KULISY POWSTANIA INSTYTUTU ”TAVISTOCK” – CO ŁĄCZY KONTROLĘ UMYSŁU,HOLLYWOOD CIA,OKULTYZM I MEDIA?

Od ponad stulecia nic co dzieje się w globalnej polityce, ekonomii, technologii i kulturze nie jest dziełem przypadku, oddolnych działań czy społecznego konsensusu. Wszystkie aspekty życia są centralnie planowane, testowane i w odpowiednim czasie wdrażane w życie. Setki, jeśli nie tysiące fundacji, prywatnych i państwowych instytutów, i mniej formalnych grup pracuje nad wprowadzaniem tych zmian analizując bieżącą sytuację i zmieniając pod te zmiany psychologię ludzi, łamiąc bądź marginalizując każdy pojawiający się opór.

Jednym z centralnych instytutów zajmujących się od niemalże stulecia właśnie masową, i obecnie można powiedzieć globalną psychologią jest Instytut Tavistock, któremu powierzono zadanie tworzenia i kontrolowania współczesnej kultury i psychologii mas. Wiele osób zna wpływ szkół Lipskich i Frankfurckich na społeczeństwo, ale stosunkowo niewielu rozumie wpływ Instytutu Tavistock, dlatego w tym artykule przyjrzymy się jakie pełni on zadanie we współczesnym świecie migrującym w kierunku postbrytyjskiego globalnego imperium.

Instytut był kompletnie nieznany dopóki w latach dziewięćdziesiątych Dr. John Coleman, oficer MI6 nie ujawnił jego istnienia w monografii zatytułowanej „The Tavistock Institute of Human Relations: Britain’s Control of the United States”. Do tego czasu Instytut Tavistock z powodzeniem utrzymywał w tajemnicy swoje działania i rolę w kształtowaniu kierunków spraw międzynarodowych. 

Nadrzędnym celem tego instytutu jest kontrola kultury i ludzkiej psychologii poprzez programy destabilizujące psyche tworząc kompletnie nowego człowieka kontrolowanego przez technologię i żyjącego, jak to określił współpracujący z Instytutem Aldous Huxley, w „więzieniu bez krat.”

Powstanie i cele Instytutu Tavistock. 

Szkoły zajmujące się psychiatrią powstały już na początku XVIII wieku w Lipsku i Berlinie. Na Uniwersytecie w Lipsku w 1879 Wilhelm Wundt założył pierwsze laboratorium psychologiczne a wśród jego uczniów byli m.in. Iwan Pawłow, William James („Ojciec Amerykańskiej Psychologii”) i G. Stanley Hall (który został mentorem Johna Deweya, „Ojca Progresywnej Edukacji„). „Nauczanie dzieci czytania było „perwersją”, a wysoka umiejętność czytania i pisania wyhodowała „siłę podtrzymującą indywidualizm.” twierdził Dewey, który później za wsparciem Rockefellera zajmował się modyfikacją amerykańskiej edukacji i był autorem wydanego w 1933 roku pierwszego „Humanistycznego manifestu”. 

Pawłow jest dobrze znany z eksperymentów na psach, a Hall tworzył „psychologię genetyczną” (będącą połączeniem rasowej eugeniki i psychologii), jednocześnie wykorzystując eksperymentalną psychologię Wundta w dziedzinie rozwoju dziecka. Dewey, John B. Watson i inni wiodący psychologowie na początku XX wieku byli zainteresowani zachowaniem ludzi jednak nie wierzyli, że człowiek ma duszę w biblijnym znaczeniu tego słowa.

W rozumieniu nauki człowiek był rozpatrywany jako zwierzę, mechanizm, lub irracjonalny byt pozbawiony świadomej determinacji a psychologia stawała się kluczem do sterowania nieuświadomionymi popędami jednostek i mas. Psychologia od samego początku nie była zatem skierowana na wzmocnienie jednostki i jej psychiki ale na jej modyfikowanie, i szerzej, na zmianę szerokiej publiki i generalnie jak zobaczymy status quo chrześcijańskiej cywilizacji.

W tym kontekście rozwoju psychologii w 1913 roku powstało w Wellington House w Londynie centrum tworzenia i propagacji propagandy, które zajmowało się łamaniem oporu opinii publicznej wobec nadchodzącej wojny pomiędzy Niemcami i Wielką Brytanią. Pierwszym zadaniem było wytworzenie adekwatnej społecznej opinii a kolejnym krokiem było kierowanie tak spreparowanej opinii w kierunku poparcia dla deklaracji wojny. Za finansowanie Wellington House odpowiedzialną była rodzina królewska, Lord Northcliffe (szef Wellington i potentat gazetowy, właściciel m.in. The Times i Daily Mail), Rotschild i później Grupa Milnera. Arnold Toynbee był odpowiedzialny za badania nad przyszłymi zmianami a Walter Lippmann i Edward Bernays (korzystając w dużej części z technik Williego Munzenberga) odpowiedzialni byli za kierowanie manipulacją amerykańską opinią publiczną i Woodrowem Wilsonem.

Po I wojnie światowej, w 1920 r. w Wielkiej Brytanii założono szpital Tavistock, nazwany od 11 Księcia Bedford, Markiza Tavistock. Początkowo założony przez Johna Rawlingsa Reesa, adepta szkoły Wojny Psychologicznej Brytyjskiej Armii szpital zajmował się dynamiką psychologii bazując na pracach Freuda. W 1930 r. Reese był zaangażowany w drugą konferencję na temat zdrowia psychicznego, w której psychiatra J.R. Lord zalecał kwestionowanie starych wartości, mówiąc: „celem powinno być kontrolowanie nie tylko natury, ale także ludzkiej natury” i mówił o „konieczności obezwładnienia umysłów”. Rees na dorocznym spotkaniu Krajowej Rady Zdrowia Psychicznego w Wielkiej Brytanii 18 czerwca 1940 roku poszedł nawet dalej.

Po sukcesach I wojny światowej operacje Wellington House zaczęły być przenoszone do Tavistock Institute, który podczas drugiej wojny światowej stał się centrum brytyjskiego Departamentu Wojny Psychologicznej. Rees zaangażował się w prowadzenie operacji wojny psychologicznej i m.in. kontrolowaniem w latach 1941-1945 Rudolfa Hessa.

Co ciekawe Hess lecąc do Wielkiej Brytanii by pertraktować pokój poleciał właśnie do  Markiza Tavistock, 12 Księcia Bedford. Hess wielokrotnie oskarżał Reesa o próby trucia, podawania narkotyków (Evipan) i hipnotyzowania. Według porucznika płk Eugene Birda w książce „Prisoner No. 7: Rudolf Hess.” (w rozdziale zatytułowanym „Tajny lek”) Rees badał Hessa 35 razy.

Po wojnie w 1945 r. dyrektor medyczny Fundacji Rockefellera Alan Gregg odwiedzał różne instytucje zaangażowane w medycynę wojenną, aby sprawdzić, czy jakakolwiek grupa zobowiąże się do kontynuowania działań z zakresu psychiatrii społecznej opracowanej przez armię w czasie wojny (np. psychiatria kultury do analizy mentalności wroga) i stosowania tych militarnych technik w obszarach cywilnych.

Wiadomym jest, że Instytucje Rockefellera były bardzo zainteresowane technikami kontroli społecznej. 11 kwietnia 1933 r. prezydent Fundacji Rockefellera, Max Mason zapewniał powierników, że „Nauki społeczne zajmą się racjonalizacją kontroli społecznej… kontrolą ludzkich zachowań”. Znany jest również silny związek pomiędzy instytucjami Rockefellera i CIA poprzez osobę Allena Dullesa (szefa CIA), który przez wiele lat pracował dla Rockefellera. Ostatecznie jedną z instytucji zidentyfikowanych przez Alana Gregga był właśnie Tavistock. 

W efekcie prac Reesa dla wojska, przesunięcia dowództwa Wojny Psychologicznej z Wellington House oraz grantów z Fundacji Rockefellera powstał w 1946 roku wyekstrahowany ze szpitala Instytut Tavistock (ang. Tavistock Institute of Human Relations). Kadry wysoce wyszkolonych specjalistów wojny psychologicznej zaangażowane w prace nowo powstałego Instytutu były tym samym od początku połączone z brytyjskimi i amerykańskimi instytucjami zajmującymi się psychologią militarną, wywiadem i wielkim biznesem.

Był to jednym słowem wojskowy instytut badawczy, w którym od samego początku prace objęły obszary wojny psychologicznej dla celów militarnych, wywiadowczych, kontroli krajowej populacji jak i kontroli środowiska pracy w dużych korporacjach (m.in. Unilever, Shell, Bayer, Glacier Metals, Ahmedabad Manufacturing). Jednym z cywilnych zastosowań technik wojny psychologicznej było podnoszenie poziomów produktywności i przyspieszania tempa pracy kosztem pracowników, oraz psychologiczna kontrola i pacyfikacja strajków, przez łamanie morale i demoralizacje.

Równolegle w czasie wojny rozwijano wiele militarnych instytutów statystycznych, które miały za zadanie zbieranie informacji na temat własnej i wrogiej populacji dla precyzyjnego obrazowania nastrojów społecznych. W Ameryce powstał Committee on National Morale CNM, oficjalnie mający zwiększać poparcie dla wojny, a który ostatecznie profilował biorące udział w wojnie populacje dla celów tworzenia i utrzymania społecznej kontroli.

Po wojnie jednak profile populacji CNM zostały wykorzystane przeciwko społeczeństwu cywilnemu w czasach pokoju. Instytucje statystyczne stały się twórcami formującymi i pozornie wyrażającymi głos opinii publicznej. Odkryto w wielu badaniach, iż publikacje statystyk wspierają tendencje konformistyczne w społeczeństwie i zmuszają populacje do zmiany swoich postaw w sugerowanym kierunku.

W ten sposób prywatne i rządowe instytucje są w stanie lobbować za własnymi programami pokazując opinii publicznej, iż statystycznie żąda ona realizacji tych celów. Co więcej, przez publikację statystyk kontroluje się również prywatne firmy, a obecnie całe kraje, które są skazane na łaskę firm ratingowych. Jednym słowem wielkie instytuty badania opinii publicznej są elementem technik kontroli psychologicznej mas i dostarczają one dane do wdrażanych od lat 40-ych XX wieku systemów cybernetycznych.

 W 1948 r. John Rees zaangażował się wraz z Grupą Cybernetyczną, i m.in. Carlem Jungiem, Maxem Horkheimerem ze szkoły Frankfurckiej, oraz nazistowskim doktorem Wernerem Villingerem w tworzenie Światowej Federacji Zdrowia Psychicznego WFMH, która to organizacja jest obecnie think-tankiem ONZ, optując za globalną kontrolą ludzkiej psychiki, co współcześnie widzimy w takich programach jak ONZ mhGAP. WFMH wyrósł z Ruchu Higieny Mentalnej (ang. Mental Hygiene) organizowanego przez Montagu Normana, szefa Banku Anglii który wraz z Hjalmarem Schachtem i Benjaminem Strongiem z Banku Rezerwy Federalnej Nowego Jorku konspirował by wywołać Wielką Depresję.

Montagu Norman, wyznaczył na dyrektora WFMH Johna Rawlingsa Reesa, dyrektora Tavistock, by realizował cele kontroli populacji, eugeniki i wpływu politycznego. Zdyskredytowana po II wojnie światowej eugenika, społeczny darwinizm i higiena rasowa zostały zmienione na kontrolę populacji, zrównoważony wzrost, konserwację przyrody, bioetykę i ekologię. WFMH i Grupa Cybernetyczna były właśnie oddziałami szturmowymi, za którymi Rees optował w 1945 roku.

W tym samym roku Centrum Badań Dynamiki Grupowej (RCGD) Uniwersytetu Michigan agenta OSSKurta Lewina i oddział Tavistock w MIT rozpoczęli wspólną publikację międzynarodowego czasopisma Human Relations, poruszającego zagadnienia praktycznego zastosowania teorii psychologicznych. Pierwszy tom zawierał artykuły takie jak „Pokonanie oporu przed przemianami.” oraz „Porównanie celów Hitlerowskiej Młodzieży i Skautów Ameryki”. Lewinowi przypisuje się wiele z oryginalnych badań Tavistock dotyczących masowego prania mózgu, stosujących wyniki wielokrotnych urazów i tortur na jednostkach dla kontroli umysłu.

Te techniki były następnie przenoszone za pomocą współczesnych mediów na skalę całego społeczeństwa. Jeśli terror może być wywołany na szeroką skalę w społeczeństwie, to jak stwierdził Lewin, społeczeństwo powraca pierwotnych stanów umysłu, co jest sytuacją, w której kontrola może być łatwo ustanowiona z zewnętrznego punktu. Innymi słowy: poprzez stworzenie kontrolowanego chaosu, ludność może zostać doprowadzona do punktu, w którym chętnie podda się odgórnej kontroli.

Z czasem Tavistock ustanowił wiele odnóg instytutu m.in. w Massachusetts Institute of Technology (MIT), Stanford Research Institute, Esalen Institute, Wharton School of Economics, Hudson Institute, Kissinger Associates, Duke University, opisywany już RAND, czy Georgetown University.
W pierwszych dekadach działania instytutu rozwijano wiele wojskowych i wywiadowczych programów psychologicznej kontroli, takich jak BlueBird, Powergen, Often, Artichoke, oraz rozwijany jeszcze przez SS program Marionette pod nową nazwą Monarch. W latach 50-ych zacęto prowadzić badania nad użyciem broni mikrofalowej i ich wykorzystaniem do kontroli umysłu. Brytyjski instytut badał sposoby kontroli umysłu brytyjskiej ludności bez ich wiedzy. Wielka Brytania w latach czterdziestych ubiegłego wieku była pierwszym odkrywcą technologii mikrofalowej używanej do radarów, i dlatego miała przewagę nad wszystkimi innymi w tej dziedzinie.

James Paul Warburg (syn Paula Warburga, który napisał Ustawę Rezerwy Federalnej 1910 roku), sfinansował filię Instytutu Tavistock w Stanach Zjednoczonych zwaną Institute for Policy Studies IPS, której dyrektor Marcus Raskin został powołany do Rady Bezpieczeństwa Narodowego. IPS będący odnogą Tavistock zajmuje się tzw nową lewicą: lokalną kontrolą populacji w USA, programami antywojennymi, terrorem krajowym, zerowym wzrostem, eko-ekstremizmem, i grupami anty-technologicznymi. Na polu wydawniczym IPS znajduje się m.in. Noam Homsky.

W 1953 r. Aldous Huxley protegowany H.G. Wellsa, (agenta Wellington House i MI6) został wysłany do USA jako oficer prowadzący w celu przygotowania Stanów Zjednoczonych do masowego rozpowszechniania narkotyków, coś co pod koniec życia określił jako element „ostatecznej rewolucji”dla kontrolowania ludzkości. Również H.G. Wells był odpowiedzialny za wprowadzenie Huxleya w kręgi wpływu satanisty Aleistera Crowleyai budowę kultów na bazie Golden Dawn zorganizowanego około 1877 roku wokół m.in. prac H. Bławatskiej.

W 1954 roku Huxley napisał „The Doors of Perception”, pierwszy manifest psychodelicznego kultu narkotykowego, w którym stwierdził, że leki halucynogenne „rozszerzają świadomość”. Huxley przedkładał programy badawcze do Fundacji Forda by przydzielono mu fundusze na badania nad LSD. Huxley rozszerzył swój własny projekt LSD-meskaliny w Kalifornii, rekrutując kilka osób, które początkowo były przyciągnięte do jego kultu. Dwoma najważniejszymi osobami byli Alan Watts i dr Gregory Bateson (były mąż Dame Margaret Mead). Watts stał się samozwańczym „guru” kultu buddyjskiego Zen, który był zbudowany wokół jego dobrze nagłośnionych książek. Bateson natomiast, antropolog z OSS/CIA, został dyrektorem halucynogennej kliniki eksperymentalnej w Szpitalu Weteranów Palo Alto.

Pod auspicjami Batesona programowano „kadry” kultów LSD, przyszłych hippisów/dzieci kwiatów, którzy angażowali się w organizowanie festiwali muzycznych. Efektem tych prac były prace Allena Ginsberga, Kena Keseya (autor „Lot nad kukułczym gniazdem.” normalizujący nienormalność i lider psychodelicznej grupy Merry Pranksters) i grupy muzycznej Grateful Dead. 
Podczas tras koncertowych Grateful Death ludzie masowo umierali od przedawkowań i innych wypadków. Później Bateson był zaangażowany w budowanie klinik dla narkomanów i próby delegalizacji narkotyków, coś co Bertrand Russell, współpracownik Szkoły Frankfurckiej proponował dekadę wcześniej w książce „Impact of Science on Society”.

Począwszy od 1962 r. firma RAND Corporation w Santa Monica w Kalifornii rozpoczęła czteroletni eksperyment w zakresie LSD, pejotlu i marihuany. Według RAND w 1962 r., W.H. McGlothlin przeprowadził badanie przygotowawcze „The Long-Lasting Effects of LSD on Certain Attitudes in Normals: An Experimental Proposal.” W następnym roku McGlothlin przeprowadził roczny eksperyment na trzydziestu ludziach, nazwany „Short-Term Effects of LSD on Anxiety, Attitudes and Performance.”W badaniu stwierdzono, że LSD poprawia postawy emocjonalne i rozwiązuje problemy lękowe.

W 1964 roku R.D. Laing z Tavistock spotykał się w Nowym Jorku z promotorem LSD, Timothym Learymi innymi autorami mającymi wpływ na budowę promowanej wtedy filozofii wolnego seksu, narkotyków i Rock&Rolla. Leary był promotorem LSD i systemu naukowego pogaństwa. 

Trzy lata później w dniach 15-30 czerwca 1967 r Laing wziął udział wraz z przedstawicielami Szkoły Frankfurckiej w Kongresie Dialektyki Wyzwolenia (ang. Dialectics of Liberation Congress). W tym czasie działania Instytutu Tavistock przeplatały się blisko z pracami Szkoły Frankfurckiej, optującej za utrzymywaniem społeczeństwa w irracjonalnych stanach dla lepszej kontroli rządowej. Według szkoły Frankfurckiej odpowiedzią na chrześcijańską kulturę była uniwersalna nekrofilia i bestialstwo, normalizacja nienormalności co opisywał Adorno ale również Erich Frommw swojej książce „The anatomy of human destructivenes.” 

Tavistock w wielu swoich instytucjach testował narkotyki, wprowadzające ludzi w irracjonalne stany dla lepszej kontroli populacji. Wraz z kulturą narkotyków promowano jednocześnie satanizm i kulty Isis, Kabały, Sufizmu, czy Katarów- wyzwolenia przez ekstatyczny seks, narkotyki i ceremonie, które zwieńczono w 1967 roku organizując otwarte festiwale Monterey Pop i Woodstock.

W trakcie tych festiwali CIA i szkolone przez Tavistock grupy hippisów rozprowadzały wśród młodzieży w wieku 10-25 lat tony LSD doprowadzając do wielu zgonów. Osoby organizujące Monterey takie jak John Phillips były agent Beatlesów (którzy również promowali LSD i orientale religie) był blisko powiązany z Romanem Polańskim, Denisem Wilsonem z Beach Boys i wieloma innymi gwiazdami Hollywood oraz Charlesem Mansonem.

Uczestniczyli oni w post scjentologicznym, satanistycznym kulcie „The Process Church of the Final Judgment,” starającym się łączyć wiarę w Jehowę i Lucyfera z elementami Nazizmu.  Wraz z atakiem na wartości chrześcijańskie i równoległą promocją w latach 60-70-ych orientalnych religii, satanizmu, i wielu innych psychodeliczno-ezoterycznych kierunków dekadę później publikacją książki „Aquarian Conspiracy” wypłynął na powierzchnię ruch New Age. Ruch ten był spopularyzowaną przez Tavistock religią, która była odpowiedzią na rekomendacje dla rządu przedłożone przez Stanford Research Institute SRI a opublikowane w badaniu “Changing Images of Man” autorstwa m.in. B. F. Skinnera, Margaret Mead, Ervina Laszlo z ONZ, Geoffreya Vickersa z MI5.

SRI był założony w 1946 roku przez Instytut Tavistock by badać jak nowe kulturowe i społeczne trendy wpływają na socjalizm, liberalizm, materializm i całą masę innych izmów. Efektem ich prac były rekomendacje budowy postindustrialnego „przyjaznego faszyzmu” zmiękczonego komunitaryzmem, spirytualizmem i tendencjami antymaterialistycznymi. W efekcie establishment podsunął młodemu pokoleniu idee, iż na problemy wojny w Wietnamie, niesprawiedliwości społecznej, i totalitarnych zapędów rządów odpowiedzią jest New Age, Rock, narkotyki, medytacje, biofeedback, podnoszenie świadomości, joga, terapia grupowa, czy psychodrama, wszystko tylko nie racjonalny program naprawczy.

Cały ten obszar wojny psychologicznej wspartej niszczeniem kultury, narkotykami i okultyzmem opierał się na założeniu, iż irracjonalna populacja jest łatwiejsza do kontroli. Jak stwierdzał Huxley wzrastająca przy rozwoju automatyzacji populacja bezrobotnych jest tańsza jeśli jest uzależniona od narkotyków i nie posiada żadnych realistycznych aspiracji zagrażających rządom. Ludzie nie wyjdą na ulicę i nie będą żądali poprawy swojego bytu, było to wyraźnie udowodnione podczas wojen opiumowych.

Halucynogenne narkotyki są psychomimetyczne, co oznacza, iż ich wpływ symuluje specyficzne aspekty psychozy i schizofrenii. Również wiele badań Tavistock wskazało, że muzyka zasłyszana w dzieciństwie słuchana później w życiu wywołuje infantylne emocjonalne stany dzieciństwa odzwierciedlające reakcję na narkotyki. Na bazie tych odkryć i możliwości technologicznych w latach 90-ych Tavistock zaangażował się w tworzenie globalnej stacji telewizyjnej MTV. 

Nie ma wątpliwości, że Instytut Tavistock i podobne jemu instytucje w drastyczny sposób wpłynęły na społeczeństwo po II wojnie światowej kierując je na drogę postindustrialnego regresu i pogłębiającej się faszystowskiej kontroli. Od zakończenia otwartej II wojny światowej trwa bez ustanku cicha wojna o umysły kontrolowanych populacji. W 1986 roku przez przypadek został odkryty ściśle tajny dokument badawczy „Silent Weapons for quiet wars. An introductory programming manual.”, który unaocznił zakres tej trwającej od lat 50-ych wojny i skalę manipulacji Zachodnim społeczeństwem.

Techniki kontroli. 

Najważniejszą propozycją Lewina, dokonaną w okresie II wojny światowej i jej bezpośrednim następstwem była koncepcja wprowadzania „faszyzmu z demokratyczną twarzą”, który opisany został wnikliwie w artykule pt. „Człowiek postindustrialny.”

Powszechną psychopatologiczną cechą wszystkich żądań faszystów jest infantylizm, który definiuje się przez próby „narzucenia zasad autonomicznej, rozszerzonej, wielopokoleniowej rodziny i blokowania rzeczywistości” w odniesieniu do tego co się naprawdę dzieje na świecie. Lewin, ściśle obserwując swoje kadry, był pierwszym, który zdał sobie sprawę z tego, że wprowadzenie małych, organizacyjnych, faszystowskich grup i korporacyjne „reformy strukturalne” (zmiany w działaniach rządów, reorganizacja kraju) mogą narzucić faszystowską ideologię w atakowanej populacji.  Technika ta składa się z poniżej opisanych kroków.

 Wprowadzanie faszyzmu.

Lewin zaproponował zastosowanie technik „prania mózgu” w małych grupach by ustanowić bardziej skuteczną formę faszystowskiej dyktatury. Stosunek i widoczność hord zdehumanizowanych egzekutorów, charakterystycznych dla nazistowskiego reżimu można zredukować tworząc faszystowskie formy małych, samo-administrujących się grup społecznych, których członkowie wpływają wzajemnie na własne zachowania. Rezultatem jest bardziej skuteczna forma faszystowskiego reżimu z powierzchownym pojawieniem się demokratycznej fasady. Co więcej, jeśli pofragmentowany świat człowieka przekształca się w kontrolowane środowisko, które jest zgodne z faszystowskimi reformami strukturalnymi to ofiara wcześniej czy później zorientuje się, że tylko jej potencjalne paranoiczne zachowania dostosowawcze pozwolą jej przetrwać uzyskując środki do przeżycia.

To co jest istotnym to fakt, iż Rees i Tavistock organizowali faszystowskie grupy, by przejąć rządy w różnych krajach na długo przed przejęciem władzy przez Hitler.

W USA w 1933 r. amerykański generał brygady Smedley Butler został zwerbowany przez bogatych przemysłowców i bankowców, którzy spiskowali, by stworzyć faszystowską organizację weteranów zwaną „American Liberty League” i użyć ją w zamachu stanu, by obalić prezydenta Stanów Zjednoczonych Franklina D. Roosevelta. Smedley Butler miał być przywódcą zamachu stanu. Efektem przewrotu miała być reorganizacja kraju na wzór Włoch Mussoliniego, który notabene również był brytyjskim agentem. W 1934 r. Butler zeznał przed komisją konstytucyjną kongresu (McCormack – Dickstein) w sprawie tych wydarzeń. Zdaniem komisji zarzuty były wiarygodne i wskazały, iż działania te były zainicjowane przez potężne firmy z Wall Street: J.P. Morgan, Du Pont i Remington Arms. W swoim raporcie komisja Kongresu oświadczyła, że była w stanie potwierdzić oświadczenia Butlera. Nikt jednak nie został postawiony przed wymiarem sprawiedliwości. 

Model techniki ustanawiania faszystowskich rządów Reesa-Lewina składa się z następujących kroków i jest obecnie wdrażany w skali globu:

Rozbić istniejące demokratyczno-konstytucyjne instytucje. 

Wojskowe i policyjne siły są reorganizowane do „działań cywilnych”. Zwykłe państwowe i lokalne siły policyjne są zastępowane przez krajowe siły anty-przewrotowe, wzorowane na hitlerowskim Gestapo czy Royal Canadian Mounted Police. Jednocześnie istniejące instytucje są niszczone przez „spontanicznie” organizowaną partyzantkę. Lokalne grupy kontrolujące społeczność są wykorzystane do niszczenia szeroko rozumianych instytucji politycznych. Rekrutami do grup kontrolujących społeczność są, gangi, kontr-gangi i terroryści, którzy mają propagować zbrodnie i wzajemne terrorystyczne konfrontacje. Zwaśnione grupy są pod kontrolą i kierownictwem agentów wywiadu.

To zaplanowane powstanie i walki gangów i kontr-gangów, zmieszane z dawkami kontrolowanych przez policję grup terrorystycznych, stwarzają warunki polityczne, w których większość ludności łatwiej toleruje lub nawet żąda rozszerzania różnych stopni wojskowej i policyjnej kontroli, tworząc w ten sposób „demokratyczny” faszystowski reżim. 

Ten element techniki jest obecnie dobrze widoczny w Unii Europejskiej, gdzie napływowa ludność uczestniczy w działaniach terrorystycznych, zmuszając obywateli i niejako rządy do wprowadzenia stanu wyjątkowego.

Eliminacja rządu. 

Poprzez sabotaż, zamachy, interwencje militarne, embarga lub społeczne „spontaniczne” powstania usuwany jest reżim, który nie jest już przydatny i wyznaczany jest nowy „demokratyczny” cywilny rząd. Wyznaczony „demokratyczny” rząd może teraz funkcjonować tylko w ramach wyznaczonych przez przedstawicieli ponadnarodowych agencji.

Konkretne obszary powiązane z ustanowieniem faszyzmu z demokratycznym frontem są następujące:

Obszar psychologicznych badań populacji.

 Podczas II wojny światowej anglo-amerykańskie służby walki psychologicznej opracowały szereg badań wykazujących podatność różnych kultur narodowych na reakcje neurotyczne. Najbardziej znanym badaniem był US Strategic Bombing Survey, tak zwany strategiczny sondaż bombowy. Został pomyślany jako fundament do koordynowania sojuszniczych bombardowań Niemiec z propagandą i innymi kampaniami wojny psychologicznej wymierzonych przeciwko morale różnych warstw ludności Trzeciej Rzeszy. To badanie było prekursorem prowadzonej przez CIA Wietnamskiej Operacji Feniks – operacji ludobójstwa w Wietnamie Południowym wymierzonego przeciwko zwolennikom Vietcongu. Tego typu badania wskazują najlepsze sposoby na zniszczenie morale ludności cywilnej po najniższych kosztach. Obecnie tego typu programy statystyczne dzięki internetowi są budowane na bieżąco, pozwalając na utrzymywanie kontroli nad atakowaną populacją w każdym kraju na świecie. 

Media. Wykorzystanie kontroli nad głównymi wiadomościami w mediach i mediami kształtującymi kulturę by wywoływać pożądane formy częściowego szaleństwa wśród dużych populacji.

 Ogólnie rzecz biorąc, poprzez kontrolowanie polityki redakcyjnej, nowości dotyczących spraw krajowych i międzynarodowych, kontrolę nad kluczowymi agencjami prasowymi i głównymi środkami masowego obiegu informacji, określa się co ogół populacji wie i co uważa za wiarygodne. 

Rozmyślne i stałe fałszowanie informacji jest sposobem na wywoływanie efektów znieczulających w masowej populacji gdzie społecznie akredytowana interpretacja związków przyczynowo-skutkowych narusza obserwowaną przez jednostki, racjonalną interpretację wydarzeń. Dla przykładu jednostki mogą widzieć atak terrorystyczny ale interpretować go jako wypadek ponieważ tak określiły to media. To dalej uzupełniane jest wprowadzaniem zaprogramowanego, podprogowego materiału psychologicznego, którego zadaniem jest wzbudzanie infantylnych impulsów wśród atakowanej społeczności. Obejmuje to historie „społeczne”, które gratyfikują infantylne interpretacje, infantylne impulsy, jednocześnie zaniżając racjonalny i naukowy ogląd sprawy. Można to obserwować w niekończącej się ilości seriali programujących reakcje społeczne na dane treści poprzez infantylną rozrywkę.

Dodatkowo media mają za zadanie łamanie morale. W książce „Time Perspective and Morale” Lewin zilustrował jego rozumienie wojny psychologicznej:

 „Jedna z głównych technik łamania morale poprzez „strategię terroru” polega na tej taktyce: utrzymuj osobę niepewną co do tego gdzie się znajduje i czego może się spodziewać. Dodatkowo częste wahania pomiędzy ciężkimi środkami dyscyplinarnymi a obietnicami dobrego traktowania wraz z rozpowszechnianiem sprzecznych informacji, sprawiają, że „struktura poznawcza” danej sytuacji jest całkowicie niejasna. Wówczas jednostka może przestać nawet wiedzieć, kiedy dany plan będzie wprowadzony, odciągając ją od realizacji własnych celów. W tych warunkach nawet ci, którzy mają określone cele i są gotowi podjąć ryzyko, zostaną sparaliżowani przez poważne wewnętrzne konflikty w odniesieniu do tego, co mają robić.„

Upraszczając tą technikę Rees zauważył, że naprzemienne powodowanie stresu i ukojenia u jednostek i u szerokich mas powoduje to, iż stają się one znacznie bardziej podatne na sugestie. Było to wielokrotnie badane i wykorzystywane w rekrutacyjnych programach wojskowych. Stąd w mediach mamy nieustający baraż terroru i infantylnej rozrywki.

Kontrola lokalnej społeczności. 

Kontrola społeczności jako faszystowska taktyka kontrpartyzancka polega na podzieleniu populacji na relatywnie hermetyczne ugrupowania polityczne, zawężając skale grup przez rozróżnienie według rasy, płci, języka, pochodzenia regionalnego, pochodzenia narodowego, postaw, grup wiekowych czy sąsiedztwa. Skierowanie tych grup przeciwko sobie w warunkach ogólnego kryzysu, braków środków finansowych jest skuteczną techniką Lewina indukowania prania mózgów wśród tych grup i progresywnego pogorszenia psychologicznej sytuacji w kierunku polimorficznych, perwersyjnych pseudo-rodzin i klinicznej psychozy. 

Pierwszy stopień prania mózgów osiąga się przez ustanowienie „autonomii lokalnej społeczności”w opozycji do „wielkiego biznesu; technologii i progresywnych programów.” mających na celu poprawę życia ludzi w społeczeństwie. Programy kładące nacisk na postęp technologiczny są potępiane jako wysiłki „obcych elitarnych grup” mających ingerować w autonomiczne sprawy lokalnej grupy. W tym momencie „grupa społeczna” staje się funkcjonalnie pół-psychotyczna i klinicznie paranoidalna. Zakres w jakim członkowie grupy ograniczają własną tożsamość w obrębie takiej grupy i wysiłek dostosowania się do ideałów grupy indukuje odpowiednie stany patologiczne w jednostkach. 

Kierując takie grupy ku konfrontacji i dzieląc grupy wewnętrznie przez płeć, rasę, dochody itd., nasilają się tendencje paranoidalne. Ruch w stronę psychozy zwiększa się, gdy coraz mniejsze grupy w obrębie danej społeczności stają się elementami wzajemnych walk. Zatem kluczem na tym etapie jest jak największe rozdrobnienie i segregacja społeczeństwa i indukowanie konfliktów. 

Stosowanie technik prania mózgów w małych grupach zadaniowych. 

Te grupy działają na rzecz obniżenia poziomu dochodów i warunków pracy w danym środowisku. W takich warunkach kryzysu i programów oszczędnościowych, pranie mózgu polega na zmuszeniu robotników doczęściowego wyrównania utraconych standardowych dochodów poprzez generalne przyspieszanie tempa pracy. Ponowne wykorzystanie zatrudnionych i bezrobotnych oraz na dużą skalę programy relokacji i wprowadzenie „pracy grupowej” oraz ustanowienie konkurencji pomiędzy grupami opartej o wyniki i adekwatne zarobki przekształca niewielki zespół produkcyjny w potencjalnie grupę która będzie sama na sobie wykonywała „pranie mózgu”. 

W tych warunkach, pół-psychoza i psychoza powodują, że grupa „dobrowolnie” podnosi stopnie intensyfikacji pracy, co nie da się uzyskać wśród robotników przy zdrowych zmysłach. Członkowie takich samozachowawczych, pozbawionych przywódców grup roboczych naśladują syndrom „wyścigu szczurów”, w histeryczny sposób prowadząc dosłownie do samobójczych tendencji w pracy.

 Podsumowując tą technikę Reesa i Lewina można stwierdzić, iż mamy tu do czynienia z programem wywoływania auto-motywacji ku samozniszczeniu, przez segmentację/rozdrobnienie społeczeństwa, terror i ograniczanie środków do przeżycia co zwiększa na masową skalę zachowania dostosowawcze, produktywność i psychozy. Aby unaocznić poziom segmentacji społeczeństwa wystarczy zaznaczyć, iż obecnie do języka wprowadzono już około 50 płci oraz walczy się o samostanowienie dla coraz mniejszych grup społecznych (tzw. mniejszości).

Obecnie te techniki wojny psychologicznej stosowane są na całym globie pchając ludzkość ku psychologii odzwierciedlającej obóz koncentracyjny, który przynosi stałe podnoszenie produktywności i zyski dla rządzących kosztem zdrowia mentalnego i fizycznego ludzi. Rees również zauważył, że jednostki po przeniesieniu własnej identyfikacji/tożsamości na grupę są podatne na tworzenie abstrakcyjnych/urojonych rzeczywistości. W tej sytuacji stają się one niezwykle podatne na różne formy sugestii. Wewnętrzna identyfikacja jednostki zostaje zniszczona i może ona być sterowana jak dziecko. W takim środowisku zewnętrzny agent może manipulować członkami nie poprzez bezpośredni atak, lecz poprzez subtelne manipulowanie innymi członkami grupy, na przykład za pomocą sugestii. Grupa staje się rodziną, gdzie wszelki bunt wywołuje infantylny wstyd czy poczucie winy podobne do odrzucenia dziecka przez matkę.

Faszystowskie reformy strukturalne: kontrola społeczności lokalnej i kontrakt społeczny funkcjonują w obszarze nieświadomości, jako obszar infantylnego postrzegania (grupa jest rodziną) kosztem względnej racjonalności. Gdy świat przekształca się w psychopatologiczne kontrolowane środowisko, które jest zgodne z faszystowskimi reformami strukturalnymi jednostki widzą, iż jedynie paranoidalne i infantylne zachowania dostosowawcze pozwolą im na współistnienie z tym kontrolowanym środowiskiem. Nie ma innego wyjścia jak tylko poddać się indukowanemu odgórnie szaleństwu za którym optowała Szkoła Frankfurcka.

Media – główne narzędzie wojny psychologicznej.

W połowie XX wieku pojawił się jeden wynalazek kontroli umysłu, który zrewolucjonizował obszar masowego oddziaływania na społeczeństwa. Mówimy oczywiście o telewizji, która w pierwotnych założeniach miała być . okultystycznym instrumentem do komunikacji z zaświatami, a która z czasem przewoluowała w instrument komunikacji i kontroli ludzkiej psyche.

Kiedy ogląda się telewizję prawa półkula mózgu jest dwa razy bardziej aktywna od lewej, co samo w sobie jest neurologiczną anomalią. Zwrot od lewej do prawej półkuli uwalnia falę naturalnych opiatów w organizmie: endorfin, które obejmują beta-endorfiny i enkefaliny. Endorfiny są strukturalnie identyczne z opium i jego pochodnymi (morfina, kodeina, heroina, itp.) Innymi słowy telewizja działa jak zaawansowany technologicznie system dostarczania narkotyków i jest elementem systemów rozwijanych później przez MK-Ultra.

Innym efektem oglądania telewizji jest to, że wyższe obszary mózgu, takie jak śródmózgowie i kora mózgowa, są niemalże wyłączone, a większość aktywności przenosi się do układu limbicznego, niższego obszaru mózgu. Niższy lub gadzi mózg odpowiedzialny jest za odruchowe/instynktowne reakcje na środowisko za pomocą głęboko osadzonych programów reakcji „walcz lub uciekaj”. Ponadto te, niższe obszary mózgu nie mogą odróżnić rzeczywistości od sfabrykowanych obrazów (praca wykonywana przez korę mózgu), więc reagują na treści telewizyjne tak jakby były prawdziwe, uwalniając odpowiednie hormony.

W latach 60-ych opublikowano również badania wykazujące, iż po zaledwie minucie oglądania telewizji mózg przechodzi w fazę snu-REM, będącym obszarem pomiędzy snem a jawą, w którym jest on otwarty na sugestie hipnotyczne. Wiele badań dowiodło również, że w dłuższej perspektywie, zbyt duża aktywność w niższych obszarach mózgu prowadzi do atrofii w wyższych regionach mózgu. Jednym słowem telewizja sprawia, iż ludzie stają się głupsi i bardziej podatni na sugestie.

W raporcie z 1944 r. Theodore Adorno, jeden z głównych myślicieli Szkoły Frankfurckiej postulował, że media, takie jak radio, a zwłaszcza telewizja, mogą być wykorzystane by „przymusowo upośledzić” ludzi. 

„Telewizja zmierza do syntezy radia i filmu i jest wstrzymywana tylko dlatego, że zainteresowane strony nie doszły jeszcze do porozumienia, ale konsekwencje będą ogromne i obiecują drastycznie zintensyfikować zubożenie estetycznej materii.” 

Dwanaście lat później Adorno napisał, że „telewizja jest medium o niewyobrażalnej kontroli psychologicznej.” W swoim przełomowym eseju pt. „How to look at Television” Adorno pisze: „…badane systematycznie bodźce społeczno-psychologiczne typowe dla materiału telewizyjnego, zarówno na poziomie opisowym jak i psychodynamicznym, pozwalają przeanalizować ich założenia, a także ich ogólny wzorzec, i ocenić efekt jaki prawdopodobnie wytworzą. Procedura ta może ostatecznie dostarczyć wielu zaleceń dotyczących radzenia sobie z tymi bodźcami w celu uzyskania najbardziej pożądanego efektu.” Adorno stwierdza, że ​​wszystkie programy telewizyjne zawierają jawne wiadomości określone przez fabułę, postacie, itp. i ukrytą wiadomość; o wiele mniej oczywistą. Te ukryte wiadomości same w sobie są treścią programu prania mózgów, podczas gdy jawna wiadomość, taka jak fabuła, jest nośnikiem prania mózgów.

Telewizja była zatem od samego początku bronią masowego rażenia w rękach rządów, które za pomocą „programów” programowały populacje całych krajów, prowadząc do wysokiej standaryzacji populacji. Poprzez radio a następnie medium telewizji Instytut Tavistock wdrażał programy bojowe. Pierwszym na dużą skalę eksperymentem wpływu mediów na zachowanie mas była audycja z 1938 roku „Wojny Światów” wspomnianego już agenta Wellington i MI6, H.G. Wellsa, które w efekcie doprowadziły do masowej psychozy w całych Stanach Zjednoczonych i śmierci wielu osób. 

Każdy komunikat w masowych mediach ma więc swoją funkcję i jest elementem wpływu. Nie istnieje coś takiego jak wysterylizowany przekaz. Za wszystkim stoi jakaś motywacja, nawet za tym artykułem. Wiedzieli o tym ludzie zaangażowani w prace Instytutu Tavistock, tacy jak wspomniany już Dorwin Cartwright, który napisał w Human Relations (Vol. II, No. 3, 1949) artykuł pt. ”Some Principles of Mass Persuasion” w którym opisał procedurę wdrażania kampanii informacyjnej by wpływać skutecznie na szerokich odbiorców. Kampania przechodzi przez cztery fazy łamania tzw. struktury poznawczej jednostek w populacji:

• „Przekaz” (tzn. informacje, fakty itp.) muszą dotrzeć do narządów, zmysłów osób na które się wpływa. Całkowita sytuacja bodźcowania jest akceptowana bądź odrzucana na podstawie wrażenia co do jej ogólnej charakterystyki.

• Kategorie stosowane przez osobę w charakteryzowaniu sytuacji bodźcowania mają tendencję do ochrony przed niechcianymi zmianami w jego strukturze poznawczej. Struktura poznawcza jest obszarem, który jest wdrukowany od urodzenia i rozwija się w człowieku w trakcie jego rozwoju poprzez wychowanie, edukację, relacje z bliskimi i środowiskiem. Reakcje zależą tym samym od indywidualnej struktury poznawczej. Stąd aby kampanie medialne były skuteczne istnieje fundamentalna potrzeba unifikowania i standaryzowania od najmłodszych lat indywidualnej struktury poznawczej poprzez edukację. W innym wypadku każda jednostka z bagażem swoich własnych doświadczeń będzie inaczej reagowała na „Przekaz”.

• Po dotarciu do narządów zmysłów komunikat musi zostać zaakceptowany jako część struktury poznawczej osoby. Komunikat musi być tym samym wyrażony w znajomym dla jednostki języku i kontekście aby wpisał się w strukturę poznawczą.

• Po otrzymaniu danej „wiadomości” będzie ona zazwyczaj akceptowana lub odrzucana na podstawie bardziej ogólnych kategorii, do których wydaje się należeć.

• Kategorie stosowane przez osobę w charakteryzowaniu „wiadomości” mają tendencję do ochrony przed niechcianymi zmianami w jej strukturze poznawczej.
  „Każdy, kto chce wpłynąć na zachowanie innych, musi stale pamiętać o bardzo prostym i oczywistym fakcie, że wszyscy od najwcześniejszych stadiów niemowlęctwa posiadają niezwykle stabilną strukturę poznawczą, od której zależy zadowalające dostosowanie się do otoczenia. Wszelkie próby zmiany zachowania poprzez modyfikację tej struktury poznawczej muszą pokonać siły, które dążą do utrzymania obecnej struktury. Tylko wtedy, gdy dana struktura poznawcza wydaje się być niezadowalająca dla dostosowania, prawdopodobnie łatwo przyjmie wpływ mający na celu zmianę tej struktury.” pisałj Cartwright. Obecnie promuje się w mediach całe spektrum dysfunkcjonalnych postaw podważających strukturę poznawczą, można by rzec instynkt przetrwania by łatwiej nakłaniać populację do przyjmowania nowych postaw.

• Kiedy „przesłanie” jest niespójne z dominującą strukturą poznawczą danej osoby to albo (a) zostanie odrzucone, (b) zostanie zniekształcone, aby pasowało, albo (c) spowoduje zmiany w strukturze poznawczej.

• Aby wywołać dane działanie poprzez masową perswazję osoba musi postrzegać to działanie jako drogę do osiągnięcia określonego celu. „Dalsza analiza faktów wskazuje jednak, że istniały poważne ograniczenia co do rodzajów powiązań, które można ustalić między działaniem a osobistymi celami. Dopóki ludzie nie zobaczą czegoś w rodzaju związku pomiędzy tym działaniem jako rozsądnej ścieżki do danego celu, cała siła masowej perswazji, którą można zmobilizować nie może uzyskać akceptacji dla tego związku.” czytamy dalej w artykule Cartwrighta. I tu ponownie indywidualna struktura poznawcza jest problemem dla masowych operacji propagandowych. Dlatego też siły wpływu od najmłodszych lat starają się wpływać na dzieci aby modyfikować, i redukować indywidualizm standaryzując reakcję na bodźce.

• Dana czynność zostanie zaakceptowana jako droga do celu tylko wtedy gdy związek pokrywa się z szerszą strukturą kognitywną osoby.

• Im więcej osoba będzie widziała, że osiągnie celów przez dane działanie tym bardziej jest prawdopodobnym, że dana osoba podejmie działania. Jeśli dana akcja pojawi się jako prowadząca do kilku celów, to zwiększa się prawdopodobieństwo, że ta akcja zostanie wybrana.

• Jeżeli działanie nie osiągnie pożądanego celu lub prowadzi do niepożądanego rezultatu, to nie zostanie wybrane.

• Jeśli działanie jest ścieżką wiodącą do celu, to nie będzie wybrane jeśli łatwiejsze, tańsze lub inne, bardziej pożądane działania są również postrzegane jako prowadzące do tego samego celu.

• Aby zainicjować dane działanie, odpowiedni system poznawczy i motywacyjny musi uzyskać kontrolę nad zachowaniem danej osoby w danym czasie.

• Im bardziej konkretnie zdefiniowana jest ścieżka działania prowadząca do celu (w przyjętej strukturze motywacyjnej), tym bardziej prawdopodobne jest to, że ta struktura uzyska kontrolę nad zachowaniem.

• Im dokładniej ścieżka akcji umiejscowiona jest w czasie, tym bardziej prawdopodobnym jest, że struktura zyska kontrolę nad zachowaniem.

• Dana struktura motywacyjna może przejąć kontrolę nad zachowaniem, jeśli umieści się osobę w sytuacji wymagającej podjęcia szybkiej decyzji. 

Tak właśnie wygląda opisana przez Cartwrighta kampania masowej perswazji, która stosuje się jednakowoż do wszystkich mediów. Jeden temat angażuje ludzki umysł w taki właśnie labirynt decyzyjny. Ten jednak informacyjny kanał oddziaływania społecznego przez media może być pociągnięty do maksimum stawiając umysł przed bez końca rozszerzającym się labiryntem decyzyjnym. W Instytucie Tavistock, Eric Trist i Frederick Emery opracowali teorię „społecznych zawirowań”,w których populacja może zostać „zmiękczona” przez masowe zjawiska, takie jak niedobory energii, załamanie gospodarcze i finansowe lub ataki terrorystyczne.

Jest to obecnie najbardziej szeroki front wojny psychologicznej emitowany w mediach 24 godziny na dobę. Jednostki obserwują codziennie szokujące wydarzenia powodujące u nich określone reakcje jednak nie są one dostatecznie analizowane. Emery i Trist wskazali, że im więcej człowiek ogląda telewizję tym mniej rozumie i więcej akceptuje, jednocześnie oddalając się od własnego procesu myślenia. Telewizja ma znacznie bardziej magiczny charakter niż jakikolwiek inny produkt konsumencki, ponieważ normalizuje, pakuje i homogenizuje fragmentaryczne aspekty rzeczywistości.

Konstruuje akceptowalną rzeczywistość (mit) ze składników w dużej mierze nie do zaakceptowania. Jednym słowem pofragmentowane obrazy telewizyjne stają się i są prawdą. W ten sposób telewizyjne programy informacyjne służą wzmocnieniu opinii na temat tego, jak wygląda świat. Ale czym jest ta opinia? ​​Żyjemy w świecie z wszechobecną przemocą i perwersją, gdzie ​​ludzie pchani są w coraz bardziej poniżającym, zbestializowanym i zbrutalizowanym kierunku. A jednak telewizja normalizuje taki stan a nawet sprawia, iż staje się on pożądany. 

Konkluzja.

Ostatecznie można stwierdzić, iż przy ekspandujących programach wojny psychologicznej wdrażanych przez Instytut Tavistock nie istnieje inna realna alternatywa jak jedynie podnoszenie świadomości społeczeństwa poprzez angażowanie się w walkę o prawdę. Nie można mieć złudzeń co do tego, iż w tej wojnie ktokolwiek bierze jeńców, nie można liczyć na pertraktacje czy rozejm. Trwa bezwzględna wojna o umysły ludzi co widać w szerokiej normalizacji nienormalności.

Jeśli osoba spędza przed telewizorem czy innych mediach średnio 4-6 godzin to jest narażona na efekty tej wojny i wyżej opisanych technik i prędzej czy później stanie się dysfunkcjonalna. Kto jest dzisiaj gotów przetrwać przy zdrowych zmysłach pod ostrzałem serwowanych od rana do nocy wyimaginowanych kryzysów, deprawacji i drastycznych obrazów z całego świata? Nie chcesz być ofiarą? Walcz, albo przynajmniej dla własnego zdrowia wyłącz telewizor!