”WIELKIE ZWIEDZENIE” – PIRAMIDY W GIZIE

Pod ikonicznymi piramidami w Gizie – tych starożytnych cudach, które podziwialiśmy przez wieki – kłamie odkrywanie tak masywne, tak oszałamiające, że jest ono nazywane największym znaleziskiem archeologicznym wszechczasów.

Nie mówimy o kilku zakopanych łamigłówach czy ukrytym grobem. Nie, jest to coś znacznie większego – ggantyczne podziemne struktury, wyrzeźbione głęboko w skale, rozciągające się do dwóch kilometrów długości i pogrążające ponad 600 metrów w Ziemi. Tunele i szyby przetapiały się przez ten podziemny labirynt, łącząc sieć tak rozległą, że piramidy powyżej mogą wyglądać jak kamienie milowe.

Tunele, szyby i masywne komory przeplatają się w podziemnej sieci tak rozległej, że ikoniczne piramidy powyżej mogą być tylko wierzchołkiem niewyobrażalnej góry lodowej. Włoscy archeolodzy, dzierżąc najnowocześniejszą technologię, natknęli się na coś niewytłumaczalnego, a szepty ich odkrycia rozpalają burzę ciekawości, sceptycyzmu i dzikich spekulacji.

Ustawmy scenę. Zespół włoskich specjalistów – kierowany przez takie postacie jak Corrado Malanga z Uniwersytetu w Pizie, wraz z egiptologami Armando May i Filippo Biondi z Uniwersytetu Strathclyde w Szkocji – stąpali w Egipcie w ramach prywatnej misji naukowej. Uzbrojeni w eksperymentalny sprzęt do głębokiego biegania, w tym tomografię z przysłony radarowo-syntetycznej Doppler, zaglądali przez starożytne piaski i skały płaskowyż płaski Giza. To, co odkryli, ogłoszone na konferencji prasowej 16 marca 2025 roku, a niedawno opublikowane we Włoszech, jest niczym innym jak oszałamiającym.

Pod samą piramidą Khafre wykryli pięć identycznych struktur w pobliżu podstawy – każdy z pięcioma poziomami i pochyłymi dachami – bardziej symetryczne i niepodobne do niczego wcześniej udokumentowanego. Głębiej, osiem pustych studni spiralnych zanurza się 648 metrów w ziemi, skręcając się w dół w sposób, który przeciwstawia się naturalnej geologii. Podłączanie tej oszałamiającej tablicy to dwa masywne wnęki sześcienne, każdy o szerokości 80 metrów, działając jak centralne węgorze w rozległym, dwukilometrowym systemie podziemnym, który łączy wszystkie trzy piramidy.

Ale na tym się nie kończy. Pod Wielką Piramidą Cheops skany ujawniają struktury rozciągające się na dwa kilometry poziomo i nurkują o głębokości ponad 600 metrów, a niektóre raporty przesuwają tę liczbę bliżej 700 metrów. U podstawy tych formacji znajdują się dwie ogromne komory sześcienne – pomyśl o 80-metrowych podziemnych monolitach – potencjalnie puste lub wypełnione czymś, co jeszcze nie zostało zidentyfikowane.

Jedna z nowo odkrytych komory może pochwalić się nawet pięcioma poziomami poziomymi poziomami i pochyłym dachem, cechą niespotykaną dotąd niespotykaną dotąd w historii Gizy. Skala jest zawrotna: „ogromne podziemne miasto”, jak nazywają ją Włosi, rozciągające się ponad 4000 stóp pod płaskowyżem, przyćmiewając piramidy powyżej dziesięcioma współczynnikiem. To nie jest tylko odkrycie – to objawienie, które krzyczy: nie budowaliśmy tego.

Więc z czym mamy do czynienia? Włosi twierdzą, że te struktury nie są naturalne – ani jaskinie krasowe, ani starożytne kamieniołomy, które mogłyby wyjaśnić precyzję i regularność tych form. Odwiewki spiralne, jak mówią, przypominają sztuczne przejścia, ale różnią się od wszystkiego, co starożytni Egipcjanie zbudowali. Niektórzy badacze unoszą kuszące teorie: Czy mogą to być skarbce ukrywające dawno utracone skarby? Galerie w nieznanym celu? Albo – chlubić siebie – odcinki starożytnego systemu energetycznego?

Entuzjaści online już śnią coraz większe, sugerując „hale logistyczne” do przenoszenia towarów pod ziemię, a nawet starożytnego „komputera” przechowującego zapomnianą wiedzę. Tymczasem sceptycy twierdzą, że mogą to być pozostałości kamieniołomów używanych do budowy piramid, zniekształconych przez dziwactwa radaru penetrującego ziemię w trudnym środowisku magnetycznym pustyni. Bez recenzowanych tomogramów lub modeli 3D wszystko jest spekulacją – ale och, jakie to spekulacje!

Buzz jest elektryczny, rozlewając się na forach i blogach poświęconych archeologii i paranazie. Jednak oficjalne milczenie ze strony egipskiego Ministerstwa Starożytności tylko podsyca tajemnicę. Historia oferuje wzór: za każdym razem, gdy coś wielkiego w Egipcie jest mocno uciszony.

Pamiętacie japoński zespół z lat 90., który twierdził anomalie pod Cheops tylko po to, by ich dane zniknęły w eter? Albo niemiecki Ahnenerbe, który pisał o ogromnych lochach pod egipskimi pomnikami, ich wejścia były zaciekle strzeżone? Rosyjski odkrywca Andriej Sklyarow prawie zapłacił życiem, badając te tajemnice, podczas gdy plotki krążą o kompleksach w pobliżu Asuanu „przypadkowo” zalanych przez sowieckie tamę pod Chruszczowem. Przypadkowy zbieg okoliczności? Albo celowa zasłona nad podziemiem Egiptu?

Jeśli te odkrycia utrzymują się – i to jest to wysokie „jeśli” dopóki nie ważą się niezależnych ekspertów – może to być największe odkrycie ludzkości. Dziennik „Daily Mail” zauważa, że włoska praca czeka na kontrolę czasopism naukowych, ale surowe dane – zdjęcia ekranów instrumentów, tajemnicze wycieki z „anonimowych źródeł” – są zbyt kuszące, aby je zignorować.

Czy wpadamy w pozostałości cywilizacji, która cofnął się pod ziemię, strzegąc tajemnic, które dopiero teraz ocieramy? Czy to może wiązać się z legendami Hall of Records, mitycznego archiwum mądrości powiązanej z Atlantydą, ukrytej pod Gizą?

Ostatnie odkrycia sprowadzają nas z powrotem do słynnej opowieści Platona o Atlantydzie, opowiedzianej w jego dialogach Timaeus i Critias. W tych pracach Platon opowiada o Critias historii Atlantydy, wyrafinowanej cywilizacji i jej stolicy, Posidonia. Opisuje go jako ląd wielkości większy niż Libia (Afryka) i Azja razem wzięte, przypisując swoją wiedzę Solonie, który nauczył się jej od egipskich księży.

Dlaczego Egipcjanie czuli się zmuszeni do zachowania tej narracji? Słowa kapłanów do Solona przypominają: „Solon, Solon, wy Grecy jesteście na zawsze dziećmi… Wszystko, co powiedziałeś wcześniej, to niewiele więcej niż dziecinne opowieści. Przypominasz sobie tylko jedną potopę ziemi, chociaż wiele z nich miało miejsce wcześniej. Twierdzili, że posiadają zapisy o wydarzeniach rozciągających się na tysiącleciach, zachowanych w swoich świętych tekstach i podzielili się z Solonem tym, co ujawniły te archiwa.

Upadek Atlantydy, jak powiedzieli, został wyświęcony przez Zeusa. Widząc niegdyś nikczemnych ludzi, którzy wpadli w korupcję, Zeus postanowił ich ukarać, starając się ich ukarać i zreformować. Relacja w Timaeusz kończy się z kapłanami opisującymi kataklizm: „Po pewnym czasie uderzyły niszczycielskie trzęsienia ziemi i katastrofy. W jednym, strasznym dniu i w nocy cała wasza armia została pochłonięta przez ziemię, a wyspa Atlantyda zatonęła pod morzem, znikając. Wody stały się tam jałowe i niezbadane…”

Niezliczone mity i legendy sugerują, że ocaleni z tej katastrofy szukali schronienia w Egipcie.