Jeśli chcesz zobaczyć prawdziwą truciznę w metodologii dekonstrukcji, spójrz na nią w kontekście nielegalnej i masowej imigracji w świecie zachodnim. Dokonując dekonstrukcji, zasadniczo przekonuje się, że każdą prawdę można rozbić na różne części i ponownie złożyć, aby wyrazić zupełnie inne znaczenie. Dlatego też nie ma (dla nich) żadnej prawdy, a jedynie sposób, w jaki ludzie są uczeni postrzegać różne elementy prawdy, a to można zmienić za pomocą odpowiedniego rodzaju warunkowania.
W przypadku nielegalnej imigracji zachodnie populacje są uczone, że chaos i niestabilność, których są świadkami, są w rzeczywistości „okazją” do nadstawienia drugiego policzka i przyjęcia cnoty bycia ofiarą. Po prostu zaakceptuj fakt, że masowa migracja niekompatybilnych kultur ma się wydarzyć, postrzegaj ją jako dar, który pozwala ci spędzić ciężko zapracowane chwile i osiągnięcia na udzielaniu pomocy charytatywnej ludziom, którzy pojawili się tylko z obietnicą darmowych jałmużn, a wtedy nie będziesz już musiał się o to złościć (oczywiście też nie można ich nawracać na prawdziwą wiarę Katolicką jak mówił F. .dopow. )
Oznacza to, że zgodnie z filozofią dekonstrukcji nie naprawiasz problemów; musisz zmienić sposób, w jaki postrzegasz problemy, aż przestaniesz postrzegać je jako problemy. Oczywiście obiektywna prawda istnieje poza ludzką percepcją, a każda nieuczciwa lub schizofreniczna osoba na świecie widzi rzeczy znacznie inaczej niż norma – nie oznacza to, że ich wersja wydarzeń jest poprawna.
To, co głosi Jorge Mario Bergoglio (Pope Francis), nie jest chrześcijaństwem, ale starannie przygotowaną fałszywą narracją dekonstrukcji ukrytą za maską spirytualizmu. Podczas swojej niedawnej wizyty we Francji zaangażował się w manipulację, twierdząc, że Europa nie stoi w obliczu kryzysu migracyjnego, ponieważ Europejczycy muszą tylko spojrzeć na sytuację w inny sposób. Należy wspomnieć, że Watykan również nie zaoferował swoich rozległych posiadłości jako miejsca do przyjmowania migrantów.
Pope Franci zasugerował, że prawdziwym problemem jest „irytujący egoizm indywidualizmu”. Przesłanie jest stosunkowo jasne: po prostu dostosuj się do wymagań globalizmu i zasymiluj się z rojem; im bardziej będziesz walczyć, tym bardziej będzie to bolało.
Wysoce polityczne przesłanie Pope’s pojawiło się po tym, jak wiele europejskich rządów, w tym Francja, przyjęło dość restrykcyjne stanowisko wobec masowej imigracji. Migranci, głównie z Afryki, już sieją spustoszenie we Włoszech i na wyspie Lampedusa, a przedstawiciele, w tym ci we Francji, w końcu wprowadzają ograniczenia. Francja twierdzi, że nie będzie przyjmować więcej migrantów z Lampedusy, podczas gdy Włochy i Francja zastanawiają się nad blokadą morską, aby zapobiec dotarciu łodzi z migrantami do europejskich wybrzeży.
Jak pisaliśmy w zeszłym tygodniu, prawie dekada polityki otwartych granic prowadzonej przez socjalistycznych przywódców spowodowała gwałtowny wzrost przestępczości, który ci sami przywódcy próbowali ukryć za pomocą fałszywych statystyk, pominięć w raportach policyjnych i zacietrzewienia mediów. Nie należy zapominać o rosnącej niepewności gospodarczej w UE, która pozostawia niewiele miejsca na dobroczynność, zwłaszcza dla ponad 23 milionów nieobywateli mieszkających obecnie w regionie.
Europejczycy zmęczyli się dezinformacją i „gaslightingiem”, co spowodowało rosnące przesunięcie opinii publicznej w kierunku konserwatywnej prawicy. Najwyraźniej zaalarmowało to pewne globalistyczne interesy – The Pope przybywający do Francji, by kłamać na temat kryzysu migracyjnego i atakować konserwatywny indywidualizm (lub ochronę dziedzictwa kulturowego i moralnego), jest alarmującym sygnałem, że nie podoba im się obecny rozwój sytuacji i chcą kontynuować destabilizację Europy.
Należy pamiętać, że jest to ten sam Pope, który dołączył do Rady na rzecz Integracyjnego Kapitalizmu, projektu kierowanego przez Lynn Forester de Rothschild, w którym uczestniczy wiele dużych banków, międzynarodowych interesów korporacyjnych, WEF, ONZ itp. Rada ta jest pod każdym względem początkiem otwartego korporacyjnego elitarnego rządu.
CIC jest narzędziem do popychania do przodu globalnej socjalizacji wszystkich gospodarek w ramach tego, co WEF nazywa „kapitalizmem akcjonariuszy” i „wielkim resetem”. Działa w oparciu o filozofię, że korporacje powinny uczestniczyć w inżynierii społecznej, że gospodarki muszą stać się bezgotówkowe, że wszystkie religie muszą połączyć się w jedną całość, a granice narodowe muszą zostać rozwiązane.
Powiązanie Pope’s z czołowym klubem globalistycznym może pomóc wyjaśnić jego wysiłki zmierzające do podważenia bezpieczeństwa europejskiego i wywarcia presji na opinię publiczną, aby poddała się strategii Clowarda-Pivena pośród nich. Czy jego wysiłki przyniosą owoce? Jak dotąd wydaje się to mało prawdopodobne. Nawet skrajnie lewicowi przywódcy, tacy jak Macron, muszą przyznać, że obywatele odchodzą od postępowego programu w dużej mierze z powodu lat destrukcyjnej migracji.
