PRZYBYCIE ”KRÓLI ZIEMI” – CZY PORTAL DO CZELUŚCI INNYCH WYMIARÓW ZOSTAŁ JUŻ OTWARTY ?

W wielu porwaniach do UFO następuje totalne unieruchomienie wziętych, UFO istoty mają pełną władzę nad porwanymi ! Czasami, bardzo rzadko, uprowadzeni resztkami sił proszą Jezusa, właśnie Go, a nie inne jakieś bóstwo, by Ten ich uratował spod władzy ufonautów – co się dzieje natychmiast ! Istoty ufo robią coś na czołach ofiar, w jednym z przypadków (wielokrotnie) kładli jakieś coś, jakby „kamień”, na czole porwanego, można by to ująć językiem Biblii: „kładą pieczęć na ich czołach”. W wielu przypadkach nieznane nauce, i tzw. „nowoczesnej” ludzkości, duchowe UFO istoty, posiadają pełnię władzy nad ludzmi ! Skoro tak, to warto się zastanowić kto ma pieczę nad istotami innowymiarowymi i skąd, przynajmniej część z tych bytów, może przybywać do tego wymiaru?

W przyszłości, patologiczna i oklutystyczna państwowa, lub ogólnoplanetarna machina biurokratyczna będzie „kładła swoją trzy szóstkową pieczęć” na każdym zniewolonym obywatelu, tak by móc sterować nim jak robotem. Poprzez przyszłą okultystyczną technologię władzę na Ziemi uzyska bestia 666.

Wspomniany przyszły „kolektyw trzymający zarząd” nad planetą będzie sztucznie stworzoną 'elitarną’ grupą opętanych mieszańców-mixów hybrydalnych (ala-borg), powstałych poprzez zmieszanie informacji ufo stworów (żelazo) z ludzkim (glina) (i zwierzęcym) DNA –

„To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną [oznacza, że] zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da pomieszać się z gliną.”

Daniela 2:43 (W czerwcu 2021 r. polskojęzyczny rząd pana Morawieckiego ogłosił rozpoczęcie genetycznego eksperymentu wstrzykiwania doświadczalnych preparatów biologicznych w ciała polskich dzieci !

Nasze rozważania prowadziliśmy w kluczu „kosmicznych istot” i dostępu do tajemnicy kodu genetycznego, a poprzez to dojście do sterowania procesami umysłu (duszy?). Tego typu podejście nie jest jedynym, istnieje jeszcze ważniejszy klucz – mianowicie duchowy ! Tym razem chcielibyśmy zająć się właśnie tym „kluczem” oraz choć trochę doprecyzować inne byty duchowe, jak i ważnego wysłannika, przybywającą na Ziemię z innego wymiaru, określanego jako: „spadajca gwiazda„.

W Apokalipsie w rozdzia­łach 8—11 spotykamy zagadkowe czynności istot innowymiarowych – aniołów powiązane z plagami i nie­szczęściami, jakie spadają na ludzi. Tajemnica Biblii, jej ukrytego, jak i jawnego kodu, jest cudowna, dlatego ważne by rozumieć zasadę umieszczenia w niej prostego szyfru, ale i tego bardziej skomplikowanego, posiadającego głębsze warstwy.

Stąd warto pamiętać, że plagi w Apokalipsie są wzięte z Księgi Wyjścia 10: 14, (typologia !!!) gdzie jest mowa o ciemności spowodowanej liczną szarańczą (insektoidami), która niszczyła wszystko, co było na ziemi. Plagi z Apokalipsy są więc powtórzonymi plagami egipskimi, dokonanymi na przyszłej cywilizacji hybrydalnej iluminatów, nazywanej „Wielkim Babilonem”, lub językiem obecnej cywilizacji: „nowoczesnym Egiptem”, technokratyczną zbiorowością multi-kulti, społeczeństwem iluminackich loży, itp. Tak więc tłem do wizji rozdziału dzie­wiątego jest Stary Testament – potórzymy: typologia biblijna to metoda interpretacji Biblii polegająca na wyszukiwaniu analogii między osobami i sytuacjami w Starym Testamencie i w Nowym Testamencie.

Pamiętajmy o ważnej zasadzie: to w świetle Starego Testamentu na­leży interpretować Apokalipsę 9, 1: „I piąty anioł zatrąbił. I zobaczyłem gwiaz­dę, która z nieba spadła na ziemię. I został jej dany klucz studni przepaści/otchłani„. Trudność naszego tekstu polega na niezrozumieniu, co oznacza „gwiazda” posiadająca klucz przepaści/otchłani.

Dlatego należałoby wyjaśnić, kogo lub co ona oznacza i co oznacza symboliczna „studnia otchłani”? (W kluczu ufonautycznym są to „bazy czeluści” – porwani czasami odwiedzają innowymiarowe „strefy ufonautów” znajdujące się gdzieś w nieznanych „podziemiach”, zresztą wystarczy przypomnieć, że do wulkanów co chwilę wlatują Obcy !

Odpowiedz na postawione pyta­nia wyjaśni nam, do czego upoważnia isotę „gwiazdę” posiadany klucz „studni przepaści”. Już w wierszu drugim czytamy: „I otworzyła studnię przepaści„. Widać tutaj, że isota „gwiazda” otwiera studnię przepaści i wypuszcza isoty insektoidy – „szarańczę”. Kto ma klucz i może otwierać, ten ma władzę nad zamkniętymi. Klucz ten oznacza władzę nad studnią przepaści, którą posiada gwiazda.

Należy tu zbadać podmiot władzy kluczy, kto tę władzę posiada, czym lub kim jest. Od wyjaśnienia tego zależy cała interpretacja wiersza. U Hioba 38, 7, tak uciecha gwiazd, czyli aniołów jak i radość synów Bożych ze stworze­nia świata oznaczają aniołów Bożych radujących się stwórczym dziełem Boga. Tak gwiazdy, jak synowie Boga oznaczają w Starym Testamencie bardzo często aniołów Bożych.

W Apokalipsie 8:10 czytamy: „wtedy spadła z nieba wielka gwiazda gorejąca jak pochodnia. Spadła na trzecią część rzek i na źródła wód. Nazwa owej gwiazdy: „Piołun„. Widać wieć tu spadającego z nieba poselskiego anioła wysłanego przez Boga w tym celu, aby dręczył pla­gami ludzi. Tak sobie myślimy, możliwe, że poprawnie, iż można wyciągnąć wniosek, choć na tym etapie jeszcze niepewny – nawet „dobre” istoty anielskie mogą wyrządzać ludzkości krzywdę ! Dlatego nie można zakładać, że wszyscy tzw. „ufonauci” to istoty demoniczne – złe !

Analogicznie i w naszym wierszu o „istocie z kluczem do otchłani„, należy w gwieździe upatry­wać anioła spadającego z nieba. Na słuszność naszego twierdzenia wskazy­wałby fakt umiejscowienia naszego wiersza w Apokalipsie 8—11, gdzie jest opisany gniew Boży i plagi zsyłane na ziemię. W ramach tego opisu znajduje się także gwiazda — Piołun (8, 10) — jako karzący anioł Boży. Takim samym aniołem Bożym jest nasza gwiazda mająca klucz studni przepaści (do „baz czeluści”).

Gwieździe tej dano coś co otwiera strefę innowymiarową – klucz studni przepaści. Ona też ją, to znaczy stud­nię przepaści, jakoś otwiera (dojście – drogę do innowymiarowych ale podziemnych baz). Otwierać zaś może ktoś posiadający rozum, ktoś pojęty osobowo – istota anielska.

Tak więc biorąc pod uwagę kontekst jak i wyżej cyto­wany tekst z Apokalipsy 8:10 oraz całą symbolikę Apokalipsy trzeba stwierdzić, że gwiazda w tym wypadku została ujęta personalnie. Oznacza ona tutaj istotę duchową, żyjącą, niebieską. Tak zresztą na gwiazdy patrzyła rów­nież i starożytność

Nasuwa się pytanie, czy ta gwiazda oznacza dobrego anioła — wy­słańca Bożego, czy też oznacza demona, którego Bóg strącił z nieba? Biblista L. Cerfaux uważa, że gwiazda ta oznacza demona, anioła upadłego, któremu Pan Bóg pozwolił na otwieranie i zamykanie studni przepaści. Podobnie wypowiada się inny znawca tematu J. Peschek, uważając że ów demon z woli Bo­żej uwolni swych towarzyszy z przepaści (z baz obcych znajdujacych się w innym wymiarze – czeluści).

To uwolnienie zaś przedstawia św. Jan obrazowo przez otwieranie za pomocą symbolu klucza. Inni bibliści wskazują na Ew. Łukasza 10:18 gdzie Chrystus Pan mówi do Apostołów: „Widziałem szatana spadającego niby błyskawica z nieba„, twierdzą że i w naszym wierszu gwiazda, która spadła, oznacza szatana.

O tym, że kiedyś szatan spadł, a św. Jan go zobaczył dopiero teraz, świadczyłoby gramatyka języka koine (perfectum peptokota), czyli spadł i pozostaje na ziemi. O tym miałaby świadczyć także Apokalipsa 12: 9 „…ów dawny wąż, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi wszystek świat. Strącony został na ziemię, a wraz z nim zostali strąceni aniołowie jego” oraz Apokalipsa 9, 11 „Mają jako króla nad sobą anioła przepaści, który zwie się po hebrajsku Abaddon, po grecku zaś Apollyon (to jest Niszczyciel)”. Ten szatan miałby uwolnić całą złość piekielną, która w postaci plag obiega ziemię.”

Bibliści uważają, że ta argumentacja jest niewystarczająca. Niewątpliwie, zdaniem specjalistów, gramatyka perfectum peptokota oznacza, że gwiazda już spadła, to znaczy anioł zstąpił na ziemię. Lecz nie wiadomo, czy ten fakt zstąpienia miał miejsce dawno, czy też urzeczywistnił się przed chwilą. Po­siadamy przecież bliższy kontekst w samej Apokalipsie. Otóż w Objawieniu 8:10 czytamy: „…trzeci anioł zatrąbił. Wtedy spadła z nieba wielka gwiazda gorejąca jak pochodnia. Spadła na trzecią część rzek i na źródła wód. Nazwa owej gwiazdy Piołun„. Widać stąd, jak zresztą powszechnie się uważa, że tą gwiazdą jest anioł i to nie anioł zły — demon, lecz anioł kary, wysłany na ziemię przez Pana Boga.

Patrząc na rozdziały 8—11 Apokalipsy zauważamy opis gniewu Bo­żego i plag zsyłanych na ziemię. W tym kontekście nasza gwiazda — anioł, analogicznie do Apokalipsy 8:10 zapowiada swą czynnością nową plagę, którą Pan Bóg ześle na ludzi „nowoczesnego Egipru” – technokratycznych opętańców. Tak więc jest to anioł posłany przez Pana Boga i na­leży go również uznać za anioła karzącego.

Pan Bóg nie musiał w tym wy­padku posługiwać się demonem — szatanem, aby karać ludzi — przez otwarcie studni przepaści, tym bardziej, że w Apokalipsie 1:18 klucze śmierci i otchłani posiada Pan Jezus. Nie było potrzeby, aby władzę nad prze­paścią, krainą złych duchów (ufonautycznych baz czeluści), przekazywać szatanowi. W naszym wypadku ta władza, władza kluczy, została na szczęście przekazana aniołowi Bożemu

Pamiętajmy, że zasownik „spadać” jest synonimom czasownika „zstępować”, gdy się o tego typu gwiazdach-aniołach mówi w apokaliiptyce żydowskiej. Strącony na ziemię szatan, ze swoimi aniołami (Apokalipsa 12:9) nie może być identyczny z naszą gwiazdą, aniołem, który spadł na ziemię. Tam mamy przedstawionego szatana i jego aniołów, którzy za karę zostali strąceni na ziemię.

Natomiast u nas widzimy jednego anioła, który spadł na ziemię i to nie za karę(!), ale co więcej, otrzymał nagrodę — władzę kluczy nad przepaścią, gdzie są zgromadzone złe, szkodzące moce. Nie możemy rów­nież porównać naszego anioła, który spadł na ziemię, z Ap 9:11 gdzie jest mowa o Abaddonie — Niszczycielu — królu przepaści. On jest władcą podziemi i przełożonym duchów w przepaści.

Jak z kontekstu wy­nika, został on razem ze swymi poddanymi, złymi duchami, wypuszczony przez naszego anioła — karzącego posłańca Bożego. Tak więc ową gwiazdą, która spadła z nieba może być tylko osoba i to tylko poselski anioł kary, wysłany przez Pana Boga.

Po zbadaniu podmiotu „władzy kluczy”, jakim jest poselski anioł kary wysłany przez Pana Boga, należy wyjaśnić przedmiot władzy kluczy, czyli nad czym, lub nad kim ów anioł posiada władzę. Zachodzi także pytanie, co oznacza tutaj „studnia przepaści”?

Przekład dosłowny ze strony specjalistycznej mówi nam: „I zatrąbił piąty anioł. Wtedy zobaczyłem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię; dano jej klucz od gardzieli Abysu/otchłani„. Jest to wyrażenie bezoso­bowe, co według tradycji żydowskiej oznacza Jahwe — Boga Ojca. Klucz studni przepaści/Abysu/otchłani dany gwieździe — aniołowi, pierwotnie był w rę­kach Boga jako dowód Jego absolutnej władzy. Cząstkę tej władzy, a mia­nowicie władzy nad studnią przepaści, udziela Pan Bóg aniołowi przez przekazanie symbolu tej władzy, jakim jest klucz studni przepaści.

Abyssos — przepaść/otchłań, jest to tłumaczenie hebrajskiego słowu „tehom”, co w Starym Testamencie oznaczało najpierw głębokość morską, następnie oznaczało głębokość ziemi (Psalm 70/71:20) a czasem też ozna­czało innywymiar Szeol. Nieraz abyssos było stawiane na równi z pojęciem hades — po hebrajsku Szeol — miejsce, w którym przebywają zmarli. Należy teraz zbadać, co oznaczała przepaść/otchłań w Nowym Testamencie.

Św. Łukasz 8, 31 opisując uwolnienie od złych duchów opętanego z Gerazy, mówi że przepaść jest miejscem przebywania złych duchów, miej­scem ich stałego zamieszkania. Apokalipsa 9, 1—11 opisuje wyjście z przepaści złych mocy szkodzących ludziom. Ich królem jest anioł przepaści — Niszczyciel, nadzorujący loże iluminackie 666, niszczące wszelką chrześcijańską duchowość ! Dalej Apokalipsa 11:3 i 17:8 opisuje przepaść/otchłań, z której wychodzą wro­gie potęgi Bogu i Kościołowi.

Te złe potęgi nazywa bestiami mieszkającymi w przepaści. Natomiast Apokalipsa 20:2 opisuje, że przepaść jest miejscem, do którego na pewien czas zostanie wtrącony szatan.

Z tego widać, że prze­paść nie jest równoznaczna z otchłanią — z miejscem przebywania zmar­łych. Ale przepaść (bazy ufonautów hybryd) w naszym kontekście oznacza miejsce demonicznego zła, z którego mogą wychodzić demony i potwory na świat, aby szkodzić ludziom!!! Natomiast biblista A. Wikenhauser twierdzi, że przepaść jest nie tylko miejscem pobytu, ale również i tymczasowym miejscem kary dla złych duchów . Do tej przepaści jest dojście jedynie przez „studnię — szyb” (wulkany – jak twierdzi badacz starożytności Steve Quayle!!!), który łączy ziemię ze światem podziemnym. Jest to wejście do przepaści (baz czeluści), klucz zaś do tego wejścia posiada anioł Boży.

Tak więc Pan Bóg dał klucz studni przepaści aniołowi, to znaczy prze­kazał swą władzę nad studnią przepaści, w której znajdują się siły demo­niczne-potwory. Anioł może tę studnię otworzyć kluczem, czyli może on pozwolić na wyjście demonicznych sił, aby szkodziły ludziom. I rzeczywiście anioł otwiera tę studnię, a siły demoniczne szkodzą ludziom (Apokalipsa 9:1-11), ale tylko tym, „którzy nie mają pieczęci Boga na czołach” (9:4), tym z nie zabezpieczoną starożytną bramą, drogą do umysłu i duszy

Stąd wszyscy ci, którzy nie są własnością Pana Boga, będą cierpieć od różnych demo­nów, nad którymi władzę kluczy posiada anioł Boży. Znaczyłoby to, że Pan Bóg doświadcza ludzi, pozwalając, aby złe moce szkodziły im. Jednak te złe moce są pod panowaniem Bożego anioła, który posiada klucze, czyli władzę nad studnią przepaści/otchłani (bazami obcych). Pod koniec Apokalipsy zauważamy już jaśniejsze, radośniejsze obrazy. Okazuje się, że czeka nas, ludzkość, chrześcijan, zwycięstwo dobra nad złem, Chrystusa Pana nad szatanem. Już w rozdziale 19 ukazuje nam św. Jan radość w niebie. Chrystus zwy­cięża i sądzi bestię, demony szkodzące światu i fałszywego proroka – hybrydę opętańca.

W rozdziale 20 ma się odbyć sąd najważniejszy — obrachunek ze smo­kiem, istotnym sprawcą wszelkiego zła na ziemi. Ten sąd dokonuje się na ziemi, na którą już wcześniej smok został strącony (12:9). Ten sąd nad szatanem powierzono aniołowi. On zstępuje z nieba mając klucze prze­paści/otchłani, w której ma uwięzić złych duchów. To uwięzienie jest przedsta­wione według tego samego scenariusza, jak w Apokalipsie 18:1 gdzie anioł zstę­puje, aby ukarać Babilon — typ doczesnych potęg prześladowczych, a dokładnie chodzi o tajne bractwa iluminackie ordo ab chao Abaddona, niszczące wszelaką chrześcijańską duchowość, ale i ludzką czystość genetyczną.

Podobna kara jest opisana i w naszych wierszach: ,,I ujrzałem anioła zstę­pującego z nieba, mającego klucz przepaści i łańcuch wielki w swym ręku. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan i związał go na tysiąc lat i wrzucił go do przepaści i zamknął i zapieczęto­wał go, aby nie zwodził więcej narodów, aż się wypełni tysiąc lat, potem ma być uwolniony na krótki czas”.

Wiersz pierwszy jest podobny do Apokalipsy 9:1. Tam gwiazda — anioł po­siada klucz przepaści, tu anioł posiada oprócz klucza przepaści jeszcze „łań­cuch wielki w swojej ręce”. Co oznacza tutaj klucz przepaści dowiemy się po bliższym zbadaniu kontekstu naszych wierszy. Anioł mający klucz prze­paści posiada nad nią jakąś władzę. Aby to dokładnie wyjaśnić, należy zbadać co oznacza symbolika: pochwycenie, związanie, zamknięcie i położenie pie­częci.

Następnie trzeba wyjaśnić, kto jest „mieszkańcem przepaści”, kogo ma pochwycić, związać, zamknąć i zapieczętować anioł mający klucze i w jakim celu to czyni. Wtedy zrozumiemy, do czego uprawnia tajemniczy „klucz” bę­dący w ręku anioła.

Wielki łańcuch w naszych wierszach wyraża moc i władzę, gdyż anioł może pochwycić i związać szatana. Ta władza jest przedstawiona symbolicznie przez kaj­dany, które w naszych wierszach wyrażają niezachwianą wolę Boga, aby moc szatana skutecznie ograniczyć. O podobnych kajdanach, ale wiecznych mówi List św. Judy 6: „Aniołów nawet, którzy nie ustrzegli swej książęcej godności, lecz opuścili swe mieszkanie, trzyma w ciemnościach na wielki dzień sądu, skutych wiecznymi kajdanami„. Jest tu przedstawiona władza Boga nad upadłymi aniołami (w bazach czeluści? kolejny raz odsyłamy do krótkiego tekstu „Coś przygotowują w podziemnych bazach czeluści„.)

Anioł mający klucz przepaści po­chwycił i związał szatana. Jest to obraz wzięty ze Starego Testamentu. Sw. Jan opisując pochwycenie szatana na pewno miał przed oczami wizję Sądu Ostatecznego przedstawioną przez Izajasza 24, 22, zawsze tak jest, że Biblia tłumaczy się sama przez siebie, jedne miejsca są powiązane z innymi, jest to kod semantyczny (Boska Układanka Logosu!), ponieważ treść, a nawet wyrażenia, są identyczne tak u św. Jana jak i u Izajasza !

Izajasz w swej wizji sądu ostatecznego przedstawił władzę Jahwe nad szatanem, złymi duchami i nad królami ziemi w obrazie uwięzienia w lochu, zamknięcia w więzieniu i ukarania po wielu latach. Tak w na­szych wierszach, jak i u Izajasza jest mowa o uwięzieniu szatana i o wła­dzy Pana Boga, lub anioła nad szatanem i nad złymi duchami . Podobne paralele ale pozabiblijne widzimy u Henocha 10, 4 gdzie Jahwe mówi do Ra­faela, by on związał ręce i nogi Azazela.

Co oznacza „pochwycić i związać” obrazuje nam w Nowym Testamen­cie Mateusz 12, 29: „Jakże ktoś może wtargnąć do domu mocarza i zrabować mu sprzęt domowy, jeśli wpierw nie związał mocarza…„. Tak więc po­chwycić i związać „Nachasza mocarza” oznacza, że ktoś silnijeszy posiada władzę nad schwy­tanym i związanym diabłem. W naszym wypadku tę władzę nad szatanem posiada anioł mający klucze, dlatego może on nadnaturalnie związać szatana i wtrącić go do otchłani (baz obcych – jeśli rozumujemy w kluczu ufonautycznym?).

Tej mocy udzielił aniołowi Pan Bóg. Natomiast u Łukasza 10:18—19 czytamy o radości uczniów z powodu, że mają władzę nawet nad szatanami, których wypędzają w imię Chrystusa. Wtedy Chrystus Pan mówi o szatanie spadającym z nieba i o tym, że dał władzę uczniom, tak nad złymi mocami jak i nad szatanem, aby nie mogły już im szkodzić. Syn Boży udziela władzy nad szatanem i potęgami ciemności własnym uczniom.

Dalszym potwierdzeniem władzy anioła jest zamknięcie przepaści i po­łożenie pieczęci. Po wtrąceniu szatana do przepaści, anioł zamyka ją i aby zabezpieczyć przed ewentualnym otwarciem — kładzie pieczęć. Jak się okazuje zamknię­cie i opieczętowanie ma swoją tradycję w Starym Testamencie.

W proroctwie Daniela 6, 18 czytamy o wrzuceniu Daniela do lwiej jamy. Po wrzuceniu proroka do lwów, przyniesiono kamień i położono go na otworze jamy, a następnie król zapieczętował kamień swoim sy­gnetem i sygnetami możnowładców w tym celu, aby nikt nie ważył się od­walić kamienia. Pieczętowanie w tym wypadku oznaczało dodatkowe za­bezpieczenie otworu.

Dalej u Daniela 14, 11,kapłani Bela mówią do króla Cyrusa, aby na noc zamknął drzwi świątyni Bela i zapieczętował je swoim sygnetem. Chodziło im o to, aby nikt nie mógł wejść do świątyni, gdzie były przygotowane pokarmy dla Bela.

Celem pieczętowania drzwi było szczególne ubezpieczenie zamknięcia, aby nikt nie mógł niezauważenie otworzyć drzwi do świątyni i wejść do niej. Widać z proroctwa Daniela, że pieczętowanie oznacza władzę pieczętującego i jest dodatkowym ubez­pieczeniem przed ewentualnym otworzeniem zamknięcia. U Mateusza 27:6-6 kapłani proszą Piłata, aby zabezpieczył grób Chrystusa, a gdy im pozwolił „Poszli więc i zabezpieczyli grób pieczętując grób i ustawiając straż„. W tych wypadkach zamknięcie i opieczętowanie wyraża władzę zamykających i pieczętujących nad zamykanym i opieczętowanym, wydaje się to oczywiste, ale trzeba to powtarzać, tak by symbol „kładzenia pieczęci” do nas przemówił.

Porównując opis u Mateusza i wiersze Apokalipsy zauważymy, że naruszenia zamkniętego pomieszczenia w obu wypadkach obawiano się z dwu róż­nych stron. U Mateusza Żydzi obawiali się naruszenia grobu Chrystusa Pana z zewnętrz przez Apostołów. Natomiast w Apokalipsie obawiano się naruszenia przepaści ze strony zamkniętego szatana. W obydwu wypad­kach oprócz pieczęci było jeszcze drugie zabezpieczenie.

U Mateusza — straż przy grobie Chrystusa Pana, w Apokalipsie zamknięcie na klucz. W drugim wypadku pieczęć jest uzupełnieniem zamknięcia na klucz, pod­czas gdy przy grobie Chrystusa Pana Żydzi zabezpieczali się wojskową strażą przed ewentualnym zerwaniem pieczęci przez Apostołów. Pieczęć jest więc tym, co zabezpiecza i chroni wejście przed jego naruszeniem. Pieczęć w wierszach Apokalipsy oznacza władzę pieczętującego anioła, który jeszcze bardziej zabezpiecza i utrwala zamknięcie szatana w przepaści, ale pieczęć chroni tych, którzy posiadają ją na swoich czołach.

Jak wynika z omówionych czynności anioła, posiada on władzę nad szatanem. Władza ta streszcza się w posiadaniu klucza przepaści, który symbolizuje nadnaturalne zwierzchnictwo anioła nad diabłem. Jak wielki łańcuch uprawnia anioła do pochwycenia i związania szatana, tak klucz przepaści uprawnia anioła do wrzucenia szatana do przepaści, zamknięcia tejże prze­paści i dla pewności położenia na niej pieczęci.

Anioł posiadający klucze przepaści ma władzę nad mieszkańcami tejże przepaści. Warto pamiętać, że oprócz mieszkańców przepaści, istnieją „mieszkańcy Nieba” ! „Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i biada morzu – bo zstąpił do was diabeł, pałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu” Apokalipsa św. Jana 12:12

Zachodzi teraz pytanie, kto należy do mieszkańców przepaści, czyli nad kim ma władzę anioł? Św. Jan mówi tu o smoku, wężu starodawnym, którym jest diabeł i szatan. Wiersz drugi jest tu prawie dosłownym powtórzeniem Apokalipsy 12:9 gdzie jest opisana zwycięska walka Michała Archanioła z szatanem. W tej walce brali udział: Michał ze swymi aniołami i smok szatan, także ze swymi aniołami (Apoka 12:7). Archanioł strącił szatana wraz z jego aniołami na ziemię.

Św. Jan nazywa tutaj szatana: smokiem, wężem starodawnym, diabłem i szatanem zwodzącym całą zamieszkałą ziemię, którego oczywistymi sługami są loże iluminatów (666) W dokumentach Kościoła masonerię określało się też jako ściek nieczysty wszystkich sekt. Na 32. stopniu wtajemniczenia masoni przechodzą na lucyferiański islam, by na 33. go opuścić i osiągnąć „religijne szczyty”. Albert Pike, jeden z czołowych ideologów wolnomularstwa, mówi też o Księciu Światła – Lucyferze – smoku (reptilianinie – Nachaszu), jednym z diabelskiej anty trójcy.

Tak więc smok ze swymi aniołami w Apokalipsie oznacza szatana i jest symbolem potęg zbuntowanych przeciw Panu Bogu – Wielkiej Nierządnicy kościołą masońskiego – Organizacji tajemnicy, i to na czołach iluminatów !!! Zgodnie z ich rytuałami ! „A na jej czole wypisane imię — tajemnica: ,,Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi”. I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją, zdumiałem się wielce.” (Apokalipsa 17,3-6).

U Mateusza 25:41 Pan Jezus mówiąc o Sądzie Ostatecznym wymienia nie­sprawiedliwych, którzy czynili zło na ziemi. Mówi o nich, że podczas sądu będą odrzuceni od Pana Boga i pójdą jako przeklęci w ogień wieczny, który przygotowany jest dla szatana i jego aniołów. Tu Chrystus Pan mówi, że diabeł ma też swoich aniołów.

Tak więc smok ze swymi aniołami jest tym samym szatanem strąconym na ziemię, walczącym z Michałem i w końcu strąconym w ogień wieczny. Chodzi tu o te same siły zła, de­moniczne, iluminackich opętańców, które sprzeciwiają się Bogu. Tak więc między smokiem i dia­błem możemy postawić znak równości. Są to synonimy. Diabeł i szatan oznaczają duchy wrogie i przeciwne Panu Bogu, te same które podpowiadają fartuszkowcom, jak to ujawnił doktor Krajski, co i gdzie, jak niszczyć. Nie jest to tautologia, gdyż diabeł ściśle biorąc oznacza oszczercę, oskarżyciela, zaś szatan ozna­cza przeciwnika. Są to dwa aspekty tego samego wroga Pana Boga.

Szatan posiada w naszych wierszach jeszcze jedno określenie. Jest on nazywany wężem starodawnym, który od początku ludzkości był wro­giem tego, co jest dobre. W Rodzaju 3:13 jest opisana rozmowa Pana Boga z Ewą, która tłumaczy swój grzech. Winę swą zrzuca ona całkowicie na węża – szatana – Nachasza, który ją zwiódł i dlatego zgrzeszyła. Jak z tego widać szatan jest nazwany wężem starodawnym, ponieważ od samego początku szkodził ludziom przez kłamstwa i zwodzenie, od samego początku uprawiał psychomanipulację, podobnie jak satanistyczne media, zwłaszcza telewizje, oraz ośrodki (oszukaństwa szczepionkowego) rządu hybrydalnego.

Podobnie o szatanie mówi św. Jan 8: 44: „Wy macie diabła za ojca i chcecie postępować według tego, czego wasz ojciec pożąda. On był zabójcą od początku i nie oparł się mocno o prawdę, bo nie ma w nim prawdy. Kiedy kłamie mówi zgod­nie ze swą naturą, bo kłamcą jest i ojcem kłamstwa„. Chrystus Pan na­zywa tutaj szatana ojcem kłamstwa, bo gdy on kłamie, wtedy mówi zgod­nie ze swoją naturą. Dlatego nazywanie wszelkich (iluminackich) telewizji, które okłamują całe społeczeństwa „diabelskimi ośrodkami propagandy” jest w pełni uprawnione !

Zastanawia nas fakt, w jakim celu anioł posiadający klucz przepaści zamyka szatana? Anioł zamknął szatana — ojca kłamstwa, aby nie zwo­dził już więcej narodów. Przez swoje kłamstwa szatan, zwodzi ludzi, od­ciąga ich od Boga, wprowadza w grzech podburzając ludzi przeciw Bo­gu – opętuje. Tak więc po zamknięciu szatana ludzkość jest zabezpieczona, wolna od jego wpływu i jego rządów. Królestwo Boże na ziemi będzie mogło się rozwijać niezagrożone przez demoniczne siły szatana. Taki stan rzeczy nie będzie trwał wiecznie, lecz tylko przez czas bliżej nieokreślony, „aż tysiąc lat się dopełni„.

To, że władza spętania szatana aniołowi, a nie oblubieńcow – Chry­stusowi – została przydzielona, ma swoisty wydźwięk. Ojciec, który we­sele sprawia synowi (Apokalipsa 20,:4—6) troszczy się o to, aby zaproszonym na wesele (chrześcijanom) i oblubieńcowi nikt nie przeszkadzał, żadne moce piekielne ufonautów hybryd. Dlatego wysyła on swego anioła, posłańca, jako woźnego, który więzi księcia tego świata i sprowadza go do właściwego jemu miejsca — przepaści.

Tak więc klucz – symbol władzy zobrazowany przez terminy: po­chwycenia, związania, zamknięcia i pieczętowania, powierzył Pan Bóg aniołowi. Anioł posiada klucz przepaści, do której wtrącił szatana. Zrobił to za wyraźną aprobatą Boga Ojca. Nie mógłby tego uczynić, gdyby wpierw nie otrzymał należnej władzy — klucza przepaści. Anioł ograni­cza, a nawet likwiduje zgubny wpływ szatana na ludzi przez to, że wtrąca szatana do przepaści, a następnie zamyka tę przepaść kluczem i dla pew­ności jeszcze ją pieczętuje.

Wtedy szatan czuje się bezsilnym, a ludzie są wolni od jego zgubnego wpływu i mogą spokojnie dążyć poprzez Kró­lestwo Boże na ziemi — Kościół — do Królestwa Bożego w niebie, ponie­waż ojciec kłamstwa — szatan nie może już więcej zwodzić ludzi, mamy dlatego nadziej, że wszelkie loże iluminackie „Wielka nierządnica”, razem z ich opętańcami – ich opieczętowanymi czołami 666, któregoś dnia zostaną zlikwidowane, już więcej nie będą nam szkodzić !

Z omówienia powyższych tekstów widać, żc Apokalipsa celuje w uży­waniu różnorodnych symbolów. Klucze w Apokalipsie są symbolem wła­dzy, zaczerpniętym z apokaliptyki starożytnych mędrców. Podmiotem władzy tych kluczy jest zawsze Pan Bóg, który nieraz powierza symbol tej władzy aniołom (Apokalipsa 9:1 – 20:1—3). Innym razem podmiotem tej władzy okazuje się Syn Boży, jako posiadacz kluczy (Apokalipsa 1, 18; 3, 7—8). Klucze to są zawsze powiązane z Królestwem Bożym.

W Apokalipsie 1:18 i 3, 7—8 klucze symbolizują najwyższą władzę Chrystusa Pana nad naszym życiem, nad naszą śmiercią i naszym losem po śmierci. W Apokalipsie 3, 7—8 Chrystus Pan mający klucze domu Dawida okazuje się nam jako władca naszego życia na ziemi w Jego mistycznym Kościele. On kieruje Wielkim duchowym Organizmem i członkami tego Kościoła. On otwiera bramy wszelakie. Objawia się tu Chrystus Pan także jako władca Królestwa Bożego w niebie. Jest to aspekt nazywany w jezyku specjalistów biblistów: eschatologicznym – jest to dział teologii chrześcijańskiej traktujący o tzw. rzeczach ostatecznych człowieka, jak i świata (śmierci, końcu świata).

Chry­stus Pan nie tylko daje pomoc do zbawienia, ale też przy końcu świata będzie sędzią dla wszystkich. Jednych przyjmie do swego Królestwa, a innych odrzuci – zostaną ostatecznie asymilowani przez kosmiczne insektoidy hybrydy ?! To samo mówi Apokalipsa 1:18 gdzie Chrystus Pan jawi się jako posiadający klucze śmierci i otchłani. Klucze symbolizują tu panowanie Chrystusa nad życiem wiecznym.

Może On nas zbawić, abyśmy żyli z Nim, ale też może nas zostawić w mocy śmierci, czyli istoty osobowej !!! Inaczej to ujmując: Chrystus Pan posiada władzę nad naszym zbawieniem. Tę władzę nabył przez swe zmartwych­wstanie, kiedy to definitywnie zwyciężył istotę osobową śmierć i przejął jej klucze ! Teraz jesteśmy pod władzą Chrystusa, który nas zbawia. To zbawienie doko­nuje się przez Kościół Chrystusowy – ciało mistyczne. Pan Jezus posiada tutaj również klu­cze śmierci, czyli władzę nad śmiercią, jaką sprowadził grzech do naszej duszy.

Pośrednio wiążą się z Królestwem Bożym klucze, które powierzył Pan Bóg aniołom (Apokalipsa 9, 1; 20, 1—3). Jak wiemy z własnego doświadczenia, ale i z opowieści (egzorcystów) złe duchy szkodzą ludziom i utrudniają wejście do Królestwa Bożego. Dlatego Pan Bóg daje gwieździe — anio­łowi klucz, symbolizujący władzę nad tymi duchami. One nieraz szkodzą ludziom, lecz ich rozpiętość zła jest ograniczona przez władzę kluczy.

Da­lej, w przyszłości, (ale i obecnie także), Pan Bóg nie tylko ogranicza szkodliwą działalność szatana i jego złych mocy, lecz wprost likwiduje jego zgubny wpływ na ludzi przez to, że daje aniołowi klucz przepaści. Anioł wtrąca szatana do przepaści, a następnie zamyka ją i dla pewności jeszcze pieczętuje. Wówczas szatan czuje się bezsilny, a ludzie są wolni od jego zgubnego wpływu i spokojnie mogą dążyć do Królestwa Bożego.

Widać z omówionych wyżej miejsc Apokalipsy, że władzę kluczy nad ludźmi w Królestwie Bożym na ziemi — Kościele, jak i w Królestwie Bo­żym w niebie, posiada Jezus Chrystus. Natomiast władzę kluczy nad światem złych mocy i nad szatanem powierza Pan Bóg aniołom.

Tak więc klucze i ich symbolika w Apokalipsie są ściśle związane z planem zba­wienia człowieka i są połączone z Królestwem Bożym, do którego każdy z nas chrześcijan dąży. Starajmy się wyjść z diabeslskiego kołą samsary, byśmy nigdy nie trafili do podziemi, do tartaru, i do krainy pięciu skupisk, tam gdzie przebywają złe moce. Módlmy się o ustanie hybrydyzacji Polaków za pomocą doświadczalnych preparatów bilogicznych loży dibała 666. Niech nas ochrania moc Boga Ojca, Ducha Świętego i Jezusa Chrystusa Pana razem z Jego aniołami !