W „Demons” Doja Cat wciela się w czerwonooką demoniczną istotę, która nawiedza rodzinę i poluje na jej dzieci. Czy można lepiej symbolizować przemysł muzyczny jako całość?
Przemysł muzyczny wykorzystuje obecnie raperkę Doja Cat do wypuszczania najbardziej satanistycznych teledysków w historii rapu i jest to po prostu zbyt rażące, aby je zignorować. Rzeczywiście, jej wideo Demons doskonale podsumowuje wszystko, o czym piszę od lat, ponieważ w zasadzie dotyczy przemysłu muzycznego ujawniającego jego prawdziwą, mroczną i demoniczną stronę, aby wszyscy mogli go zobaczyć.
Demony
Demons wyreżyserował Christian Breslauer, który współpracował także z innymi pionkami branży, takimi jak Lil Nas X, Lizzo i wieloma innymi demonicznymi artystami. Większość jego filmów doskonale odpowiada temu czy innemu programowi branżowemu.
Demons jest mocno inspirowany filmem Poltergeist, ten film jest pokręcony pod wieloma względami. Całe jego założenie dotyczy „telewizorów” żerujących na dzieciach i porywających je. Co gorsza, historia młodej gwiazdy filmowej Heather O’Rourke i jej tragicznej śmierci w wieku 12 lat jest po prostu zbyt przerażająca, by ją pojąć. Krótko mówiąc: podobno zmarła po zgwałceniu przez hollywoodzkich oprawców.
Innymi słowy, filmowi Poltergeist udało się ucieleśnić wszystko, co złe, złe i zdeprawowane w przemyśle filmowym. I to jest inspiracja dla filmu Doja Demons .
Akcja filmu rozgrywa się w domu przypominającym ten z Poltergeist .
Wewnątrz domu widzimy zakłócenia w telewizorze. Poza tym, że jest to bezpośrednie nawiązanie do Poltergeista, rozumiemy, że demoniczna aktywność, którą za chwilę będziemy świadkami, będzie widoczna na ekranach. Tu chodzi o środki masowego przekazu.
W Poltergeist mała dziewczynka zostaje porwana przez demoniczne istoty, które komunikują się z nią za pośrednictwem ekranów telewizorów. Nazywa ich „ludźmi telewizji”. Nie widzę lepszego sposobu na symbolizację przemysłu rozrywkowego żerującego na dzieciach.
Ujęcie śpiącego niewinnego dziecka. To na kogo żerują.
Tak, ci ludzie uwielbiają angażować dzieci w swoje mroczne, zdeprawowane projekty.
Następnie kamera skupia się na wysoce symbolicznym obrazie.
Koszmar Henry’ego Fuseli (1781).
Koszmar to obraz olejny z 1781 roku autorstwa szwajcarskiego artysty Henry’ego Fuseli. Przedstawia kobietę pogrążoną w głębokim śnie z ramionami opuszczonymi w dół i z demonicznym, przypominającym małpę inkubem przykucniętym na piersi. Senny i zapadający w pamięć erotyczny obraz zauroczenia i obsesji odniósł ogromny sukces.– Wikipedia
Inkub to męski demoniczny duch, o którym mówi się, że nawiedza kobiety, gdy śpią i odbywają z nimi stosunki. Obraz nawiązuje do koncepcji paraliżu sennego, a niektórzy interpretują kobietę jako osobę doświadczającą przyjemności seksualnej.
Czy w kontekście teledysku Doja odgrywa rolę śpiącej kobiety? Nie, to ten przerażający, przyczajony demon.
Znak dłoni diabła + bransoletka wąż = pionek diabła.
Demon Doja nawiedza Christinę Ricci, która wygląda na paraliż senny.
Jak widać, Doja Cat to „hiphopowy” demon, pełen wszelkiego rodzaju błyskotek. Naprawdę chcą, aby ich satanistyczna obsesja wydawała się fajna i modna.
Następnie Doja bierze kąpiel. Oczywiście ta scena jest bardzo symboliczna.
Z tyłu jej głowy znajduje się ogromne, wszystkowidzące oko. Przesłanie: Jest niewolnicą przemysłu.
Demoniczna dłoń chwyta Doję prosto w oko, a ona natychmiast zostaje opętana. Przesłanie: Demoniczny przemysł zmienił Doję w opętanego niewolnika.
Jak widać, Doja kąpie się w czarnej mazi – tajemniczej substancji, o której krążą liczne teorie spiskowe.
Czarna Maź to tajemnicza i zła istota, która powoduje, że ofiary chorują, doprowadza je do szaleństwa lub nakłania wszelkiego rodzaju przestępczych działań – często mówi się, że wydziela zapach siarki i porusza się z własnej woli – istota jest podobno aktywnie interesuje się zepsuciem otaczających go osób i jest powiązany z demonicznym spiskiem.
Stan muzyki rap w 2023 roku.
Następnie Christina Ricci chwyta kamerę i próbuje sfilmować to, co dzieje się na strychu (podobnie jak w filmie Poltergeist ). Znajduje to.
Doja jest w ciemności, otoczona kozami…
W scenie przypominającej Lśnienie Doja pisze tekst na maszynie do pisania. A te teksty to czysty, przemysłowy materiał niewolników.
Jestem marionetką, jestem owcą, jestem dojną krową, jestem
teraz najszybciej rosnącą suką we wszystkich twoich aplikacjach. Masz
mnie dość, bo jestem teraz na twojej dupie.
Tak, nazywa siebie marionetką, owcą i dojną krową. Niektórzy mogą powiedzieć, że ironizuje, ale w głębi duszy wie, że to 100% prawdy. Przechwala się także, że jest teraz „szybciej rosnącą suką we wszystkich twoich aplikacjach”. Cóż, w dobie algorytmów zakłady przemysłowe są sztucznie promowane w aplikacjach. Wirusowość jest kontrolowana. Oto „nagroda” za sprzedanie swojej duszy. TikTok i Instagram Cię lubią. Czy warto?
Doja z dumą nosi koszulkę z napisem Cash Cow. To rodzaj koszuli, którą lekceważący alfons założyłby na jedną ze swoich dziwek.
Jest to niewłaściwe, ale właściwe z kilku powodów. Po pierwsze, nazywa siebie krową, co trochę przypomina inną ”artystkę” Demi Lovato porównującą się do świni. Dlaczego ci niewolnicy przemysłu ciągle porównują się do zwierząt hodowlanych?
Po drugie, definicja „dojnej krowy” to odnoszący sukcesy produkt lub przedsięwzięcie, które jest „dojone” przez właścicieli firm. Jest to coś, co wykorzystujesz, dopóki nie przestanie być opłacalne. Powinna przy tym po prostu powiedzieć, że jest marionetką. Och, czekaj, już to zrobiła.
Jedyne, czego brakuje w tym wersecie, to wymagany przez współczesną raperkę tekst mówiący o tym, że jest niewolnicą seksualną. O, czekaj, jest.
Skończyłam, wziąłem całego kutasa i rozwaliłem sobie plecy. Po prostu połknąłem wszystkie jego dzieci i wyplułem całą klasę
Film kończy się ucieczką rodziny, gdy Doja i jej demony przejmują dom.
Konkluzja
Demons doskonale symbolizuje przemysł muzyczny żerujący na dzieciach. Poprzez ekrany demoniczne siły przemysłu są zapraszane prosto do naszych domów i umysłów wrażliwych dzieci.
Demons to nie Doja Cat wyrażająca się jako artystka. To Doja Cat służy do forsowania planu, który będzie kontynuowany, niezależnie od tego, kto jest wybranym w danym momencie „artystą”. Kiedy ludzie będą mieli jej dość, przemysł po prostu wybierze inną marionetkę i dojną krowę. A ludzie będą mówić: „O mój Boże, jaka ona jest oryginalna!”.
