CO NIESIE ZE SOBĄ DIETA ”WIELKIEGO RESETU”

W ostatnich latach niszczenie naszych zasobów żywności przyspieszyło. Jednocześnie coraz częściej pojawiają się próby namawiania nas do jedzenia chrząszczy. Oba są sprzedawane pod niewłaściwymi hasłami „antropogeniczna zmiana klimatu” i „ratowanie planety”.

Wiemy, że zniszczenie naszego zaopatrzenia w żywność, a wraz z nim dostęp do zdrowej, zbilansowanej diety, może oznaczać dla ludzkości jedynie katastrofę.

Ale co z dietą opartą na owadach? Czy owady to zdrowa opcja?

Główną wymienianą korzyścią z jedzenia owadów jest ich wysoka zawartość białka. Jednak bezpieczeństwo żywności jest głównym problemem.

dr Sherri Tenpenny, lekarz osteopata z Cleveland w stanie Ohio, przeprowadziła szeroko zakrojone badania nad historią, zastosowaniem, zaletami i wadami owadów jako źródła pożywienia.

„Większość gatunków owadów NIE jest jadalna” – napisał dr. 10 groszy. „Spośród 2100 jadalnych owadów najpowszechniejsze są świerszcze, pszczoły miodne i larwy mącznika. Chrząszcze, gąsienice, osy i mrówki są również powszechnie spożywane na całym świecie”.

W konkluzji stwierdzono, że nadzór nad przepisami dotyczącymi przetwarzania w tej rozwijającej się branży jest niewystarczający. Zgłoszono poważne obawy dotyczące zdrowia owadów hodowanych w gospodarstwach rolnych i potencjalnego ryzyka zanieczyszczenia krzyżowego z ich żywnością dla ludzi. Obawy te dotyczą możliwych zagrożeń w kontekście jedzenia owadów lub produktów z nich wykonanych.

Poniżej podkreślono trzy kategorie ryzyka, które Dr. Tenpenny znalazł w związku z jedzeniem owadów.

Pierwsze ostrzeżenie dr. Tenpenny jest to, że niektórzy ludzie mogą być uczuleni na owady.

Badanie wykazało, że osoby uczulone na skorupiaki są również uczulone na żółte larwy mącznika. Alergia na skorupiaki jest spowodowana przez chitynę. Chityna znajduje się w egzoszkieletach owadów, w ścianach komórkowych grzybów oraz w niektórych twardych strukturach bezkręgowców i ryb. Jest to prawdopodobnie drugi najczęściej występujący polisacharyd (węglowodan) w przyrodzie.

Jest trudny do strawienia i wraz z mączką z chrząszczy należy do kategorii „nierozpuszczalnego błonnika”.

Istnieją również dowody na to, że osoby z alergią na krewetki mogą być narażone na ryzyko reakcji pokarmowych nie tylko na różne gatunki mącznika, ale najprawdopodobniej także na inne owady i produkty z owadów.

Ponadto osoby ze znaną alergią na roztocza kurzu domowego (poprzez wdychanie) mogą być również uczulone na jadalne owady, takie jak mącznik żółty, robak mopane, świerszcz domowy i szarańcza pustynna. Inne owady, o których wiadomo, że powodują reakcje alergiczne, to jedwabniki, koniki polne i koniki polne.

Drugim zidentyfikowanym ryzykiem jest to, że owady mogą być nosicielami mikroorganizmów, które mogą stanowić bezpośrednie lub pośrednie zagrożenie dla ludzi i zwierząt.

Owady mogą przenosić patogeny na swojej powierzchni, w jelitach oraz w ramach cyklu reprodukcyjnego. Pełny zakres mikroflory jadalnych owadów jest nieznany i nie wiadomo, czy te zewnętrzne patogeny mogą być szkodliwe po zjedzeniu.

Nie wiadomo też, czy można je całkowicie usunąć przed obróbką. Gotowanie też może ich nie zabić. Na przykład bakterie tworzące przetrwalniki w przewodzie pokarmowym jadalnych owadów mogą przetrwać gotowanie, suszenie i smażenie.

Trzecim głównym problemem związanym z jedzeniem owadów lub produktów owadów jest ryzyko zanieczyszczeń biologicznych i chemicznych zawartych w przewodzie pokarmowym owada.

W przeciwieństwie do spożycia przez zwierzęta gospodarskie, owady są spożywane w całości przez ludzi i jako pasza dla zwierząt. Dlatego sposób, w jaki owady są komercyjnie hodowane, karmione, trzymane i przetwarzane, może determinować ryzyko w łańcuchu pokarmowym.

Owady hodowane na odpadach rolniczych mogą być narażone na mikotoksyny, pestycydy i inne zanieczyszczenia chemiczne, takie jak toksyczne metale i dioksyny.

Organofosforany i chlorowane pestycydy – heksachlorek benzenu, lindan i aldryna – wykryto w jadalnych szarańczach znalezionych w Kuwejcie. Nie wiadomo, czy te zanieczyszczenia gromadzą się w owadach, a następnie są przekazywane w żywności lub paszy.

Wysoki poziom ołowiu stwierdzono w suszonej szarańczy z meksykańskiego stanu Oaxaca. Podczas wybuchu zatrucia ołowiem wśród migrantów w Kalifornii w 2007 roku owady zostały zidentyfikowane jako źródło podwyższonego poziomu ołowiu we krwi.

Inne budzące obawy związki chemiczne występujące w lub na jadalnych chrząszczach obejmują kilka rodzajów środków zmniejszających palność, dioksyny, węglowodory ropopochodne, żywice, plastyfikatory, PCW i aluminium.

Przetwarzanie owadów może być również niebezpieczne. Podczas podgrzewania lub gotowania chemiczno-termiczne reakcje z toksynami na skórze lub w jelitach mogą prowadzić do uwolnienia toksycznych związków, które gromadzą się w mączce białkowej.