PROJEKT ”FISHBOWL” – UKRYTY CEL DETONACJI NUKLEARNYCH W ATMOSFERZE.

60 lat temu w tym miesiącu, 4 listopada 1962 r., Stany Zjednoczone przeprowadziły ostatni test atmosferyczny broni termojądrowej. Przenoszony przez pocisk Nike-Hercules, który wystrzelił w zewnętrzną atmosferę — wysoko nad atolem na południowym Pacyfiku, 860 mil na południowy zachód od Hawajów — przedsięwzięcie, nazwane Tightrope, było częścią większej serii testów broni atomowej na dużych wysokościach przeprowadzonych między czerwcem i listopad tego roku. Seria testów nosiła nazwę ”Operation Fishbowl”.

Ten konkretny atol, Johnston Island, został wybrany ze względu na odległość od poprzednich miejsc testowych i od Hawajów – gdzie, jak się obawiano, mieszkańcy mogli zostać oślepieni przez początkowe błyski światła, gdy rozpoczęła się reakcja łańcuchowa.

W czasie Tightrope Stany Zjednoczone zdetonowały blisko 300 broni nuklearnych w różnych miejscach na południowym Pacyfiku i na południowym zachodzie Ameryki. Większość z nich dostarczyła mnóstwo informacji naukowcom i administratorom pracującym dla ówczesnej Komisji Energii Atomowej, obecnie znanej jako Departament Energii, nie wspominając już o spektakularnych obrazach.

Gigantyczne atomowe tsunami pochłaniające opuszczone okręty wojenne u wybrzeży atolu Bikini podczas operacji Crossroads i mniejsze, wypełnione brudem i gruzami chmury grzybowe wznoszące się nad pustynnymi równinami Nevada Proving Grounds, jakieś 65 mil od Las Vegas. Te obrazy zostałyby wyryte w amerykańskiej świadomości jako to, co historyk sztuki John O’Brian nazywa „logos w XX wieku”; ikonografia atomowa, która byłaby używana we wszystkim, od kampanii politycznych po filmy z Jamesem Bondem.

Wybuch ”Starfish prime”

Pierwsze próby testów Operacji Fishbowl

Miały miejsce w czerwcu 1962 roku, ale nie powiodło się z powodu problemów ze śledzeniem radaru i awarii silnika rakietowego. Ale 9 lipca 1962 r. Stany Zjednoczone odniosły sukces dzięki testowi Starfish Prime, zilustrowanemu w pierwszej serii zdjęć w tym eseju fotograficznym.

Bomba 1,4 megaton, która została wysłana w niebo za pomocą pocisku Thor i zdetonowana na wysokości około 250 mil, około godziny 22 czasu lokalnego, wytworzyła tak duży impuls elektromagnetyczny, że uszkodziła latarnie uliczne, linie telefoniczne i inne urządzenia elektroniczne około 900 mile stąd na Hawajach. (I podobno jeszcze dalej – w Nowej Zelandii). Pozostawił również po sobie pas promieniowania, który był tak znaczny, że uszkodził wiele amerykańskich i brytyjskich satelitów i zwrócił uwagę administratorów NASA,

66-letni Greg Spriggs był świadkiem wybuchu Starfish Prime, gdy miał zaledwie 11 lat. Stacjonujący wraz z rodziną na wyspie Midway, 400 mil na północ od Johnston Island, ojciec Spriggsa – kontroler lotnictwa Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych – pewnego wieczoru zabrał rodzinę na zewnątrz i kazał swoim dzieciom spojrzeć w niebo. „Niebo rozświetliło się jak w południe: jasny biały błysk, potem cała seria kolorów. Czyste czerwienie, żółcie, błękity, indygo i fiolety” – mówi Spriggs, który dorastał, by – między innymi – projektować broń nuklearną.

Spriggs pracuje obecnie jako fizyk broni jądrowej w Lawrence Livermore National Laboratory, gdzie kieruje projektem Skanowania i Ponownej Analizy Filmu, mającego na celu digitalizację i przegląd milionów nieruchomych i ruchomych obrazów amerykańskich testów jądrowych wykonanych zarówno przez wojskowych, jak i cywilnych wykonawców fotografowie.

Wspaniała sztuczna zorza polarna, którą Spriggs obserwował jako dziecko, była spowodowana milionami naładowanych cząstek poruszających się wzdłuż magnetycznych linii Ziemi.

Wybuch ”Szach mat”

Departament Obrony i Komisja Energii Atomowej były dogłębne w dokumentacji wizualnej różnych testów przeprowadzonych od końca II wojny światowej do testów Fishbowl w 1962 roku. uzbrojonych w niemal każdy dostępny rodzaj aparatu fotograficznego i filmowego, aby uchwycić obrazy, które można analizować i wykorzystywać zarówno do celów naukowych, public relations i opowiadania historii – diagnostycznych i dokumentalnych.

Przez ponad dwie dekady Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych prowadziły nawet „tajne” studio filmowe o powierzchni 100 000 stóp kwadratowych w Laurel Canyon w Los Angeles. W „Lookout Mountain” zespoły hollywoodzkich rzemieślników fotografowały, przetwarzały, edytowały, wyświetlały i rozpowszechniały obrazy, które znalazły się we wszystkim, od zdjęć do magazynu LIFE , po kroniki filmowe i pocztówki turystyczne.

Detonacje przeprowadzone od połowy do końca 1962 roku miały miejsce na bardzo dużych wysokościach, setki mil nad ziemią, w tak zwanej termosferze. Celem Fishbowl była ocena potencjalnych strategii i metod zakłócania nadlatujących pocisków balistycznych.

Pomysł polegał na eksperymentowaniu ze skutkami – i skutecznością – bomb atomowych wysyłanych w głąb i poza górną atmosferę, tak aby taka broń mogła zostać użyta w celu utrudnienia lub zniszczenia głowic nuklearnych wysyłanych w kierunku Stanów Zjednoczonych.

Wybuch ”Triple Prime”

Kolejne próby nastąpiły latem i jesienią, wliczając w to testy Bluegill Triple Prime, Checkmate, Kingfish i wspomniany wcześniej Tightrope – którego wybuch miał przypominać żółto-pomarańczowy dysk, a który następnie przekształcił się w coś, co raport Agencji Obrony Nuklearnej określił jako „a fioletowy pączek”. Godny uwagi był czas testów: od połowy do końca października tego roku doszło również do wybuchu i ostatecznego rozwiązania kryzysu kubańskiego, podczas którego Stany Zjednoczone i ZSRR zbliżyły się do wojny nuklearnej.

(Spriggs pamięta stację lotniczą marynarki wojennej na wyspie Midway w stanie pełnej gotowości przed potencjalną ewakuacją na Hawaje.) Bluegill Triple Prime i Checkmate zostały przeprowadzone podczas kryzysu – podobnie jak test „Projektu K” przeprowadzony przez Związek Radziecki 22 października, w którym 300 kilotonowa głowica została zdetonowana ponad 175 mil nad poziomem morza.

Najbardziej fascynująca i być może niepokojąca rzecz

Testy Operacji Fishbowl to sposób, w jaki ich pozornie eteryczna natura służy do blokowania lub ukrywania ich rzeczywistej mocy. Krótko mówiąc, nie są to w ogóle możliwe do zidentyfikowania obrazy broni wojennej, ale raczej reprezentacje czegoś, co wydaje się bardziej embrionalne – „jak komórka pod mikroskopem”, mówi Alan Brady Carr, historyk z Narodowego Laboratorium Los Alamos w New Meksyk.

Nigdzie nie widać żadnych punktów odniesienia, które mogłyby pomóc widzom w ustawieniu się i zrozumieniu rozmiaru, skali i niszczycielskiej mocy broni jądrowej – takich rzeczy jak palmy, flotylla morska, pustynne łańcuchy górskie czy oddziały uzbrojone w pancerze. Jest tylko kilka rozpoznawalnych wskazówek w serii obrazów Starfish Prime, które przedstawiają skrzydło samolotu i horyzont widziany ze stacji Maui.

Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że takie obrazy mogą sprawiać wrażenie reliktów ograniczonych do konkretnej epoki, a nie świadectwa obecnych możliwości danego kraju. (Głowica nuklearna zdetonowana na dużej wysokości może generować potężny impuls elektromagnetyczny, który może wyłączyć dużą część sieci elektrycznej kraju, a niedawno odtajnione informacje na temat testów sugerują, że testy Fishbowl bardzo negatywnie wpłynęły na pogodę kosmiczną).

Rozbijanie Firmamentu

Zwolennicy teorii płaskiej ziemi wierzą, że Cały projekt ”Fishbowl” był próbami rozbicia firmamentu, który według nich znajduje się nad płaską ziemią, ciekawym faktem są słowa astronautów, którzy twierdzili, że nie można opuścić orbity ziemi z powodu radiacyjnego pasa Van Alena, a może to nie pas radiacyjny tylko właśnie firmament ?