
<p>Aleksandria, jak sama nazwa wskazuje, została założona w latach 332-331 p.n.e. przez Aleksandra Wielkiego. Po nim, w czasach dynastii Ptolemeuszy, stała się stolicą Egiptu i największym portem na Morzu Śródziemnym. Biblioteka Aleksandryjska została założona na początku III wieku. p.n.e</p>



<p>Według różnych źródeł zawierała od 100 tys. do miliona rękopisów. Mimo pożarów i barbarzyństwa fanatyków, biblioteka istniała przez ponad tysiąc lat! Ale w VII wieku. A.D przyszli tu Arabowie, którzy dokonali jej zniszczenia.</p>



<p>Przez długi czas historycy wierzyli, że bezcenny skarbiec starożytnej wiedzy został bezpowrotnie utracony, ale stopniowo, w różnych krajach Europy i Azji, zaczęły pojawiać się dokumenty historyczne, oczywiście kiedyś należące do biblioteki. Jej kuratorzy, ludzie bardzo wówczas wykształceni, nie mogli nie zauważyć zagrożenia dla skarbnicy ze strony fanatyków religijnych i podjęli działania mające na celu uratowanie manuskryptów. </p>



<p>Potajemnie przed władcami kasty gwardianów, z pomocą licznych uczonych w piśmiennictwie, wykonywali kopie najważniejszych dokumentów historycznych, a oryginały wysyłali w małych partiach do innych krajów. Według pewnych doniesień, niektóre z manuskryptów trafiły nawet do bibliotek klasztornych w Tybecie.</p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter size-large"><img src="https://globalna.info/wp-content/uploads/2020/12/Screenshot-76-1.png" alt="" class="wp-image-10397"/></figure></div>



<p>Echmiadzin, siedziba głowy kościoła ormiańskiego, stała się jednym z ośrodków przechowywania starożytnych manuskryptów. Stopniowo w Armenii powstało Matenadaran, centrum przechowywania starożytnych zwojów. 17 grudnia 1920 roku, po ustanowieniu władzy radzieckiej w Armenii, Matenadaran został ogłoszony skarbem narodowym. W 1939 roku władze przeniosły magazyn do Erewańu, a w 1960 roku został on umieszczony w specjalnie wybudowanym budynku.</p>



<p>W 1939 roku wśród osób wyznaczonych do transportu rękopisów do Erewańu z rezydencji katolików znalazł się Viktor Harutyunyan, młody historyk z Moskwy, który był właściwie pracownikiem NKWD. Pamiętnik Victora, który prowadził w tym czasie, opowiada o dalszych wydarzeniach. </p>



<p>Mówi on w szczególności, że podczas pobieżnego badania zwojów, w jednym z nich, Harutyunyan był zdumiony znalezieniem mapy … powierzchni Marsa! Co więcej, dookoła Marsa narysowano okrąg, na którym przedstawiono koło, bez wątpienia wskazujące na satelitę planety!</p>



<p>Oszołomiony odkryciem, Victor zachował się jak dziecko: ostrożnie wyjął kartę i schował ją pod odzieniem, mając nadzieję, że pokaże ją swojemu nauczycielowi szkolnemu, a następnie zwróci na swoje miejsce. Niestety, jedyna kartka z mapą dostarczyła bardzo mało informacji. Tekst był po łacinie i wydaje się, że był to późny przekład antycznego tekstu egipskiego. Brakowało w nim najważniejszej rzeczy – kto i kiedy zrobił tę mapę?</p>



<p>Chociaż soczewki optyczne były już znane w starożytnym Egipcie, nawet Galileusz nie mógł zobaczyć satelitów Marsa przez swój teleskop. Nie można tego było zrobić w XIX wieku iw największym w Europie Obserwatorium Pułkowo. </p>



<p>Do znalezienia ich w 1877 roku potrzebny był najnowszy 26-calowy teleskop Obserwatorium Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Na mapie znalezionej przez Victora był jednak tylko jeden satelita. </p>



<p>Niestety, ta niesamowita historia pozostała bez kontynuacji. Victor przekazał mapę Ormiańskiej Akademii Nauk, wskazując skąd została zabrana. Potem poszedł na front, gdzie zniknął bez śladu. Po wojnie nie ukazała się żadna informacja o tej niesamowitej mapie i rękopisie. Najprawdopodobniej pozostaje ona w archiwum Matenadaran.</p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter size-large"><img src="https://globalna.info/wp-content/uploads/2020/12/Screenshot-77-1.png" alt="" class="wp-image-10398"/></figure></div>



<p>Pośrednim dowodem na istnienie tego unikalnego dokumentu jest to, że Słownik wyjaśniający słynnego gruzińskiego naukowca i pisarza Saba Orbeliani (1658-1725) zawiera wzmiankę o satelicie Marsa, a nawet wskazuje promień jego orbity – 24019 km (współczesnie ;25 459 km).</p>



<p>Możliwe, że Orbeliani odwiedził katedrę w Echmiadzinie i uzyskał te informacje z zachowanego tam starożytnego rękopisu. W każdym razie warto jej poszukać, choć jest to dość trudne zadanie: w chwili przenoszenia się do nowej budowli w zasobach Matenadarana znajdowało się około tysiąca starożytnych rękopisów,<strong> 1.850 fragmentów, 2.000 stron z różnych książek i około 200.000 dokumentów dotyczących historii krajów Wschodu. Jednak tajemnica mapy Marsa jest warta podjęcia najbardziej żmudnego i pracochłonnego wysiłku.</strong></p>



<p>źródło : https://www.soulask.com/ancient-map-of-mars-from-the-library-of-alexandria/</p>

UKRYWANE ANTYCZNE MAPY MARSA Z BIBLIOTEKI W ALEKSANDRII.
