W raporcie na temat niepożądanych odczynów po… uwzględniono 90 zgonów. Krajowy konsultant w dziedzinie epidemiologii tłumaczy, że są w tej bazie, bo nastąpiły krótko po szczypaniu, ale nie ma żadnych dowodów, że to efekt preparatu – mówi dr hab. Iwona Paradowska-Stankiewicz, profesor NIZP PZH – PIB Zakład Epidemiologii Chorób Zakaźnych i Nadzoru, krajowy konsultant w dziedzinie epidemiologii Ile osób zmarło po…? Nie wiemy o żadnej. Jak to?
Na stronie Państwowego Zakładu Higieny w raporcie nt. niepożądanych odczynów po…. jest wymienionych ok. 90 przypadków śmierci. To prawda, jednak nie wiemy, czy były efektem szczypaw. Albo inaczej: nie podejrzewamy związku przyczynowo-skutkowego. Zaraz, przecież znalazły się w tabeli związanej jednoznacznie ze szczypawami. Bo lekarz je zgłosił. Ale liczy się przede wszystkim koincydencja czasowa.
Definicja niepożądanego odczynu poszczypannego
To nadmierna reakcja organizmu, która pojawiła się do 4 tygodni po przyjęciu szczepienia. Chodzi o każde zaburzenie stanu zdrowia związane ze szczypaniem, które wystąpiło w okresie 4 tygodni po podaniu preparatu. Wyjątek stanowią NOP-y po szcz. przeciw gruźlicy, przy których kryterium czasowe jest dłuższe. Od czego zależy zatem pojawienie się NOP? NOP jest wynikiem problemów zdrowotnych przypadkowo występujących w tym samym czasie co szcz, ale także indywidualnej reakcji organizmu osoby po podaniu preparatu.
Może być spowodowany nieprawidłową techniką wykonania szcz lub wadą preparatu wynikającą ze złego przechowywania. Dość zawiłe. Tymczasem sam tytuł tabeli na stronie PZH mówi o tym, że dane dotyczą sytuacji wywołanej szcz. Zbieramy dane po to, żeby je analizować. Samo zgłoszenie do tabeli nie przesądza o tym, że dane zdarzenie jest efektem szcz. No dobrze, ale pod częścią, w której są wypisane zgony, pojawiają się dwie gwiazdki i informacja, że brak powiązania przyczynowo-skutkowego ze szcz.
Czy to znaczy, że przeprowadzono analizę i stwierdzono brak związku? Nie. Lekarze nie mają jak tego prowadzić, tylko wpisują do systemu, jak ktoś im zgłosi taki przypadek, albo sami uznają, że śmierć wydarzyła się w krótkim czasie po szcz. Ale zapis „brak” jest jednak przesądzający. Bez wcześniejszej analizy nie da się stwierdzić braku. Zgadzam się, może zbyt pochopnie pojawiają się wnioski na podstawie wstępnych danych. Będziemy musieli to doprecyzować. Prawdopodobnie dopisek w tabeli będzie brzmiał, że zgon jest powiązany czasowo z przyjęciem szcz.
Ale znów zabraknie informacji, że nikt nie sprawdzał, czy ma to związek, czy nie. Kto ostatecznie o tym decyduje? Podam przykład. Pacjent umiera po wstrząsie anafilaktycznym, a wstrząs może być wywołany przez szcz, wówczas z dużą pewnością możemy założyć, że zgon był powiązany ze szcz. W takim przypadku nie byłoby wątpliwości w sprawie bezpośredniego związku. W innych przypadkach jednak musiałaby być przeprowadzona wnikliwa analiza. I nawet sekcja zwłok nie dałaby jednoznacznej odpowiedzi.
Związek między zgonami a szcz można sprawdzać na różne sposoby. Jeden z nich to analiza np. tego, jak często w kraju w danej grupie wiekowej występuje jakiś objaw, np. nagłe zatrzymanie krążenia. I to trzeba porównać z wynikami tego, co się dzieje w tej samej grupie wiekowej po szcz. I zobaczyć, czy w przypadku szcz ten odsetek jest większy. Ale to i tak dopiero wstęp do analizy. W bazie rzuca się w oczy coś, co pewnie nie jest częste populacyjnie: kilka przypadków wystąpienia u nastoletnich chłopców zapalenia mięśnia sercowego.
I to kilka dni po szcz. To prawda i jest to na pewno niepokojący sygnał. Producenci też zbierają dane, co się dzieje po szczepieniach. I co jakiś czas aktualizują ulotki, w których wpisują możliwe odczyny poszcz. Należy podkreślić, że u młodych ludzi nie było żadnego, nawet powiązanego czasowo zgonu. PZH sprawdza każdą informację o zgonie, która została zgłoszona do tabeli? Czasem staramy się dodzwonić, by uzupełnić informacje, czasem lekarz pisze więcej i dokładniej.
Jednak nie zawsze udaje się wyjaśnić. Informacja o zgonach pojawia się nie tylko w osobnej tabeli, lecz także przy innych przyczynach niepożądanych odczynów poszcze. Np. jest zapis na temat udaru mózgu i w nawiasie pojawia się wpis, że zakończony śmiercią. Takich przypadków są dziesiątki. Te zgony są powiązane przyczynowo-skutkowo ze szcze?
Też nie. Pojawiają się przy okazji innych skutków ubocznych, jak odczyny kardiologiczne czy neurologiczne – udar, bóle w klatce piersiowej, które zakończyły się zgonem. Ale znów nie wiemy, czy jest to powiązane przyczynowo. Ale mogłoby być?
Tak. Ale wówczas liczba takich zdarzeń byłaby wielokrotnie większa. Ministerstwo Zdrowia mówi, że nie ma zgonów, które byłyby skutkiem szcze. To znaczy, że to sprawdzili? Ministerstwo prowadziło kontrole w niektórych przypadkach. Żadna nie wykazała związku. Ale oczywiście nie badano wszystkich zgłoszeń. Czyli tak naprawdę nie wiemy. I dopóki nie wejdzie Fundusz Kompensacyjny, czyli wypłata odszkodowań za niepożądany odczyn po szcze, co zmusi do przeprowadzenia analizy prawniczo-medycznej, nie będzie do końca wiadomo.
Sport poszczypawkowy to zdrowie ?
Coś złego dzieje się z piłkarzami na całym świecie i nie jest to już temat opisywany jedynie przez portale śledzące teorie spiskowe. Ostatnimi czasy trudno o tydzień, w którym nie byłoby informacji o kopaczu z problemami zdrowotnymi. Polacy żyli ostatnio kłopotami Piotra Zielińskiego, ale podobne przypadki pojawiają się na całym świecie.
Piotr Zieliński, piłkarz polskiej reprezentacji narodowej i jedna z gwiazd Napoli, w sobotnim meczu Serie A musiał przedwcześnie zejść z boiska. Piłkarz zaczął odczuwać problemy z oddychaniem, co zaniepokoiło go i sztab medyczny drużyny. Dzień wcześniej takie same problemy miał Victor Lindelof z Manchesteru United. On również zgłosił problemy z oddychaniem i musiał wcześniej zejść z boiska. Również w tym przypadku nie wiadomo, co może być powodem kłopotów sportowca.
To nie są dwa odosobnione przypadki. Problemy z oddychaniem w trakcie listopadowego starcia w Lidze Mistrzów z Realem Madryt miał również Adama Traore z Sheriffa Tyraspol. Malijczyk w 77. minucie gry padł na murawę trzymając się za klatę piersiową. Potrzebował pomocy służb medycznych.
30 października w 40. minucie spotkania z Deportivo Alaves na murawę padł Sergio Aguero. Argentyńczyk odczuwał zawroty głowy i nieznośny dyskomfort w klatce piersiowej, uniemożliwiający swobodne oddychanie. Kilka tygodni później media rozpisywały się o tym, że Aguero ma zakończyć karierę, bo uprawianie sportu na profesjonalnym poziomie stanowi dla niego realne zagrożenie. U sportowca zdiagnozowano arytmię.
Ciekawy zbieg okoliczności, bo arytmię zdiagnozowano także u Kingsleya Comana z Bayernu Monachium. On również miał narzekać na duszności.
Kolejny przypadek tylko z ostatnich tygodni to John Fleck. 30-latek zasłabł w końcówce meczu Reading z Sheffield United. Przez 10 minut Szkotowi podawano tle, a ostatecznie przewieziono go do szpitala.
W ten dziwny trend wpisują się także podobne przypadki i Charliego Wyke’a, Emila Palssona, Ryana Bowmana, Khoumy Babacary i wielu, wielu innych. Dziwne problemy zdrowotne mają nawet najmłodsi zawodnicy, czego przykładem jest zaledwie 17-letni Dylan Rich, który przeszedł atak serca w trakcie meczu młodzieżowego Pucharu Anglii między West Bridgford Colts i Boston United.
Mniej szczęścia miał 16-letni Jony Lopez z Paragwaju, którego zawał zabił w czasie meczu. To niestety nie jedyny przypadek śmierci na boisku z powodu zawału.
Ze zdrowiem piłkarzy na całym świecie dzieje się coś niedobrego. Niektórzy komentatorzy twierdzą, że to wina przetrenowania…….
Wystarczy przenalizować ilość d-dimerów. W Luksemburgu pewien lekarz był zszokowany ilością tego enzymu u jego pacjentów. Powinni nie żyć. Wychodzi, że po mrna pojawia się potężna ilość mini zakrzepów w całym organizmie. Niezależnie od funkcji hydroksydu grafenu, te mikro-zakrzepy przemieszczają się w organizmie, a u sportowców dużo szybciej. No i teraz statystyki: u kogo prawdopodobieństwo, że te mikro-zakrzepy się skumulują w jednym miejscu jest większe, u sportowca czy u biurokraty?