MROCZNE POCZĄTKI KLAUSA SCHWABA I POWSTANIE WEF

Światowe Forum Ekonomiczne (WEF) i jego prezes są często postrzegani jako inicjatorzy planów transformacji politycznej i gospodarczej znanych jako „Wielki Reset”. A przecież Wielki Reset to tylko tytuł książki, której autorem jest rzekomo Klaus Schwab. Jednak idee w nim rozpowszechniane i środki propagowane są starsze niż Klaus Schwab i można je w przeszłości przypisać organizacjom oligarchów takich jak Rockefeller czy CIA.

Schwab został zwerbowany i przeszkolony w ramach programu CIA przy okazji pobytu na Harvardzie na początku lat 60. Programy takie jak Młodzi Globalni Liderzy, transformacja rolnictwa za pomocą opatentowanych nasion, nawozów i herbicydów, czy nawet ruch LGBT jako część Wielkiego Resetu sięgają programów amerykańskich oligarchów i ich organizacji pozarządowych tuż po 1945 roku.

Inne znane początki przeanalizował konsultant ds. ryzyka strategicznego, ekonomista i autor bestsellerów William F. Engdahl w artykule.

Ważne jest, aby zrozumieć, że w tak zwanym programie Wielkiego Resetu Klausa Schwaba dla świata nie ma ani jednego nowego czy oryginalnego pomysłu. Schwab nie przedstawia też swojego programu czwartej rewolucji przemysłowej ani nie twierdzi, że wymyślił termin kapitalizm udziałowców.

Klaus Schwab to niewiele więcej niż zgrabny agent PR dla globalnej agendy technokratycznej, korporacyjnej jedności władzy korporacyjnej i rządu, w tym ONZ, agendy, której początki sięgają wczesnych lat 70-tych, a nawet wcześniej. Wielki restart w Davos jest jedynie uaktualnionym projektem globalnej dystopijnej dyktatury pod kontrolą ONZ, który był przygotowywany od dziesięcioleci. Kluczowymi graczami byli David Rockefeller i jego protegowany Maurice Strong.

Na początku lat 70. nie było chyba bardziej wpływowej osoby w światowej polityce niż nieżyjący już David Rockefeller, wówczas najbardziej znany jako prezes Chase Manhattan Bank.

Tworzenie nowego paradygmatu

Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku międzynarodowe kręgi bezpośrednio związane z Davidem Rockefellerem powołały do życia olśniewający szereg elitarnych organizacji i think tanków. Należały do nich Klub Rzymski, 1001: A Nature Trust powiązany z World Wildlife Fund (WWF), Konferencja Sztokholmska ONZ w sprawie Dnia Ziemi, studium Limits to Growth autorstwa MIT oraz Komisja Trójstronna Davida Rockefellera.

Klub Rzymski

W 1968 roku David Rockefeller, wraz z Aurelio Peccei i Alexandrem Kingiem, założył neomaltuzjański think tank – Klub Rzymski. Aurelio Peccei był kierownikiem koncernu samochodowego Fiat, należącego do potężnej włoskiej rodziny Agnellich. Gianni Agnelli z Fiata był bliskim przyjacielem Davida Rockefellera i członkiem międzynarodowej rady doradczej Rockefeller’s Chase Manhattan Bank. Agnelli i David Rockefeller byli bliskimi przyjaciółmi od 1957 roku.

Agnelli został w 1973 roku członkiem założycielem Komisji Trójstronnej Davida Rockefellera. Doradcą NATO był też Alexander King, szef programu naukowego OECD. Był to początek tego, co miało stać się neomaltuzjańskim ruchem „People Pollute”.

W 1971 roku Klub Rzymski opublikował głęboko wadliwy raport zatytułowany Limits to Growth, który przewidywał koniec cywilizacji, jaką znaliśmy, z powodu gwałtownego wzrostu populacji w połączeniu ze stałymi zasobami, takimi jak ropa naftowa.

W raporcie stwierdzono, że bez istotnych zmian w wykorzystaniu zasobów, „najbardziej prawdopodobnym rezultatem będzie dość nagły i niekontrolowany spadek zarówno populacji, jak i potencjału przemysłowego”. Raport opierał się na sfałszowanych symulacjach komputerowych przeprowadzonych przez grupę informatyków z MIT.

Zawierała ona śmiałą prognozę: „Jeśli obecne trendy wzrostu populacji światowej, uprzemysłowienia, zanieczyszczenia, produkcji żywności i wyczerpywania zasobów pozostaną bez zmian, granice wzrostu na tej planecie zostaną osiągnięte gdzieś w ciągu najbliższych stu lat.”

To było w 1971 r. W 1973 r., podczas trzeciego dorocznego spotkania liderów biznesu w Davos, Klaus Schwab zaprosił Peccei’a do Davos, aby przedstawił zebranym liderom korporacji granice wzrostu. W 1974 roku Klub Rzymski śmiało oświadczył: „Ziemia ma raka, a rakiem jest człowiek”. I dalej: „Świat stoi w obliczu bezprecedensowego zestawu zazębiających się globalnych problemów, takich jak przeludnienie, niedobory żywności, wyczerpywanie się nieodnawialnych zasobów [np. ropy naftowej], degradacja środowiska i złe zarządzanie.”

Argumentowali, że konieczna jest „horyzontalna” restrukturyzacja systemu światowego…drastyczne zmiany w warstwie normatywnej – tj. w systemie wartości i w celach ludzi – są niezbędne do rozwiązania kryzysów energetycznych, żywnościowych i innych, tj. konieczne są zmiany społeczne i zmiany postaw indywidualnych, jeśli ma nastąpić przejście do rozwoju organicznego.

W swoim raporcie z 1974 roku „Mankind at the Turning Point” Klub Rzymski argumentował dalej:

„Rosnąca współzależność między narodami i regionami musi w takim razie znaleźć odzwierciedlenie w zmniejszeniu niezależności. Narody nie mogą być współzależne bez rezygnacji każdego z nich z części własnej niezależności lub przynajmniej uznania jej granic. Teraz nadszedł czas, aby opracować plan generalny organicznego, zrównoważonego wzrostu i rozwoju na całym świecie w oparciu o globalny podział wszystkich ograniczonych zasobów i nowy globalny system gospodarczy.”

To było wczesne sformułowanie Agendy 21 ONZ, Agendy 2030 i Wielkiego Resetu 2020 w Davos.

David Rockefeller i Maurice Strong

Zdecydowanie najbardziej wpływowym organizatorem Rockefellerowskiej agendy „zerowego wzrostu” na początku lat 70. był wieloletni przyjaciel Davida Rockefellera, miliarder naftowy Maurice Strong. Kanadyjczyk Maurice Strong był jednym z kluczowych, wczesnych propagatorów naukowo sfałszowanej teorii, że spowodowane przez człowieka emisje CO2 z transportu, elektrowni węglowych i rolnictwa powodują dramatyczny i przyspieszający globalny wzrost temperatury, który zagraża „planecie”, tzw. globalne ocieplenie. Jako przewodniczący Konferencji ONZ z okazji Dnia Ziemi w Sztokholmie w 1972 roku, Strong promował program redukcji populacji i obniżenia standardu życia na całym świecie w celu „ratowania środowiska”.

Strong wyjaśnił swój radykalny program ekologiczny: „Czy jedyną nadzieją dla planety nie jest upadek cywilizacji uprzemysłowionych? Czy doprowadzenie do tego nie jest naszym obowiązkiem?” To właśnie dzieje się teraz pod przykrywką rzekomej globalnej pandemii.

Strong był dziwnym wyborem na lidera głównej inicjatywy ONZ mającej na celu mobilizację działań na rzecz środowiska, ponieważ jego kariera i znaczny majątek zostały zbudowane na eksploatacji ropy naftowej, podobnie jak niezwykła liczba nowych orędowników „czystości ekologicznej”, takich jak David Rockefeller czy Robert O. Anderson z Aspen Institute lub John Loudon z Shell. Strong poznał Davida Rockefellera w 1947 r. jako młody, osiemnastoletni Kanadyjczyk, który przerwał naukę w szkole średniej i od tego momentu jego kariera stała się związana z siecią rodziny Rockefellerów.

Dzięki nowej przyjaźni z Davidem Rockefellerem, Strong w wieku 18 lat otrzymał kluczowe stanowisko w ONZ pod kierownictwem skarbnika ONZ Noah Monoda. Fundusze ONZ były wygodnie zarządzane przez należący do Rockefellera Chase Bank. Było to typowe dla modelu „partnerstwa publiczno-prywatnego”, który stosował Strong – prywatny zysk poprzez publiczne zarządzanie.

W latach 60. Strong został prezesem gigantycznego montrealskiego konglomeratu energetycznego i firmy naftowej Power Corporation, należącej wówczas do wpływowego Paula Desmarais. Według kanadyjskiej badaczki Elaine Dewar, Power Corporation była również wykorzystywana jako polityczny fundusz slushowy do finansowania kampanii wybranych polityków kanadyjskich, takich jak Pierre Trudeau, ojciec protegowanego z Davos Justina Trudeau.

Pierwszy Szczyt Ziemi i Szczyt Ziemi w Rio

W 1971 roku Strong został mianowany podsekretarzem stanu ONZ w Nowym Jorku i sekretarzem generalnym zbliżającej się konferencji z okazji Dnia Ziemi, Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska Człowieka (Earth Summit I) w Sztokholmie w Szwecji. W tym samym roku został również mianowany powiernikiem Fundacji Rockefellera, która sfinansowała jego rozpoczęcie sztokholmskiego projektu Dnia Ziemi.

W Sztokholmie powstał Program Środowiskowy Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNEP) z Strongiem na czele. W 1989 roku Strong został wyznaczony przez Sekretarza Generalnego ONZ do przewodniczenia Konferencji ONZ w sprawie Środowiska i Rozwoju (UNCED) w 1992 roku („Rio Earth Summit II”). Nadzorował tam opracowanie Celów Zrównoważonego Środowiska ONZ, Agendy 21 na rzecz Zrównoważonego Rozwoju, podstawy Wielkiego Resetu Klausa Schwaba oraz powołanie Międzyrządowego Zespołu.

Strong, który był również członkiem zarządu WEF w Davos, zadbał o to, by Schwab pełnił rolę kluczowego doradcy podczas Szczytu Ziemi w Rio.

Jako Sekretarz Generalny Konferencji ONZ w Rio, Strong zlecił również raport Klubu Rzymskiego, The First Global Revolution, napisany przez Alexandra Kinga, który przyznał, że twierdzenie o globalnym ociepleniu spowodowanym przez CO2 było jedynie wymyśloną sztuczką mającą na celu wymuszenie zmian:

„Wspólnym wrogiem ludzkości jest człowiek. W poszukiwaniu nowego wroga, który mógłby nas zjednoczyć, wpadliśmy na pomysł, że zanieczyszczenie środowiska, groźba globalnego ocieplenia, niedobór wody, głód i tym podobne rzeczy będą pasowały do tego rachunku. Wszystkie te zagrożenia są spowodowane działalnością człowieka i można je przezwyciężyć jedynie poprzez zmianę postaw i zachowań. Prawdziwym wrogiem jest więc sama ludzkość”.

Delegat prezydenta Clintona do Rio, Tim Wirth, przyznał to samo, mówiąc: „Musimy uporać się z problemem globalnego ocieplenia. Nawet jeśli teoria globalnego ocieplenia jest błędna, to w polityce gospodarczej i środowiskowej będziemy postępować właściwie.”

W Rio Strong po raz pierwszy wprowadził manipulacyjną ideę „zrównoważonego społeczeństwa”, zdefiniowaną w kategoriach tego arbitralnego celu, jakim jest eliminacja CO2 i innych tzw. gazów cieplarnianych. Agenda 21 stała się Agendą 2030 z 17 „zrównoważonymi” celami we wrześniu 2015 roku w Rzymie z błogosławieństwem papieża.

„Ziemia, ze względu na swoją wyjątkowość i kluczową rolę, jaką odgrywa w osiedlaniu się ludzi, nie może być traktowana jako zwykłe aktywo kontrolowane przez jednostki i podlegające presji rynkowej i nieefektywności. Prywatna własność gruntów jest również głównym instrumentem akumulacji i koncentracji bogactwa, a zatem przyczynia się do niesprawiedliwości społecznej… Sprawiedliwość społeczną, regenerację i rozwój miast, zapewnienie przyzwoitych warunków mieszkaniowych i zdrowych warunków dla ludzi można osiągnąć tylko wtedy, gdy grunty są wykorzystywane w interesie całego społeczeństwa.”

Krótko mówiąc, prywatna własność ziemi musi zostać uspołeczniona dla „społeczeństwa jako całości”, co jest ideą znaną już w czasach sowieckich i stanowi kluczowy element „Wielkiego Resetu” z Davos.

W Rio 1992, gdzie był przewodniczącym i sekretarzem generalnym, Strong oświadczył:

„Jest jasne, że obecny styl życia i wzorce konsumpcji zamożnej klasy średniej – z wysokim spożyciem mięsa, jedzeniem dużych ilości mrożonek i dań gotowych, zużyciem paliw kopalnych, sprzętu AGD, klimatyzacją w domu i w pracy oraz mieszkaniem na przedmieściach – nie są zrównoważone.”

Strong nie posłuchał własnego wezwania. Strong nie powiedział swoim ekologicznym sojusznikom w Rio, że kupił również hurtowo Colorado Land and Cattle Company od saudyjskiego handlarza bronią i działacza CIA Adnana Khashoggiego.

W tym czasie Strong był w centrum przekształcania ONZ w narzędzie potajemnego narzucania nowego globalnego technokratycznego faszyzmu, który wykorzystywał straszliwe ostrzeżenia o wymieraniu planety i globalnym ociepleniu, łącząc agencje rządowe z władzą korporacyjną w celu sprawowania niewybieralnej kontroli nad niemal wszystkim pod oszukańczym pozorem „zrównoważonego rozwoju”.

W 1997 roku Strong nadzorował tworzenie planu działania po Szczycie Ziemi, The Global Diversity Assessment, planu rozpoczęcia czwartej rewolucji przemysłowej, spisu wszystkich zasobów na planecie, sposobu ich kontroli i sposobu realizacji tej rewolucji.

W tym czasie Strong był współprzewodniczącym Światowego Forum Ekonomicznego Klausa Schwaba w Davos. W 2015 roku założyciel Davos Klaus Schwab napisał o śmierci Stronga: „Był moim mentorem od momentu założenia Forum: wielkim przyjacielem, niezastąpionym doradcą i wieloletnim członkiem Rady naszej Fundacji.”

Zanim został zmuszony do opuszczenia ONZ z powodu skandalu korupcyjnego związanego z dostawami żywności za ropę w Iraku, Strong był członkiem Klubu Rzymskiego, powiernikiem Aspen Institute, powiernikiem Fundacji Rockefellera i Fundacji Rothschilda.

Strong był również dyrektorem okultystycznej „Świątyni Zrozumienia Powiernictwa Lucyfera” (znanej również jako „Powiernictwo Lucis”), mieszczącej się w katedrze św. Jana Bożego w Nowym Jorku, „gdzie pogańskie rytuały obejmują prowadzenie owiec i bydła do ołtarza w celu błogosławienia”. Tutaj wiceprezydent Al Gore wygłosił kazanie, podczas gdy wierni maszerowali do ołtarza z misami pełnymi kompostu i robaków…”

Jest to mroczne pochodzenie agendy „Wielkiego Resetu” Schwaba, według której powinniśmy jeść robaki i nie mieć własności prywatnej, aby „uratować planetę”. Agenda jest mroczna, dystopijna i zaprojektowana tak, aby wyeliminować miliardy z nas, „ludzi klasy średniej”.