Abrakadabra to dowolny nonsens: niespójny zestaw słów, nieczytelne rysunki, niezrozumiała mowa itp. Dlatego wydaje się, że samo słowo jest niczym więcej niż zbiorem dźwięków. Jednak „abrakadabra” ma bardzo starożytną historię. Naukowcy wciąż spierają się o pochodzenie tego słowa i przedstawiono dziesiątki wersji, wśród których najczęstszą jest opinia, że termin ten wywodzi się ze starożytnych zaklęć Kabały lub z rytuałów Celtów, egipskich kapłanów, starożytnych Sumerów i innych wymarłych kultów. Pierwszym dokumentem, w którym znaleziono „abrakadabrę” jest najczęściej jeden z traktatów starożytnego rzymskiego lekarza, poety i naukowca Quintusa Serenusa Sammonicusa (żył w II wieku).
W tamtych czasach medycyna była ściśle związana z magią. W swoim traktacie Serenus zalecał pacjentom z gorączką noszenie amuletu-płytki, na którym słowo „abrakadabra” zostało zapisane w kolumnie 11 razy. Chaldejskie zaklęcie „ab bada ke daabra” oznacza „giń jak słowo”. Odwrócony trójkąt, ze słowem Abrakadabra wypisanym na każdym z trzech boków, był niezwykle popularnym amuletem na gorączkę, a magiczny kwadrat był również używany do leczenia szaleństwa.
„Abrakadabra” mogła pochodzić od imienia bóstwa Abraxas lub Abrasax („najwyższa głowa niebios i eonów”), przedstawianego jako stworzenie z głową koguta i wężowymi ogonami zamiast nóg. Siedem greckich liter, które składają się na tę nazwę, a także oznaczają liczby, sumuje się do 365 – liczby dni w roku. W tym tkwi magia.
Druga wersja łączy słowo „abrakadabra” z hebrajskim: jest to niejako wynik połączenia słów ab („ojciec”), ben („syn”) i ruach hakodesh („duch święty”). Co ogólnie brzmi realistycznie: europejscy podróżnicy na Wschodzie często słyszeli ten zestaw słów, postrzegali go jako zaklęcie i odtwarzali jako jedno słowo „abbenruhkodesh”. Angielski badacz Starego Testamentu John Allegro uważał, że pochodzi ono od mezopotamskiego wyrażenia „Ab-ba-tab-bari”, które było wymawiane podczas obrzędów religijnych wśród starożytnych Sumerów.
I wreszcie trzecia teoria głosi, że mówimy o frazie w starożytnym języku aramejskim, którą można zapisać jako avda kedavra – „to, co zostało powiedziane, musi zostać wykonane”.
Ponadto warto zauważyć oczywiste podobieństwo „abrakadabra” z mało używanym słowem „cadaver” – „zwłoki, martwy człowiek”.
Abraxas jest symbolem czasu
Obrazem nieubłaganego czasu jest droga, a symbolem czasu jest piasek przesypujący się przez palce. A atrybuty odmierzanego czasu – zegar czy płonąca świeca – są symbolem nieuchwytności chwili obecnej. A takie bóstwo jak Abraxas jest personifikacją różnych boskich cykli roku słonecznego, a zatem należy do symboli czasu. Jest to złożony mistyczny obraz reprezentujący Najwyższą Istotę, najwyższą z siedmiu, posiadającą 365 cnót. Składa się z pięciu emanacji – promieniowań. Jest to Nus – Umysł; Logos – Słowo; Phronesis – Rozum; Sophia – Mądrość; Dynamis – Siła.
Na obrazie Abraxasa ludzkie ciało uosabia Boga. Dwie wychodzące z niego podpory, symbolizowane przez węże, to Nous i Logos, oznaczające intuicję i szybkie zrozumienie. Głowa koguta reprezentuje dalekowzroczność i czujność, czyli inteligencję. Dwie ręce trzymają symbole Sophia i Dynamis – zbroję mądrości i bicz mocy.
Aleister Crowley
Wielu ezoteryków widzi w słowie „abrakadabra” magiczną formułę. Twierdzą oni, że suma liter tego słowa jest równa kabalistycznej liczbie 66. W Księdze Praw słynny satanista i mag Aleister Crowley również wspomina o tym terminie, którego gematryczna suma liter wynosi 418, czyli liczbę Wielkiego Dzieła. Nie jest tajemnicą, że w średniowieczu zaklęcie „abrakadabra” było aktywnie wykorzystywane przez alchemików, magów i innych czarnoksiężników. Jednocześnie kapłani ostrzegali, że wierzący nie powinni wymawiać, a tym bardziej pisać tego słowa, ze względu na jego zdolność do przyciągania diabła.
I tutaj widzimy wyraźną sprzeczność. Według niektórych źródeł jest to boski termin, który może chronić przed siłami zła. Według innych jest to magiczne zaklęcie. Oczywiście nie ma dokładnych informacji, że ktokolwiek wpadł w kłopoty z powodu tego słowa. Lepiej jednak nie wypowiadać „abrakadabra” na głos, bo z jakiego innego powodu rzymski lekarz Sammonicus zaczerpnął tę mistyczną formułę od gnostyckiego bóstwa – symbolu czasu?