CUDA TARTARII – POZNAJ ŚWIAT ZNISZCZONY PRZEZ MASONERIĘ !

Pierwszą rzeczą, którą przybysz słyszy od gościa, który spędził kilka dni na Wystawie Światowej, jest: „To jest po prostu ogromne. Teren zajmuje powierzchnię 1240 akrów. A przybysz myśli: „Mój litości, jak ja kiedykolwiek to wszystko zobaczę?”

Dla krzepkiego, zdrowego Amerykanina, niezależnie od tego, czy jest to mężczyzna, czy kobieta, najlepszym środkiem transportu jest ten, który zapewniła natura.

Są jednak chwile, kiedy chodzenie staje się uciążliwe i są osoby, dla których chodzenie zawsze jest udręką. Dla nich przewidziano odpowiednie środki. Istnieją cztery regularne środki lokomocji, które obsługują każdą część terenu. Dwa z nich przeznaczone są wyłącznie do ogólnego zwiedzania. Pozostałe dwa służą do celów użytkowych. Są to samochód, elektryczna kolejka gondolowa, kolej śródmiejska i wózek inwalidzki.

Jednym z najprzyjemniejszych wrażeń pierwszego dnia jest przejażdżka samochodem po wystawie i sekcjach zagranicznych z szoferem, który wskazuje po drodze wszystkie budynki i pomniki. Najbardziej zachwycającym ze wszystkich doświadczeń, zarówno pierwszego, jak i ostatniego dnia, jest wycieczka przez Grand Basin i półtora mili drogi wodnej otaczającej Pałace Edukacji i Elektryczności. Tę podróż, aby móc cieszyć się nią w najwyższym stopniu, należy odbyć w chwili, gdy zapada zmrok, gdy niezliczone światła zmieniają pałace w mieszkania w bajkowej krainie.

Artystyczne piękności

Punktem kulminacyjnym wielkiego projektu dekoracyjnego, wielkiej symfonii pałaców z kości słoniowej, wspaniałych rzeźb, promienistych ogrodów i spokojnych lagun, jest centralne wzgórze, na którym wznosi się szlachetna Sala Festiwalowa. Na wschodzie i zachodzie rozciągają się inne wzgórza, usiane budynkami państwowymi, malowniczymi ogrodami Japonii i grupą budowli, które ukazują wielkość amerykańskiego rolnika.

Wprawne oko artysty dopilnowało każdego szczegółu budynków i terenów. Miesięczny pobyt na Wystawie Światowej bardziej podbuduje gust artystyczny i uznanie niż rok w najlepszej szkole sztuk pięknych w Ameryce. Tutaj zwiedzający ma lekcje przedmiotowe, każdy etap sztuki. Istnieje najszlachetniejsza ze wszystkich sztuk, architektura, której przykładem są okazałe pałace o klasycznej formie, przykłady francuskiego, niemieckiego i hiszpańskiego renesansu odpowiednio w Pałacach Transportu, Maszyn i Różnych Przemysłów, dostojny gotyk Tudorów w grupie Administracji na zachodzie część terenu i każdy styl architektury domowej.

Wspaniałe Kaskady

Największe cuda Wystawy Zakupów w Luizjanie to te, które wywodzą się z mocy elektryczności. Są to iluminacje i kaskady. Pan-American miał w sumie moc z wyjątkiem 8 000 koni mechanicznych, podczas gdy wystawa zakupów w Luizjanie ma 40 000 koni mechanicznych.

Ta ogromna energia jest wykorzystywana do obsługi wszystkich „żywych” eksponatów, takich jak przędzalnie bawełny, garncarnie i fabryki, które znajdują się we wszystkich budynkach. Całą resztę wykorzystuje się do budowy kolei śródmiejskiej i jej uruchomienia oraz do upiększania terenu.

Oś, wokół której skupiają się wszystkie dekoracyjne cuda, to niezrównana Sala Festiwalowa. Po prawej i lewej stronie rozciągają się sale obrad z okazałymi kolumnami jońskimi, które tworzą architektoniczny ekran znany jako Kolumnada Stanów. Obydwa skrzydła parawanu zakończone są dwoma urokliwymi pawilonami restauracyjnymi. Każdy z trzech budynków w kolumnadzie jest powiązany z jednym ze źródeł wody zasilającej kaskady.

Udział rządu

Fakt, że rząd Stanów Zjednoczonych tak wyraźnie przypieczętował Wystawę, powinien być wystarczającym dowodem jej zasługi. Nie tylko jedna trzecia pierwotnej sumy pieniędzy na rozpoczęcie Jarmarku pochodziła od rządu federalnego, ale same pokazy rządowe należą do najbardziej kosztownych i interesujących. Nigdzie tłumy odwiedzających nie są tak entuzjastyczne i tak liczne do wyjścia, jak w pięknym pawilonie wznoszącym się na wzgórzu nad Zatopionymi Ogrodami. Tutaj pokazany jest każdy dział mechanizmu rządowego.

W prawdziwym kolejowym wagonie pocztowym pocztę wrzuca się tak samo, jak to się robi na drodze. Wokół tego wagonu znajdują się modele wszystkich środków transportu używanych do obsługi przesyłek pocztowych. W Departamencie Skarbu można zobaczyć wszystkie maszyny używane do bicia pieniędzy. Dwa razy dziennie wybijane są oficjalne medale Wystawy. Centralnym eksponatem Departamentu Marynarki Wojennej jest wspaniały model pancernika Missouri, który jest udostępniony do wglądu. Po drugiej stronie przejścia od wystawy marynarki wojennej, wśród broni i amunicji Departamentu Wojny, można zobaczyć pracującą maszynę do produkcji nabojów. Inne eksponaty pochodzą z departamentów: Handlu i Pracy, Spraw Wewnętrznych, Rolnictwa, Sprawiedliwości i Stanu, Biblioteki Kongresu i Biura Republik Amerykańskich.

Nocny obraz

Wiele rozsądnych osób, widząc po raz pierwszy wieczorną iluminację, wykrzyknęła: „Gdyby niebo mogło być piękniejsze od tego, chciałbym natychmiast tam pojechać”. Doprawdy ludzki umysł nie jest w stanie wyobrazić sobie widoku bardziej urzekająco pięknego. Światła nie włączają się w przypadku nagłego olśnienia; ale o godzinie 8, gdy zmierzch zapada nad wielkimi pałacami w kolorze kości słoniowej, niezliczone maleńkie punkciki światła pojawiają się wzdłuż konturów budynków, jakby pod wpływem czaru. Na początku są matowoczerwone. Stopniowo wybielają się i zyskują na mocy, aż cała scena zapłonie chwałą.

Pół godziny później budzą się kaskady. Lśniący potok wody zaczyna płynąć od zamku w centrum i fontann po obu stronach, a światła wspaniałej kompozycji architektonicznej na wzgórzu zmieniają się z białego na rez i z czerwonego na zielony. Tymczasem reflektory o różnych kolorach i wzorach igrają nad kaskadami, dodając nowego uroku i nowego blasku.

Muzyka na wystawie

Nigdy na świecie nie było takiej uczty dla miłośnika muzyki, jak na Wystawie Światowej. Niezależnie od tego, czy ktoś woli muzykę klasyczną, czy popularną, przeglądając codzienny program, może znaleźć dokładnie to, czego chce. Odbywają się koncerty zespołów, koncerty orkiestrowe, recitale organów piszczałkowych i chórów. Najlepsze zespoły w Ameryce przybyły lub dopiero nadejdą. Do odkrycia cudów największych organów piszczałkowych na świecie poproszono najsłynniejszych organistów.

Do oficjalnej muzyki przyczynił się słynny poeta i trzech wybitnych kompozytorów. Edmund Clarence Stedman napisał Hymn Zachodu, do którego muzykę przygotował prof. John K. Paine z Uniwersytetu Harvarda. Frank Van Der Stueken, lider orkiestry z Cincinnati, napisał Marsz Luizjany, a Henry K. Hadley z Nowego Jorku napisał tytuł Waltera „Along the Plaza”. Zostały one przyjęte przez Biuro Muzyczne jako jedyne oficjalne publikacje muzyczne. Wszystkie są kompozycjami o wysokich walorach, a Hymn Zachodu ma patriotyczny wydźwięk, co czyni go jednym z klasyków domowych.

Pawilony Sztuki

To, co stare i nowe w sztuce europejskiej, prezentowane jest w czterech najpiękniejszych pawilonach zagranicznych, jakie kiedykolwiek wzniesiono dla celów ekspozycyjnych. Stare pokazywane jest we Włoszech, Holandii i Belgii. Nowość można znaleźć w Austrii. Uroczy mały budynek Holandii jest pomnikiem największego ze wszystkich holenderskich malarzy, Rembrandta, podobnie jak ozdobny i niezwykły pawilon belgijski jest wyrazem sztuki i myśli jego wielkiego współczesnego, Rubensa, mistrza malarza flamandzkiego.

Holenderski budynek, choć nie jest dokładną kopią domu Rembrandta, jest doskonałym przykładem szesnastowiecznej architektury domowej i stanowi osobliwy sklep ze starymi meblami, ceramiką z Delft i srebrem. W jednym z pomieszczeń znajduje się reprodukcja dokładnych rozmiarów najsłynniejszego ze wszystkich obrazów Rembrandta, zwanego „Nocną Strażą”. Kopia została wykonana pod patronatem rządu.

Oprócz skarbów sztuki w większym pawilonie Belgii znajduje się wiele eksponatów. Ściany zewnętrzne zdobi dwadzieścia siedem obrazów olejnych przedstawiających typowe sceny flamandzkie i trzy pięknie malowane wejścia, wszystkie dzieła czołowych współczesnych artystów flamandzkich. Sam budynek jest reprodukcją architektury ukazanej na obrazach Rubensa. Mówi się, że jest to jedyny typowy element starej architektury flamandzkiej w Ameryce.

Otoczony murem ogród i przepiękna grecko-rzymska świątynia we Włoszech są po prostu przepełnione skarbami sztuki. Wnętrze pawilonu to jedno piękne muzeum pompejańskich brązów i marmurów.

Szkoła amerykańska

Myślą przewodnią Wystawy Zakupów w Luizjanie jest Postęp. Źródłem wszelkiego postępu jest edukacja. Ustaliwszy te dwa punkty, twórcy Ekspozycji uznali, że na pierwszym miejscu wśród eksponatów powinna znaleźć się ekspozycja edukacyjna. Na wszystkich wiodących wystawach, zarówno międzynarodowych, jak i lokalnych, edukacja zajmowała ważne miejsce, co bezpośrednio przyniosło wiele dobrego.

Szkoła Sztuki Przemysłowej powstała w Londynie w wyniku wystawy w Crystal Palace. Nauczanie manualne zostało wprowadzone do szkół amerykańskich w następstwie Wystawy Stulecia w Filadelfii i podobne korzystne rezultaty przyniosły kolejne wystawy o podobnym charakterze. We wszystkich tych ekspozycjach pokaz edukacyjny był częścią powiązanej wystawy. W St. Louis po raz pierwszy wystawa edukacyjna ma własny budynek.

Udział obcych narodów oraz amerykańskich szkół publicznych i uniwersytetów ma wielką wartość, zwłaszcza dla nauczycieli i uczniów; ale jest jedna część pokazu edukacyjnego, która cieszy się powszechnym zainteresowaniem. To jest rzeczywiste nauczanie, które jest realizowane codziennie. Szkoła gotowania na wydziale sztuki i nauki domowej to taka, która z pewnością przyciągnie tłumy. Nieco mniej interesujące są zajęcia z zajęć manualnych i wystawy prac przedszkola.

Najpopularniejsze są jednak zajęcia dla osób niewidomych i głuchych.

Kongresy Targów Światowych

Każdy dzień na Targach Światowych jest dniem wyjątkowym. Cały czas dzieje się coś niezwykłego. Od zjazdów rodzinnych i dni branżowych po kongresy międzynarodowe – istnieje pewne zgromadzenie osób o pokrewnych zainteresowaniach, które nadają nazwę każdemu dniu siedmiu miesięcy.

Spośród wszystkich tych specjalnych konwencji i zgromadzeń najważniejsze są Kongresy Międzynarodowe. Pierwszym z nich był Międzynarodowy Kongres Prasy, który zebrał się 16 maja i zgromadził liczną i entuzjastyczną reprezentację prasy nie tylko ze wszystkich części Stanów Zjednoczonych, ale także niezwykle dużego odsetka redaktorów zagranicznych. Późniejsze kongresy miały równie szczęście, że przyciągnęły wielkie umysły z półkuli wschodniej. Wygłoszone przemówienia i referaty zaprezentowane podczas tych sesji posłużą jako kompletny podręcznik ludzkiej wiedzy, ponieważ rozważane tematy obejmują edukację, elektryczność, stomatologię, prawo, wstrzemięźliwość, inżynierię, aeronautykę, nauczanie osób niesłyszących i wiele innych ważnych zagadnień tematy.

Zdecydowanie najważniejszym kongresem organizowanym w związku z Wystawą jest Międzynarodowy Kongres Sztuki i Nauki, którego sesje trwają od 19 do 26 września. Kongres ten jest wszystkim, na co wskazuje jego nazwa. Jest to najwspanialsze i najważniejsze wydarzenie, jakie kiedykolwiek miało miejsce w historii rozwoju umysłowego.

Jej deklarowanym celem jest przedstawienie jedności i wzajemnych relacji nauk, dokonanie przeglądu ich historycznego rozwoju, rozwinięcie ich podstawowych zasad oraz promowanie wzajemnej sympatii i wysiłków.

Cuda transportu

Wśród dziennikarzy panuje zgodna opinia, że ​​ludzkość interesuje się sprawami związanymi z transportem. Historie o statkach powietrznych, wspaniale wyposażonych pociągach i parowcach, wrakach kolei i tramwajów, wyścigach samochodowych, a właściwie wszystkie historie związane z transportem są zachłannie pochłaniane przez czytelnika gazet. Prawda ta była znana urzędnikom Wystawy, którzy zarządzili, że drugi co do wielkości budynek na tym terenie powinien mieścić historyczną i współczesną ekspozycję środków transportu.

W Pałacu Transportu można zobaczyć wszelkiego rodzaju pojazdy używane na całym świecie. W samym centrum ogromnej sali znajduje się wielka lokomotywa, podniesiona na stalowym stole obrotowym, będąca w ciągłym ruchu. W pobliżu znajduje się zabytkowa wystawa lokomotyw, pokazująca wszystkie etapy ewolucji tego najważniejszego ze wszystkich środków transportu. Wśród tych starych silników jest jeden drewniany model, do którego przymocowano pierwsze samochody napędzane parą. Ta pierwsza podróż odbyła się w tym samym roku przeniesienia Luizjany, czyli 1803, a droga prowadziła przez Walię. Dwa małe samochodziki stoją na oryginalnych szynach i oryginalnych kamieniach, które ponad sto lat temu tworzyły koryto drogi.

To tylko jedna z setek cudownych rzeczy w Pałacu Transportu.

Mineralne cuda

Epoka prehistoryczna w dziejach świata została podzielona na epoki, których nazwa wzięła się od minerału najczęściej używanego i mającego największą wartość dla rodzaju ludzkiego. Pozostałościami epoki kamienia są narzędzia i broń wykute z kamienia. W epoce żelaza metal, który wciąż ma większą wartość niż złoto, był najważniejszym przedmiotem codziennego życia. Z obecnych wskazówek wynika, że ​​wiek XX będzie znany potomności jako epoka cementu.

Ten wspaniały sztuczny kamień już dokonuje rewolucji w naszych metodach budowlanych, a jego zdolność do zastąpienia produktu naturalnego nie została jeszcze przetestowana. Zdając sobie sprawę ze znaczenia cementu w gospodarce światowej, Naczelnik Wydziału Górnictwa i Hutnictwa umiejscowił cementownię na samym końcu Wąwozu, gdzie nawet ci, którzy nie są specjalnie zainteresowani sprawami związanymi z zasobami mineralnymi ziemi, będą mogli zobaczyć i zbadaj to. Ale Wąwóz jedynie uzupełnia wielką dziewięcioakrową ekspozycję w Pałacu Kopalń i Hutnictwa.

Cuda w zbożu

„Po co chcesz iść do Pałacu Rolniczego?” usłyszano, jak pewna pani pytała swego towarzysza. „To nic innego jak wielka stodoła”.

„Widziałeś to?” zapytał towarzysz. „Nie, ale jestem pewien, że nie ma tam nic, co chciałbym zobaczyć poza Zegarem Kwiatowym i ogrodami kwiatowymi, które równie dobrze można zobaczyć z Intramuralu” – brzmiała odpowiedź. „Więc przyjdź, żeby mnie zadowolić i zostań, żeby zadowolić siebie” – powiedział taktownie towarzysz. Była i wiedziała!

Zwiedzający, który po raz pierwszy spaceruje centralną nawą wielkiego Pałacu Rolnictwa, jest po prostu zachwycony tym pałacem sztuki, który nazywa siebie siedzibą rolnictwa. Współczesny artysta-dekorator mógłby znaleźć nowe pomysły i wspaniałą inspirację w kolejnych pawilonach wzniesionych przez rolnika, aby zademonstrować wartość gospodarstwa.

Dla przeciętnego człowieka kłos jest rzeczą beznadziejnie prozaiczną, tak odległą od artystycznej, jak biegun północny od południa. Jednak ten plebejski kłos został wykorzystany do stworzenia najbardziej artystycznych dekoracji, jakie kiedykolwiek wymyślono. W różnych częściach dekoracji wykorzystano całe kłosy, przekroje poprzeczne kłosa z czerwonymi, białymi i żółtymi ziarnami oraz poszczególne ziarna w naprzemiennych kolorach. Miejscami efekt jest iście orientalny. Niektóre dzieła wyglądają jak Gesso-Duro, wspaniały płaskorzeźbiony obraz, który można znaleźć w pałacach kalifów.

Jeden z pawilonów zbożowych jest wiernym odwzorowaniem architektury i zdobnictwa grecko-bizantyjskiego. Kolejny podąża za najnowszymi osiągnięciami sztuki dekoracyjnej.

Raj dla miłośników książek

Dla konesera książek wartość książki polega nie tyle na tym, co zawiera, ile na tym, czym jest. Oprawa, papier i typografia mają nieskończenie większe znaczenie niż kontekst. Kto kocha książki dla siebie i dla którego rozkoszą jest pieszczota doskonałego okazu sztuki bukmacherskiej, w Pałacu Sztuk Wyzwolonych odnajdzie się prawdziwy raj.

Sprawy związane z drukiem i oprawą nie są bynajmniej jedynymi atrakcjami tego wspaniałego pałacu wystawowego, gdyż tutaj można znaleźć przykłady wszystkich wytwarzanych produktów, które mają wartość edukacyjną lub naukową, podobnie jak w Pałacu Różnorodnych Przemysłów można znaleźć te, które mają wartość artystyczną. Można tu znaleźć delikatne instrumenty mikroskopowe i chirurgiczne, instrumenty muzyczne i aparaty rentgenowskie, aparaturę do upłynniania i zestalania wodoru oraz wiele innych cudów nauki; jednakże wśród sztuk wyzwolonych najcenniejsza pozostaje sztuka tworzenia książek.

Wszystkie wiodące amerykańskie wydawnictwa są reprezentowane przez to, co najlepsze, jakie są w stanie wyprodukować, a Amerykanin nie musi rumienić się za swój kraj w tym pokazie. Niektóre edycje de luxe to artystyczne perełki; część amerykańskiego papieru czerpanego będzie porównywana z najlepszymi produktami zagranicznymi.

Prawdziwym rajem dla miłośników książek są długie szeregi pokoi z niebieskimi łukami, wypełnionych po brzegi skarbami z niemieckiej drukarni cesarskiej i wielkich introligatorni Lipska.

Kwiatowa chwała

W każdym zakątku terenów Wystawy Światowej ukazana jest wartość dekoracji kwiatowych. Ogrody Kaskadowe odtwarzają w wielkich girlandach krzywizny tworzące Kolumnadę Stanów. Wspaniałe monogramy Wystawy Zakupów w Luizjanie i gigantyczne projekty symetrycznych fleur-de-lis przeplatają się z mniej formalnymi roślinami. Wszystkie place mają ozdobne rabaty i obrzeża; ale prawdziwe bogactwo kwiatów znajduje się w okolicach Pałacu Ogrodnictwa.

Z początkiem czerwca dziesięć akrów kwitnących róż zaczęło wypełniać powietrze zapachem. Gdy sezon róż minął, ich miejsce zajęły kanny i inne kolorowe letnie kwiaty. Wokół dwóch wielkich pałaców na Wzgórzu Rolniczym znajduje się prawdziwy raj pełen kwiatów. Wśród tych wszystkich piękności natury dwie cechy przyciągają powszechną uwagę. Są to Zegar Kwiatowy i Ogród Wodny.

Zegar znajdujący się na zboczu wzgórza na północ od Pałacu Rolniczego i faktycznie odmierzający czas perfekcyjnie, ma tarczę o średnicy 30 metrów i wskazówki, które mogłyby utrzymać ciężar zwykłej rodziny. Cała tarcza zegara jest porośnięta liśćmi i roślinami kwitnącymi, które zmieniają się wraz z upływem sezonu.

Leśne Miasto

Po raz pierwszy w historii budowy ekspozycji działy leśnictwa, rybołówstwa i dziczyzny zostały sklasyfikowane razem. Jest to naturalny układ, dający uczniowi możliwość jednoczesnego studiowania lasu i jego mieszkańców. W tej sekcji Targów Światowych można znaleźć zarówno surowiec, jak i gotowy produkt. Są tu żywe ryby i konserwy, rosnące drzewa i wypolerowane drewniane podłogi, ruchliwe bobry i piękne futra.

Z wystawą leśnictwa połączona jest praktyczna demonstracja najlepszych metod uprawy drzew. Dziesięć akrów poświęcono kształceniu tych, którym zależy na poznaniu sposobów ochrony drzew praktykowanych przez Krajowe Biuro Leśnictwa. Amerykański rolnik budzi się w świadomości wartości gruntów drewnianych i konieczności prawdziwego zrozumienia drzew i ich chorób, a dla niego i dla handlarza drewnem ta wystawa ma ogromne znaczenie. Eksponaty pochodzą z niemal każdego ważnego kraju posiadającego zasoby leśne. Każde państwo posiadające rozległe lasy tworzy wystawę, a niektóre z nich utrzymują żywe eksponaty zwierzyny łownej. Godne uwagi eksponaty to eksponaty z Brazylii, Republiki Argentyny, Cejlonu, Kanady i Japonii.

Na Wzgórzu Administracyjnym

Wspaniały zespół gotyckich budynków Tudorów na wzgórzu administracyjnym cieszy się wyjątkowym zainteresowaniem gości ze środkowego zachodu, ponieważ te okazałe kamienne budowle mają być stałą siedzibą Uniwersytetu Waszyngtońskiego. W okresie Targów Światowych cieszą się zainteresowaniem wszystkich zwiedzających ze względu na trzy eksponaty umieszczone w ich ścianach.

W przeważającej części budynki zajmowane są przez siły biurowe Wystawy; znaleziono jednak miejsce na zainstalowanie niektórych z najcenniejszych skarbów powierzonych opiece urzędników. W Sali Kongresów, po drugiej stronie czworoboku od budynku administracyjnego, jedna duża sala jest wypełniona słynnymi prezentami jubileuszowymi królowej Wiktorii. Znajdują się tu inkrustowane i ręcznie kute trumny, bezcenne klejnoty, rzeźby z kości słoniowej i hebanu, strusie pióra i kły słoni. Istnieją szkatułki ze złota, srebra, kości słoniowej i drzewa sandałowego zawierające adresy na pergaminie lub atłasie, adresy wierności i gratulacji w stu językach, wszystkie ofiarowane dobrej Królowej przez jej oddanych poddanych.

Skarby te są wystawione na Wystawie Światowej dla wszystkich, którzy zechcą wspiąć się po pojedynczych schodach, aby je zobaczyć. Za wstęp nie pobiera się żadnej opłaty, a sala wystawowa jest zawsze zatłoczona.

Na północ od Czworokąta Administracyjnego znajduje się wspaniały pokaz antropologiczny.

Wyposażenie domu

Krajowa sztuka i architektura zaczynają zajmować ważniejsze miejsce w umysłach Amerykanów niż sztuki piękne czy architektura bardziej pretensjonalna. Dom jest zdecydowanie najważniejszym czynnikiem w życiu narodu, a to, co służy jego upiększeniu, służy jednocześnie wzmocnieniu narodu.

W wielu sekcjach Wystawy Światowej eksponowane miejsce zajmują sprawy, które szczególnie dotyczą domu. Wiele budynków państwowych to modele architektury krajowej. Nie ma chyba działu nauki, który nie przyczyniłby się bezpośrednio lub pośrednio do udoskonalenia nowoczesnych
metod życia.

Bunt przeciwko tandecie i tandecie w wyposażeniu domów wyraził się w stylu mebli tak solidnych i autentycznych, że beznadziejnie prostych i niezgrabnych. Jednak prostota i autentyczność nie muszą iść w parze. Wiele budynków państwowych wyposażonych jest w tzw. meble misyjne, czyli solidne i solidne, ale nie nieporęczne.

Pałac Elektryczności
Leśne miasto zawierające oficjalne widoki fotograficzne Wystawy Powszechnej, która odbyła się w Saint Louis w 1904 r.

Cuda wynalazków

Pałac Elektryczności jest po prostu przepełniony cudami, jakich zwykły obywatel amerykański może nigdy więcej nie mieć okazji zobaczyć. Wśród nich znajdują się eksponaty telegrafu bezprzewodowego i telefonu. Tutaj gość ma przywilej wysyłania wiadomości z jednego końca budynku na drugi.

Cuda telefonii bezprzewodowej można poznać odwiedzając dwór Pałacu Elektryki. Dla nieuzbrojonego ucha nie są dostrzegalne żadne dźwięki poza tymi, które zwykle się słyszy; ale jeśli przyłożysz do ucha odbiornik pozbawiony przewodów lub jakichkolwiek zewnętrznych i namacalnych połączeń, miejsce nagle wibruje nowymi dźwiękami. Wyraźnie słychać muzykę zespołów muzycznych z odległych zakątków rozległego terenu, głosy odległych przechodniów, śpiew ptaków. Zaprawdę, dwór jest zaczarowanym dworem, wyrwanym z jednej z opowieści z tysiąca nocy, któremu nadano formę i treść dla rozrywki gości Jarmarku.

Dla chemika najcenniejszym eksponatem w całej ekspozycji jest laboratorium w części niemieckiej, pokazujące ewolucję laboratorium chemicznego na przestrzeni ostatnich 250 lat.

Wiersze architektoniczne

Wspaniałość jest myślą przewodnią schematu dekoracyjnego stosowanego w dekoracji terenu Wystawy, wielkość połączona z pięknem. Punktem kulminacyjnym tego dekoracyjnego planu jest seria poematów architektonicznych, jakich świat rzadko widział. Oto wejścia do pałaców wystawowych, wspaniałe wejścia, które odpowiednio podkreślają godność i znaczenie najbardziej wszechstronnej ze wszystkich wystaw.

Znajduje się tam gigantyczna weranda Pałacu Transportu z trzema ogromnymi łukami i masywnymi pylonami, majestatyczna i imponująca, a tym bardziej imponująca ze względu na bliskość bogato sklepionego przedsionka, który stanowi główne wejście do Pałacu Maszyn. Na drugim końcu Obrazu Głównego znajduje się rzymski Łuk Triumfalny Pałacu Sztuk Wyzwolonych i monumentalne wejście do Pałacu Górnictwa i Hutnictwa z obeliskami strażniczymi i narzuconą kopułą – kulą ziemi.

Piękno i godność są w tych czterech głównych wejściach; ale wejścia do centralnych pałaców wystawowych są jeszcze bardziej interesujące. Architekt otrzymał nie tylko wstęp do projektowania, ale także problem do rozwiązania. Główna aleja poprzeczna nie jest linią prostą, ale zakrzywioną, a kąty wychodzą na środek czterech budynków tworzących wewnętrzną grupę. Próbując ukryć ten kąt w linii fasady, architekt był zmuszony zaprojektować coś nowego.

Dziwne ptaki

Jeden z punktów programu dziennego cieszący się powszechnym zainteresowaniem przewiduje, że o godzinie 15:00 zostaną nakarmione ptaki w klatce dla ptaków Instytutu Smithsonian. Ci, którzy choć raz odwiedzili dużą klatkę o godzinie 15:00, wiedzą, że nie rozdawana jest garść zboża czy okruchów. Delikatne ptaki po drugiej stronie ogromnej klatki, przepiórka czubata, wilgi i inne drobne stworzenia o przepięknym upierzeniu, otrzymują rano suche racje żywnościowe. Ci, dla których rozdawany jest popołudniowy lunch, to wielcy, niezdarni goście z zamiłowaniem do owoców morza.

Czterdzieści funtów świeżego śledzia stanowi dzienne pożywienie, a pelikany, mewy śledziowe, kormorany i czaple są tak tresowane, że jeśli ich maniery przy stole nie są całkowicie nienaganne, to przynajmniej zapewniły tłumowi trochę rozrywki. O wyznaczonej godzinie do klatki wchodzi opiekun i zwołuje głodną rodzinę na brzeg malutkiego jeziorka. Po drugiej stronie jeziora stoi z dwoma wysokimi żelaznymi wiadrami.

Przez chwilę wszystko jest podekscytowane, wyczekiwane i niepewne. Potem w powietrzu leci błyszcząca ryba. Tuzin żarłocznych rachunków otwiera się jednocześnie. Trzech, czterech z nich osiąga chwilowy sukces i wtedy zaczyna się prawdziwy sport.

Różnorodność zainteresowań

Ogrom ekspozycji jest pierwszą rzeczą, która zadziwia zwiedzającego. Ten, kto rozpoczyna swoją inspekcję od wejścia przez bramę Lindell i zbadania grupy budynków otaczających Grand Basin, z dużym prawdopodobieństwem pomyśli, że widział wystawę, widział większą jej część. W rzeczywistości osiem pałaców z kości słoniowej, Ogrody Kaskadowe i Pałac Sztuk Pięknych zajmują zaledwie dwieście akrów. Po obejrzeniu tak zwanego „głównego obrazu” do zobaczenia pozostaje ponad tysiąc akrów cudów.

Pozostałe ekspozycje zadowoliły się zespołem budynków wystawienniczych i ulicą koncesji rozrywkowych z salą muzyczną i stadionem do imprez sportowych. Oprócz tych niezbędnych elementów ekspozycji, które na Wystawie Zakupów w Luizjanie są większe i piękniejsze niż na jakiejkolwiek poprzedniej ekspozycji, istnieje niezliczona ilość nowych elementów o najważniejszym zainteresowaniu. Nigdy wcześniej nie było takiej ekspozycji jak Wąwóz Górniczy, sekcja antropologiczna na żywo, wojna burska, wydziały leśnictwa i hodowli zwierząt czy rezerwat filipiński.

Cudowna kolorystyka

Ekspozycja za dnia to cud pałaców z kości słoniowej, pstrokatej wody, wspaniale wymodelowanych rzeźb i wspaniałych ogrodów. Naszą pierwszą koncepcją wielkiej ekspozycji była ta, którą otrzymaliśmy w Chicago, kiedy przepełnieni byliśmy podziwem, niemal strachem, kontemplując budynki wielkiego Białego Miasta , osadzone niczym klejnoty w emaliowanych połaciach zielonej darni. Gdzieniegdzie dodano odrobinę koloru w postaci rabaty z kwitnącymi roślinami; ale głównie kolorystyka była biała i zielona.

Ekspozycja Powszechna z 1904 roku łączy w sobie piękno poprzednich ekspozycji. Jej gigantyczne pałace nie są w olśniewającej bieli, ale w delikatniejszym i piękniejszym odcieniu starej kości słoniowej. Dachy ożywia stonowana czerwień, głęboka, bogata zieleń i matowa szarość. Szczególnie piękny jest układ cieków wodnych. Powierzchnia laguny jest jak najbardziej zrównana z powierzchnią darni, tak aby woda nie sugerowała „dziury w ziemi”, a jedynie zmianę tekstury i koloru gruntu. Bogactwa kolorystycznego dostarczają elementy krajobrazu. Żadna wcześniejsza ekspozycja nie miała dziesiątej części tej kwiatowej chwały.

Pawilony Orientalne

Trzy z najciekawszych budynków w części zagranicznej to te, które reprezentują tę część Orientu, na którą Wielka Brytania wywarła tak nieograniczone wpływy. Nawet ideały Syjamu, najbardziej radykalnej ze wszystkich monarchii absolutnych , są modyfikowane przez angielską myśl i angielskie zwyczaje. Pan odpowiedzialny za charakterystyczny pawilon syjamski jest z urodzenia Anglikiem, człowiekiem cieszącym się dużym uznaniem rządu. Pawilonowi jednak daleko do angielskiego. Jest to reprodukcja nowej świątyni w Bangkoku, a wszystkie jej dekoracje mają charakter buddyjski.

Pozostałe dwa orientalne budynki również są reprodukcjami buddyjskiej architektury sakralnej. Pawilon Cejlonu wzorowany był na świątyni kandyjskiej, wzniesionej dwa tysiące lat temu i stojącej do dziś. Muzeum na drugim piętrze zawiera kolekcję koronek cejlońskich, rzeźb, ceramiki i masek diabła, jakie rzadko, jeśli w ogóle, wystawiano na półkuli zachodniej. W pobliżu znajduje się pawilon wschodnioindyjski, piękna reprodukcja grobowca Etmada-Dowlaha w Agrze w Indiach. Zewnętrzne ściany są w całości pokryte ozdobami, a we wszystkich otworach znajdują się wspaniałe orientalne dywany i draperie. Podobnie jak pawilon Cejloński, konstrukcja ta jest po części herbaciarnią, a po części muzeum.

Zdecydowanym kontrastem do tych ozdobnych budynków jest pawilon brytyjski, osobliwa i interesująca Oranżeria, która została zbudowana dla dobra królowej Anny przez Sir Christophera Wrena i od początku była państwową salą bankietową Pałacu Kensington. Wokół pawilonu rozciąga się typowy, staroangielski ogród.

Zagraniczne skarby sztuki

Wystawa Zakupów w Luizjanie jest w istocie ekspozycją uniwersalną. Fakt ten potwierdza udział obcych narodów. Część terenu na wschód od Budynku Administracyjnego i na zachód od Obrazu Głównego Targów zajmują niemal wszystkie czołowe narody Europy i Azji.

Jednym z obcych krajów uczestniczących w największym stopniu we wszystkich działach i wszystkich liniach wystaw są Niemcy, których pawilon wychodzi na Ogrody Kaskadowe. Jest to zniszczony przez pogodę zamek, replika zamku Charlottenburg, który Fryderyk I, król pruski, zbudował dla swojej błyskotliwej i uczonej królowej Zofii Charlotte. Innym zagranicznym pawilonem przypominającym o pobożności monarchy jest Wielki Trianon, który Ludwik XIV, król francuski, wzniósł dla Madame Maintenon. Podobnie jak niemiecki zamek, ta piękna budowla jest wypełniona rzadkimi i bezcennymi skarbami. W obu pawilonach znajdują się gobeliny, nie kopie, ale oryginały, gobeliny, których nie można kupić za żadne pieniądze.

Igrzyska Olimpijskie

„Mens sana in corpore sano” – to powiedzenie, które obowiązuje w zachodniej części terenów Wystawy. Oto piękna sala gimnastyczna z różowego granitu i kamienia z Bedford, która ma być dumą przyszłych studentów Uniwersytetu Waszyngtońskiego. Oto przestronny stadion, największy, jaki kiedykolwiek udostępniła międzynarodowa ekspozycja na swoje wydarzenia sportowe.

Na żadnej poprzedniej Wystawie Światowej kultura fizyczna nie zyskała takiego uznania jak na Wystawie Zakupów w Luizjanie; 150 000 dolarów to suma przeznaczona na wykorzystanie postępu człowieka w kierunku doskonałego rozwoju fizycznego i treningu. Osoba kierująca pracą sportową uznawana jest za jednego z kierowników wydziałów, równego rangą kierownikowi sekcji Elektryki czy Sztuk Pięknych, a najwybitniejsi ludzie świata są zapraszani nie tylko do udziału w konkursach, lecz wygłoszenie serii
wykładów o nieskończonej wartości. Wszystkie te wykłady zostały sporządzone w formie rękopisu, dzięki czemu stanowią trwały zapis tego, największego kongresu lekkoatletycznego w historii świata.

Pierwszą z imprez olimpijskich były Mistrzostwa Uczelni w Gimnastyce, które odbyły się 12 maja. Od tego czasu nie było dnia, w którym nie odbyłyby się jakieś zawody mistrzowskie lub inne zawody. Osoby zainteresowane lekkoatletyką miały okazję zobaczyć najlepszych zawodników w baseballu, polo, tenisie, lacrosse, roque i wielu innych sportach na świeżym powietrzu. Ostatni miesiąc ekspozycji ma zostać przeznaczony na mecze piłki nożnej i sprinterów.

Rok 1904 to koniec trzeciej olimpiady od czasu wznowienia słynnych niegdyś igrzysk olimpijskich. Pierwszy konkurs odbył się w Atenach w 1896 roku.

Amerykańska krowa

Bydło o łagodnych oczach stało się przedmiotem specjalnych przygotowań i szczególnej uwagi na wielkiej Wystawie Światowej. I dlaczego miałaby zostać wyróżniona, postawiona na piedestale, przydzielona w Pałacu Rolniczym część zajmująca akr ziemi? Po prostu dlatego, że jest warta dla narodu amerykańskiego 500 milionów dolarów rocznie. Jesteśmy narodem praktycznym, skłonnym mierzyć wszystko nieuniknioną miarką dolara i według tego kryterium krowa stoi wyżej od profesora i malarza. Ona tworzy bogactwo. Przekierowują go jedynie z jednego kanału na drugi.

Krowie nie wystarczy jednak bycie po prostu utylitarną, nie zadowala się produkcją złotego masła, które można przemienić w złoto o innej konsystencji. Stara się być artystyczna. W wielkiej chłodni ze szkła płaskiego, po drugiej stronie przejścia od modelowej mleczarni, znajduje się kolekcja rzeźb z masłem, jakich nigdy wcześniej nie widziano. A w modelowaniu wzięło udział kilku najwybitniejszych rzeźbiarzy Ameryki, choć zaniedbali podpisywanie swoich dzieł. Naprawdę ważną częścią wystawy jest modelowa mleczarnia, zużywająca 5000 funtów mleka dziennie, w której praktyczny mleczarz może uzyskać informacje na temat najlepszych metod obchodzenia się z mlekiem, masłem i serem. Instalacje pasteryzujące i sterylizujące działają codziennie, a tym, którzy chcą się uczyć, udzielane są bezpłatne instrukcje.

Mleczarnia sanitarna zamknięta jest w ścianach ze szkła płaskiego. Jednak to nie tylko eksponat ekspozycyjny. Jest to roślina na wskroś praktyczna, pokazująca, że ​​czyste mleko można dostać zarówno w miastach, jak i na wsi. W powiązaniu z tym zakładem sanitarnym znajduje się obiad mleczny, podczas którego zwiedzający Pałac Rolnictwa mogą kupić po nominalnych cenach wszystkie najlepsze produkty mleczarskie.

Budynki kolonialne

Zachód z niecierpliwością oczekiwał otwarcia wielkiej Wystawy Zakupów w Luizjanie z wielu powodów, a jednym z nich była perspektywa zobaczenia, jak wygląda życie na naszym Wschodzie.

Esencję stylu kolonialnego można znaleźć w domu w Connecticut, będącym dokładną reprodukcją starej rezydencji Sigourney w Hartford. W budynku nie ma ani jednego nowoczesnego akcentu. Najnowszy mebel ma ponad siedemdziesiąt lat. Najstarsze pochodzą z czasów Ojców Pielgrzymów.

Vermont również czerpało ze swojego kolonialnego sklepu. Wychowała wizerunek swojego najświętszego budynku, starego Domu Konstytucji w Windsorze. Budynek ten, noszący datę 1777, zasłynął nie tyle z konstytucji kontynentalnej, która została podpisana w jego murach, ile z tego, że to właśnie tutaj podpisano pierwszy na świecie konstytucyjny zakaz niewolnictwa.

Z New Hampshire pochodzi miejsce narodzin Daniela Webstera, budynek, który był już stary, kiedy wielki mówca i mąż stanu pojawił się w 1782 roku. New Jersey przekazało nam Ford’s Tavern, dom w Morristown, który był używany przez generała Waszyngtona jako kwatera główna armii kolonialnej podczas jednej z najtrudniejszych części wojny.

Kolejnym budynkiem bliżej kojarzonym z pierwszym Prezydentem Republiki Amerykańskiej jest Monticello, prawdziwa amerykańska Mekka, którą odtworzyła Virginia. Ta rezydencja, bogata w święte wspomnienia, znajduje się na Szlaku, pomiędzy Gruzją a Tennessee.

Budynek Massachusetts przy Commonwealth Avenue przedstawia fasadę znaną jako front Bulfinch przed Kapitolem stanu. Wewnątrz znajdują się dwa pokoje wzorowane na izbach Senatu w starej i nowej stolicy. W górnym mieszkaniu znajdują się dwie gabloty rzadkich i bezcennych zabytków kolonialnych.

Unikalne budynki państwowe

Na Wystawę Światową ze wschodu przybyło wiele skarbów o wartości historycznej; ale historia narodu amerykańskiego nie leży wyłącznie na wschodzie. Mamy Fort Clatsop, pierwszy budynek wzniesiony na wybrzeżu Oregonu przez białych mężczyzn, budynek, który jest bardziej interesujący, ponieważ został wzniesiony przez Lewisa i Clarka w 1805 roku, ale dwa lata po tym, jak Terytorium Luizjany stało się częścią amerykańskiej posiadłości .

Kolejnym zachodnim produktem, który przyciąga powszechną uwagę, jest State Building w Waszyngtonie. Ma sześć pięter wysokości, a belki rozciągające się od ziemi do najwyższego piętra mają długość 30 metrów. Budynek jest pomnikiem cudownych lasów Waszyngtonu.

Z Wisconsin pochodzi najwspanialszy ze wszystkich budynków stanowych, prawdziwy kawałek kontynentalnej architektury wiejskiej, najbardziej urokliwy dom klubowy.

Bardzo różni się od tego wygodnego domu wspaniały budynek, w którym znajduje się historyczna wystawa Pensylwanii i cenny Dzwon Wolności. Budynek ten, z wielką kwadratową kopułą i dwiema długimi galeriami przy promenadzie, mógłby służyć jako model letniego hotelu. Jest tak pojemny, taki fajny i zachęcający. Krótki spacer od tego skarbca historii Pensylwanii prowadzi gościa do konstrukcji z bali z lasu Maine, wiejskiego klubu łowieckiego.

Kolonialna rezydencja na plantacji w Rhode Island, adaptacja pozostałości tego niegdyś popularnego stylu budowania, zachwycający bizantyjski dom w Minnesocie, Pięcioramienna Gwiazda Teksasu i przestronna oficjalna siedziba Ohio to budynki, które nie są interesujące tylko zwiedzającym, którzy nazywają je swoimi domami wystawowymi, ale wszystkim zwiedzającym Targi Światowe.

Rezydencja Missouri
The Forest City zawierająca oficjalne widoki fotograficzne Wystawy Powszechnej, która odbyła się w Saint Louis w 1904 r.

Siedziba społeczna

Na żadnej poprzedniej Wystawie nie było tak serdecznej współpracy, jak widać na każdym kroku, gdy wędruje się po przestronnych terenach Wystawy Zakupów w Luizjanie. Niektóre z rezydencji państwowych to prawdziwe pałace, kosztujące wiele tysięcy dolarów. Takie są budynki wznoszone przez Missouri,
Nowy Jork, Illinois, Michigan.

Wśród budynków stanowych ten w Missouri jest największy i najbardziej misternie umeblowany. Od otwarcia Wystawy Światowej stanowi centrum życia społecznego państwa. Nieco mniej dotyczy to budynku stanu Illinois. Bale wojskowe, przyjęcia dla gubernatora i jego personelu oraz podobne uroczystości towarzyskie w „Illinois” są częste.

Przez wielu odwiedzających nowojorski budynek uważany jest za najpiękniejszy spośród wielu klejnotów architektury na Płaskowyżu Stanów Zjednoczonych. Jest to także społeczna siedziba państwa. W pobliżu znajduje się przytulny, domowy budynek, będący prawdziwym domem dla gości Wystawy Światowej z Kansas, jeden z najbardziej atrakcyjnych budynków stanowych. Na czele Commonwealth Avenue znajduje się imponujący budynek stanu Iowa, który przywołuje na myśl niektóre szczegóły starych i nowych Kapitolów stanowych.

Perły architektury wszelkiego rodzaju można znaleźć na płaskowyżu i na szlaku, gdzie znajdują się inne budynki państwowe. W domu w Nowym Meksyku jest trochę hiszpańskiego renesansu i wierna reprodukcja typu Mission w ozdobnym pawilonie w Oklahomie. Terytorium Indyjskie i Tennessee reprezentowane są przez półklasyczne budynki, które sugerują stary styl południowy, a główne wejście wyróżnia się wysokim portykiem z kolumnadą. Budynek Michigan, który ma wiele werand, jest raczej grecki niż południowy.

Południowe budynki stanowe

Prawie w każdym państwie Unii znajduje się jakiś budynek, który jest sanktuarium przyszłych pokoleń, jakiś dom uświęcony pamięcią o patriotyzmie i poświęceniu. W wielu przypadkach te święte miejsca były reprodukowane na Wystawie Światowej. Wielu obywateli, którzy nigdy nie będą mieli przyjemności stać w cieniu Cabildo lub starego kościoła La Rabida, może zorientować się, czym są te uświęcone tradycją budowle.

Żaden budynek na całej wystawie nie jest bardziej interesujący i ważny niż ten wzniesiony w Luizjanie. Jest to dom, w którym podpisano transfer Luizjany. Rzeczywiście, wśród jego osobliwych mebli znajduje się biurko, na którym leżał bezcenny dokument, kiedy składano istotne podpisy.

Z południa wznoszą się trzy inne historyczne budynki, wszystkie przypominające o przedwojennej chwale i rycerskości Południowych Stanów. Dom stanu Georgia to rezydencja najbardziej urokliwego typu. Jego oryginał to „Sutherland”, dom generała Johna B. Gordona w Kirkwood, na przedmieściach Atlanty. Jednak nieco dalej od tego gościnnego domu na Szlaku znajduje się zachwycający „Ermitaż” ze starej cegły z czerwonej cegły, budynek, który zdaje się nieść w swoich liniach i wyposażeniu ducha nieustraszonego, nieokiełznanego mistrza, Prezydenta Andrew Jacksona, który spędził w nim ostatnie lata życia.

Inna postać w historii Ameryki zakończyła swoje dni w południowej rezydencji, której faksymile można oglądać na Wystawie Światowej. Był to Jefferson Davis, pierwszy i ostatni prezydent Skonfederowanych Stanów Ameryki Północnej. Dom to Beauvoir, wzniesiony przez Mississippi. Budynek stanu Maryland, mimo że ma południowy klimat, jest prawdziwym muzeum kolonialnych reliktów.

Żywy zapas

Plan i zakres Wystawy Zakupów w Luizjanie są tak różne od wszystkich poprzednich wystaw międzynarodowych, że wiele elementów wymaga specjalnego wyjaśnienia nawet zwykłym gościom ekspozycji i byłym twórcom ekspozycji. W żadnym wypadku nie jest to tak wyraźnie ukazane, jak na wystawie żywego inwentarza. Inne ekspozycje zapewniły miejsce dla inwentarza żywego podobne do tego, jakie zajmują zwierzęta wybranej rasy na zwykłym jarmarku powiatowym. Wystawa z 1904 roku ma zupełnie nowy wymiar.

Nagrody pieniężne oferowane przez firmę Exposition opiewają na kwotę ćwierć miliona dolarów, a gdy tylko zostaną ogłoszone warunki konkursu, hodowcy bydła na całym świecie rozpoczęli przygotowania do konkursu. Zatem Wystawa Światowa spełniła już cenny cel, stymulując dobrą pracę hodowców. Na terytorium Luizjany żadne zainteresowanie nie jest ważniejsze niż hodowla bydła, dlatego też stosowne jest, aby tej branży poświęcono szczególną uwagę na wielkiej Wystawie.

Wystawy żywego inwentarza składają się w rzeczywistości z sześciu wielkich pokazów, odbywających się w następujących po sobie dwutygodniowych odstępach każdy, z zachowaniem czasu pomiędzy pokazami wystarczającego na odebranie jednej partii bydła i przyjęcie kolejnej grupy kandydatów do wyróżnień. Te sześć wielkich wydarzeń rozpoczyna się pierwszego września i trwa do końca Wystawy.

W południowej i północnej połowie Jerozolimy odtworzono
leśne miasto składające się z oficjalnych widoków fotograficznych Wystawy Powszechnej, która odbyła się w Saint Louis w 1904 r.

Jerozolima, Święte Miasto

Nocą na zachód od Ogrodów Kaskadowych jaśnieje półksiężyc jasnego światła, półksiężyc Meczetu Omara. Pod tym drżącym księżycem w nowiu pojawia się ogromna kopuła meczetu, ponura i ciemna na tle bieli wysokiego muru i otaczających budynków.

Za dnia tłumy na szerokich, różowych granitoidowych schodach prowadzących do zachodniego kiosku mogą spojrzeć ponad ścianą, zobaczyć misterny orientalny ornament pokrywający zewnętrzną powierzchnię meczetu i dojrzeć przebłyski życia w Świętym Mieście, toczącego się w ramach Wystawy Światowej dokładnie tak, jak jest to na Wschodzie. Po części jest to miasto znane każdemu badaczowi Biblii jako centrum świata chrześcijańskiego. Po części jest to dzisiejsza Jerozolima z pstrokatą konglomeracją Hebrajczyków, Turków, Ormian i innych narodowości.

Wojna burska nie jest panoramą ani ruchomym widowiskiem. Jest to pole bitwy o powierzchni dwunastu akrów, a aktorami jest siedmiuset weteranów burskich i brytyjskich, ponad stu kaffirów, sześćset koni i mułów oraz zbiór armat. Gatling, transportery wołów i mułów, wozy przylądkowe i jinrikishy.

Woda na Szczupaku

Dla wielu zaskoczeniem jest fakt, że na Pike jest woda. A jednak woda naprawdę tam jest. Spieler ogłasza to przy trzech atrakcjach, a przy czwartej zwiedzający może to zobaczyć na własne oczy. Trzeba dodać piątą, bo Chutes in Fairyland wysyłają swoich śmiałych klientów do całego jeziora wody, przygotowując w ten sposób ich nerwy na przejażdżkę najdłuższą i najbardziej emocjonującą koleją widokową na świecie.

Magiczne Whirlpool łączy w sobie zasady Zjeżdżalni i Kolejki Widokowej. Od Nowego Jorku do Bieguna Północnego to naprawdę wspaniały dramat sceniczny, którego akcja rozgrywa się w czymś, co wydaje się być całym oceanem wody.

Bardzo podobny pod względem charakteru i scenografii jest Powódź w Galveston, która w realistyczny sposób ukazuje straszliwą katastrofę w Galveston. Bitwa o Santiago to bitwa morska z udziałem prawdziwych pancerników podczas manewrów na dużym jeziorze z kubańskim fortem w tle. Władze marynarki wojennej zapewniają, że akcja jest doskonała.

Choć może się to wydawać dziwne, w Alpach Tyrolskich jest woda. Woda wypływa w niezliczonych odcieniach, szkarłatnej, fioletowej, zielonej, złotej, podskakując i opadając w strumieniach mgiełki – najpiękniejsza elektryczna fontanna, jaką kiedykolwiek wymyślono. W Alpach są jeszcze inne iluzje, obcokrajowcy i muzyka – ale najbardziej urocza jest fontanna. Wycieczka wśród alpejskich wodospadów i lodowców również ma swoje uroki.

Iluzje na Szczupaku

Duch Barnuma, który oświadczył, że Amerykanie lubią być oszukiwani, musiał przewodniczyć budowie niektórych atrakcji Pike. Lubimy być oszukiwani, jeśli oszukiwanie odbywa się mądrze. Dlatego ludzie wciąż na nowo wybierają się na ten spektakularny dramat. Dlatego co najmniej sześć występów Pike przyciąga tłumy.

Under and Over the Sea daje widzowi ekscytujące wrażenia w łodzi podwodnej, przejażdżkę windą, która podnosi się i zjeżdża jak śruba, oraz podróż lądową sterowcem.

Poniżej, w niektórych funkcjach, występuje ten sam rodzaj wydajności. Po części Battle Abbey jest podobne, choć pozbawione ruchu, a cykloramy są tak sprytnie skonstruowane, że oko jest doskonale oszukane. Wygląda na to, że patrzymy w mile przestrzeni. Deep Sea Diving to kolejny pokaz, który w rzeczywistości jest sprytną iluzją.

Wycieczka na Syberię skonstruowana jest na wzór Pod i nad morzem, jednak sceneria i sposób poruszania się są zupełnie inne. Do zwykłego dziennego wagonu kolejowego wsiada się z innymi pasażerami i Mędrcem, który pełni rolę przewodnika po trasie. Wydaje się, że pociąg jedzie z dużą szybkością przez sześć tysięcy mil wspaniałego kraju, aż dotrze do Port Arthur.

Cudzoziemcy na szczupaku

Dla większości Amerykanów najbardziej atrakcyjną cechą Pike jest jego kosmopolityczny klimat. Cały świat jest na pokazie i można zobaczyć przedstawicieli z najdalszych zakątków ziemi.

Przy portalach do Tajemniczej Azji zakręcony kuglarz wykonuje tajemnicze sztuczki legerdemaina. W Kairze i Konstantynopolu można zobaczyć syrenie i pełnych życia muzyków. Zespół rosyjskich śpiewaków, w wysokich butach i fantastycznych strojach, daje próbkę muzyki i tańca w krainie carskiej.

Irlandzka Wioska, która za swoimi ponurymi murami twierdzy kryje mnóstwo uroczych rzeczy, wysyła grupę prawdziwych irlandzkich tancerzy, aby przyciągnąć tłum, będąc w pobliżu Dziewczyny z Sewilli, tak samo atrakcyjnej, jakby rzeczywiście pochodziła z genialnego Hiszpańskie miasto, równie wiernie ubrane, pomaga wspaniałej meksykańskiej orkiestrze w nadaniu scenie odpowiedniego hiszpańskiego akcentu.

Pomiędzy aktami zawsze jest uroczo orientalny obraz przed Chińską Wioską, gdzie mali Niebiańscy o migdałowych oczach gromadzą się wokół wielkiego smoka. Równie malownicza jest grupa wychodząca ze wspaniałego portalu do Fair Japan, najpiękniejszego portalu na Szczupaku.

Poważne atrakcje szczupaka

Nie tylko Szczupak jest szaleństwem i iluzją. Kiedy ktoś „śmiał się i śmiał” w Świątyni Radości, odwiedzał mieszkańców Pałacu Mauretańskiego, bawił się w małym francuskim teatrze lub wędrował po starożytnym Rzymie lub Starym St. Louis, może chcieć zobaczyć coś autentycznego, coś poważnego . Najpoważniejsze ze wszystkich ustępstw dotyczy opieki nad delikatnymi niemowlętami. Jest to dowód naukowy o ogromnym znaczeniu.

Jim Key, wykształcony koń, który pisze, wykonuje proste sumy arytmetyczne, wydaje resztę za pomocą kasy i wykazuje dowody prawdziwie ludzkiej inteligencji, jest końskim problemem świata edukacyjnego. Jak dotąd problem jest daleki od rozwiązania. Z tego właśnie powodu piękny Jim Key przyciąga tłumy szczupaków i dzieci.

W Deknatel nie ma nic iluzji ani szaleństwa. Na wystawę składają się wystawy i postępowe prace w szkle. Statisticum jest tym, co sugeruje jego nazwa, zbiorem zadziwiających i interesujących statystyk.

Inne poważne pokazy to Hale’s Fire Fighters, najbardziej ekscytująca wystawa nowoczesnych metod straży pożarnej; Farma Strusi z sześćdziesięcioma tresowanymi ptakami.

Szlachetny Czerwony Człowiek

Indianin amerykański przybył na Wystawę Światową w takiej liczbie i z taką różnorodnością plemion, że gdyby nadal był zaciekłym wojownikiem przeszłości, miałby spore szanse na odzyskanie ojczyzny. Na Pike znajduje się wielki Kongres Indyjski z całą armią odważnych. Nieco dalej znajdują się Eskimosi, w tym panna Nancy Columbia, która urodziła się w Chicago podczas Wystawy Światowej w 1893 roku. Jest też grupa Indian Moqui, Cliff Dwellers, która po raz pierwszy pojawia się na scenie ekspozycji.

Ci Indianie Pike w dużej mierze przyczyniają się do rozrywki tłumu szukającego przyjemności; ale student etnologii i nauk pokrewnych znajdzie bogatszą dziedzinę na wystawie żywej antropologii skupionej wokół Modelowej Szkoły Indyjskiej. Oto Siuksowie, najodważniejsi i najszlachetniejsi ze wszystkich Indian, Navajo, którzy tkają piękne koce i inni Indianie przy pracy, wykonując kosze, misterne ozdoby z koralików, osobliwą ceramikę i wiele innych prymitywnych przedmiotów.

W szkole prowadzona jest stała praca edukacyjna dla młodszego pokolenia. Po jednej stronie centralnego korytarza na parterze znajdują się sale lekcyjne, w których prowadzony jest zarówno trening mentalny, jak i manualny. Po drugiej stronie znajdują się budki, w których starzy Indianie zajmują się prostym handlem.