DYNASTIA ROTHSCHILDÓW TRZYMA W GARŚCI POLSKĘ.

„Daj mi kontrolę nad podażą pieniądza narodu i nie będzie mnie obchodzić kto tworzy jego prawa.„- Mayer Amschel Rothschild (1744-1812)

Przez 25 lat transformacji Rothschildowie sprywatyzowali Polskę doprowadzając do przejęcia banków i największych spółek,  dziś bankierzy przejmują gazociągi oraz doradzają ministrom i MSZ.

Czerwona Tarcza nad Polską.

Kiedy rozmawiam z ludźmi na temat potęgi rodu Rothschildów (Roth – czerwony, schild – tarcza) pierwszą reakcją jest zazwyczaj uśmiech pobłażania. Jeżeli mam pod ręką dostęp do internetu by przytoczyć parę źródeł, pobłażanie zamienia się w niedowierzanie, by w efekcie doprowadzić do oburzenia.

O Rothschildach napisano już wiele. Najczęściej teksty skupiają się na historii rodziny. Na ich dojściu do potęgi w XIX wieku, historii bitwy pod Waterloo i kontroli nad systemem bankowym. O dzisiejszych wpływach tej rodziny również możemy znaleźć wiele. Najczęściej są to teksty oparte na wątpliwych źródłach, bardzo często bardziej ośmieszające niż uwiarygadniające teorie spiskowe. Czasem myślę, że teksty te pojawiają się specjalnie, by odwrócić uwagę od rzeczywistego stanu rzeczy.

Jak wyglądają dzisiejsze wpływy tej rodziny w Polsce? Przedstawię poniżej kilka faktów. Mam nadzieję, że wywołają one zainteresowanie czytelników.

Rothschild Polska sp. z o.o. została zarejestrowana w KRS w 2001 roku. Na jej czele stoi obecnie Pan Jacek Chwedoruk. Według mnie jedna z najpotężniejszych osobistości w naszym kraju

przedstawiający strefę wpływów tego człowieka, wraz z listą spółek, z którymi współpracował, bądź też współpracowały osoby z nim związane jest doskonałym zobrazowaniem tytułu artykułu).

Rothschild Polska specjalizuje się w fuzjach i przejęciach przedsiębiorstw. Jest to bardzo istotna dziedzina gospodarki. Każda większa fuzja bądź przejęcie musi zostać zaakceptowane przez UOKiK. Fuzje stanowią główną drogę do tworzenia międzynarodowych korporacji. Pojedyncza firma, rozwijając się naturalnie, zmuszona jest do konkurencji na rynku, która utrudnia ponadnormatywny rozwój. Najwięksi giganci rynków finansowych powstali właśnie dzięki fuzjom i przejęciom. Ci, którzy odpowiadają za fuzje decydują o kształcie gospodarki w znacznie większym stopniu niż prezesi wielkich firm, czy nawet premier.

W Polsce jest niewiele firm, które zajmując się fuzjami mają na tyle silną pozycję by rzeczywiście liczyć się na rynku. W rzeczywistości liczy się kilka. Rothschild, Nomura, Goldman Sachs oraz ING to te najistotniejsze. Przy sprzedaży Polkomtela nie udało się nawet znaleźć 13 firm, które spełniłyby wymagane kryteria.

Rothschild jest najsilniejszym graczem na naszym rynku. Wystarczy wymienić kilku jej polskich klientów, by zrozumieć jej rolę.

Wiele osób może zaprotestować. Bycie doradcą nie oznacza przecież kontroli. Czy aby faktycznie tak jest? kiedy firma potrzebuje doradcy? Kiedy sobie nie radzi (jak piękny i przejrzysty jest język polski). Bardzo często przyznanie kredytów umożliwiających uratowanie firmy jest uzależnione od zaakceptowania odpowiednich doradców. Nie dotyczy to jedynie firm. Polska, by zrolować długi z PRL musiała stosować się do rad doradców MFW. W biznesie ten schemat jest podobny. Grupa kapitałowa może udzielić kredytu na preferencyjnych warunkach z zastrzeżeniem, że obowiązują one do momentu stosowania się do rad wyznaczonej firmy.

Rodzina Rothschildów jest zaangażowana w wiele przedsiewzięć na całym świecie. Chociaż najczęściej nie są oni oficjalnymi właścicielami danego przedsiębiorstwa, to oni sprawują w nich realną władzę. Świetnym przykładem może być korporacja Vivendi (nota bene Andrzej Olechowski był członkiem rady nadzorczej polskiego oddziału tej firmy, piszę o tym, by zwrócić uwagę, z której strony sceny politycznej należy szukać powiązań rodziny Rothschildów w Polsce). Powstała za czasów Napoleona III, a jej największym prywatnym udziałowcem był James Rothschild. Do dzisiaj, to właśnie Rothschildowie stanowią doradców tej korporacji (niestety nie udało mi się dotrzeć do rzeczywistej struktury udziałowców, w szczególności, że obecnie najczęściej nazwiska są pochowane za szyldami grup kapitałowych).

Ktoś może stwierdzić, że to dobrze, że najpotężniejsza rodzina bankierów na świecie ma tak duże wpływy w Polsce. W szczególności spodziewam się takiej reakcji ze strony liberałów. W końcu kapitał nie ma narodowości (w przypadku Rothschildów to twierdzenie faktycznie zawiera ziarno prawdy), a liczy się zysk. Warto sobie jednak zadać pytanie. Czy faktycznie zysk jest tak istotny dla kogoś, kto posiada już tak wiele? Pieniądze nie są przecież celem, a tylko środkiem do ich realizacji. Jakie cele kierują rodziną Rothschildów?

Jak Rothschild przejęli kontrolę nad Polską?

Nasi politycy nie tylko przy pomocy ludzi finansjery wywołali hiperinflacje na początku lat dziewięćdziesiątych, zastopowali wzrost wynagrodzeń, sprzedali i zniszczyli polskie firmy, ale oddali kontrolę nad gospodarką w ręce żydowskiej rodziny Rothschild.

Wojciech Błasiak poseł na sejm w latach 1993-1997 tak to relacjonuje:

„Ukrywanie i maskowanie rzeczywistych celów było regułą procesów szokowej transformacji w polskiej gospodarce. I tak w sektorze bankowym rzeczywistym celem przekształceń od początku transformacji, było przejęcie polskiego systemu bankowego w drodze jego prywatyzacji przez zagraniczny kapitał finansowy krajów Zachodu. Cel ten nigdy nie był ujawniony.

Dowód na jego istnienie odnalazłem w przygotowanym dla Ministerstwa Finansów przez firmy NM Rothschild and Sons Limited oraz Acces Limited, opracowaniu „Strategia prywatyzacji banków. Raport końcowy” z maja 1995 roku. „Rozumiemy – piszą jego autorzy – że najważniejszym celem Ministerstwa jest wypracowanie wiarygodnej strategii prywatyzacji banków, która pozwoliłaby na ich prywatyzację przed końcem 1996 roku. W ten sposób Ministerstwo wywiązałoby się z międzynarodowych zobowiązań wynikających z umowy z krajami – ofiarodawcami 600 mln dolarów na Polski Fundusz Prywatyzacji Banków („PFPB”) (około 430 milionów dolarów z tej kwoty stanowi darowizna, a pozostałe 170 mln dolarów to preferencyjna pożyczka Rządu Japońskiego)… ”.

Fakt istnienia takiego Funduszu, który był międzynarodową łapówką, a także podjętych zobowiązań, był ukrywany przed polskim parlamentem. W latach 1993 – 1997 jako poseł na Sejm, a przy tym członek Komisji Budżetowej i Finansów Publicznych i okresowo wiceprzewodniczący Komisji Przekształceń Własnościowych, nie miałem o tym pojęcia. Również więc w wypadku prywatyzacji sektora bankowego mieliśmy do czynienia z taką samą ponadpartyjną logiką działania, gdyż choć strategię opracowano dla rządu postkomunistycznego, to prywatyzację przeprowadził już rząd postsolidarnościowy Buzka, wyprzedając w ręce zagranicznego kapitału bankowego ostatecznie blisko 75% aktywów finansowych krajowej bankowości”.

Kto jest odpowiedzialny za kolonizację Polski?

Proszę zwrócić uwagę na podstawowy fakt. Korporacja Rothschildów opracowuje i przygotowuje plan zawładnięcia gospodarką Polski. Powstaje Polski Fundusz Prywatyzacji Banków, który zasilany jest pieniędzmi z zachodu. Zebrali ponad 600 mln dolarów i wykupili za nie banki oraz zbudowali system finansowy na wzór jaki nakazała finansjera.

Kto jest odpowiedzialny za sprzedaż banków?

Pan Buzek jako figurant, który dostał posadę w Unii Europejskiej. Tam trafia się w nagrodę za wykonaną usługę na rzecz międzynarodowej finansjery. Unia jest ich tworem…

Globalizacja  Rothschildów.

Proces globalizacji przyspiesza w tempie geometrycznym, co sprawia, że być może za naszego życia staniemy się świadkami jego końca, jaki jest ostateczny cel globalizacji?

Globalizacja to nieustający proces w którym na rynkach finansowych mniejsze podmioty są pochłaniane przez większe, to kolejne fuzje i przejęcia, które w ostatnich latach obserwujemy nagminnie we wszystkich sektorach gospodarki. Fuzje i przejęcia dokonywane są dobrowolnie na zasadach partnerskich, kiedy to mniejszy uczestnik rynku ustępuje miejsca większemu odsprzedając swoje udziały, przykładem może być fuzja do jakiej doszło w 2012 roku kiedy to największy gracz na rynku rodzina Rothschild przejęła część inwestycyjną od rodziny Rockefeller. Więcej w artykule Puls Biznesu:

Kolejną formą przejęć są  tzw. Wrogie Przejęcia. Wrogie przejęcie (ang. hostile takeover) – proces uzyskania kontroli nad spółką poprzez nabycie jej akcji w liczbie wystarczającej do kontroli i zarządzania nią, który to proces nie zyskał akceptacji kierownictwa spółki przejmowanej i spotkał się z opozycją zarządu lub rady nadzorczej na którymkolwiek etapie. W celu nabycia kontroli „najeźdźca” może wykorzystać różnorodne formy nabycia akcji:

• zwykłe zakupy sesyjne
• transakcje pakietowe
• wezwanie do sprzedaży akcji
• uzyskanie pełnomocnictwa

Zdumiewający jest fakt, że dziennikarze zapraszają prezesa Banku Rothschild Polska S.A. specjalizującego się w fuzjach i przejęciach do tego, aby wyjaśnić jak polscy przedsiębiorcy mają się bronić przed wrogimi przejęciami.

Można by to porównać do zaproszenia do kurnika wilka w roli eksperta, aby wytłumaczy kurom jak bronić się przed niespodziewanym napadem drapieżcy, niewątpliwie wilk jako ekspert ma b. duże kompetencje i wiedzę ale czy można wierzyć w jego dobre intencje?

Czy przypadkiem fuzja dwóch polskich kopalni nie pokrzyżowała czyjeś plany inwestycyjne? Czy może znalazłby się lepszy partner dla polskiej spółki węglowej, być może jakiś zagraniczny fundusz zarekomendowany przez spółkę Rothschild Polska S.A.? Dlaczego nie podoba się fuzja, dzięki której kopalnie pozostają w polskich rękach?

Szef Rothschild Polska przekonuje, że powstaną banki o niejednolitym akcjonariacie. Tym bardziej, że w Polsce istnieje bardzo dużo banków z małym udziałem w rynku. Oprócz banków spółdzielczych nie ma banków regionalnych, co właściwie oznacza, że każdy z każdym konkuruje i to głównie w dużych miastach. — Konkurencja jest ogromna — mówi Jacek Chwedoruk. Jego zdaniem każdy z banków począwszy od początku drugiej dziesiątku może zostać połączony z konkurentem. — W takiej transakcji można ustalić, kto i kiedy przejmie kontrolę nad bankiem — twierdzi Jacek Chwedoruk.

Banki, które mogą powstać z połączenia dwóch instytucji będą za kilka lat miały jednego właściciela. Wymuszą to nowe regulacje przygotowywane przez europejski Komitet Bazylejski, które nie tylko zmuszą banki do zwiększenia kapitałów, ale także zmienią zasadę ich liczenia.

– Po wejściu w życie nowych regulacji inwestor, który będzie miał np. 60 proc. akcji banku, będzie musiał zarezerwować 100 proc. kapitału w swoim bilansie, a nie 60 proc. — tłumaczy prezes Rothschild Polska. — To doprowadzi do tego, że inwestorzy będą dążyć do tego, by mieć 100 proc. akcji banków albo sprzedaż wszystko.

Nowe regulacje Komitetu Bazylejskiego mają wejść w życie w 2019 roku.

Wizyta Ministra Spraw Zagranicznych i Rothschild Polska S.A na Ukrainie.

W 2008 roku  z oficjalną wizytą na Ukrainie przebywał Minister Spraw Zagranicznych RP,  Radosław Sikorski. Ministrowi R. Sikorskiemu towarzyszyła grupa przedsiębiorców reprezentujących największe polskie firmy. Grupie towarzyszyli doradcy z banku Rothschild Polska S.A.

Nathaniel Rothschild w polskim gazie – Grupa Duon S.A. Artykuł opublikowany 7 kwietnia 2014 w polskiej edycji magazynu Forbes:

„…O giełdowej spółce z Poznania zrobiło się głośno rok temu, gdy ujawniono, że jako pierwsza dokonała transakcji zakupu na polskiej giełdzie gazu (dziś 47 proc. transakcji na polskiej giełdzie gazu przypada na Duon).  Duonu kontroluje wehikuł inwestycyjny brytyjskiej gałęzi Rothschildów – RIT Capital Partners PLC. Tej znanej od stuleci rodziny nikomu na świecie nie trzeba przedstawiać…

Duon sprowadza gaz przede wszystkim z Kaliningradu gdzie ma własną fabrykę LNG, importuje go też interkonetorami z Czech i Niemiec a nawet eksportuje na Ukrainę. Ostatnio firma dokonała pierwszego importu gazu z terminalu w Antwerpii.

Przede wszystkim odkąd stery w rodzinnym imperium przejął 40-letni Nat Rothschild, to surowce i energetyka stały się głównym celem inwestycyjnym rodziny, której majątek szacuje się na miliardy funtów. Oprócz RIT Capital Partners, czy udziałów w gigancie surowcowym Glencore, jednym z bardziej znanym funduszy Rothschildów jest Atticus Capital oraz fundusz Vellar…

Dziś Genel Energy jest jednym z największych producentów gazu i ropy w Kurdystanie, a jej wartość szacuje się na 5 mld dolarów…

Sam Nat Rothschild jest tak samo zafascynowany surowcami jak Jan Kulczyk i prawdopodobne, że ich drogi się jeszcze się złączą w jakimś wspólnym projekcie. Jeśli chodzi o Duon oczywiście nie ma on takiego znaczenia jak Genel Energy dla Rothschildów, ale raczej na tej inwestycji nie stracą…”

23 lipca 2016 roku  Rothschild współnegocjował sprzedaż strategicznej polskiej spółki PKP Energetyka SA, akcje spółki nabył fundusz CVC Capital Partners.

Nie trudno jest się domyśleć  kto zarządza funduszem, który nabył akcje PKP, na liście dyrektorów znajdują się sami byli pracownicy banków i funduszy inwestycyjnych należących do rodziny Rothschild, lista dyrektorów oraz ich byłych pracodawców na oficjalnej stronie funduszu CVC Capital Partners:

Czas globalnego kryzysu to prawdziwe eldorado na rynku fuzji i wrogich przejęć, zgodnie z żydowskim powiedzeniem: „W mętnej wodzie najłatwiej łowić ryby”. Globalizacja daje bankierom możliwość do zmonopolizowania rynków finansowych i surowcowych,  obydwa rynki są już niemal całkowicie kontrolowane przez klan rodziny Rothschild. Dzięki bliskim kontaktom z europejskimi i amerykańskimi politykami oraz rosyjskimi oligarchami rodzina Rothschild przejmuje strategiczne spółki, koncerny surowcowe oraz złoża surowców na całym świecie, także w Polsce.

Źródło :

http://wyborcza.biz/biznes/1,100969,8641640,KGHM_zaangazowal_Rothschild_na_doradce_przy_sprzedazy.html

http://www.aferyprawa.eu/Polityka/Czerwona-tarcza-nad-zielona-wyspa-czyli-spiskowa-praktyka-dziejow-Rothschildow

http://www.rp.pl/artykul/0,574722.html

https://www.linkedin.com/title/investment-executive-at-cvc-capital-partners

http://www.pb.pl/2613856,90540,rothschild-i-rockefeller-lacza-sily