Początkowo Nowy Rok przypisany był równonocy wiosennej, ale lata manipulacji kalendarzem słonecznym doprowadziły do ustalenia daty nowego roku na 1 Styczeń. Nazwa miesiąca Styczeń (January) pochodzi od imienia Janusa. Dla Rzymian, styczeń ma szczególne znaczenie, ponieważ jego nazwa pochodzi od jednego z księżyców Saturna.
Janus Bóg początku nowego okresu.
W to święto Rzymianie składali ofiary. Rozdawano również sobie podarki i składano życzenia.
Gdyby nasze życie toczyło się według starego słowiańskiego kalendarza rolniczego, nowy 13 miesięczny rok zaczynałby się w okresie przesilenia wiosennego, czyli dzisiejszej Wielkanocy.
W mitologii, Janus jest przedstawiany jako rzymski Bóg, który nie ma swego grecki odpowiednika, to czyniło go pierwszym i wyróżnionym bogiem dla Rzymian.
Maska Janusa, jest tez symbolem dualizmu, teatru, pesymizmu i optymizmu. Janus, był też prastarym bogiem Latynów symbolizującym kult światła i słońca.
W późniejszym czasie, Janus stał się bogiem przemian i czasu, początku i końca, wszechrzeczy. Był on małżonkiem nimfy Luturny i ojcem Fonsa, według innej wersji jego małżonką była Kamese, która urodziła mu syna imieniem Tyber – stąd nazwa rzeki.
W czasach cesarstwa pod wpływem mitologii i filozofii greckiej widziano w nim króla, który nauczał bogobojności, praw i obyczajów, sztuk, uprawy roli i wszystkiego, co potrzebne dla przeżycia i trwania gatunku ludzkiego. W domach przy drzwiach, umieszczano jego posągi. W Rzymie, niedaleko siedziby senatu znajdowała się świątynia Janusa.
Bramy do tego sanktuarium zamykano w czasie pokoju, a otwierano na czas wojny, żeby mogły tam przejść i otrzymać błogosławieństwo wojska udające się na bitwę, jego przychylności oczekiwał każdy konsul obejmujący swój rząd. O randze kultowej tego bóstwa świadczy też fakt, że jego imię wzywano przed składaniem wszelkich ofiar.
Ponadto Janusowi zwykle powierzano w opiekę każdą transakcję handlową, daleką podróż, zasiew i zbiór plonów, a w modłach wymieniano go nawet przed najwyższym bóstwem.
Janus w kulturze słowiańskiej.
Polańskie bóstwo Jassa/Jessa czczony był w czasie równonocy wiosennej, a prawdopodobnie i jesiennej poprzez uczty ofiarne. Janus dzierży klucz, który otrzymuje od Matki Boskiej lub Marzanny. Janus jest również bogiem wędrującym jak słowiański Świętowit oraz postacie władców wędrujących z legend polskich.
Chiński Yan.
Państwo Yan istniało od 220 roku pne, w okresie Zachodniej Dynastii Zhou. Jego stolicą było miasto Ji – obecny Pekin. Okres ten charakteryzował się rozkwitem myśli filozoficzno-politycznej; wśród których najważniejszymi były konfucjanizm, legizm, motizm i taoizm. Szkoły te ukształtowały później idee systemów Politycznych, i role władzy elit nad społeczeństwami.
Janus – bóg chaosu.
Janus jest obrazem dwulicowości człowieka w aspekcie życia wewnętrznego, duchowego i życia fizycznego. Symbolikę Janusa spotkamy w literaturze korporacyjnej, prawnej, finansowej, politycznej i religijnej. Symbolem reprezentującym Janusa wśród okultystów są dwa klucze.
Symbol papiestwa, oraz symbole wielu miast to symbole Janusa, Papieże od tysięcy lat strzegą tych sekretów i tajemnic. Klucze Janusa i Cybele to klucze władzy i religii, przejęte przez Papiestwo, które jest nosicielem tajemnic życia, narodzin i śmierci. Posiadają również klucze do tajemnic ziemi i mocy nieba.
W niektórych państwach Janus symbolizuje dwugłowego orła lub feniksa, trzymającego klucze, takiego orła znajdziemy w herbie Rosji.
Janus został patronem ekonomii i pierwszych mennic, które wybijały pierwsze okrągłe monety w kształcie pierścieni Saturna.
Co roku ludzie czczą Chronosa-Ojca Czasu i Śmierci, ciesząc się z iluzji nowej nadziei, która nigdy nie przychodzi. Na całym świecie, hucznie i wybuchowo jest obchodzony Sylwester, który poprzedza nowy rok a ludzie bawią się i świętują to że ziemia zakończyła swój cykl obrotowy. Nie mając pojęcia czym jest to święto i jakie ma znaczenie.