Księga Hioba, a szczególnie rozdział 41 słusznie określa go, to jest Lewiatana, jako króla nad dziećmi pychy, ponieważ będzie on królem przez siedem krótkich lat w niedalekiej przyszłości w czasie wielkiego ucisku Izraela, niektórzy Bibliści uważają, że chodzi tutaj również o ucisk chrześcijaństwa. Wszystkim polecamy zapoznanie się z 41 rozdziałem Księgi Hioba, ponieważ nie jest on długi a dostarcza bardzo dokładny opis Lewiatana.
Drodzy Czytelnicy, kiedy po raz pierwszy zostajemy skonfrontowani ze stworzeniem zwanym Lewiatanem w Księdze Hioba, to wówczas jest nam trochę trudno zrozumieć, czym naprawdę jest to stworzenie. Z pewnością w XXI wieku nie ma nigdzie na Ziemi stworzenia tak masywnego lub imponującego. Natomiast naukowcy od kreacjonizmu używają 41 rozdziału Księgi Hioba jako dowodu na to, że Biblia mówi o dinozaurach, de facto Hollywood zainwestowało w te retorykę.
I rzeczywiście tak, otóż Księga Hioba rozdział 41 z pewnością wydaje się opisywać coś, co moglibyśmy nazwać dinozaurem, aż do ostatniego wersetu, w którym wszystko się zmienia. To w tym wersecie idea Lewiatana jako dinozaura jest wyrwana z naszego myślenia i zdajemy sobie sprawę, że widzieliśmy to stworzenie już wiele razy. W rzeczywistości to stworzenie jest czwartą najpotężniejszą istotą we wszechświecie. Wiesz, o kim mówię?
„On widzi wszystkie wzniosłości: jest królem nad wszystkimi synami pychy.”
Fragment z Księgi Hioba.
Ach, oto on, ten, który jest uosobieniem grzechu pychy, ten, który był tak wywyższony w pysze przeciwko swojemu Stwórcy, że odważył się Mu zagrozić, że zajmie Jego miejsce i postawi własny tron w miejscu najświętszym. Księga Hioba słusznie określa go, to jest Lewiatana, jako króla nad synami pychy, ale ostatecznie jego krótkotrwałe królestwo rozpadnie się w bitwie Armagedon podczas Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa.
„Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy. Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego.”
Fragment z Księgi Izajasza.
Szanowni Państwo, oczywiście żaden dinozaur nie jest w stanie być królem nad jakąkolwiek istotą ludzką, więc to prowadzi nas do zadania bardzo ważnego pytania, otóż: czy jest jakieś miejsce w Biblii, które pokazuje ogromne, podobne do dinozaurów stworzenie w interakcji z ludźmi? I naturalnie bardzo cieszę się, że pytasz. I odpowiedź jest taka, że zdecydowanie jest wiele tego typu miejsc, w których to właśnie widzimy, oto jedno z nich:
„I ujrzałem Bestię wychodzącą z morza, mającą dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jej dziesięć diademów, a na jej głowach imiona bluźniercze. Bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, łapy jej – jakby niedźwiedzia, paszcza jej – jakby paszcza lwa. A Smok dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę.”
Księga Apokalipsy 13:1-2.
Lub też:
„I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię.”
Księga Apokalipsy 12:3-4.
I teraz bardzo ważny wniosek, otóż wielogłowy smok pojawiał się w całej Biblii od Starego Testamentu do Nowego Testamentu i z powrotem. Dzieje się tak, dlatego ponieważ to jest sam Szatan, w postaci, w jakiej naprawdę istnieje po tym, jak został przeklęty w Księdze Rodzaju, rozdział 3. I to również w Księdze Rodzaju, pojawia się pierwsze proroctwo antychrysta w tej samej sekcji! Zbieg okoliczności? Nigdy w życiu!
„Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę».”
Księga Rodzaju 3:14-15.
Z kolei główny prorok Dnia Pańskiego, to jest Izajasz, mówi o tym, jak Bóg w nadprzyrodzony sposób ukarze Lewiatana:
„W ów dzień Pan ukarze swym mieczem twardym, wielkim i mocnym, Lewiatana, węża płochliwego, Lewiatana, węża krętego; zabije też potwora morskiego.”
Księga Izajasza 27:1-2.
Reasumując: Izajasz pokazuje nam Lewiatana walczącego z Bogiem podczas Drugiego Przyjścia, a także nazywa go „smokiem”. Księga Rodzaju nazywa szatana „wężem”, Hiob nazywa szatana „lewiatanem”, a Apokalipsa nazywa szatana „smokiem”. Izajasz bierze wszystkie te trzy etykiety i umieszcza je podczas Drugiego Przyjścia i Bitwy Armagedonu. Porównując Pismo z Pismem, mamy teraz doktrynę, a nie tylko zwykłą interpretację, że Lewiatan, wąż i smok są jednym w tej samej osobie. Są Szatanem.