Wpływy kompleksu wojskowo-przemysłowego przenikają nawet tam, gdzie trudno byłoby to sobie wyobrazić. Przykładem tego jest wspomniane wcześniej ustalenie wysokości dźwięku koncertowego A na częstotliwość 440 Hz (drgań na sekundę).
Częstotliwość 440 Hz, która jest dziś powszechnie stosowana, została po raz pierwszy zaproponowana przez niemieckiego teoretyka muzyki Johanna Heinricha Scheiblera (1777-1837) i uznana przez „Towarzystwo Niemieckich Przyrodników i Lekarzy” w 1834 roku. W międzyczasie jednak w 1858 roku „Académie française” opowiedziała się za częstotliwością 435 Hz, dopóki „Międzynarodowa Federacja Narodowych Stowarzyszeń Normalizacyjnych” (ISA) w Londynie nie wprowadziła ponownie częstotliwości 440 Hz w 1939 roku.
Oficjalnie niewiele wiadomo o przyczynach takiego stanu rzeczy. Jednak nadal krąży pogłoska, że dokonano tego za namową Josepha Goebbelsa, ministra Rzeszy ds. oświecenia ludowego i propagandy, pod wpływem Rockefellerów i Rothschildów. Czy jest to tylko kolejna tak zwana „skomplikowana teoria spiskowa”, czy też może kryje się za nią coś więcej niż tylko pozory?
Jak już wspomniano, według Briana T. Collinsa częstotliwość 440 Hz została wprowadzona w USA w 1910 r. przez żołnierza piechoty morskiej Johna Calhouna Deagana, który w 1880 r. założył firmę produkującą różne instrumenty muzyczne. Już w 1910 roku Fundacja Rockefellera, z pomocą grantu dla „Amerykańskiej Federacji Muzyków”, bezskutecznie próbowała ustalić w USA, a później w Europie, częstotliwość 440 Hz jako koncertową wysokość dźwięku A.
Udało się to dopiero w 1939 r. Brytyjskiemu Instytutowi Normalizacyjnemu (BSI) i wreszcie wspomnianej wcześniej Federacji Krajowych Stowarzyszeń Normalizacyjnych (ISA).
Uderzająca jest zaledwie kilkunasto miesięczna przerwa do wybuchu II wojny światowej, a biorąc pod uwagę fakt, że John D. Rockefeller wszedł w porozumienie z I.G. Farben poprzez swoją firmę Standard Oil i musiał wiedzieć o przygotowaniach wojennych w tym czasie, trudno uwierzyć w zbieg okoliczności. …
Według Harolda Burrisa-Meyera (1902-1985) nadejście ery, w której możliwa stała się techniczna kontrola ludzkich emocji, doprowadziło do dojścia do władzy nazistów w Niemczech. Wynika to jasno z „Mein Kampf” Hitlera i dzieł Goebbelsa.
James Tobias twierdzi, że warunki ekonomiczne w czasie wojny stwarzały lepsze warunki do badań muzycznych. We wrześniu 1941 r. Burris-Meyer otrzymał 50 000 dolarów amerykańskich na roczny kontrakt z National Defense Research Council. W styczniu 1942 r. oświadczył, że jest przekonany, iż wojskowe zastosowania jego badań w dziedzinie akustyki znajdą po wojnie zastosowanie w przemyśle rozrywkowym.
Wkrótce potem kalifornijski kontrahent z branży obronnej zaplanował opracowanie instalacji do nadawania w kinach tła muzycznego w stylu Muzak. Tobias twierdzi, że Fundacja Rockefellera postrzegała kontrolę populacji za pomocą środków akustycznych jako ogólny zwiastun rozwoju przemysłu kulturalnego, wytwórczego i wojskowego: przemysł kulturalny stał się komercyjnym ramieniem wojska, legitymizując szerszą kontrolę umysłu.
Tobias dochodzi do wniosku, że zarządzanie i koordynacja działań Fundacji Rockefellera doprowadziły do materialistycznego, a nie metafizycznego uprzemysłowienia muzyki. Według badań, analiz i dyskusji przeprowadzonych przez Waltona, Koehlera i Reida, częstotliwość 440 Hz ma stymulować ego i lewą półkulę mózgu odpowiedzialną za racjonalne myślenie, a jednocześnie tłumić współczucie i myślenie intuicyjne.
432 vs. 440 Hz
Często wysokość dźwięku a = 432 Hz (lub c = 256 Hz) jest nazywana idealną wartością odniesienia, w przeciwieństwie do a = 440 Hz używanej obecnie. Co jest tego powodem?
Według różnych teorii, które są naukowo podważane, tony te mają być w harmonii z człowiekiem i kosmosem, co powoduje ich współbrzmienie lub rezonans. Jednym ze zwolenników częstotliwości 432 Hz jest szkocki kompozytor Brian T. Collins, który bada, czy można ją uzyskać na podstawie obserwacji geometrii i matematycznych wzorów w przyrodzie.
Interesujące jest na przykład to, że natura ucha wewnętrznego o spiralnym kształcie odpowiada szeregowi Fibonacciego i łączy się z szeregiem tonów. Zjawisko oktawy można więc prześledzić na przykładzie ślimaka ucha wewnętrznego, bez którego, jak twierdzą eksperci, nie byłoby w ogóle powtórzeń w odczuwaniu, a jedynie stale wzrastający ton.
Według Collinsa, harmoniczne a = 432 Hz są podobno związane z systemami organicznymi i ruchami planet, a liczbę 432 można znaleźć również w powiązaniu z kamiennymi kręgami, takimi jak Stonehenge czy Avebury, a także w obliczeniach czasu (np. 12 x 60 x 60 = 43 200 sekund/pół dnia) lub w kalendarzach astrologicznych.
Mówi się, że Kościół rzymskokatolicki położył kres tym dokładnym zapisom, aby ugruntować swoją władzę, czemu towarzyszyło zmienianie lub niszczenie kamiennych kręgów. …
