Niewielu ludzi rozumie naturę grawitacji i prawdopodobnie nikt tego nie rozumie. Oficjalna definicja mówi, że każda masa ma grawitację i przyciąga inne masy. Ale jak duży musi być obiekt, aby zaczął mieć grawitację?
Ziemia ma grawitację, Księżyc jest słabszy, ale też ma, ale czy meteoryty mają grawitację? Wydaje się, że nie, chociaż są ogromne, prawie wielkości księżyca. Sondy Ziemi, które próbowały okrążyć asteroidy, zostały trafione z powodu braku grawitacji. Ale przecież zgodnie z logiką wszystkie przedmioty, które mają masę, muszą mieć właściwości przyciągania, nawet kubek na stole powinien przyciągać długopis.
Nawiasem mówiąc, istnieje alternatywna wersja, która twierdzi, że to nie Ziemia przyciąga człowieka, ale sama masa uniwersalnych gwiazd popycha człowieka na Ziemię, co ma odwrotną naturę, ale ten sam skutek.
Natura grawitacji jest nieznana, nie jest jasne, co powoduje przyciąganie się mas. Ale wiemy, dlaczego grawitacja jest tak ważna, ponieważ jest głównym argumentem przemawiającym za kulistym kształtem Ziemi.
Tylko grawitacja wyjaśnia istnienie kulistych planet, gwiazd, czarnych dziur, antymaterii i tak dalej. Usuń grawitację, a wszystko rozpadnie się jak domek z kart. Wszystkie badania naukowców w dziedzinie kosmosu w ciągu ostatnich 300 lat będą bez znaczenia.
Ale jaka jest przyczyna grawitacji? Zwykle odpowiada się na to, że jest to podstawowa właściwość masy, co oznacza, że wszystkie masy we wszechświecie muszą mieć tę właściwość. Ale jak widzimy, ani meteoryty, ani stacja ISS, ani obiekty ziemskie, takie jak góry czy wieżowce, nie mają własnej grawitacji, co oznacza, że Newtonowskie prawo powszechnego ciążenia, stworzone przy okazji w przeklętym 1666 r., jest naruszona lub niekompletna.
W XVIII wieku Henry Cavendish przeprowadził eksperyment, w którym przymocował dwie małe masy na drucie i rzekomo przyciągały je duże masy. Ale to proste doświadczenie na przestrzeni wieków nie tylko się nie powtórzyło, ale także zostało obalone. Możesz to powtórzyć sam – w końcu nie liczą się masy, a proporcje.
Inną dziwną właściwością grawitacji jest to, że ma niesamowitą chwilową prędkość swojego pola grawitacyjnego, większą niż prędkość światła. Uważa się, że na przykład Słońce przyciąga Jowisza bez najmniejszej zwłoki.
Jest też duży problem z przypływami i odpływami. Zawsze mówiono nam, że pływy są zależne od przyciągania Księżyca i Słońca. Ale jeśli sam ustalisz pozycję Księżyca i Słońca podczas odpływu, zobaczysz, że nie są one zaangażowane w to zjawisko. Wie o tym każdy oceanograf, ale dzieci w szkołach nadal uczą się przestarzałej teorii, która twierdzi, że przypływy i odpływy są dowodem grawitacji Księżyca.
Warto wspomnieć, że gdyby Księżyc miał przyciąganie względem Ziemi, nie krążyłby wokół Ziemi, ale obracalibyśmy się razem wokół środka masy, który byłby bliżej Ziemi, ale nie w jej środku. Poruszalibyśmy się po technicznie sinusoidalnej orbicie wokół Słońca, czego też się nie zauważa.
Teraz naukowcy nie mogą już wyjaśniać natury grawitacji prostym przyciąganiem i twierdzą, że grawitacja zakrzywia czasoprzestrzeń, wciągając ją w jej krzywe. Wydaje się, że mity naukowców prowadzą ich coraz dalej. Najpierw czarne dziury, potem antymateria, potem to. Chociaż wiemy, że prawda jest prosta.
W rzeczywistości nie ma dowodów na to, że masy mają atrakcyjność. Istnieją dowody na to, że 60 satelitów Układu Słonecznego nie przyciąga. Uważa się, że ma go tylko Księżyc, ale nie możemy tego zweryfikować.
W rezultacie otrzymujemy, że teoria, że grawitacja jest spowodowana właśnie przyciąganiem mas, jest w stanie rozpadu, ale nie mamy innej teorii. A natura grawitacji pozostaje nieznana.
Nie zaprzeczamy, że istnieje naturalny algorytm, że gęstsze i bardziej obszerne ciała znajdują się bliżej naszej planety, zajmują to miejsce, a lżejsze są wyższe, ale prawdziwy powód tego pozostaje nieznany.
Gigantyczne sekwoje rosnące pod 30-piętrowym budynkiem na zboczu Sierra Nevada, gdzie zanotowano spadek grawitacji z 72mg do 232mg! Mówiąc najprościej, możliwe jest, że miejsce o wyjątkowo słabej grawitacji umożliwiło wzrost takich gigantów.
Badaczy, którzy planują zająć się tym tematem, można by ostrzec przed potencjalnymi zagrożeniami. Na przykład badacz grawitacji, który wyciągnął bardzo głośne wnioski, zmarł w tajemniczych okolicznościach w wieku 53 lat w dobrym zdrowiu. Przyczyna śmierci nie została ustalona.
