceanografem Jacquesem Cousteau. Pracował wówczas w finansowanym przez rząd laboratorium „Advanced Kinetics”. Ralph wkrótce zorientował się, że został opłacony w celu szukania odpowiedzi, ale władze federalne nie były zainteresowane innowacjami, które pomogłyby ludzkości. Były zainteresowane tylko rozrzutnym badaniem, a NIE poszukiwaniem odpowiedzi.
Później Ralph kupił ziemię w Arizonie, gdzie zbudował futurystyczny dom w kształcie dysku. Tak samo jak „Buckminster Fuller”, jego zaokrąglony dom był zadziwiająco podatny na działanie energii i było tak przez wiele dekad.
„Usłyszałem, że istoty pozaziemskie używają tej samej zasady, aby napędzać swoje pojazdy. Ich fizyka wydaje się współpracować w harmonii z ich świadomością. Pojazdy są wzmacniane mocą ich umysłów. Owe pojazdy nie będą działały bez pilotów. Słyszałem, że właśnie dlatego nie możemy obsługiwać ich pojazdów, bądź też nie możemy ich obsługiwać w sposób taki, jak to oni robią. Nie jesteśmy wystarczająco biegli umysłowo i duchowo. To są dwa sekrety pozwalające na uruchomienie spodków. Jest to posunięta do przodu inżynieria oraz inne zdolności umysłowe i duchowe. Możemy trochę spotęgować zdolności umysłowe, ale do spotęgowania duchowych jest dla nas jeszcze bardzo daleko…”, mówi Ring.
„Co więcej, czas został w jakiś sposób przestawiony. Czuliśmy, że znajdowaliśmy się w pojeździe jakieś piętnaście do dwudziestu minut. Potem powiedziano nam, że mierzono czas i wyszło, że w pojeździe przebywaliśmy nie dłużej niż trzy, cztery minuty. Nadal nie mam żadnego pomysłu, jak to działało. Zbudowaliśmy pojazd dokładnie według instrukcji Carra. Wszystko musiało być doskonałe… wszystko musiało być tak ustawione albo on powiedział, że to nie będzie działało, że to pewnego rodzaju symbiotyczny stan pomiędzy człowiekiem i maszyną”, mówi Ring.
Otis Carr stwierdził, że rdzeń jego statku kosmicznego będzie ogromną baterią, która będzie się obracała z tą samą szybkością, co pojazd. Byłaby ona ponownie ładowana w wyniku własnego ruchu. Wierzył, że mogłaby zostać stworzona bateria odpowiednich rozmiarów i że mogłaby ona zasilać największą generującą energię elektryczną roslinę, obsługiwać samochody, ogrzewać dom lub nawet napędzać jakąś maszynę.
15 kwietnia 1959 roku w Oklahoma City w obecności setek ludzi miało miejsce „wielkie uruchomienie”. Widzom powiedziano, że prototypowy dysk uniesie się na wysokość 140 do 180 metrów. Po kilkugodzinnym opóźnieniu ogłoszono, że uruchomienie spodka było przekładane z powodu „źle zaprojektowanych wsporników”. Tak naprawdę Otis Carr został przewieziony do szpitala z krwotokiem płucnym.
Major Wayne Aho, były Oficer Inteligencji Armii Kombatanckiej w czasie II wojny światowej, ogłosił, że będzie pilotował pojazd podczas lotu na ksieżyc 7 grudnia 1959 roku. Podróż trwałaby 5 godzin i pojazd pozostawałby na orbicie przez 7 dni przed powrotem na Ziemię. 2 czerwca 1960 roku Carr powiedział trzystuosobowej widowni, że „zdradziecką nieścisłością było powiedzenie lub wnioskowanie, że my [z OTC Enterprises] przyjechaliśmy do Kaliforni żeby ściągać pieniądze ze sprzedaży akcji”. Amerykańskie Biuro ds Bezpieczeństwa i Komisja ds Handlu wysłały nakaz sądowy przeciwko Carrowi, zabraniając mu sprzedaży akcji. Wkrótce w różnych publikacjach prasowych nazywano go „naciągaczem”, zaś „True Magazine” nazwał go „żartownisiem”.
Kilka słów od Billa Ryana z „Camelot Project”:
Nie mamy wątpliwości co do stuprocentowej prawdomówności Ralpha Ringa. Każdy, kto go spotkał i usłyszał jego historię, jest w stanie w pełni go zrozumieć. Jednakże wydarzenia, o których opowiada, miały miejsce prawie 50 lat temu i istnieją pewne inżynieryjne szczegóły, których on z oczywistych względów nie jest w stanie sobie przypomnieć.
Czuję się prawie jak członek rodziny Tesli, ponieważ przez pewien czas w latach osiemdziesiątych byłem przyjacielem pióra Arthura Matthewsa. Arthur zmarł w 1986 roku. Mógłby być jak syn Nikoli Tesli. Był współautorem książki „The Wall of Light”.
Po przeczytaniu książki Margaret Storm „Return of the Dove” nieco bardziej zaznajomiłem się z Otisem Carrem.
”Wiedziałem bardzo mało, prócz tego, że jego latające dyski nigdy nie zostały dopuszczone do sprzedaży ani też udostępnione społeczeństwu. Pamiętam pytanie Arthura „Dlaczego nikt nie może się załapać na przejażdżkę w chwili, gdy ludzie widują latające spodki UFO?”.
Teraz rozumiem, dlaczego. Ostatnio cudownym dla mnie przeżyciem było odnalezienie w Projekcie Camelot samego Ralpha Ringa! Czytelniku, wyjmij 15 minut ze swojego życia, kliknij na link i obejrzyj materiał wideo od Ralpha. Ściągnij ten plik i roześlij go innym. Odkrycie szczegółów projektu spodka Carra i tego, co się wtedy wydarzyło, było dla mnie niewiarygodnym doświadczeniem.
Źródło: