<p>Nazwa Eksperyment Philadelphia wywodzi się ;z faktu stacjonowania okrętu Amerykańskiej Marynarki Wojennej ;<em>USS Eldridge</em> ;w stoczni w Philadelphii w New Jersey, niedaleko Nowego Jorku. To właśnie ten okręt był sceną dramatu jaki rozegrał się w tamtych pamiętnych dniach. </p>



<p>Druga lokalizacja, Montauk Point, znajduje się na Long Island w Nowym Jorku na najbardziej wysuniętej jej części w podziemnej bazie, tam gdzie znajduje się latarnia morska. 40 lat później rozegrała się ; tam druga część dramatu, która pochłonęła ogromną ;liczbę ofiar. ; ; </p>



<p>Nazwa Eksperyment Philadelphia wywodzi się ;z faktu stacjonowania okrętu Amerykańskiej Marynarki Wojennej ;<em>USS Eldridge</em> ;w stoczni w Philadelphii w New Jersey, niedaleko Nowego Jorku. To właśnie ten okręt był sceną dramatu jaki rozegrał się w tamtych pamiętnych dniach. Druga lokalizacja, Montauk Point, znajduje się na Long Island w Nowym Jorku na najbardziej wysuniętej jej części w podziemnej bazie, tam gdzie znajduje się latarnia morska.</p>



<p>40 lat później rozegrała się ; tam druga część dramatu, która pochłonęła ogromną ;liczbę ofiar. ; ;Poniższy artykuł powstał na bazie książki Petera Moona “Project Montauk: Experiments in Time”, Silver Anniversary Edition (wydanie październik 2018 rok), która opisuje zeznania Prestona Nicholsa. Był on inżynierem elektrykiem, odpowiedzialnym za sprawne działanie urządzeń oraz za ich zasilanie energią elektryczną. </p>



<p>Co gorsza, do dnia dzisiejszego niejasny jest akt własności terenu, na którym mieści się ;wspomniana baza, co jeszcze bardziej komplikuje uzyskanie dostępu do “opuszczonej” i “nieużywanej” placówki na Montauk Point. Peter Moon wskazuje na dużą możliwość zaangażowania się ;w to społeczeństw okultystycznych wraz z osobą ;sławnego<strong> Aleistera Crowleya.</strong> Całe to wydarzenie jest bardzo podejrzane odnośnie czasu wystąpienia, konsekwencji oraz swojego zakresu, co dodatkowo przemawia za faktem zaangażowania się ;w projekt tajnych społeczeństw zajmujących się ;czarną magią. ; </p>



<p>Początek Eksperymentu Philadelphia miał miejsce ponad dekadę wcześniej, czyli już ;w latach 30 ub. wieku na Uniwersytecie w Chicago. Naukową bazę matematyczną pod badania nad maskowaniem obiektów w spektrum światła widzialnego położył matematyk David Hilbert, który w 1912 roku opracował nową ;matematykę (zwaną ;Przestrzenią ;Hilberta) oraz dr Levinson, który opracował tzw. równania czasu Levinsona (Levinson Time Equations). ;</p>



<p>Dopiero 14 lat później w 1926 roku Hilbert spotyka się ;z dr John von Neumannem i dzieli się z nim swoimi odkryciami. Von Neumann zapożyczył od niego bardzo wiele wiedzy, którą następnie połączył z równaniami Levinsona i rozwinął w praktyczne metody wykorzystane w projektach niewidzialnych obiektów. ;</p>



<p>Na chicagowskim uniwersytecie rolę ;dziekana pełnił dr John Hutchinson Sr., który był wtajemniczony w dzieła dr Kurtenhauera, fizyka australijskiego, który wykładał w tamtym czasie na uniwersytecie. Później dołącza do nich sławny Nikola Tesla, z którym wspólnie badają ;naturę relatywistyczną oraz zagadnienie niewidzialności. ;</p>



<p>W 1933 roku na Uniwersytecie Princeton formuje się Instytut Badań Zaawansowanych, w który zaangażowany są postacie takie jak: Albert Einstein ; ;i John von Neumann, niezwykle błyskotliwy matematyk i naukowiec. Wkrótce cały projekt zostaje przeniesiony do Princeton i tam opracowany w dalszym stopniu. ;</p>



<h4 class="has-text-align-center has-vivid-cyan-blue-color has-text-color wp-block-heading">ROLA TESLI</h4>



<p>W 1936 roku projekt rozbudowano, a Nikola Tesla objął rolę dyrektora. Z Teslą w zespole częściowe maskowanie obiektów zostało osiągnięte jeszcze pod koniec tego samego roku. Badania były prowadzone nadal i w 1940 roku przeprowadzono pełny test w wojskowej stoczni w Brooklinie. Obiektem doświadczenia był niewielki okręt zasilany generatorami prądu z innych statków, bez załogi na pokładzie. ;</p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter is-resized"><img src="https://kosmiczneujawnienie.com/wp-content/uploads/2019/06/image-19.png" alt="" class="wp-image-5356" width="182" height="272"/></figure></div>



<p>Do 1941 r. Tesla posiadał całkowite zaufanie władz federalnych. Dostarczono mu okręt, który miał być obiektem doświadczenia i okryto go szczelnie sławnymi cewkami Tesli. W miarę ;rozwoju projektu naukowiec zaczął sobie uzmysławiać, że będzie to niebezpieczne dla personelu, którego ciała fizyczne i umysły będą bardzo mocno dotknięte działaniem pola elektromagnetycznego o ogromnym natężeniu. Być może stało się ;tak ze względu na to, że potrafił on w pełni wyobrazić to sobie w swoim umyśle, gdyż miał bardzo rozwiniętą inwencją ;twórczą. Von Neumann nie zgadzał się z tym stwierdzeniem, jednak Tesla poprosił o więcej czasu, czego mu odmówiono. ;</p>



<p>Prawdopodobnie wpływ na to miał fakt, że mniej więcej w 1900 roku podczas jednego ze swoich eksperymentów przyznał się, że skontaktowała się ;z nim cywilizacja pozaziemska. To samo miało miejsce w 1926 roku, gdzie dodatkowo cywilizacja ta poinformowała go, że jeśli nie zmieni projektu to życie straci wielu ludzi. ;</p>



<p>Rząd zainteresowany był tylko wygraniem ; ;II Wojny Światowej i z tego powodu naciskał na szybkie ukończenie prac nad maskowaniem obiektów. Takie podejście bardzo poruszyło Teslę i z tego też powodu w 1942 roku dokonał sabotażu eksperymentu, a następnie albo rzucił pracę albo został z niej zwolniony. W 1943 roku Nikola Tesla umiera.</p>



<p>Autor książki podaje tutaj kontrowersyjną informację, że rzekomo istnieje ewidencja świadcząca o tym, że Tesla został przetransportowany do Anglii, a skremowano i pochowano faceta podobnego do niego, co było sprzeczne z ortodoksyjną wiarą ;wyznawaną ;przez jego rodzinę. Jedno jest pewne: cała dokumentacja z jego dziełami została skonfiskowana i do dzisiaj nie ujrzała światła dziennego. ;</p>



<p>Stanowisko dyrektora przejmuje dr von Neumann i wylicza, że do zasilania eksperymentu będą potrzebne dwa ogromne generatory prądu. W 1942 roku zaczyna się ;budowa okrętu USS Eldridge w suchym doku. Pod koniec tegoż roku Neumann rozpoznaje, że przeprowadzenie eksperymentu może skończyć się ;śmiercią ludzi, ; ;dokładnie tak jak Tesla przewidział to rok wcześniej. </p>



<p>W tym momencie żąda trzeciego generatora prądu wspomagającego poprzednie dwa, jednak pomimo ukończenia budowy na czas, nie udaje mu się zsynchronizować go z dwoma poprzednimi. Eksperyment próbny wyrwał się spod kontroli, pomocnik żołnierz Marynarki Wojennej mocno oberwał i wpadł w śpiączkę na 4 miesiące, a następnie opuścił projekt. Trzeci generator wycofano i z tego powodu von Neumann był bardzo niezadowolony, ale jego przełożeni nie chcieli ;już dłużej czekać. ;</p>



<p>20 lipca 1943 roku zapada decyzja, że eksperyment jest gotowy na kolejny test. ; ;Bracia Edward i Duncan Cameron przejmują kierownictwo w centrali nawigacyjnej i przeprowadzają test. Zapewniono 15 minutową ;niewidzialność okrętu, jednakże zaraz po tym wydarzeniu ludzie zgłaszają poważne dolegliwości zdrowotne: bóle głowy, mdłości oraz pomieszanie umysłowe i dezorientację. Potrzebowano więcej czasu, jednak ostateczny termin przeprowadzenia eksperymentu nieodwołalnie wyznaczono na 12 sierpnia 1943 roku. W celu uniknięcia ofiar w ludziach von Neumann postanawia, że eksperyment będzie przeprowadzony w okrojonym zakresie, a jako cel obrano sobie niewykrywalność przez radary wojskowe. ;</p>



<p>Na 6 dni przed finałową ;datą, 6 sierpnia 1943 roku pojawiają ;się ;3 latające obiekty UFO i wiszą ;w powietrzu. Dnia 12 sierpnia 1943 r. rozpoczyna się eksperyment właściwy i po załączeniu dopływu energii elektrycznej 2 z nich odlatują, a jeden latający spodek zostaje wciągnięty w podprzestrzeń i ląduje w bazie podziemnej w placówce Montauk. ;</p>



<p>Raport Duncana opisuje, że przez pierwszych 6 minut nic nie wskazywało na dramat, który miał się zaraz rozegrać. Wyglądało nawet na to, że wszystko pójdzie zgodnie z planem, gdyż ;ciągle można było zobaczyć kontur okrętu, aż ;do czasu, gdy nastąpił nagły niebieski błysk i wszystko zniknęło. Natychmiast pojawiają ;się problemy: główny maszt nadajnika radiowego ulega uszkodzeniu, ludzie zostają wtopieni w ściany budynku, a inni chodzą z pomieszanymi zmysłami w całkowitej dezorientacji. ; ;</p>



<p>Bracia Duncan i Edward pozostają nie dotknięci traumą, gdyż ściany pomieszczenia z którego kontrolują przebieg eksperymentu działają ;jak tarcza ochronna przed zabójczym promieniowaniem elektromagnetycznym. Oglądając horror sytuacji, bracia bez skutku usiłują odłączyć ;zasilanie.</p>



<p>Dokładnie 40 lat później, 12 sierpnia 1983 roku, w tym samym miejscu na Montauk Point odbywa się inny eksperyment. Badania wykazały, że Ziemia jak każdy żywy organizm przechodzi przez cykle, w tym wypadku 20 letnie. Każdy nowy cykl zaczyna się 12 sierpnia, co zgrało się ;z tą ;samą ;datą w 1983 roku i dostarczyło dodatkowej zmiennej dla funkcji łączącej Ziemię i okręt USS Eldridge, która wywołała wciągnięcie jednostki morskiej w podprzestrzeń. ;</p>



<p>Bracia Cameron nie byli w stanie wyłączyć zasilania urządzeń na okręcie w 1943 roku, gdyż powstały tunel czasowy pobierał energię ;elektryczną z generatora znajdującego się ;również ;w Montauk Point, jednak w 1983 roku. Zrozumieli, że przebywanie na statku staje się ;niebezpieczne więc wyskoczyli za burtę i … zostali wciągnięci w tunel czasowy i przeniesieni do 1983 roku. Bardzo szybko odnaleziono ich i sprowadzono schodami do podziemnej bazy. </p>



<p>Von Neumann spotyka się ;z nimi i obecnie jako stary mężczyzna mówi im, że spodziewał się ;ich tutaj. Wyjaśnia, że doszło do sprzężenia zwrotnego i zakotwiczenia tunelu czasowego w dwóch tych datach w podprzestrzeni. Powiedział im, że czekał na tę ;chwilę od 1943 roku i że muszą tam wracać, gdyż ;ich technicy w czasie obecnym (1983 rok) nie są ;w stanie wyłączyć zasilania, by zakończyć obecnie trwający fatalny eksperyment. ; ;</p>



<p>Duncan wraz z Edwardem odbywają w rzeczywistości kilka misji do 1943 roku. Podczas jednej z nich Duncan utyka w bocznym tunelu czasowym, który dla naukowców aż ;do dzisiaj jest wielką ;tajemnicą. Naukowcy uznają te tunele za nierzeczywiste jednak ostrzegano Duncana przed nimi, by pod żadnym pozorem w nie nie wstępował. Pomimo starań nie udało się uniknąć ;tego przykrego wydarzenia. Niedługo po nim jego brat również ;tam trafia. </p>



<p>Gdy to nastąpiło to okazuje się, że ujawnia się pewna grupa istot pozaziemskich. Wtedy wychodzi na jaw, że boczny tunel czasowy jest ich robotą – pułapką, która została sztucznie stworzona w oparciu o ich technologię. Zanim wypuścili braci Cameron, zażądali pewnych urządzeń. Urządzenia te służyły do zasilania ;kryształowego twardego dysku, znajdującego się ;na uwięzionym pojeździe UFO w podziemnej bazie Montauk. Nie mieli oni problemu z pozostawieniem ludziom swojego statku kosmicznego, jednak twardy dysk, pozostający tajemnicą ;dla naukowców, stanowczo zabierają ze sobą. ; ;</p>



<p>Dwaj bracia powracają do bazy Montauk i odzyskują twardy dysk dla kosmitów, a następnie na stałe wracają ;do dr Neumanna, gdzie mogą ;dalej wykonywać jego polecenia. ;</p>



<p>W ostateczności udaje im się ;powrócić do 1943 roku na okręt USS Eldridge, gdzie niszczą ;generatory zasilające, odcinają kable i uszkadzają nadajniki. Zanim tunel czasowy zamyka się na dobre, Edward ostatecznie pozostaje w 1943 roku natomiast jego brat Duncan z niewiadomych powodów przenosi się ;z powrotem do 1983 r. Okazuje się ;to dla niego fatalne w skutkach. ;</p>



<p>Duncan po przeniesieniu do 1983 roku nie tylko traci kontakt ze swoim zerowym punktem czasowym, ale także traci kontakt z macierzystą linią ;czasową. W jego przypadku następuje gwałtowne starzenie się, które dąży w kierunku nieuchronnej śmierci. Peter Moon sam nie wie w jaki sposób, jednak wiadomym jest, że von Neumann przenosi Duncana do innego czasu w przeszłość, gdyż jest on zbyt cenny, by pozwolić mu umrzeć. Neumann szacuje, że śmierć ;Duncana mogłaby spowodować ;nieobliczalne w skutkach paradoksy czasowe i musiano jej zapobiec za wszelką ;cenę. ;</p>



<p>Ciało Duncana ulegało gwałtownemu rozkładowi i nie było nic, co naukowcy mogliby zrobić, by to powstrzymać. Badania naukowe bardzo jasno określają, że każdy człowiek posiada zerowy punkt czasowy oraz unikatową ;sygnaturę ;elektromagnetyczną. Jeśli by sygnatura ta mogła być ;w jakiś sposób zachowana to Duncan przeżyłby ten kryzys w chwili, gdy jego ciało rozpadnie się ;ze starości. Peter Moon opisuje, że naukowcy z Montauk doskonale znali sygnaturę elektromagnetyczną Duncana, jednak nie posiadali oni wiedzy na temat tego w jaki sposób jego “dusza” czy “sygnatura” mogła zostać przetransferowana do innego ciała. ;</p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter size-large is-resized"><img src="https://globalna.info/wp-content/uploads/2020/03/Screenshot-6-5.png" alt="" class="wp-image-2936" width="498" height="293"/></figure></div>



<p>Pomoc w znalezieniu nowego ciała oparła się o jego biologicznego ojca A. Duncana Cmerona Seniora. ;</p>



<p>Osoba Camerona Seniora posiadała tajemniczy charakter. Pięciokrotnie żonaty, posiadający szerokie kontakty i nie pracujący zawodowo spędził swoje życie na budowie jachtów i podróżach do Europy. Niektóre osoby twierdzą, że w czasie rejsów zajmował się ;przemycaniem do USA Nazistów i niemieckich naukowców. Istnieje tylko jeden namacalny dowód, który łączy go z kręgami wywiadowczymi: znalazł się na fotografii pośród wyróżnionych absolwentów personelu należącego do wywiadu w Akademii Straży Wybrzeża. Oficjalnie nie był w żaden sposób z nią połączony. ;</p>



<p>Grupa naukowców, przy pomocy technologii z Montauk, kontaktuje się ;z Duncanem Cameronem Seniorem w 1947 roku i nakazuje mu, by postarał się o jeszcze jednego syna. Po kolejnym dziecku płci żeńskiej, wreszcie w 1951 roku rodzi się upragniony syn, któremu również dają na imię Duncan. ; ;</p>



<h4 class="has-text-align-center has-vivid-cyan-blue-color has-text-color wp-block-heading">TAJEMNICZA TECHNOLOGIA</h4>



<p>Technologie z Montauk były niezwykłe, jednak nie na tyle zaawansowane, by przenieść Duncana z 1983 do 1951 roku bezpośrednio po urodzeniu dziecka. Być może rolę odgrywały tam jeszcze inne czynniki, jednak pewne jest to, że umierającego ze starości Duncana przeniesiono, zgodnie z 20 letnimi cyklami ziemi, do 1963 roku i tamże przeniesiono ;jego biosygnaturę ;elektromagnetyczną do nowego ciała. Duncan Junior nie posiada żadnych wspomnień sprzed 1963 roku i jest oczywistym, że ktokolwiek poprzednio posiadał jego ciało, został zmuszony do opuszczenia go. ; ;</p>



<p>Następnie „nowy” Duncan kontaktuje się w listopadzie 1984 roku z Prestonem Nicholsem, podczas gdy ten prowadzi dochodzenie w sprawie podziemnej bazy w Montauk, z której emitowane są ;częstotliwości w paśmie 410-420 MHz, które są odpowiedzialne za wywieranie wpływu na umysły ludzkie. ;</p>



<p>Cofnijmy się jednak ponownie do 1943 roku. Po fatalnym eksperymencie z sierpnia tegoż roku Amerykańska Marynarka Wojenna zwołuje konferencję ;za konferencją i po 3 dniach spotkań nie dochodzi ;tam do żadnych konkretnych wniosków. Zapada decyzja o przeprowadzeniu jeszcze jednego doświadczenia o takiej samej naturze. ;</p>



<p>Pod koniec października 1943 roku okręt USS Eldridge wprowadzony jest ponownie do suchego doku na ostateczny eksperyment. Tym razem przeprowadza się ;go bez uczestnictwa personelu, a cała załoga kontroluje zdalnie przebieg doświadczenia z pokładu innego okrętu. Rezultatem tego było ; ;osiągnięcie niewidzialności okrętu na około od 15 do 20 minut. Gdy personel ponownie wszedł na pokład okazało się, że zniknęły niektóre urządzenia: 2 nadajniki i generator energii elektrycznej. Pomieszczenie kontrolne wyglądało jak pobojowisko, jednak generator zerowego punktu czasowego został nienaruszony. Cały rekwizyt został przeniesiony do tajemnego miejsca. ;</p>



<p>Marynarka wojenna umyła ręce i wkrótce formalnie dokonała wodowania jednostki USS Eldridge, a dziennik pokładowy nie wykazywał żadnych aktywności okrętu przed 1944 rokiem. ;</p>



<p>Zgodnie z doniesieniami od Al Bieleka, Edward Cameron kontynuował swoją pracę w Marynarce Wojennej po powrocie do lat 40. Z jakichś powodów jego pamięć dotycząca Eksperymentu Philadelphia została mu wymazana wraz ze wszelkimi informacjami dotyczącymi tajnych ; ;technologii. ;</p>



<p>Al Bielek twierdzi, że techniki odmładzania zostały użyte na Edwardzie Cameronie w tym celu, by umieścić go w rodzinie Bieleka w nowym ciele. Jego rodzina została celowo wybrana do tego celu, gdyż ;urodziło się ;tam tylko jedno dziecko, które i tak umarło jeszcze przed upływem roku. Ponoć zamieniono to dziecko na Edwarda, a rodzicom wyprano mózgi tak, by nic nie pamiętali … od tego momentu Edward Cameron stał się ;znany jako Al Bielek. </p>



<p>Dorastał w poczuciu swojej własnej tożsamości, zdobywał edukację i został inżynierem. W ostateczności skończyło się ;tak, że zaczął pracować nad Projektem Montauk. Dopiero w 80 latach zaczął odzyskiwać pamięć odnośnie swojej poprzedniej tożsamości. W chwili pisania tej książki Al z uporem bada temat Eksperymentu Philadelphia i planuje napisanie kolejnej książki. Jego celem jest udowodnienie największym sceptykom tego, że eksperyment ten naprawdę ;miał miejsce. ; ;</p>



<p>Zanim przejdziemy do dalszej części Eksperymentu Philadelphia, musimy tutaj jeszcze poruszyć ważny temat technologii odmładzania. Jest ona powiązana z Nikola Teslą, który również pierwotnie pracował nad tym eksperymentem. Opracował on urządzenie, które pomagało żeglarzom w odzyskaniu utraconego odniesienia czasowego, które zostawało mocno naruszone podczas długich rejsów. Ponoć albo rząd, albo inna osoba prywatna opracowała to urządzenie do uzyskiwania fizycznego odmładzania czy cofania zegara biologicznego. ;</p>



<p>Tesla twierdził, że jeśli zerowy punkt czasowy zostałby przemieszczony do przyszłego czasu, to tak naprawdę osoba taka nie odczułaby wcale upływających lat. Natomiast jeśli osoba taka zostałaby cofnięta o 20 lat wstecz (bez przemieszczania zerowego punktu czasowego) to ciało danej osoby czerpałoby odniesienie poczucia czasu z tego punktu czasowego znajdującego się ;gdzieś ;w przyszłości. ;</p>



<p>Przenieśmy się teraz w czasie do lat 80, gdzie odbywa się ;coś, ;co nosi ;kodową nazwę Projekt Phoenix III. Ważną ;rzeczą jest tutaj to, że po wszystkich straszliwych rzeczach jakie wydarzyły się w Projekcie Phoenix III, niewielka grupa naukowców powiedziała sobie “Dość!”. Oglądano ; ;tam serię ;tragedii ludzkich, straszliwe tortury i krzywdę, a wszystko to w imię bliżej nieokreślonych eksperymentów.</p>



<p>Opiszemy teraz zeznania Prestona Nicholsa odnośnie tego, co wydarzyło się 12 sierpnia 1983 roku. ;</p>



<p>5 sierpnia 1983 roku zapada decyzja o załączeniu nadajnika, który miał pracować nieustannie aż do odwołania. Nic nie działo się aż do 12 sierpnia 1983 roku. W tym oto dniu sprzęt z czymś się zsynchronizował. Nie wiadomo jakiej funkcji czasowej system tam używał, ale wiadomo jest, że w otworzonym portalu czasowym nagle pojawił się okręt USS Eldridge użyty w 1943 roku do przeprowadzenia Eksperymentu Philadelphia. Okazało się, że tunel czasowy zakotwiczył się ;właśnie z tym okrętem! ;</p>



<p>Preston nie wie, czy było to działanie zamierzone, czy przypadkowe, jednak zważywszy na 20 letnie cykle Ziemi, wyglądało na to, że ktoś celowo dokonał takiej próby właśnie w tym czasie. ;</p>



<p>W tej samej chwili pojawił się ;również Duncan Cameron z 1943 roku. Zadano sobie dużo trudu, by obie jego kopie nie spotkały się ze sobą i nie wywołały jakiegoś paradoksu czasowego. ;</p>



<p><strong>W tym momencie eksperyment przybrał rozmiary apokalipsy: wszelkie prawa natury zostały naruszone, a wszyscy ludzie zaangażowani tam czuli się ;bardzo niekomfortowo. Preston Nichols wraz z 3 innymi kolegami od kilku miesięcy głośno wyrażali swoje obawy odnośnie tego projektu. Wypowiadali swoje opinie na temat pułapek czasowych i ewentualnej karmy całej planety. ;</strong></p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter size-large is-resized"><img src="https://globalna.info/wp-content/uploads/2020/03/Screenshot-5.png" alt="" class="wp-image-2937" width="494" height="270"/></figure></div>



<p>Ktoś podszedł do Duncana, siedzącego na Krześle Montauk w transie i powiedział: „Nadszedł czas!”. ;</p>



<p>W tej chwili Duncan zamanifestował przy pomocy Krzesła Montauk ze swojej podświadomości straszliwą ;bestię. Nadajnik przedstawił ją jako owłosionego potwora, który był ogromny, wygłodzony i wściekły. Nie pojawiła się ona gdzieś w strefie zero, ale w bazie pośród ludzi. Pożerała wszystko co nadawało się ;do pożarcia i niszczyła wszystko co napotkała na swojej drodze. Kilku różnych ludzi widziało ją, ale każdy z nich opisywał ją ;w inny sposób. Mierzyła ona sobie od 3 do 10 metrów wzrostu w zależności od tego kto opowiadał tę historię. Preston osobiście wierzy, że mierzyła ona około 3 metrów wysokości. Nikt w tym środowisku nie znajdował się w takim stanie umysłu, który pozwoliłby na trzeźwą ocenę całej sytuacji. ;</p>



<p>Przełożony Prestona wydaje polecenie o odcięciu zasilania z generatora, by powstrzymać horror, który rozgrywał się przed ich oczami. Działanie to nie przyniosło skutku i podjęto decyzję, że należy to powstrzymać ;za wszelką ;cenę. Plan działania przewidywał dwie równoległe akcje. Jedna z nich polegała na tym, że ktoś musiał dostać ;się na okręt USS Eldridge, by wyłączyć tam nadajnik, a jeśli to się okaże niewystarczające to należy go zniszczyć. </p>



<p>Druga natomiast należała do Prestona i dyrektora projektu, którzy mieli wyłączyć nadajnik w bazie na Montauk Point. Udali się do stacji transformatorowej i odłączyli cały obszar na Long Island … co okazało się bezskuteczne. Energia elektryczna ciągłe napływała i wszystko nadal działało. Kolejnym posunięciem było fizyczne odcięcie kabli zasilających biegnących pod ziemią. Preston załatwił sprawę palnikiem acetylenowym … co również nie przyniosło żadnego skutku. Światła w bazie nadal się ;świeciły. ;</p>



<p>Zrozumiano, że musi tam być jakieś alternatywne zasilanie więc wyszarpano kable doprowadzające prąd do nadajnika. W tym momencie światła w bazie przygasły i komputer przestał działać, jednak światła w budynku nadawczym cały czas się świeciły. Preston wraz z dyrektorem udali się ;do budynku, w którym fizycznie znajdował się nadajnik i odcięto kable od głównego panelu sterowania, a następnie od głównego nadajnika. Światła zgasły, ale nadajnik ciągle działał. Wtedy Preston pobiegł do góry i zaczął rozbijać poszczególne komponenty nadajnika i odcinać kolejne zwoje kabli. W ostateczności nadajnik jęknął niskim dźwiękiem i zatrzymał się. ;</p>



<p>Cel został osiągnięty! W tym momencie portal został zamknięty, bestia rozpłynęła się w powietrzu i był to koniec tego epizodu. ;</p>



<p>Dopiero po zatrzymaniu eksperymentu uzmysłowiono sobie to, co się ;tam wydarzyło. Po odcięciu głównego zasilania żadne światła nie wyłączyły się. Zasilanie nie dopływało do bazy. Gdy Preston z głównym dyrektorem odcięli kable zasilające nadajnik wraz z komputerami, cała baza została odłączona od dopływu prądu, jednak nadajniki działały bez użycia komputerów i energii elektrycznej. ;</p>



<h4 class="has-text-align-center has-vivid-cyan-blue-color has-text-color wp-block-heading">KONKLUZJA</h4>



<p>SYSTEM WSZEDŁ W TRYB ZASILANIA ENERGIĄ POLA ZEROWEGO. ;</p>



<p>Obydwa systemy, jeden w 1943, a drugi 1983 roku, były sprzężone ze sobą. Wymieniały pomiędzy sobą niewyobrażalną ;wprost ilość energii. Z tak gigantyczną ;energią ;krążącą pomiędzy nimi wszystkie obwody elektryczne pozostawały ciągle aktywne.</p>



<p>Co ważniejsze, generatory mocy ustanawiając połączenie pomiędzy 1943 a 1983 rokiem, przez ciągłe odbijanie energii pomiędzy tymi okresami czasowymi, wytworzyły stabilny wir czasowy, taki jakby tunel czasowy, który mógł następnie zostać zamanifestowany w dowolnym punkcie czasowym. ;</p>



<p>Jeśli ktoś chciałby dostać ;się do 1923 roku to należałoby tego dokonać ;ze skrajnej pozycji z 1943 roku. Daty zawierające się pomiędzy 1943 a 1983 mogły być osiągane odpowiednio z 1963 roku. Nie oznacza to, że podróże w czasie mogłyby się odbywać tylko w taki sposób, jednak była to najwygodniejsza forma przenosin w czasie. ;</p>



<p>Ważnym komponentem podróżowania w tunelu czasowym było coś, ;co jest nazywane „efektem świadka”. Efekt świadka mógł być wywołany zwykłym puklem włosów osoby uczestniczącej w danym wydarzeniu. Również ;zwykłe zdjęcie mogło służyć jako świadek danego wydarzenia. ;</p>



<p>Jednym przykładem efektu świadka mogło być pobranie kosmyka włosów od jakiejś ;osoby, by sprawić, aby inna zakochała się we właścicielu tych włosów. ;</p>



<p>W Projekcie Montauk zaistniały 3 efekty świadka. ;</p>



<p>Pierwszym byli ludzie, którzy fizycznie brali udział w tym eksperymencie w 1943 roku. Obejmowało to również ;osoby, które inkarnowały się jak np.: Duncan i Al Bielek. ;</p>



<p>Drugim poziomem była technologia tam użyta. Generator zerowego punktu czasowego, który został użyty na okręcie USS Eldridge był także używany w 1983 roku. Gdy w1946 roku okręt został ostatecznie wycofany ze służby to jego rotory wraz z dwoma innymi dziwnymi nadajnikami zostały umieszczone w schowku. Nadajniki te potrafiły przekraczać barierę czasu i o dzięki nim udało się zakotwiczyć obydwa projekty. ;</p>



<p>Trzecim efektem uczestniczenia był planetarny cykl biologiczny. Określenie „biorytm” jest definicją ezoteryczną i odnosi się ;do wyższego porządku, który reguluje całe życie w każdym organizmie. Najprostszym biorytmem człowieka jest spanie i jedzenie. Naukowcy z Montauk odkryli, że istnieje pewien 20 letni cykl planetarny, który odnosi się ;do Ziemi i całego Wszechświata. ;</p>



<p>Eksperyment Philadelphia miał miejsce w 1943 roku, a w 1983 roku miał miejsce Projekt Phoenix III. Daty te są ;krotnością 20 letniego cyklu i z tego też powodu mogło dojść do połączenia obydwu tych projektów. ;</p>



<p>Po 12 sierpnia 1983 roku baza w Montauk praktycznie opustoszała. Ocalały personel został poddany ścisłej kontroli, ludzie byli odpowiednio poinstruowani, a następnie wyprano im mózgi tak, by nic nie pamiętali.</p>



<figure class="wp-block-embed-youtube aligncenter wp-block-embed is-type-video is-provider-youtube wp-embed-aspect-4-3 wp-has-aspect-ratio"><div class="wp-block-embed__wrapper">
<amp-youtube layout="responsive" width="1220" height="915" data-videoid="V4IRbrYTQKM" title="2-gi podziemny wywiad z A. Bielekiem (1/12)"><a placeholder href="https://www.youtube.com/watch?v=V4IRbrYTQKM"><img src="https://i.ytimg.com/vi/V4IRbrYTQKM/hqdefault.jpg" layout="fill" object-fit="cover" alt="2-gi podziemny wywiad z A. Bielekiem (1/12)"></a></amp-youtube>
</div></figure>

TAJNE PROJEKTY USA : EKSPERYMENT ”PHILADELPHIA”
