Podczas swojego pierwszego inauguracyjnego przemówienia prezydent kennedy powiedział: ’
’Moi drodzy Amerykanie, nie pytajcie nie pytajcie kogo Winston Churchill zabił, pytajcie kto nie poniósł śmierci z jego rozkazów”
Churchill był zdeterminowany i wręcz omamiony wizją odbudowy, Imperium Brytyjskiego zaraz po II Wojnie Światowej, podobnie jak Hitler w stosunku do Niemiec. W owych działaniach, pierwszym jego celem stał się Kanał Sueski, który chciał przejąc siłą.
Kanał Sueski ma 193,3 km i długości i co ciekawe, jest idealnie płaski i równy na całej swojej długości. Kanał został zbudowany przez Francuza Ferdynanda de Lesseps i otwarty w 1869 roku. Zarówno Egipt, jak i Francja wyobrażały sobie, że jest to droga wodna otwarta dla wszystkich narodów.
Wszystko zmieniło się w 1882 roku, kiedy to Brytyjczycy siłą zajęli kanał. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej 1905 roku Brytyjczycy zamknęli kanał przed rosyjską eskadrą Pacyfiku, którą car Mikołaj II wysłał w celu zdobycia ”Port Arthur”.
W 1956 roku, Brytyjczycy zgromadzili swoje siły na Morzu Śródziemnym tuż pod nosem 6. Floty Stanów Zjednoczonych, ich głównym celem było zablokowanie dostępu Rosjan do kanału i przywrócenie brytyjskiej kontroli nad Indiami.
Prezydent Eisenhower po raz pierwszy usłyszał o inwazji w radio. A dyrektor CIA Alan Dulles trzymał prezydenta w niewiedzy na temat planowanego zajęcia kanału.
Po raz pierwszy w życiu „Sir Dwight” odważył się powiedzieć Winstonowi Churchillowi, że zwariował podejmując takie decyzje w imię odbudowy Imperium Brytyjskiego.
Chociaż Eisenhower był naczelnym dowódcą sił zbrojnych USA, armia nie wykonała jego rozkazów, aby powstrzymać zajęcie kanału.
Jedyną bronią prezydenta Eisenhowera były finanse. Nakazał swojemu sekretarzowi skarbu, George’owi M. Humphreyowi, wywarcie presji ekonomicznej na funta szterlinga, a ta perswazja finansowa wywołała panikę w Banku Anglii.
W styczniu 1957 roku Winston Churchill mianował nowego premiera Harolda Macmillana, któremu polecił mu natychmiast naprawić zerwane stosunki z prezydentem Eisenhowerem.
W październiku 1957 roku Rosja wystrzeliwuje w przestrzeń kosmiczną pierwszego sztucznego satelitę Sputnik 1. W Stanach Zjednoczonych media natychmiast wywołały strach i panikę w związku z rzekomą przepaścią technologiczną między Stanami Zjednoczonymi a ZSRR.
Skoro Rosjanie mieli możliwość wystrzelenia satelity, muszą też mieć możliwość budowy rakiet, które mogą dotrzeć do Stanów Zjednoczonych. Prezydent Eisenhower nazwał Sputnika „śmieciem” na niebie i zignorował masową histerię, jaką tworzyły fałszywe media.
W październiku 1958 roku Papież Pius XII, który cieszył się doskonałym zdrowiem według lekarzy w Watykanie umiera na nagły atak serca. Ten papież był tylko kolejną ofiarą Winstona Churchilla, a jego pochówek był równie pospieszny, jak pochówek prezydenta Roosevelta.
Kolejny papierz Jan XXIII był całkowitym przeciwieństwem surowego, władczego papieża Piusa XII. Był jak postać „Świętego Mikołaja”, zrzucającego „prezenty” ze swoich poddanych, zamiast potępiać komunistów i grozić im nuklearną zagładą! Jego przyjacielska twarz rozbroiła krytyków papiestwa i pomogła JFK zdobyć stanowisko w Białym Domu.
Potentat Gianni Agnelli, ojciec matki FIAT, będący członkiem Grupy Bilderberg oraz długoletnim współpracownikiem Davida Rockefellera oraz generał jezuitów w Rzymie musieli dać zielone światło dla zamachu na JFK.
W tym samym czasie dziwnym zbiegiem okoliczności żona Kennedy’ego Jackie odwiedziła Włochy w sierpniu 1962 roku. Jej gospodarzem był właściciel Fiata Gianni Agnelli – najbogatszy człowiek we Włoszech – i jeden z najbogatszych na świecie.
Gianni Agnelli prawie poślubił Pamelę Churchill, która była matką Hillary Digby Churchill Clinton!
Jesienią 1962 r. Fidel Castro zamontował głowice nuklearne sprowadzone z Argentyny do radzieckich rakiet z Ukrainy, co przyspieszyło kryzys kubański, który prawie wywołał III wojnę światową i był prekursorem zamachu Kennedy’ego.
Ostatecznie Kryzys został skutecznie zażegnany po wycofaniu tzw. Sowieckich głowic atomowych. W rzeczywistości głowice nuklearne z Argentyny pozostały na Kubie, aby wystrzelić w USA natychmiast po zamachu na prezydenta Kennedy’ego.
Lato 1963 roku było dla konspiratorów bardzo pracowitym okresem. W sierpniu 1963 roku obaj bracia Kennedy zostali potwornie skompromitowani, gdy Marilyn Monroe została w tajemniczy sposób zamordowana w swoim domu w Los Angeles. Zarówno prezydent, jak i jego brat mieli bliskie relacje z gwiazdą filmową.
Bobby Kennedy planował zmusić dyrektora FBI J. Edgara Hoovera do przejścia na emeryturę. Po zamordowaniu Marilyn, Hoover pozostał na stanowisku, a FBI odegrało kluczową rolę w zamachu i tuszowaniu sprawy.
O dziwo, zamach na prezydenta Kennedy’ego był odzwierciedleniem zamachu na generała Pattona, ponieważ wszystkie trzy strzały padły z wnętrza limuzyny.
Roy Killerman oddał pierwszy strzał, który sparaliżował prezydenta. Kolejne strzały oddała Jeckie ”Różowa Pantera” Kennedy robiąc wielką dziurę w głowie męża. (wkrótce odzielny materiał na ten temat)
Prezydencka limuzyna zatrzymała się na kilka sekund na środku Dealey Plaza. To wystarczyło, by Killerman i Jackie mogli oddać strzały. W zamachu na Pattona jego limuzyna zatrzymała się na co najmniej na 5 minut, aby przepuścić wolno jadący pociąg towarowy.
Po strzale pistoletu w głowę męża, „Różowa Pantera” wyskoczyła z siedzenia. To był sygnał dla agenta SS Clinta Hilla, aby dołączył do niej na tylnym siedzeniu.
To był idealny moment dla Hilla na dokończenie zamachu stanu w ciemnym, podziemnym przejeździe.
Po zamachu Winston Churchill były na całym miejscu zbrodni Dealey Plaza, ponieważ próbował sprawić, by zamach wyglądał na „komunistyczny spisek”.
Kiedy policja weszła do teatru gdzie znajdował się domniemany zabójca JFK Lee Harvey Oswald, który według propagandy miał być sowieckim szpiegiem i zabójcą.
Policja spodziewała się, że ”Oleg” rzuci się do wyjścia. Wtedy zabiliby go gradem kul! Jednak stało się inaczej! Nieuzbrojony ”Oleg” został wyciągnięty z teatru krzycząc „brutalność policji”.
Lyndon Johnson niecierpliwie czekał w Air Force One na wiadomość, że „Rosjanin Oswald” nie żyje. Wtedy rozkazałby Fidelowi Castro wystrzelić jeden ze swoich „radzieckich” pocisków nuklearnych w Washington City.
Genarał armii USA Curtis „Mad Bomber” LeMay był w gotowości w siedzibie SAC w Omaha w stanie Nebraska, aby rozpocząć „pełną reakcję odwetową” na Związek Radziecki!
Bardzo rozczarowany Winston Churchill udał się na spotkanie ze swoim Stwórcą zaledwie 2 lata później. Jego marzenie o zniszczeniu Związku Radzieckiego i ożywieniu Imperium Brytyjskiego przepadło…
