
<p>Każdego roku, serwuje się nam wieloznaczną metaforę dramatu zmartwychwstania przyrody w ujęciu odnowienia sił seksualnych. Zmartwychwstanie Tammuza następuje przez smutek i radosną wieść o zapłodnieniu Ishtar dającej wieczne życie &#8230; Płodność przyrody i człowieka jest głównym aspektem rytuałów, którym się oddajecie ze sztucznym patosem i powagą &#8230;Każdego roku mężczyźni i kobiety smucą się z Ishtar po śmierci Tammuz i świętują powrót Boga hierarchii.</p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Święte jajo</h4>



<p>Boskość związana jest z płodnością żeńskich jajników, a tym samym z kultem jaja i potęga płodności ryb i królika. Starożytni Druidzi wykazywali jajko, jako święte godło ich porządku. Rytuały związane z kultem Dionizosa lub Bachusa, obejmują świecenie jaj wszelakiego rodzaju. Barwienie jaj przyszło z Chin i Japonii gdzie pokrywanie ich złotym kolorem oznaczało ich bezcenność. Egipcjanie i Grecy, nadali obrzędom związanymi z jajkami cech mistycznych. Mistycyzm ten przyszedł do Egiptu, Grecji i Rzymu z Babilonu za sprawą opowiadań Hygina (Gajusz Juliusz Hyginus (ur. ok. 64 p.n.e., zm. ok. 17 n.e.) – rzymskiego pisarza i mitografa, autor zachowanych do dziś ekscerptów mitologicznych.), który spisał &#8211; przepisał dawną wiedzę.</p>



<p><strong>Bogowie umierający i cudownie powracający do życia związani byli w tamtejszych kulturach z wegetacją, płodnością i żniwami. </strong></p>



<p>Wiara w coroczny powrót sił przemagających śmierć i moce ciemności dawała ufność co do urodzajności kolejnego roku, a świeże pędy roślin kojarzono z wieczną młodością bóstwa wynurzającego się ze świata podziemnego. Okazując mu cześć wyznawcy wyrażali też potrzebę upewnienia się, iż po letniej suszy niszczącej urodzaj, zapewnią sobie plony w kolejnej porze zbiorów. Ponadto mity te łudziły wyznawców obietnicą szczęśliwego życia pozagrobowego, wymownie ukazując możliwość odniesienia zwycięstwa nad śmiercią i dając nadzieję na trwanie rodzaju ludzkiego w przyszłych pokoleniach.</p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Samo-ukrzyżowanie</h4>



<p>każdej wiosny obchodzono pięciodniowe uroczystości ku czci bóstwa, uosabiającego płody ziemi, które giną z nastaniem zimy i odradzają się wiosną. Teatr religijny, czyli wielki tydzień Wystawiano wówczas dramat śmierci i wskrzeszenia Attisa. W obchodach tych, oprócz tłumów wiernych, uczestniczyli kapłani bóstwa – tzw. gallowie, oraz towarzyszący im dendroforowie i korybanci. Pierwszy dzień miał charakter żałobny: wyrwane z korzeniami drzewo (sosnę lub jodłę) uosabiające boga przynoszono z gaju obok świątyni Kybele i spowite we wstęgi z kwiatami, obnoszono po ulicach. </p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter size-large"><img src="https://globalna.info/wp-content/uploads/2021/04/Screenshot-2021-04-03T125509.314-1024x423.png" alt="" class="wp-image-12302"/></figure></div>



<p>Drugiego dnia kapłani wprawiali się ekstatycznymi tańcami w trans, a następnie (w trzecim dniu) dokonywali samokastracji, spryskując swą krwią ołtarz i posąg bóstwa; czwartego dnia świętowano jego powrót do życia, piąty był jedynie dniem odpoczynku. Podczas obchodów dokonywano też rytualnych zaślubin Kybele z Attisem, którego rolę odtwarzał wyższy rangą kapłan bogini (archigallos).</p>



<p><strong>W marcu uroczystości ku czci bóstwa odbywały się w dwóch terminach. Najpierw, 22 marca</strong> wspomiane quatriduum urodzin, ofiary, śmierci i zmartwychwstania bóstwa, czyli cannophoria, dendrophoria, sanguis (sanguinaria) i hilaria. </p>



<p>Następnie procesja do rzeki Almo, gdzie 28 marca kąpano wizerunek Wielkiej Matki. W sto lat po dekretach Klaudiusza dotyczących tych obchodów kult uświetniono dodatkowym obrzędem, zwanym taurobolium, a poprzez skrapianie krwią zabitego byka (jak w kulcie Mitry) symbolizującym oczyszczenie z grzechów. Znacznie silniejsze podstawy niż w kojarzeniu z Mitrą miało łączenie Attysa z innym frygijskim bóstwem – lunarnym Menem, również mającym wpływ na wegetację. Potwierdzałaby to nie tylko inskrypcja z Ostii, nazywająca go Attis Menotyrannus, lecz i neofrygijskie napisy nagrobne mówiące o obecności Attysa w świecie podziemnym w roli pana i sędziego – przypisywanej też Menowi. </p>



<p>Na gruncie małoazjatyckim religioznawcy dopatrują się także powiązań Attysa z czczonym w Tarsie cylicyjskim Sandanem.&#8221; Adoracja grobu pańskiego, czyli czaszki, jest częścią wiecznego rytuału towarzyszącego kultowi śmierci &#8230; Zmartwychwstanie istoty ascendentnej dotyczy kreacji nowego wszechświata &#8230; </p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Iluzje Zmartwychwstanie, Jezus, króliczki i kolorowe jajka.</h4>



<p>To nic innego jak pierwotny festiwal płodności, seksu i symboliki związanej z wiosennym przesileniem (prasłowiański nowy rok) i starożytną boginią Isztar, znaną również jako Eastre, Oestre i Ostara (gwiazda).Bogini związana z płodnością wyrażana jest za pomocą symbolu : jajka (jajniki, jajeczkowanie) i płodności (królik, zająć, ryba).Sama bogini Isztar, przedstawiana jest także z innym kobiecym symbolem : sową, o czym wspomnimy w dalszej części. Zacznijmy jednak od początku.Wielkanoc, ēostre, czyli w proto-germańskim : Austrōn &#8211; potomek, w proto-Indo-Europejskim &#8211; root (rön) &#8211; korzenie, aus -, co znaczy świecić (korzeń). </p>



<p>Uświęcone korzenie rodzaju ludzkiego wiążą się z seksualnością i seksem samym w sobie oraz . Skąd pojawiła się Isztar Gwiazda wschodu (symbol Chin, Rosji &#8230;), jutrzenka zwana Lucyferem, czyli tym który niesie światło, gwiazdą poranną (Lucy in the sky), jest Wenus, córka Saturna. Aster, astro (gwiazda),eastre, isztar, Esther, z hebrajskiego ester, z perskiego sitareh &#8221; gwiazda,&#8221; pochodzi z języka Avestyjskiego.( Język awestyjski, język Awesty – język klasyczny używany w starożytnej Persji, w którym został zapisany zbiór prac Zaratustry. Zbiór ten nazywany jest Awestą (od średnioperskiego aβastāg &#8222;zalecenie, nakaz&#8221;). Należy do rodziny języków indoeuropejskich i jest siostrzanym językiem klasycznego sanskrytu.</p>



<p>Awesta sasanidzka została spisana w momencie, gdy język w którym powstała, był już od dawna martwy i używany jedynie przez kapłanów (zaprzysiężonych później iluminatów). Ponieważ Zaratustra żył ponad tysiąc lat przed spisaniem najstarszych tekstów Awesty, te przekazywane były najprawdopodobniej ustnie. )Ēoster &#8211; Wielkanoc Nazwa bogini Ēostre pokrywa się lingwistycznie z wieloma innymi boginiami świtu, a jej imię wyłania się z tradycji języków indoeuropejskich. Możemy fonetycznie wymawiać jej imię jako Oyster (ostryga &#8211; muszla miłości &#8211; wagina), co można powiązać z planetą Wenus (krew, namiętność, kobiecość), jednoznaczną z boginią Afrodytą, a także z płcią, miłości, romansem, urodą i płodnością.</p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Pisanki i medycyna</h4>



<p>Pisanka pochodzi od starożytnej wielkiej bogini płodności (pramatki) znanej w różnych kulturach pod różnymi imionami Isztar, Eostre, Ostara &#8230; , której imię jest powiązane z żeńskim hormonem estrogenem. Trójca i jeden z wieluEstrogeny, to grupa hormonów płciowych, do których zalicza się trzy główne postacie estrogenu naturalnie występujące u kobiet, estrogen wytwarzany tylko w czasie ciąży estetrol. Estrogeny nazywane są hormonami żeńskimi i najważniejszą rolę odgrywają w organizmie kobiet, ale są też niezbędne dla mężczyzn &#8211; ich niedobór w jądrach może powodować bezpłodność. Estrogen jest związany bezpośrednio z świętem nowego życia i odrodzenia. Wielkanoc reprezentuje także hebrajską Paschę i semickie święto o tej samej nazwie.</p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Pascha</h4>



<p>To święto ludowe obchodzone przez plemiona koczowników semickich w czasach przed Mojżeszem, tzn. przed 1500 r. p.n.e. Odbywało się na wiosnę. Przed wyprowadzeniem stada na wypas wiosenny, zabijano na ofiarę jedno z najbardziej okazałych w stadzie zwierząt jednorocznych. Udział w uczcie stanowił wyraz więzi, jaka łączyła wszystkich uczestników z bóstwem i między sobą. Odpadki po uczcie były dokładnie zbierane. Krwią zwierzęcia oblewano odrzwia, próg domu i na zewnątrz namiotu, aby zabezpieczyć stada i właścicieli przed wrogimi mocami. Jednym z dowodów na to, że pascha była znana przed Mojżeszem jest fragment Księgi Wyjścia, w którym Mojżesz pierwszy raz używa słowa pascha w znaczeniu religijnym i odwołuje się do jego świeckiego znaczenia.</p>



<p>Judaizm połączył kult ofiarny z kultem słońca, występującym w kulcie Mitry. Światło pokonało ciemność, a zapatrzony i zaślepiony blaskiem plebs nie patrzy na ręce kapłanów &#8230;Tajemnicza religia wielebnych kapłanów Aby zobaczyć powiązanie między wiosennym przesileniem, Isztar i Tammuzem. Isztar (sum. Inana, asyr. Issar) – w mitologii mezopotamskiej bogini wojny i miłości, z czasem główna i jedyna licząca się bogini panteonu mezopotamskiego; jej kult rozpowszechnił się szeroko na całym obszarze starożytnego Bliskiego Wschodu – w Syrii i Fenicji (Asztarte) oraz Anatolii (Szauszka); w Babilonii czczona głównie w Uruk w świątyni E-ana („Dom nieba”).Sumeryjskie imię bogini – „Inana” („Inanna”) – wywodzi się prawdopodobnie z domniemanego Nin-anna („Pani Nieba”) i występuje również w formie Innin. Znak dla zapisania imienia Inany (węgar z pierścieniem) znany jest już z najstarszych tekstów pisanych.</p>



<div class="wp-block-image"><figure class="aligncenter size-large"><img src="https://globalna.info/wp-content/uploads/2021/04/Screenshot-2021-04-03T125447.160-1024x471.png" alt="" class="wp-image-12303"/></figure></div>



<p>Imię Isztar (wcześniej Esztar) w języku akadyjskim jest spokrewnione z imieniem południowoarabskiego (męskiego) bóstwa Attar oraz z imieniem syryjskiej bogini Astarte (biblijna Asztoret), z którymi to bóstwami była niewątpliwie łączona.Główne przekazy dotyczące Inany przedstawiają ją jako córkę boga Ana, blisko związaną z sumeryjskim miastem Uruk. Według innej tradycji była uważana za córkę boga księżyca Nanny (Sina) i siostrę boga słońca Utu (Szamasza).<strong> W odmiennych przekazach uchodziła za córkę Enlila a nawet Enkiego.</strong> Siostrą Inany była bogini Ereszkigal, królowa świata podziemnego Kur. Jej wezyrem (posłanką) była bogini Ninszubur.Inana nie ma stałego małżonka, ten fakt jest związany z tym, że jest boginią miłości cielesnej. </p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Wielki piątek</h4>



<p>Słowo &#8222;piątek&#8221; pochodzi od słowa &#8222;Freya&#8221; (Freja), która była boginię pokoju, radości. Freja (także Freyja, Freya, Frøya, staronord. Pani) – bogini nordycka należąca do wanów asgardskich, bliźniacza siostra Frejra. Była bóstwem wegetacji, miłości, płodności i magii. Ponadto patronowała wojnie, 1/2 poległych wojowników podlegała jej władzy na polach Fólkvangr (reszta należała do Odyna – w Walhalli). Jej mężem był Od (letnie słońce), córkami Hnoss (&#8222;skarb&#8221;) i Gersimi (&#8222;klejnot&#8221;). Ona, jej brat Frejr, ojciec Njörðr i matka są członkami Vaniru.Według mitów uważana za najpiękniejszą z bogiń, jej obecność na Asgardzie gwarantowała innym bóstwom szczęśliwe życie. Jej atrybutem był złoty naszyjnik Brisingamen. Freja posiadała też drugi naszyjnik, Hildiswin, wykuty przez dwóch braci — Daina i Nabbiego, krasnoludzkich złotników. </p>



<h4 class="has-text-align-center wp-block-heading">Wielka sobota</h4>



<p>Nikt z was nie ma pojęcia, że Dies Veneris dla kultu chrześcijańskiego, jest szóstym dniem tygodnia &#8230; A więc związany jest z Saturnem &#8211; śmiercią. Dziwne ? Saturn jak już wiemy był ojcem Wenus, a śmierć nieustannie wiąże się z płodnością o ponownymi narodzinami. Co należy zrozumieć Saturn zabił Ikara, który odrodził się w postaci Księżyca, Marsa i Wenus.Saturn, Wenus, Ishtar, Inanna, Lillith z Sową i Księżycem &#8230; wszystko ma związek z śmiercią, płodnością, zmartwychwstaniem i kobiecym cyklem rozrodczym. </p>



<p>Sowa jest też symbolem mądrości, ponieważ siedzi na mądrym starym drzewie Oak lub Tree of Knowledge (drzewo wiedzy).Słowo Log wiąże się z etymologia słowa logika, a sufiks logy (logia), odnosi się do badania, podobnie jak słowo etymologia. Etymologia, to korzenie (root) świetego drzewa. Wszystko pochodzi od greckiego logos : rozum, słowa, mowa, dyskurs. Drzewo wiedzy &#8211; logiki, to drzewo życia. Aby spisać wiedzę używano ołówków ze świętych drzew. Wiedza aby trwała musi być propagowana poprzez mnożenie gatunku ludzkiego, sekrety dążą do prostych rozwiązań.</p>



<p><strong>Mylicie się co do prawdziwego pochodzenia Wielkanocy, musicie zrozumieć, że historia Jezusa jest zapisane jako symboliczna metafora i mieszanka zdarzeń duchowych, ezoteryczny, filozoficznych, fizjologicznych, alchemicznych, i mieszanki kilku dawnych religii, mitów i tradycji. Całość została oparta na teatrze misteryjnym gdzie księża &#8211; kapłani &#8211; aktorzy &#8211; marionetki, ściągają was do teatru, utrzymującego was w tradycji fałszywej wiary. Ktoś żyje na wasz koszt i kontroluje społeczeństwo, aby to nie dotarło do prawdy tożsamości rdzennej.</strong></p>

TAJEMNICE ŚWIĘTA WIELKIEJNOCY – ILUZJA ZMARTWYCHWSTANIA, JEZUS, KRÓLICZKI I KOLOROWE JAJKA.
