NADZWYCZAJNE ZEBRANIE SIŁ ŚWIATOWEJ OBRONY ! 3I/ATLAS – BĘDĄ TU ZA 60 DNI !

Adam Hibberdem i Adam Crowlem z Initiative for Interstellar Studies napisali fascynującą nową pracę. Praca jest dostępna tutaj. Jedno z rozwiązań zagadki Enrico Fermiego dotyczącej istnienia pozaziemskiej cywilizacji: „Gdzie oni wszyscy są? ” przedstawia hipotezę ciemnego lasu, spopularyzowaną przez powieść science fiction Cixina Liu  „Ciemny las”. Hipoteza ta zakłada, że nasze kosmiczne sąsiedztwo jest niebezpieczne i pełne inteligentnych cywilizacji, które są wrogo nastawione i milczą, aby uniknąć wykrycia przez potencjalnych wrogów.

W tym kontekście cisza podczas poszukiwań sygnałów radiowych przez społeczność SETI nie wynika z braku pozaziemskich cywilizacji inteligentnych, ale raczej jest konsekwencją ich strachu przed wzajemnym zniszczeniem.

W tym artykule badam możliwość, że niedawno odkryty obiekt międzygwiezdny 3I/ATLAS może dostarczyć dowodów na poparcie hipotezy ciemnego lasu. Ten nowy międzygwiezdny intruz wykazuje szereg anomalnych właściwości, z których część została podsumowana w tym artykule.

1. Retrogradacyjna płaszczyzna orbity (definiowana przez wektor momentu pędu) 3I/ATLAS wokół Słońca znajduje się w odległości 5 stopni od płaszczyzny Ziemi – tzw. płaszczyzny ekliptyki. Prawdopodobieństwo takiego zbiegu wszystkich przypadkowych orientacji wynosi 0,2%.

2. Jasność 3I/ATLAS wskazuje na obiekt o średnicy około 20 kilometrów (przy typowym albedo około 5%) – zbyt duży, aby był asteroidą międzygwiezdną. Dla każdego obiektu o wielkości około 20 kilometrów powinniśmy byli odkryć milion obiektów poniżej skali około 100 metrów pierwszego zgłoszonego obiektu międzygwiezdnego 1I/`Oumuamua.

3. Obserwacje spektroskopowe 3I/ATLAS nie wykazują żadnych cech spektralnych gazu kometarnego. Obserwowane zaczerwienienie odbicia światła słonecznego może pochodzić z powierzchni obiektu. Odpowiednie dane można znaleźć tutaj i tutaj. Obserwowana nieostrość wokół 3I/ATLAS (patrz zdjęcia tutaj, tutaj i tutaj) nie jest jednoznaczna, biorąc pod uwagę ruch obiektu i nieuniknione rozmycie jego obrazu podczas czasu naświetlania.

4. Ze względu na parametry orbity 3I/ATLAS jest zsynchronizowany w taki sposób, że zbliża się niezwykle blisko Wenus (0,65 AU, gdzie 1 AU to odległość między Ziemią a Słońcem), Marsa (0,19 AU) i Jowiszem (0,36 AU) z łącznym prawdopodobieństwem 0,005% w porównaniu z orbitami o tych samych parametrach, ale losowym czasem przybycia.

5. 3I/ATLAS osiąga peryhelium po stronie Słońca przeciwnej do Ziemi. Może to być zamierzone, aby uniknąć szczegółowych obserwacji przez teleskopy naziemne, gdy obiekt jest najjaśniejszy lub gdy z tego ukrytego punktu wysyłane są urządzenia na Ziemię.

Retrogradacyjna orbita z prędkością peryhelium wynoszącą 68 kilometrów na sekundę, przeciwną do kierunku ruchu Ziemi wokół Słońca wynoszącego 30 kilometrów na sekundę, powoduje różnicę prędkości między Ziemią a 3I/ATLAS wynoszącą 98 kilometrów na sekundę. Dlatego też dla mieszkańców Ziemi niepraktyczne jest lądowanie na 3I/ATLAS za pomocą rakiet chemicznych w momencie największego zbliżenia, ponieważ nasze najlepsze rakiety osiągają maksymalnie jedną trzecią tej prędkości.

6. Optymalnym punktem do wykonania odwróconego manewru słonecznego Obertha, aby pozostać wiążącym względem Słońca, jest peryhelium. W manewrze Obertha pęd statku kosmicznego jest wykorzystywany przy maksymalnej prędkości obiegowej, czyli w peryapsis, aby zmaksymalizować wynikową zmianę energii kinetycznej.

Dotyczy to zarówno przyspieszenia w celu ucieczki z Układu Słonecznego, jak i hamowania z dużej prędkości (odwrócony manewr Obertha) w celu wyrwania się z orbity, pozostania w pobliżu Słońca i ewentualnego dotarcia do planety podobnej do Ziemi. To właśnie ten optymalny punkt przełamania dla 3I/ATLAS jest zasłonięty naszym wzrokiem przez Słońce.

7. Kierunek, z którego nadchodzi 3I/ATLAS, jest skierowany w stronę jasnego centrum Drogi Mlecznej, gdzie obecność gwiazd tła utrudniała jego wykrycie przed lipcem 2025 r. Ilustracje 1 i 2 w tej pracy pokazują, że gdyby astronomowie odkryli 3I/ATLAS ponad rok wcześniej, mielibyśmy możliwość wysłania sondy kosmicznej, która mogłaby przechwycić 3I/ATLAS na jego drodze. Obecnie przechwycenie takie nie jest możliwe przy użyciu rakiet chemicznych.

8. Prędkości potrzebne do wystrzelenia statków kosmicznych z 3I/ATLAS w celu przechwycenia Wenus, Marsa lub Jowisza są mniejsze niż 5 kilometrów na sekundę i można je osiągnąć za pomocą rakiet międzykontynentalnych. Prawie idealnie zbieżna retrogradacyjna orbita 3I/ATLAS z płaszczyzną ekliptyki oferuje pozaziemskiej inteligencji różne korzyści, ponieważ umożliwia statkowi kosmicznemu stosunkowo swobodny dostęp do Ziemi. Zaćmienie 3I/ATLAS przez Słońce w peryhelium dla obserwatorów na Ziemi umożliwiłoby statkowi kosmicznemu wykonanie tajnego odwróconego manewru Obertha, który jest optymalną strategią dla międzygwiezdnych statków kosmicznych o dużym ciągu, aby zwolnić i pozostać w pobliżu Słońca.

Optymalne przechwycenie Ziemi oznaczałoby przybycie pod koniec listopada lub na początku grudnia 2025 roku. Wykrycie przyspieszenia nie spowodowanego grawitacją mogłoby również wskazywać na zamiar przechwycenia Jowisza, który znajduje się niedaleko orbity 3I/ATLAS, i opracowania strategii spotkania z nim po peryhelium. Wspomniany artykuł opiera się na niezwykłej, ale weryfikowalnej hipotezie, że 3I/ATLAS jest działającym artefaktem technologicznym. Niemniej jednak hipoteza ta zasługuje na analizę naukową z dwóch powodów:

1. Jeśli hipoteza okaże się prawdziwa, konsekwencje dla ludzkości mogą być potencjalnie katastrofalne i mogą wymagać podjęcia środków obronnych (które jednak mogą okazać się bezcelowe).

2. Hipoteza sama w sobie jest interesującym ćwiczeniem i fajnie jest ją zbadać, niezależnie od jej prawdopodobieństwa. Z prędkością międzygwiezdną wynoszącą 60 kilometrów na sekundę, 3I/ATLAS osiągnął zewnętrzną granicę Układu Słonecznego (100 000 razy większą od odległości między Ziemią a Słońcem) około 8000 lat temu. W tym czasie technologie stworzone przez człowieka były na tyle zaawansowane, że można było udokumentować historię Ziemi.

Jeśli hipoteza o artefakcie technologicznym okaże się prawdziwa, możliwe są dwie konsekwencje: po pierwsze, że intencje 3I/ATLAS są całkowicie dobre, a po drugie, że są one złowrogie. W pierwszym przypadku ludzkość nie musi robić nic więcej, jak tylko oczekiwać przybycia tego międzygwiezdnego posłańca z otwartymi ramionami. Druga opcja jest niezwykle niepokojąca.

Biorąc pod uwagę dramatyczne skutki drugiej możliwości, możemy zastosować logikę zakładu Pascala, który twierdził, że racjonalniejsze jest wierzyć w istnienie Boga niż nie wierzyć. Matematyk Blaise Pascal doszedł do wniosku, że potencjalne korzyści płynące z wiary (w naszym przypadku – ostrzeżenie ludzkości przed egzystencjalnym zagrożeniem ze strony 3I/ATLAS) znacznie przewyższają potencjalne straty (w naszym przypadku – teoretyczna idea, która nie opisuje rzeczywistości), podczas gdy potencjalne straty wynikające z braku wiary są znacznie większe niż potencjalne korzyści.

Orbita 3I/ATLAS. (Źródło zdjęcia: NASA/JPL-Caltech)

Najbardziej prawdopodobnym wynikiem jest to, że 3I/ATLAS jest całkowicie naturalnym obiektem międzygwiezdnym, prawdopodobnie kometą. Czekamy na dane astronomiczne, które potwierdzą to prawdopodobne pochodzenie. Niemniej jednak, patrząc z obiektywnej i bezstronnej perspektywy, zawiera on wiele przekonujących wniosków, które można zastosować do dziesiątek obiektów międzygwiezdnych, które mają zostać odkryte w ciągu następnej dekady przez obserwatorium Vera C. Rubin.

Ryzyko egzystencjalne związane z obcą inteligencją (zewnętrzna sztuczna inteligencja) nie jest tak często omawiane jak inne zagrożenia egzystencjalne, takie jak sztuczna inteligencja (nasza sztuczna inteligencja). W ciemnym lesie niepewność co do względnej siły może przemawiać za ukrywaniem się jako mechanizmem przetrwania, zwłaszcza jeśli cywilizacja poniosła w przeszłości straty. Ponadto dominacja może być zależna od czasu, ponieważ zawsze mogą pojawić się młode, wschodzące cywilizacje technologiczne, które szybko zdobędą potęgę – co wymagałoby misji rozpoznawczych na podobnych trajektoriach jak 3I/ATLAS.