Dla każdego astronoma jest oczywiste, że jednymi z najjaśniejszych obiektów na nocnym niebie są planety. Jest zatem zagadkowe, że w starożytnej literaturze jest tak mało odniesień do planet.
Przed zdekodowaniem tekstu Babel, który jest archaicznym tekstem geometrycznym opartym na astronomii, najstarszą reprezentacją planet krążących wokół Słońca była dyskusja starożytnych greckich filozofów Hicetas i Philolaus na temat planet krążących wokół gorącej kuli metalu, ale nie niewiele wskazuje na to, że znali względne odległości orbitalne.
Rozpoznawanie szczegółów astronomicznych z tekstem Babel
Jednak wraz z niedawnym odkryciem przez dr Dereka Cunninghama tekstu Babel, liczącego od 5300 do 5600 lat tekstu pochodzącego z Lingjiatan w Chinach, nasze rozumienie starożytnej przeszłości uległo radykalnej zmianie. Teraz możliwe jest odczytanie zagadkowych symboli geometrycznych na starożytnych artefaktach i zidentyfikowanie subtelnych szczegółów astronomicznych, które dawni historycy przeoczyli.
W Chinach jednym z najbardziej intrygujących miejsc jest Lingjiatan. Kultura Lingjiatan istniała od 5500 do 4000 lat temu; a mniej więcej w tym samym czasie, kiedy zbudowano Stonehenge, Chińczycy stworzyli również obserwatoria astronomiczne i kamienne kręgi. Co ciekawe, większe kamienie użyte do stworzenia chińskich kamiennych kręgów nie były lokalne w tym obszarze, co jest dokładnie tym samym trendem, co później w Stonehenge.
Spośród tysięcy artefaktów znalezionych w miejscu 87M4:30, dwa przedmioty przyciągnęły uwagę chińskich archeologów i historyków.
Obraz nieba i ziemi
Pierwsza to grawerowana geometryczna tabliczka znaleziona w 1987 roku pomiędzy dwiema jadeitowymi skorupami żółwia, które przedstawiają starożytny chiński opis Nieba i Ziemi. Jest to rysunek geometryczny z liniami przechodzącymi przez dwa koncentryczne okręgi, z czterema symbolami strzałek umieszczonymi na zewnętrznym okręgu.
W centrum tego złożonego rysunku znajduje się ośmioramienna gwiazda, która jest nadal używana jako wzór w miejscowych strojach plemiennych. Na przykład Yi opisują ośmioramienną gwiazdę jako „wzór plotek z nieba i ziemi”.
Symbol ten jest również wspomniany w chińskim dokumencie zwanym „Księgą Przemian”, gdzie mówi się, że wszechświat rozpoczął się w stanie chaosu zwanego Taiji i był skoncentrowany na obrocie bieguna północnego. Następnie z tego chaosu rozwinął się porządek i Taiji stworzył dwóch Yi. Jeden Yi nazywał się Ziemią (Yin). Drugi Yi był nazywany Niebem (Yiang).
W książce „Chinese Jade” autor Ming Yu stwierdza następnie, że Yin stworzył tak zwane cztery Xiangs, które są reprezentowane przez cztery obrazy w kształcie strzał. Chińscy historycy twierdzą, że są to te same symbole narysowane na tej jadeitowej tablicy. Następnie Yin rozwinął się w kształt kwadratu (być może odzwierciedlał prostokątną mapę Ziemi Merkatora), a następnie niebo okrążyło Ziemię trzy (lub cztery) razy. Jadeitowa tablica jest różnie datowana przez różnych badaczy, ale zwykle uważa się, że ma od 5600 do 5300 lat.
Ta archaiczna mapa może również wyjaśnić różne opisy akwariów, które Grecy podali konstelacjom; gdzie okazuje się, że gdy rozszerzona mapa gwiazd jest owinięta trzykrotnie wokół Ziemi, greckie konstelacje wodne w intrygujący sposób oznaczają oceany, a konstelacje opisujące bohaterów, którzy nie utonęli, oznaczają kontynenty. Ta sama księga opisuje również pierwsze odkrycie oryginalnego tekstu Babel.
Język w tekście Babel
Derek Cunningham przeanalizował wiele symboli geometrycznych na całym świecie i zauważył, że archaiczne wzory były najwyraźniej używane jako bardzo prosty kod, w którym kąty linii zostały ustawione tak, aby odzwierciedlały kluczowe wartości astronomiczne, których astronomowie używali do obliczania czasu i przewidywania zaćmień. słyszałem zdanie „Teksty Babel”.
Powód, dla którego na razie nazywamy te wiersze oryginalnym językiem pisanym i mówionym, pochodzi ze wstępnej analizy, która pozwoliła na odnalezienie kodu fonetycznego, który można dołączyć do tych wierszy. Oznacza to, że linie są zarówno wartościami matematycznymi (odzwierciedlającymi terminy astronomiczne), jak i rodzajem alfabetu, w którym każdej linii można nadać spółgłoskę zależną od kąta linii.
Do tego obrazkowego tekstu można również dołączyć samogłoskę, przy czym samogłoska zależy od tego, czy przesunięcie jest powyżej lub poniżej poziomu, czy też na prawo lub na lewo od pionu. Pomysł ten jest omówiony znacznie bardziej szczegółowo w najnowszej książce autora „Teksty Babel”, gdzie podstawowy wniosek jest taki, że ten sam kod astronomiczny był używany na całym świecie, w tym w Australii oraz Ameryce Północnej i Południowej, w epoce kamienia.
Intrygujące jest to, że chociaż oryginalny język „mówiony” z biegiem czasu szybko się rozróżnił, wydaje się, że tekst pisany był znacznie bardziej odporny na zmiany, co pozwala na stosowanie bardziej nowoczesnych tekstów, takich jak proto-klinowe i inne teksty oparte na kątach, takie jak irlandzki Ogham, do wykorzystania w celu odzyskania wskazówek fonetycznych; co teraz przenosi nas z powrotem do chińskiego neolitu Lingjiatan, miejsca astronomicznego i drugiego intrygującego wzoru, który znaleziono na jadeitowym orle.
Nefrytowy Orzeł
Tekst Babel pojawia się również na tym jadeitowym artefakcie, ale to, co jest ważne w tym archaicznym tekście, to wzór, który najwyraźniej nazywa sześć planet oraz księżyc i słońce. Z jego układu można wydobyć nazwy ciał niebieskich.
Najważniejszym punktem, na który należy zwrócić uwagę, jest to, że odwrócone trójkąty na tym jadeitowym orle są prawie wszystkie symetryczne. Wyjątkiem jest tylko jedna para, która jest tworzona przy użyciu parowania -18,6, -5,1 stopnia. Te wartości astronomiczne są powiązane z kątem płaszczyzny orbity Księżyca względem Ziemi oraz 18,6-letnim cyklem orbitalnym Księżyca wokół Ziemi. Ponieważ jest to jedyny odwrócony trójkąt, który wykorzystuje wartość 5,1 stopnia, uważa się, że ten odwrócony trójkąt reprezentuje księżyc.
Użycie różnych starożytnych tekstów do próby określenia wartości fonetycznych dla tych wierszy daje stosunkowo prosty tekst, który pasuje do późniejszych wartości fonetycznych Ogham. W tym przypadku wygląda na to, że nazwy ciał niebieskich to:
- GeGo (Ziemia)
- ShyiShyu (rtęć)
- Isz (o)? Isze (Wenus)
- NuNi (Mars)
- Iszyjski (o)? (Jowisz)
- NiNu (Saturn)
- Ish(o)?Hes (Księżyc)
- i ShyuShyi (Słońce)
Co ciekawe, ten jadeitowy orzeł jest również najwcześniejszym znanym rysunkiem wewnętrznego Układu Słonecznego. Używając otworów, które tworzą oczy i nos różnych zwierząt do narysowania okręgów, okazuje się, że obraz przedstawia odległości orbitalne dla pierwszych czterech planet. Intrygujące jest również to, że uważa się, że ten jadeitowy orzeł ma około 5300 lat, co czyni go nieco starszym niż roboty ziemne znalezione w Stonehenge.
Zarówno jadeitowy orzeł, jak i układ Stonehenge są opisane bardziej szczegółowo w książce autora „Tekst Babel”, ale teraz staje się jasne, że ta sama wiedza astronomiczna była obecna w Wielkiej Brytanii i Chinach mniej więcej w tym samym okresie.
sase Stonehenge
W przypadku Stonehenge nie udało mi się znaleźć żadnej wcześniejszej pracy żadnego innego autora, która wspominałaby o wielkości nasypu Stonehenge w stosunku do centralnego kamiennego kręgu, który wydaje się pokazywać względne średnice Księżyca i planety Ziemia.
Szerokość kamiennego kręgu w Stonehenge wydaje się również odzwierciedlać widoczną zmianę wielkości księżyca w apogeum i perygeum. Wydaje się zatem prawdopodobne, że około 5300 lat temu Mezopotamczycy, ludzie, którzy osiedlili się na Orkadach, i budowniczowie Kamiennych Kręgów z Lingjiatan byli w kontakcie. Jednak to nie jedyny raz, kiedy świat był w kontakcie…
Aby ten archaiczny tekst był oryginalnym tekstem Babel, musi być wystarczająco stary, aby wyjaśnić pojawienie się tego samego tekstu geometrycznego w Australii, Kalifornii i Nevadzie w Ameryce Północnej; a dzięki oryginalnemu tekstowi, który nas prowadzi, można rzeczywiście podążać za tym tekstem w czasie. O dziwo, podróż ta prowadzi nas aż do pojawienia się pierwszych Homo sapiens.
Niestety nie jest możliwe omówienie tutaj wszystkich wyników, ale teraz jest jasne, że Biblia była poprawna. Był czas, kiedy cała ziemia miała jeden język i jedną mowę. Jedyną niespodzianką jest to, że nie zdawaliśmy sobie sprawy, że wyrażenie „jeden język” odnosiło się do archaicznego tekstu pisanego.
