Nie tylko legendarne postacie z Biblii miały dożyć 900 lub więcej lat. Starożytne teksty z wielu kultur wymieniają wieki, które dla współczesnych ludzi wydają się po prostu niewiarygodne. Z pewnością może to wynikać z niespójności w tłumaczeniu lub z faktu, że liczby te mają raczej symboliczny charakter. Jednak w przeciwieństwie do wielu wyjaśnień, istnieją argumenty, które sprawiają, że nawet historycy zastanawiają się, czy stopniowe skracanie średniej długości życia od Adama do nas dzisiaj nie jest oparte na faktach historycznych.
Na przykład, liczenie lat w dawnych czasach mogło nie opierać się na roku słonecznym. Być może rok odnosił się wówczas do cyklu księżycowego. Rok nie odpowiadałby 12 miesiącom, a jedynie jednemu miesiącowi. Gdyby odpowiednio podzielić przez 12, Adam żyłby tylko 77 lat, co na pierwszy rzut oka brzmi rozsądnie. Ale oznaczałoby to również, że spłodziłby swojego syna Enocha w wieku 11 lat. Enoch miałby 5 lat, gdy poczęty został Matuzalem.
Podobne niespójności pojawiają się, gdy używamy pór roku, a nie miesiąca jako jednostki roku, pisze Carol A. Hill w swoim artykule „Making Sense of Numbers of Genesis” opublikowanym w czasopiśmie Perspectives on Science and Christian Faith w grudniu 2003 roku. Hill w swoim artykule „Making Sense of Numbers of Genesis” opublikowanym w czasopiśmie Perspectives on Science and Christian Faith w grudniu 2003 roku.
Zakładając, że autorzy użyli określonego wzorca w określaniu wieku, takiego jak mnożenie przez określoną liczbę, byłoby to podobnie problematyczne.
„Liczby w historii stworzenia mogą mieć zarówno rzeczywiste, jak i święte (numerologiczne lub symboliczne) znaczenie” – napisał Hill.
Wzory matematyczne?
Jeśli chodzi o Księgę Rodzaju i liczącą 4000 lat Sumeryjską Listę Królów – która zawiera listę panowań poszczególnych królów w Sumerze (starożytny południowy Irak), sięgającą w niektórych przypadkach ponad 30 000 lat wstecz – analitycy odkryli, że została ona opracowana przy użyciu liczb kwadratowych. Podobnie jak w Biblii, lista królów pokazuje stały spadek długości życia. Lista rozróżnia rządy przed i po potopie. Przed potopem rządy są znacznie dłuższe niż po nim, chociaż po potopie odnotowano również bardzo długie okresy życia, niektóre z nich sięgające kilkuset lat, a nawet ponad 1000 lat. W Biblii można zaobserwować skracanie się długości życia na przestrzeni pokoleń, od Adama (930 lat), przez Noego (500 lat), aż po Abrahama (175 lat).
Dwight Young z Brandeis University w Massachusetts napisał o długości życia sumeryjskich królów na Sumeryjskiej Liście Królów przed potopem: „To nie z powodu wielkości samych liczb niektóre z nich wydają się sztuczne. 1,560 lat panowania Etany, by wymienić najdłuższe z nich, jest po prostu sumą dwóch poprzednich panowań.
Niektóre rządy wydają się być wielokrotnością liczby 60. Inne duże liczby można przypisać do kwadratów: 900, to kwadrat 30; 625, kwadrat 25; 400, kwadrat 20 … nawet wśród mniejszych liczb kwadrat sześciu pojawia się częściej, niż można by się spodziewać „. Artykuł Younga „A Mathematical Approximation to Certain Governmental Times in the Sumerian King List” został opublikowany w Journal of Near-East Studies w 1988 roku.
Paul Y. Hoskisson, dyrektor Laura F. Willes Center for Book of Mormon Studies, podążała podobnymi ścieżkami w swojej pracy badającej wiek patriarchów w Biblii w krótkim artykule dla Neal A. Maxwell Institute for Religious Scholarship. Z drugiej strony, jeśli spojrzeć na tempo, w jakim długość życia zmniejszyła się od czasów przed potopem do chwili obecnej, przypomina to rozkład organizmów po wystawieniu ich na działanie trucizn lub promieniowania, zauważył współzałożyciel Kościoła Bożego w południowym Teksasie Arthur Mendez.
Doniesienia z różnych kultur, w tym chińskiej i perskiej
W starożytnych Chinach, według różnych tekstów, stulatkowie byli również powszechni. Joseph P. Hou, doktor nauk medycznych i akupunkturzysta, napisał w swojej książce „Techniques for Health for Longevity” („Techniki zdrowia dla długowieczności”): „Według zapisów medycznych w Chinach, lekarz żyjący w czasach dynastii Qin o imieniu Cuie Wenze dożył 300 lat. Gee Yule z dynastii Han żył 280 lat. Gee Yule, z późniejszej dynastii Han, żył 280 lat. Starszy taoistyczny mnich i mistrz Hui Zhao żył 290 lat, a Lo Zichange dożył 180 lat. Zgodnie z chińską encyklopedią Matter Bencao Gangmu, Księgą Świętych Ziół, wiek He Nengci z dynastii Tang wynosi 168 lat.
Mówi się, że mistrz taoistyczny Li Qingyuan żył 250 lat. W czasach współczesnych lekarz medycyny Lo Mingshan z prowincji Syczuan dożył 124 lat. Dr Hou powiedział, że rdzeniem długowieczności, zgodnie z tradycją Wschodu, jest „odżywianie życia”, które odnosi się nie tylko do odżywiania fizycznego, ale także psychicznego i duchowego.
Shāhnāme lub Shanama („Księga Królów”) to epicki poemat napisany przez Ferdowsiego pod koniec X wieku naszej ery. Opowiada o królach, którzy panowali przez 1000 lat, kilkaset lat, 150 lat i tak dalej.
Współczesne doniesienia na temat długowieczności
Nawet dzisiaj istnieją doniesienia o ludziach żyjących 150 lat i dłużej. Takie doniesienia pochodzą głównie z obszarów wiejskich. Ponad 100 lat temu rekordy na obszarach wiejskich były być może mniej doceniane. Jednym z przykładów jest Bir Nrayan Chaudhary w Nepalu. W 1996 roku Vijay Jung odwiedził Thapa Chaudhary w wiosce Tharu w pobliżu Aamjhoki w regionie Tarai. Chaudhary powiedział mu, że ma 141 lat, a Thapa napisał o tym artykuł dla India Today. Jeśli twierdzenie to jest prawdziwe, Chaudhary pobiłby rekordzistę Guinnessa o prawie 20 lat. Chaudhary nie miał jednak dokumentów, które by to potwierdzały. Miał jednak do dyspozycji zbiorową pamięć wioski.
„Niemal wszyscy starsi pamiętali Chaudhary’ego (wówczas już jednego ze starszych) opowiadającego o swojej pracy w pierwszym nepalskim powstaniu w 1888 roku” – napisał Thapa. „Jak to jest powszechne w tej wiosce, musiał mieć wtedy co najmniej 21 lat, ponieważ podniesienie rangi było odpowiedzialną pracą. Chaudhary twierdzi, że miał wtedy 33 lata i był upartym kawalerem.
Jak można dożyć 170 lat?
Wiele osób w regionie Kaukazu w Rosji twierdzi, że osiągnęło podobny wiek. O niektórych mówi się nawet, że osiągnęli ponad 170 lat, ale nikt tam nie ma dokumentów na poparcie swoich twierdzeń.
Dr Hou pisze: „Ci wyjątkowo długowieczni ludzie bez wyjątku prowadzili skromne życie, któremu towarzyszyła ciężka praca lub ciężki trening, często na świeżym powietrzu, od okresu dojrzewania do starości. Ich dieta, podobnie jak ich rodzinne życie społeczne, jest prosta. Jednym z przykładów jest Shisali Mislinlow, który dożył 170 lat jako ogrodnik w Azerbejdżanie. Życie Mislinlowa nie znało pośpiechu. Powiedział: „Nigdy się nie spieszę, więc nigdy nie spiesz się w życiu, to jest główna idea. Pracowałem fizycznie przez 150 lat”.
Kwestia pewności siebie
Kwestia długowieczności od dawna związana jest z taoistyczną praktyką wewnętrznej alchemii lub kultywowaniem ciała i umysłu w Chinach. Tutaj długowieczność była związana z cnotą. Podobnie, jest ona spleciona z zachodnimi wierzeniami duchowymi jako część Biblii. Mendez zacytował rzymskiego historyka żydowskiego Tytusa Flawiusza Józefusa:
„Jeśli więc mówi się, że Noe żył 350 lat po potopie (…) Niech nikt nie myśli, że porównujemy naszą obecną długość życia z długością życia starożytnych, a to, co byśmy o nich powiedzieli, byłoby fałszywe; lub wzięlibyśmy krótkość naszego obecnego życia za argument, że nigdy nie mogli osiągnąć tak długiego życia, ponieważ ci ludzie byli kochani przez Boga i stworzeni przez samego Boga, a ponieważ ich pożywienie było bardziej odpowiednie do długiego życia, byli w stanie osiągnąć tak długie życie. Co więcej, Bóg obdarzył ich długim życiem ze względu na ich cnotę i dlatego, że wiedzieli, jak dobrze z niej korzystać.”
Dzisiejszym uczonym pozostaje jedynie ufać starożytnym zapisom lub zbiorowej pamięci wiosek, lub zakładać przesadę w wiekach, symbolice lub po prostu nieporozumienia.