Oficjalnie uważa się, że dinozaury wymarły około 65 milionów lat temu. Oznacza to, że na długo przed pojawieniem się przodków ludzi. Przyczyną ich wyginięcia było najprawdopodobniej gwałtowne ochłodzenie po upadku dużej asteroidy o szerokości 10 km na Ziemię. Po tym kataklizmie wymarły wszystkie jaszczurki i 75% ssaków.
Niemniej jednak czasami archeolodzy znajdują starożytne rysunki lub rzeźby przedstawiające zwierzęta bardzo podobne do dinozaurów. Autorzy tych rysunków przedstawili je tak, jakby widzieli te zwierzęta w rzeczywistości. Wielu badaczy jest przekonanych, że nie wszystkie dinozaury wyginęły po upadku asteroidy.
To jest Mozaika Nilu, lub, jak to się nazywa, Mozaika Palestyńska, w swoim miejscu – antyczna mozaika o wymiarach 585 na 431 cm, przedstawiająca złoże Nilu i sceny z egipskiego życia epoki Ptolemeuszy. Data powstania mozaiki jest kontrowersyjna – większość naukowców datuje ją na okres panowania Sulli (I wpne). Greckie słowo KROKODILOPARDALIS dosłownie oznacza krokodyla lamparta. Ale co to za stworzenie? Dinozaur?
W tysiącach legend i opowieści na całym świecie pojawiają się zwierzęta opisane jako podobne do dinozaurów. To wszystko są dobrze znane smoki. Smoki były kultowymi stworzeniami w mitologii Chin i Europy, w starożytnej Rosji istniał kult Jaszczurki, aw annałach można znaleźć wzmianki o niektórych „zaciekłych korkodylach”, którzy atakowali ludzi. Nawet australijscy aborygeni tworzyli legendy o smokach.
Wiele słowiańskich artykułów gospodarstwa domowego, od broszek po gałki, zostało wykonanych z wizerunkami jaszczurczych smoków. Często można je znaleźć na artefaktach z Nowogrodu.
Kilka lat temu w mediach pojawiła się wiadomość, że archeolog Otis Cline Jr. z hrabstwa Dawson w stanie Montana wykopał róg Triceratopsa (gatunek dinozaura), którego wiek określono na 33,5 tysiąca lat. Czyli ten dinozaur żył już w erze ludzi?
Oczywiście natychmiast pojawiły się kontrowersje wokół datowania rogu triceratopsa. Naukowcy argumentują, że datowanie jest nieprawidłowe. Niestety nie wiadomo, jak zakończył się spór. Media wspominają tylko o tym, że kontrowersyjny róg Triceratopsa jest obecnie przechowywany w Glendive Dinosaur and Fossil Museum w Montanie.
Bardziej znany jest tak zwany stegozaur z kambodżańskiej świątyni Ta Prum, zbudowanej w XIII wieku i wchodzącej w skład kompleksu świątynnego Angkor. Na jednej ze ścian tej świątyni można znaleźć wizerunki różnych zwierząt ze starożytnych mitów.
Mówią, że są nawet wizerunki bazyliszka i gryfa. Jedno z tych zwierząt jest bardzo podobne do dinozaura z tarczami na grzbiecie – stegozaura. W jeszcze jednym paleontolodzy zidentyfikowali hyrakodonta (przodka nosorożca wymarłego 20 milionów lat temu).
Sierpowe serca lub lwy z długimi szyjami ze starożytnych egipskich kafelków. Sądząc po zdjęciu, ludzie próbowali oswoić te zwierzęta.
Dziwna bestia Sirrush z babilońskiej bramy bogini Isztar. Płaskorzeźby Sirrusha mają bardzo wyraźny kontur i przedstawiają wąski, łuskowaty tułów, długi i cienki łuskowaty ogon oraz równie długą i cienką łuskowatą szyję z głową węża. Usta są zamknięte, ale wystaje z nich długi rozwidlony język.
Sirrush nie wygląda jak żadne ze słynnych zwierząt. Czy mógł być ocalałym dinozaurem?
Kolejną zagadkę dla badaczy zadał gobelin ze średniowiecznego francuskiego zamku Chateau de Blois (zamek Blois). Przedstawia „smoka” w jego naturalnym środowisku i jest bardzo starannie narysowany. I nawet nie jeden, ale z młodym, jakby artysta rysował zwierzęta z natury gdzieś w lesie.
Inny prawdopodobny starożytny obraz dinozaura można znaleźć na kawałku materiału Nazca słynącego z pustynnych malowideł. Datowanie wskazywało, że tkanina powstała około 700 roku naszej ery.
Ten petroglif Indian z Utah wydaje się przedstawiać czworonożnego roślinożernego dinozaura z długą szyją. Według naukowców chodzi o naturalne plamy, ale w rzeczywistości są to dwa niezależne petroglify.
Oprócz opisanych artefaktów istnieją jeszcze bardziej skandaliczne dowody na istnienie dinozaurów w epoce historycznej. Są to słynne kamienie Ica, które wydawały się od dawna uznawane za podróbki, ale które wciąż ekscytują umysły wielu ludzi oraz postacie z Acambaro, które Voldemar Julsrud zbierał przez całe życie.
Tam już trudno powiedzieć, że są to obrazy bogów lub stworzeń z fantazji ludzi, ponieważ dinozaury są przedstawiane w bardzo rozpoznawalny sposób, prawie jak we współczesnych encyklopediach.
Kamienie Ica
Figurki z Acambaro
