Na temat „Kabały” napisano tysiące książek. Spora liczba ludzi wierzy, że „Kabała” to zło, że rabini poprzez Kabałę” sterują całą cywilizacją, że odczytują z niej niebywałe rzeczy świata duchowego, jak również całej rzeczywistości widzialnego kosmosu, a nawet, ujmując to słowami rabina Baal Sulama chcą by nastąpio: „Otwarcie Boskości Stwórcy jego stworzeniom w tym świecie…”.
Kabała to w opinii specjalistów duchowa mistyczno-filozoficzna szkoła wyznawców judaizmu. Do jej podstawowych ksiąg zaliczają się: Tora, Zohar, Ec Haim, Talmud dziesięciu sefirot, Sefer Jecira, Bahir, a także inne dzieła.
Mędrcy kabały określają, że w odróżnieniu od innych kierunków duchowych i religijnych kabała jest nauką praktyczną. Człowiek studiujący kabałę powinien realnie poznać, nie umysłowo i teoretycznie, a w praktyce, za pomocą swoich zmysłów, wszelkie światy duchowe oraz prawa w nich obowiązujące, co znakomicie przekazał św. Paweł w 2 Liście do Koryntian 12,2-4:
„Znałem człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty – czy to w ciele było, nie wiem, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie – został uniesiony w zachwyceniu aż do trzeciego nieba (τρίτος οὐρανός – tritos uranos) I wiem, że ten człowiek – czy to w ciele było, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie – został uniesiony w zachwyceniu do raju (παράδεισος – paradeisos) i słyszał niewypowiedziane słowa, których człowiekowi nie godzi się powtarzać.” – 2 List do Koryntian 12,2-4
Jak państwo czytają św. Paweł odbył podróż do innych wymiarów, o której marzą kabaliści. Od wieków chrześcijanie wyobrażali sobie „Kabałę” jako czarną magię, ale jak się okazuje, najnowsze znaleziska duchowej biblijnej archeologii zmieniają ten pogląd. Niektórzy religioznawcy ograniczają znaczenie słowa Kabała wyłącznie do mistycznych systemów religijnych powstałych po XII wieku. Inni specjaliści sądzą, że ten podział jest sztuczny.
W ich ujęciu kabała średniowieczna jest tylko kolejną fazą rozwoju mistycyzmu żydowskiego. Według ich podejścia początki Kabały sięgają nawet I w. p.n.e. Sami ortodoksyjni żydzi całkowicie zaprzeczają jakoby Kabała kiedykolwiek była inna od współczesnej utrzymując, że jest to tradycja ustna, przekazywana od wieków, a niezbędna do właściwego zrozumienia Tory.
Ostatnie zdanie jest bardzo istotne i potwierdzone w Nowym Testamncie, co za chwilę przedstawimy ! Żydowska literatura apokaliptyczna z kresu drugiego i pierwszego wieku p.n.e. zawiera pewne elementy, pojawiające się później w Kabale. Józef Flawiusz twierdził, że pisma o takim charakterze studiowali Esseńczycy, ale pilnie ich strzegli przed publicznym ujawnieniem.
Dobre pojęcie o Kabale daje Księga Jubileuszów spisana za czasów arcykapłana Hyrkanusa (między 135 a 105 r. p.n.e.). Księga, będąca próbą umocnienia kultury żydowskiej w obliczu narastających wpływów kultury greckiej, uświęca język hebrajski jako pierwotny język wszelkiego stworzenia i – po Potopie – wiedzy tajemnej, takiej jak pismo, astrologia i kosmogonia oparta na 22 literach alfabetu hebrajskiego.
W I wieku naszej ery rozwinęła się mistyka Merkaby, w sferze zainteresowań której pozostawały ekstatyczne kontemplacje boskiego tronu. Mistycy tego nurtu bazują na biblijnych wizjach tronu czy też rydwanu Boga przekazanych przez Ezechiela, które uprawiają także żydowscy ufolodzy.
Żydowscy mistycy poszukujący w tej świętej księdze prawd uniwersalnych, a nie tylko dotyczących ludu Izraela, zwrócili się ku próbom odczytania tajemnych znaczeń, jakie miała nieść ze sobą Tora. Mistycyzm żydowski kabalistów u zarania swoich teorii zamiast skostnieć brał udział w fermencie filozoficznym początków naszej ery.
Do Kabały przeniknęły idee pitagorejskie, neoplatońskie i gnostyckie, skutkiem czego Kabała zaczęła być oskarżana o odchodzenie od monoteizmu. Powstała między III a VI w. n.e. Księga Stworzenia (Sefer Jecira), która wyznaczyła podwaliny nowożytnej Kabały, opisuje m.in. stworzenie świata na sposób neoplatoński.
Zamiast stworzenia ex nihilo postuluje ona istnienie Ain Sof – niepoznawalnego Absolutu, który emanuje z siebie pośrednie duchowe sfery (Sefiry), z których tworzy się materialne uniwersum. Bóg uznawany jest w niej nie za Stwórcę, a za pierwotną przyczynę Stworzenia – niektórzy kabaliści tego okresu uznawali istnienie archanioła Metatrona (odpowiednika gnostyckiego i masońskiego Demiurga) – bożego agenta stwarzającego świat i wikłającego się w materię (a więc skalanego nią), co stało się podwaliną dzisiejszych loży iluminackich.
Jest charakterystyczne, że te obce na gruncie Judaizmu nurty zostały objaśnione przy pomocy uświęconych liter hebrajskich, z których uczyniono mistyczne ścieżki do oświecenia. Warto wspomnieć, że Jecira wprowadziła ideę uniwersalnego Absolutu w miejsce Boga rozumianego jako władca Izraela.
Kabała to kwintesencja żydowskiej ezoteryki. Ludzi fascynuje jej niezwykły sposób traktowania liczb, liter i pism. Jednych przyciąga aura tajemnicy, inni ostrzegają przed nią ze względu na niebezpieczeństwo jej nieprawidłowej interpretacji.
Dlatego, aby zrozumieć, czym jest kabała, kim są jej najważniejsi myśliciele, co oznacza 10 sefirotów i jaką rolę może odegrać w naszych czasach, potrzebny jest Duch Święty Jezusa, który wykaże błędy kabały bez Ducha Świętego, i nakieruje nas na prawdziwą mistykę Zbawiciela Yeshui – Chrystusa Pana, zapisaną w formie numerycznej kabały przez Apostołów !
Musimy pamiętać, że prawdziwa chrześcijańska ezoteryka, tak jak prawdziwa mistyka wyznawców Elohim Izaka, Jakuba i Abrahama, nie pochodzi od znaków graficznych, czy liter, ale od Ducha Świętego Boga YHWH, a tan zaleca dbanie o cnotę, inaczej duchową czystość, prowadzącą wyznawców do zbawienia.
Ciekawą rzeczą, odnośnie hebrajskich świętych liter – inaczej pisma kwadratowego, jest fakt całkowitego ich usunięcia z kościołów katolików. Pisma hebrajskiego nie ma w żadnej katolickiej budowli, nazywanej „kościołem-budynkiem-świątynią” !
Temat braku świętego pisma hebrajskiego w budowlach katolickich jest tajemniczy i zapewne związany ze sprawami ducha, z pewnością duchów, które opiekują się każdym z narodów, jak i katolickimi kapłanami, zwłaszcza nimi. Dlaczego całkowicie wymazano święte pismo kwadratowe z kościołów katolickich pozostanie jeszcze długo tajemnicą, mogącą mieć związek z jego wpływem na dusze i umysły osób patrzących na nie, a zwłaszcza czytających je.
Zanim obejrzycie sensacyjny film pragniemy was jeszcze poinformować o starożytnym rozumieniu liczb, zapisanym w Nowym Testamencie, który jest Świętym Kodem, a chodzi o liczbę „46” – jak pamiętacie, jest to liczba ludzkiego genomu ! Liczba „46″ występuje w Piśmie świętym na określenie czasu budowy świątyni Salomona, będącej symbolem ludzkiego ciała, inaczej tejemnicy „Świątyni Ducha Świętego”.
Starożytni chrześcijanie uważali, że musi ona zawierać duchowe znaczenie, nie da się bowiem, ich zdaniem, udowodnić budowy świątyni przez tę ilość lat. Zastosowali więc metodę łączenia znaczeń liczb wchodzących w skład omawianej liczby większej. Działo się to głównie w Aleksandrii, najpierw przytoczali chrystologiczną interpretację tej liczby przez gnostyka Herakleona, a następnie podawali własne duchowe jej rozumienie o charakterze raczej kosmologicznym, nie precyzując, czy dopuszcza je jako jedyne właściwe, czy też jako alternatywne wobec koncepcji pierwszych znannych nam komentatorów Ewangelii św. Jana:
„Herakleon nie bacząc na historię stwierdza, że Salomon przez czterdzieści sześć lat budował świątynię, która jest obrazem Zbawiciela; cyfrę „6″ odnosi on do materii, to znaczy do rzeczy stworzonej, 'natomiast liczbę „40″, która, jak mówi, jest tetradą nie zawierającą w sobie żadnej 'domieszki, zestawia z natchnieniem i ze znajdującym się w nim nasieniem. Zastanów się jednak, czy liczby „40″ nie można tłumaczyć jako czterech elementów świata, umieszczonych w określonych miejscach świątyni, szóstkę natomiast jako akt stworzenia człowieka w szóstym dniu” – koniec cudownego cytatu mędrca z Aleksandrii.
Jezus zostawił nam bardzo ważną informację, kieruje ona nas na prawdziwy sens liczby „46”, podobnie jak tajemniczej liczby „153”, o której tu dziś was informujemy, a chodzi o jego wyjaśnienie w Duchu, a nie cieleśnie, inaczej materialnie liczby „6” – doskonałości widzialnego kosmosu, znajdujemy je w Ewangelii św. Jana 2:19 „Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała”.
Ówcześni Rabini uważali, że Jezus mówi o rzeczywistości materii, czyli liczbie „6”, a On miał na myśli „Świątynię swojego ciała” (liczbę 46), w której zamieszkuje Duch Święty i Bóg Ojciec ! Dlatego w naszych dociekaniach i badaniu Pisma musimy się kierować ku duchowemu rozumieniu Świętego Kodu Biblii, a ten jest oparty o Chrystusa, co zaprezentuje wam w tłumaczonym tu filmie rabin Zev Porat, polecamy, bo to rzeczywiście sensacja, i to jeszcze jaka !
