Uważa się, że większość starożytnych świątyń i kościołów początkowo nie miała nic wspólnego z religią. Były to struktury starożytnej energii, komunikacji, a nawet budynki lecznicze. Być może były to przedmioty o podwójnym, a nawet potrójnym zastosowaniu, łączące w sobie wiele funkcji.
W świątyniach i katedrach znajduje się wiele elementów konstrukcyjnych, które są niemal identycznie stosowane w nowoczesnych komponentach elektronicznych. Jako przykład wyjściowy możemy podać analogię z antenami fraktalnymi i krzyżami chrześcijańskimi.
Anteny fraktalne występują nie tylko w postaci przewodników na płytkach, ale także w postaci anten wolumetrycznych. Tylko przy różnych tzw. iteracjach (złożoność konstrukcji).
Termin „fraktal” w tłumaczeniu z łaciny oznacza częściowy, podzielony, fragmentaryczny. Jest to zbiór samopodobnych postaci. Fraktale można przedstawić jako komplikujące geometrię prostych kształtów geometrycznych o podobnych formach.
Niektóre formy są wykorzystywane w teorii budowy anten fraktalnych we współczesnych urządzeniach nadawczo-odbiorczych. Tak złożona geometryczna konstrukcja anten fraktalnych pozwala uzyskać szereg korzyści w porównaniu z antenami konwencjonalnymi.
Przesyłaj dużą ilość danych w krótkim czasie, poprawa wydajności łącza szerokopasmowego. Antena fraktalna jest optymalnym rozwiązaniem, gdy antena musi być zaprojektowana dla określonej częstotliwości roboczej, mieć dobre charakterystyki specjalnie dla tego zakresu i słabo (lub wcale) reagować na częstotliwości z zakresu nieroboczego.
Nowoczesne anteny fraktalne charakteryzują się wysoką częstotliwością i są kompaktowe, ponieważ cała elektronika staje się cyfrowa i kurczy się.
Wróćmy do krzyży. Pojawia się na nich pewna fraktalność, ale wzory te można nazwać też dekoracją.
Okazuje się, że same świątynie mogłyby być akumulatorami ładunku i elektryczności. Antena w kształcie krzyża na skroni może pełnić funkcję urządzenia modulującego oraz urządzenia nadawczo-odbiorczego. Ale skąd sygnał był transmitowany lub odbierany?
Istnieje pomysł, że w skroniach powstał wzmocniony sygnał z częstotliwości rezonansowych Schumanna. Fraktalna antena krzyżowa odebrała określoną częstotliwość. Obecnie na Ziemi występują harmoniczne o niskiej częstotliwości. Być może w przeszłości miały one zupełnie inną, wyższą częstotliwość i świątynie je wzmocniły i parafianie to odczuli.
Można sobie wyobrazić, że świątynie były miejscem dostrajania człowieka, miejscami korygowania jego stanu. A przecież już w czasach kultów religijnych nazywano to zestrojeniem ze Stwórcą, Bogiem.
Teraz najwyższa harmoniczna częstotliwości rezonansowej Schumanna wynosząca 32 Hz może wpływać tylko na najniższą czakrę osoby. Dlatego jesteśmy tak przyziemni i materialni. Wyższe czakry w obszarze głowy nie są aktywne, mózg śpi.
Istnieją informacje, że Ziemia powinna wkrótce przejść na wyższe wibracje. Możliwe, że będzie to powiązane właśnie z rezonansami częstotliwości Schumanna. Wtedy świadomość ludzi zacznie się rozszerzać i budzić. Obecnie większość żyje w stanie biorobotów, niezdolnych do patrzenia poza swoje potrzeby fizjologiczne. Generalnie można milczeć na temat ludzkich zdolności poznawczych. Porównywanie i analizowanie w myślach 5-7 faktów jest dla większości najtrudniejszym zadaniem.
Możliwe, że możliwe było wzmocnienie częstotliwości rezonansowych Schumanna za pomocą prostszych, ale także fraktalnych projektów. W symbole świątynne wpleciono metalowe nici i były to same fraktalne anteny. Następnie modulowany w nich sygnał wchodził w interakcję z biopolem człowieka i wpływał na rytmy mózgu.
Dziwne wzory podłóg labiryntów w starożytnych europejskich katedrach
Katedra w Chartres, zbudowana w XIII wieku w stylu gotyckim, położona jest 85 km na południowy zachód od Paryża. Być może był wielokrotnie przebudowywany i przebudowywany.
Kamienna ozdoba pośrodku sali wykonana jest w formie labiryntu, który powstał w tym samym czasie co katedra – w 1205 roku. Wikipedia pisze o tym tak:
Labirynt symbolizuje drogę wierzącego do Boga i nadal jest używany przez parafian do medytacji. Przez labirynt katedralny można przejść tylko w jeden sposób. Wielkość labiryntu praktycznie pokrywa się z wielkością rozety okiennej elewacji zachodniej, a odległość od zachodniego wejścia do labiryntu jest dokładnie równa wysokości okna. Labirynt ma jedenaście koncentrycznych okręgów, całkowita długość ścieżki przez labirynt wynosi około 260 metrów.
Coś bije, że kamienie w tym labiryncie to nie bloki różnych dopasowanych do siebie skał, ale wylew płynnej lub plastycznej skały. Innymi słowy, starożytny beton.
Zwróć także uwagę na metalowe szpilki wtopione w masę pośrodku ozdoby (w miejscu, w którym stoi dana osoba).
Taki labirynt nie jest jedyny w starożytnych katedrach Europy. Na północy Francji, w mieście Amiens znajduje się kolejna gotycka katedra: Katedra Notre-Dame w Amiens. To także katedra z XIII wieku. Wewnątrz, na podłogach sali, powstaje podobny labirynt:
Duchowni nie tylko przygotowali krzesła dla parafian. Ukrywają ozdobę wokół labiryntu. A ta ozdoba nie jest prosta. Wzory te zastosowano także w budynkach Baalbek .
Być może podłogi w katedrze w Amiens nie są tak stare, ponieważ są w doskonałym stanie i zachowane. Labirynt zbudowany jest z marmurowych płyt, a marmur powinien zużywać się przez ponad 1000 lat.
Następną gotycką świątynią z labiryntem w podłogach jest katedra w Reims we francuskim mieście Reims. Katedra również pochodzi z XIII wieku. Wewnątrz katedry jest niewiele fotografii, a samych labiryntów praktycznie nie ma. Jeden ze znalezionych:
Są to najsłynniejsze świątynie z podłogami przypominającymi labirynt.
Mniej znana jest bazylika San Vitale w Rawennie we Włoszech.
Co jest dziwnego w tych labiryntach? Cóż, wzór jest na podłogach. Więc co? Historycy i duchowni uważają tę prostą symbolikę, tak została przedstawiona droga do Boga. Zostawmy tę opinię tym, którzy są z niej zadowoleni.
Aby mieć wątpliwości, że tego typu ozdoby w kościołach i katedrach wykonano nie bez powodu, wystarczy spojrzeć na fraktalne „labiryntowe” anteny współczesnych urządzeń nadawczo-odbiorczych.
Absolutny zbieg okoliczności! Dlaczego inżynierowie radiowi ukształtowali anteny dokładnie tak, jak labirynty we francuskich katedrach gotyckich? W rzeczywistości kształt anten na tablicach elektronicznych i w katedrach zależy od ogólnych zasad fizycznych odbioru lub emisji sygnału.
Jeśli w nowoczesnym urządzeniu głównym wymaganiem jest sprawny odbiór i transmisja sygnału, to co z katedrą? Może katedra gdzieś przeniosła sygnał, który został zaindukowany w antenie labiryntowej, albo odwrotnie, go odebrała?
Ale podłogi są kamienne, a nie metalowe. Zasadę można wytłumaczyć w następujący sposób: wibracje powietrza powstające podczas modlitw, śpiewu parafian poprzez efekt piezoelektryczny w kamieniu mogłyby zostać zmodulowane na sygnał elektryczny i już rozprzestrzeniłyby się dalej. Architektura katedry mogła najpierw wzmocnić lub modulować ten sygnał dźwiękowy modlitw ze względu na akustykę w częstotliwość rezonansową kamiennych podłóg. Sugerujemy brak połączenia z Bogiem, przestrzeni informacyjnej lub połączeń między miastami, a nawet krajami.
W elektronice struktury spiralne wykorzystuje się nie tylko jako anteny, ale także jako cewki indukcyjne, tzw. cewki planarne lub foliowe.
Oczywiste jest, że nie są one tworzone przypadkowo; geometria jest obliczana w zależności od wymaganych charakterystyk. Pojemność i indukcyjność w elektronice to po rezystancji główne cechy elementów.
Jeśli będziemy kontynuować analogię, że starożytne świątynie i katedry są obiektami związanymi z komunikacją, uzdrawianiem lub energią, wówczas znajdujące się w nich labirynty mogłyby być jednym z elementów ogólnego schematu, działającym na podobnych prawach fizycznych, jak współczesna elektronika. Pytanie tylko dotyczy skali i siły sygnału. Półprzewodnikową podstawą elektroniki są kryształy plus prąd. Geometria i architektura świątyń i katedr mogłaby wykorzystywać te same prawa wzmacniania i modulacji sygnału, tylko w skali makro.
Teraz na nowo odkryliśmy te prawa w elektronice. A przy tym jest tak wysoce wyspecjalizowana, że przeciętny człowiek nie jest w stanie porównać tego, co pozostało z czasów starożytnych, z osiągnięciami współczesnymi.
