TAJEMNICE IV RZESZY, TOM 2 – FBI, OKULTYZM NAZISTÓW I TAJNE LOTY NA KSIĘŻYC.

Jak wyraził Mayer Amschel Bauer Rothschild: „Dajcie mi kontrolę nad pieniędzmi narodu, a nie obchodzi mnie, kto ustanawia jego prawa.”  Jest to podstawa tego, jak prawa rządzące ludźmi na tej planecie są pod wpływem i mogą być skorumpowane przez bogatą elitę, która czuć się upoważnionym do bycia władcami ludu.

Zapraszamy do kontynuacji artykułu, który ujawnia tajne wydarzenia obecnego stulecia, tłumaczy nam to czemu ten świat wygląda i działa tak jak chce tego Matrix.

1939 – agenci amerykańskiej marynarki wojennej dowiadują się o podwodnych przejściach na Antarktydzie.

Tajne dokumenty i mapy wyraźnie pokazują kontynent Antarktydy bez pokrywy lodowej, wykonanej przez słynnego tyrolskiego kartografa i artystę Heinricha C. Beranna dla National Geographic Society od 1966 roku. Intrygującym szczegółem jest to, że istnieją podwodne przejścia, które biegną przez prawie cały długość kontynentu.

Zapewniło to wiarygodny sposób, w jaki okręty podwodne mogły podróżować pod lodem na znaczne odległości do „niezniszczalnej fortecy nazistowskich Niemiec”. Termin, do którego trzykrotnie odnosił się wielki admirał Karl Donitz, projekt powstał dla samego Hitlera w odległej lokalizacji przy użyciu niemieckiej floty okrętów podwodnych.

Niemiecka marynarka wojenna dostarczyła duże ładunkowe okręty podwodne typu X (XB), które zostały zbudowane przez filię korporacji Krupp w Kolonii, aby przetransportować wszystko, co było konieczne, na Antarktydę, oraz ściśle tajne instrukcje ze szczegółowymi wskazówkami dla kapitanów nazistowskich jak dotrzeć do bazy na Antarktydzie.

1939 – Dr Joseph Goebbels zmienia standard muzyczny z 432 Hz na 440 Hz dla częstotliwości A dla dysonansu psychopatologicznego.

Dr Joseph Goebbels, szef nazistowskiej propagandy, nakazał British Standards Institute (BSI) przyjąć standard A = 440Hz promowany przez konsorcjum Rockefeller-Nazi w celu zniszczenia naturalnych częstotliwości harmonicznych rezonansu muzycznego wpływające na świadomość. Preferencja strojenia 432 Hz, która jest matematycznie zgodna z szeregiem liczb Fibonacciego, a zatem z projektem uniwersalnym. Zgodnie z badaniami dr Leonarda G. Horowitza ta zmiana została dokonana głównie w celu wykorzystania muzyki przeciwko ludności.

1940 – Fundacja Rockefellera bada skuteczność propagandy medialnej.

Fundacja Rockefellera ufundowana w Princeton Biuro Badań Opinii Publicznej dr Hadleya Cantril badała skuteczność propagandy produkowanej przez Biuro Usług Strategicznych OSS.

Z tego projektu wywodzi się Foreign Broadcast Intelligence Service, który ostatecznie stał się Agencją Informacyjną Stanów Zjednoczonych, używaną przez Radę Bezpieczeństwa Narodowego jako jej główny nadawca. propagandy po II wojnie światowej. Po odejściu z CBS Frank Stanton został prezesem Rand Corporation, rządowego think tanku, który zajmował się między innymi kwestiami masowego prania mózgu niczego nie podejrzewającej opinii publicznej za pośrednictwem głównych mediów.

Przykładem „wielkiego kłamstwa” propagandy Hitlera był atak pod fałszywą flagą na budynek Reichstagu w celu usprawiedliwienia wojny i ograniczenia wolności i wolności ludu. Naród niemiecki nie kwestionował wydarzenia pod fałszywą flagą, ponieważ, jak wskazał Hitler, „wielkie kłamstwo” ma pewien czynnik wiarygodności.

Dyrektor wywiadu wojskowego, gen. William „Wild Bill” Donovan (Rycerz Malty) usankcjonował opracowanie amerykanizowanej wersji nazistowskich technik propagandy wojny psychologicznej, która została zdefiniowana jako:

„Dominacja pełnego spektrum” nad WSZYSTKIMI aspektami populacji docelowej zdolności interpretacyjne i decyzyjne poprzez wykorzystanie wszystkich technik propagandy masowego przekazu i – co najważniejsze – kalkulacyjnego stosowania terroru ”.

Ten program był używany na populacji Stanów Zjednoczonych.

1942 luty 24 – UFO na niebie nad Los Angeles zaatakowane z dział przeciwlotniczych.

O godzinie 12:15 na niebie nad Los Angeles w Kalifornii zaobserwowano formację złożoną z 12 do 15 niezidentyfikowanych statków. Artylerzyści z wybrzeża oddali 1430 strzałów w kierunku celów. Nie było żadnej reakcji, bomb, zestrzelenia samolotu, zniszczenia mienia, ofiar, a statek zniknął. Generał Marshall opowiedział o zdarzeniu prezydentowi Franklinowi Delano Rooseveltowi

Poufne źródła Marynarki Wojennej donoszą, że zestrzelono dwa latające statki w kształcie spodków. Spodki zostały odzyskane odpowiednio przez marynarkę wojenną i armię i odkryto, że statki w kształcie spodka były bezzałogowymi, w pełni zautomatyzowanymi dronami.

Dzień po zestrzeleniu statku UFO nad Los Angeles, komandor Rico Botta otrzymuje rozkaz do Wright Field w Dayton w Ohio, aby zgłosił się do Generalnego Inspektora samolotów marynarki wojennej. Wright Field jest miejscem, w którym wszystkie obce technologie (tj. Statki antygrawitacyjne), takie jak statek Roswell, są zabierane do inspekcji. Botta przybył 2 marca i przebywał przez co najmniej dwa dni, badając przechwycony statek UFO w Los Angeles w imieniu Biura Aeronautyki Marynarki Wojennej

John F. Kennedy w tym czasie służący w Departamencie Wywiadu Morskiego miał bezpośredni dostęp i wiedzę na temat tych tajnych raportów.

1942, 23 sierpnia – Towarzystwo Vril / nazistowskie SS ustanowiło bazę księżycową.

Bułgarski badacz Vladimir Terziski twierdzi, że uzyskał dostęp do tajnych akt nazistowskich SS, w których znalazł dokumenty i zdjęcia szczegółowo opisujące nazistowski program kosmiczny. Mówi, że naziści po raz pierwszy dotarli na księżyc w 1942 roku:

„Pierwsze lądowanie na Księżycu przez Niemców miało miejsce na ”Mare Imbrium’ 23 sierpnia 1942 r. O godzinie 11:26 przy użyciu rakiety Miethe. Pierwszym człowiekiem na Księżycu był Kapitänleutnant Werner Theisenberg z Kriegsmarine. Prace odbywały się bez kontaktu radiowego z głównym centrum kontroli w Wilhelmshaven lub drugim centrum kontroli zlokalizowanym w pobliżu Anzio we Włoszech. Od pierwszego dnia lądowania na Księżycu Niemcy zaczęli drążenie tuneli pod powierzchnią, a pod koniec wojny na Księżycu była mała nazistowska baza badawcza”.

W wyniku wysiłków nazistów mających na celu ochronę ich baz na Antarktydzie i tajnych porozumień zawartych z administracją USA, naziści, którzy przeżyli, byli w stanie zbudować ogromną bazę na Księżycu. Baza została ostatecznie przekazana tajnemu programowi kosmicznemu USA, który został zinfiltrowany przez nazistowskich sympatyków.

Do 1939 roku SS nauczyło się na własnych błędach. Opracowali samolot długodystansowy o długości 65 stóp początkowo znany jako RFZ-5. Następnie nadano mu nazwę Haunebu lub Haunebu 1. Pod koniec lat trzydziestych Corey Goode twierdzi, że statek kosmiczny Towarzystwa Vril był na tyle zaawansowany, że pokonał 230 000 mil na księżyc.

Naziści podjęli kilka prób stworzenia bazy księżycowej, która nie była tak dobra w latach trzydziestych XX wieku. Znaleźli starożytny budynek, który był najwyraźniej zbudowany przez obce istoty, naprawiono go na tyle, aby wytworzyć ciśnienie, i użyć go jako tymczasowej bazy podczas budowy podziemnej bazy, która miała kilka widocznych struktur na powierzchni, jeden z nich przybrał kształt swastyki.

Towarzystwo Vril rzekomo nadal prowadziło oszałamiające osiągnięcia technologiczne. Obejmowało to kontynuację ich udanych lądowań na Księżycu, międzygwiezdną podróż do układu gwiazd Aldebaran na początku lat czterdziestych XX wieku.

Od pierwszego dnia lądowania na Księżycu Niemcy rozpoczęli drążenie tuneli pod powierzchnią, a pod koniec wojny istniała na Księżycu mała nazistowska baza badawcza. Po 1944 roku do przewożenia ludzi, materiałów i pierwszych maszyn, na plac budowy na Księżycu używano pojazdów z napędem tachionowym swobodnej energii typu Haunibu-1 i 2.

Baza ta była nadal budowana, kiedy zawarli przełomowe umowy z Amerykanami na początku lat pięćdziesiątych, które dały im dostęp do potęgi przemysłowej, która kosztowała ich wojnę europejską. Teraz wykorzystali tę potęgę przemysłową (wkrótce będzie znaną jako Wojskowy Kompleks Przemysłowy) na swoją korzyść i zbudowali ogromną bazę, która miała wiele poziomów w „kształt dzwonu”, wraz ze strukturami powierzchni zbudowanymi wokół dawnych struktur.

Wszystko to zostało zrobione na długo wcześniej przed oficjalną inauguracja ery kosmicznej wraz z wystrzeleniem satelity Sputnik w 1959 r. i lądowaniem na Księżycu w 1969 r.

Tajny program kosmiczny Towarzystwa Vril przetrwał wojnę i przeniósł się na Antarktydę. Ostatecznie dało to początek temu, co Corey Goode opisał jako „Mroczną Flotę”, który był w dużej mierze okultystycznym programem kosmicznym, który pracował ze złowrogą grupą istot pozaziemskich.

Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych opowiadała się za operacją Paperclip, ponieważ była zainteresowana głównie nazistowskimi pojazdami w kształcie cygar. Marynarka wojenna miała doprowadzić do powstania pierwszego tajnego programu kosmicznego USA dziesiątki lat później.

Kiedy Rosjanie i Amerykanie potajemnie wylądowali wspólnie na Księżycu na początku lat pięćdziesiątych z własnymi spodkami, spędzili tam pierwszą noc jako goście… nazistowskiej bazy podziemnej. W latach sześćdziesiątych na Księżycu zbudowano ogromną rosyjsko-amerykańską bazę, która, jak głosi plotka, liczy obecnie 40 000 ludzi.

Hitler nie ufał tajnym stowarzyszeniom i zakazał ich prowadzenia w 1942 roku. Jednak według kilku źródeł wyjątek został uczyniony dla Towarzystwa Vril, które zainspirowało powstanie stowarzyszenia Czarnego Słońca utworzonego pod dowództwem SS Himmlera. Vril Society mogło zachować pewien stopień niezależności dla ich programu kosmicznego ze względu na ich wysoką okultystyczną pozycję, rzekomą komunikację z istotami pozaziemskimi oraz bliskie relacje z SS Himmlera i jego elitą Czarnego Słońca.

1942 październik – Firma Prescotta Busha, ojca przyszłego prezydenta Stanów Zjednoczonych George’a Herberta Walkera i jego syna George’a W. Busha, finansuje Hitlera z Ameryki, podczas gdy żołnierze amerykańscy byli zabijani przez żołnierzy niemieckich. .

Na podstawie odzyskanych tajnych dokumentów Niemcy w środowisku naukowym już w 1942 r. wiedzieli, że wojna zostanie przegrana. Postanowili opracować plan kontynuacji marzenia Fiurera. Uznali, że odpowiedzią jest ustanowienie odrębnego społeczeństwa opartego na nazistowskich zasadach czystości genetycznej. Rozwój technologii grawitacyjnej pomógł w realizacji tego planu. 23 lutego 1945 roku przetestowano najnowsze silniki Kugelbitz,.

Niemcy wysłali też do podziemnych baz dzieci „aryjskiej elity”. Generał Hans Kammler, który zaginął w kwietniu 1945 r., Odegrał kluczową rolę w akcji ewakuacyjnej, podobnie jak generał Nebe. Niemcy stworzyli tam eugeniczne społeczeństwo, które ograniczało się do określonej liczby osób.

1942 – Martin Bormann wysyła na Antarktydę 10 000 czystych rasowo kobiet.

Oddział składał się z kobiet, wszystkie o blond włosach i niebieskich oczach, w wieku od 17 do 24 lat, wysokich i smukłych. Każda kobieta nosiła czapkę garnizonową w stylu włoskim, Spódnica w kształcie litery A z obszyciem poniżej kolana i dopasowana marynarka z insygniami SS. ”Nazywano je Antarktische Siedlungnsfrauen [Antarctic Settlement Women lub ASF]

Himmler przeniósł też 2500 żołnierzy Waffen-SS do Antarktycznej Bazy 211. Niemiecka baza powstała w górach Muhlig-Hofmann, w głębi lądu. Obszar został przemianowany na Neuschwabenland (Nowa Szwabia), a baza była znana tylko jako Baza 211. Mówi się, że 10 000 „najbardziej czystych rasowo” Niemców.

Himmler, który stał się wyznawcą hinduskiej koncepcji wieków świata lub yug. Wierzył, że obecna epoka, czyli Kali Yuga, zakończy się globalnym kataklizmem, dając tym samym początek nowej epoce świata zwanej Satya Yuga. Wysyłając nazistowską kolonię na Antarktydę, Himmler zapewnił, że resztka „czystej rasy aryjskiej” przetrwa nadchodzący kataklizm z nienaruszonym społeczeństwem i kulturą. Następnie przejęliby Antarktydę, gdy by kataklizm stopił południową czapę lodową.

Spekuluje się, że antarktyczne miasto Neu Berlin, rozciąga się przez „wąskie tunele subglacjalne” pod nienazwanym pasmem górskim, ogrzewanym przez „kominy wulkaniczne”. oraz że Neu Berlin sąsiaduje z „prehistorycznymi ruinami Kadath, które mogły zostać zbudowane przez osadników z zaginionego kontynentu Atlantydy.

1943. 06 stycznia – Nikola Tesla zostaje znaleziony martwy, a wszystkie jego dokumenty zostają skonfiskowane.

Według relacji Erica Bermena który słyszał osobiście spowiedź na łożu śmierci byłego nazistowskiego komandosa Otto Skorzeny,króry twierdzi że osobiście udusił Tesę w dniu 6 stycznia, 1943. Tesla miał wtedy 86 lat. Po zabójstwie ukradli wszystkie plany i papiery Tesli, które zostały dostarczone Hitlerowi.

Otto Skorzeny opisał także, jak („w przeciwieństwie do książek historycznych napisanych przez CIA”) pomógł Hitlerowi uciec do Austrii samolotem pilotowanym przez kobietę Hannę Reitsch. „Hitler nie popełnił samobójstwa” – wspomina Skorzeny.

Jego sobowtór został postrzelony między oczy, a zapisy dentystyczne wykazały, że nie był to Hitler. Amerykanie trzymali to w tajemnicy, obawiając się, że prawda może rozgniewać Rosjan.

Chociaż Tesli udało się wygrać większość jego pozwów patentowych, jego technologia była wielokrotnie kradziona i sprzedawana niemieckim nazistom i innym zagranicznym rządom, więc nigdy nie odniósł finansowego sukcesu, na jaki zasługiwał. Tesla zmarł praktycznie bez grosza przy duszy.

8 stycznia 1943 – FBI nakazuje Kustoszowi Mienia Obcego przejęcie wszystkich dokumentów Nikoli Tesli.

Dwa dni później Federalne Biuro Śledcze nakazało depozytariuszowi mienia obcego przejęcie mienia Tesli, mimo że Tesla był obywatelem amerykańskim. Cała posiadłość Tesli z Hotelu New Yorker i innych hoteli w Nowym Jorku została przetransportowana do Manhattan Storage and Warehouse Company pod pieczęcią Office of Alien Property (OAP).

John G. Trump, profesor w MIT i znany inżynier elektryk i wujek prezydenta Donalda Trumpa, służył jako pomoc techniczna w Narodowym Komitecie Badawczym Obrony, wezwanym do przeanalizowania przedmiotów Tesli znajdujących się w areszcie OAP. Publicznie wniosek z analizy przejętych dokumentów Tesli, przeprowadzony przez profesora Johna G. Trumpa, był taki, że nie zawierały one niczego, co miałoby znaczącą wartość dla tego kraju.

Majestatyczny dokument zwany „White Hot Report ”, który otrzymał ocenę „ High Level of Authenticity ” przez dr Roberta Wooda, wskazuje na bardzo duże prawdopodobieństwo, że profesor John Trump pracujący z MIT w tym okresie najprawdopodobniej rozważał swoje doświadczenie w badaniach Pola elektrostatyczne wysokiego napięcia zostały wykorzystane do badań nad układami napędowymi statków pozaziemskich w Roswell.

1943 – Wielki admirał Karl Doenitz ogłasza, że ​​odległa tajna nazistowska baza została ukończona dla Hitlera.

„Niemiecka flota okrętów podwodnych jest dumna z tego, że zbudowała dla Führera w innej części świata lądową twierdzę Shangri-La, której nie można zdobyć ”.

Wszystko wskazuje na to, że naziści ukończyli budowę tajnej bazy o nazwie „Baza 211” na Antarktydzie w latach 1938-1943.

Uwagi Donitza podczas procesu o zbrodnię wojenną w Norymberdze jasno sugerują, że to właśnie Antarktyda została potajemnie przeniesiona przez jego flotę podwodną do najbardziej zaawansowanych technologii niemieckich. Podczas procesu chwalił się „niezniszczalną fortecą, rajską oazą pośrodku wiecznego lodu”.

Weź pod uwagę, że tajne projekty rządowe w rzeczywistości istnieją, zwłaszcza jeśli niektóre z nich obejmowały wspólne operacje pozaziemskie i wojskowe, wówczas konieczne byłoby, aby były one całkowicie niewidoczne, nieznane i niedostępne dla mieszkańców na powierzchni planety.

Sensowne jest tylko poszukiwanie tajnych struktur pod ziemią i ewoluowała technologia, nawet pod niektórymi oceanami Ziemi, z dala od oczu z lądu . Spójrzmy na historię tajnych podziemnych baz wojskowych.

Nazistowskie struktury podziemne powstały w 1943 r., Kiedy alianckie zdobycze w Afryce Północnej i we Włoszech sprawiły, że groźba zbliżających się nalotów stała się realna dla Hitlera i jego elity w górskim odwrocie Obersalzber . Zaaranżowane przez Martina Bormanna naziści zaczęli wkopać się głęboko w górskie podziemia.

Wszystkie główne nazistowskie rezydencje wkrótce miały identyczne podziemne mieszkania wychodzące z piwnic. Połączone skomplikowanym systemem tuneli o długości 4 mil, zawierały obiekty dla oddziałów szturmowych, sekretarzy, personelu medycznego i rodzin.

Naziści wiedzieli, że ich operacje muszą być tajne i chronione przed nadzorem powietrznym i atakami powietrznymi sił wroga. Naziści byli mistrzami w budowaniu podziemnych kompleksów.

Projekt nazwany kodem Riese (niem. „Olbrzym”) to nazwa dużego podziemnego projektu budowlanego nazistowskich Niemiec w latach 1943–45, składającego się z siedmiu podziemnych obiektów zlokalizowanych w Górach Sowich i Zamku Książ na Dolnym Śląsku. Prace budowlane wykonywali robotnicy przymusowi, jeńcy wojenni i więźniowie obozów koncentracyjnych, a wielu z nich straciło życie, głównie w wyniku chorób i niedożywienia.

Historycy twierdzą, że w Niemczech są dziesiątki kilometrów nazistowskich podziemnych tuneli, z których tylko 10 procent z nich zostało odkrytych.

1943 październik 28 – US Navy przeprowadza ”eksperyment Filadelfia” na USS Eldridge z wykorzystaniem generatorów magnetycznych Tesli.

Eksperyment Filadelfia to rzekomy eksperyment wojskowy, który miał zostać przeprowadzony przez Marynarkę Wojenną USA w Stoczni Marynarki Wojennej w Filadelfii. Twierdzono, że niszczyciel marynarki wojennej USA, USS Eldridge (DE-173), stał się niewidzialny (lub „zamaskowany”) dla urządzeń wroga

Nazistowskie Niemcy pracowały również nad efektami pól grawitacyjnych i elektromagnetycznych z generatorami magnetycznymi Tesli.

W konsekwencji, podczas II wojny światowej, gdy nazistowskie Niemcy robiły wszystko, co w ich mocy, aby uzbroić technologie latających spodków, Stany Zjednoczone zrobiły dokładnie odwrotnie, odkładając takie programy na półkę do czasów powojennych. Wygląda na to, że ih wybór był słuszny, biorąc pod uwagę pomyślny wynik wojny. Od tego momentu prezydent Harry Truman decydował, co zrobić z pozaziemskimi technologiami

Naukowcy i wynalazcy, w tym profesor Winfried Schumann, Viktor Schauberger i wielu innych, pracowali nad technologiami latających spodków dla Towarzystwa Vril, a później dla nazistowskiego SS, już od dwóch dekad. Teraz Stany Zjednoczone musiały nadrobić zaległości i potrzebowali byłych nazistowskich naukowców, aby ujawnić, czego nauczyli się podczas opracowywania latających statków-spodków.

Winfried Schumann i inni zostali zabrani do Dayton w stanie Ohio, gdzie Siły Powietrzne (przemianowane na USAF we wrześniu 1947 r.) Badały przechwycone technologie lotnicze, w tym Vril i nazistowskie latające spodki, a także plany bardziej zaawansowanych statków kosmicznych w kształcie cygar.

Rok 1944 – Naziści przeszukują świat w poszukiwaniu starożytnej wiedzy okultystycznej Himmler, który dowodził oddziałem nazistów Ahnenerbe, wysyłał ekspedycje po całym świecie w poszukiwaniu starożytnych relikwii i manuskryptów; z Tybetu do Ameryki Południowej. Warto zauważyć, że polowali na archiwa templariuszy.

Najwyraźniej templariusze posiadali tajne manuskrypty podobne do map Piri Reisa. Sugeruje, że wiedzieli coś ważnego o Antarktydzie. Na terenach okupowanych specjalne oddziały SS skonfiskowały archiwa i biblioteki wydziałów teologicznych różnych tajnych stowarzyszeń, tworząc ogromną bibliotekę wiedzy okultystycznej.

Możliwe, że nazistowski oddział Ahnenerbe dowiedział się czegoś niesamowitego o Antarktydzie. Zrobili badanie tego kontynentu jako jeden z głównych celów nazistowskiego przywództwa. SS twierdziło, że odkrycie „Kielich Graala” wraz ze „Świętą Włócznią” otwiera drogę do dominacji nad światem.

Hitler był świadomy tej legendy jeszcze przed I wojną światową i wszedł w posiadanie Włóczni w 1938 roku, teraz aby rządzić światem, potrzebował Pucharu św. Graala. Włócznia reprezentowała aktywną moc męską i światową wiedzę naukową połączoną z kielichem: symbol aktywnej mocy żeńskiej i symbolu mądrości.

To był dominujący pomysł, który zajmował elity III Rzeszy. Celem jest zniewolenie świata przy użyciu wiedzy okultystycznej i technologii. Badali więc naukę okultystyczną, praktyki religijne i mistyczne oraz paranormalne zdolności ludzi. Starali się skontaktować z istotami pozaziemskimi i studiowali wiedzę starożytnych cywilizacji.

1944 Luty – Pułkownik SS Otto Skorzeny otrzymał od Reichsführera Heinricha Himmlera rozkaz odzyskania legendarnego skarbu króla Salomona.

Zawierał on jak sądzono Arkę Przymierza i Świętego Graala z Montsegur w południowej Francji, stwierdzono to na podstawie pracy badawczej poświęconej Świętemu Graalowi Otto Rahna Postępując zgodnie z posiadanymi danymi, w końcu odkrył zamurowaną jaskinię, która, według pułkownika Howarda Buechnera, po otwarciu rzekomo odsłoniła poszukiwany skarb….CDN