Gdy zbliżamy się do dwudziestej drugiej rocznicy ataków z 11 września 2001 r., istnieje więcej niż wystarczająca ilość dowodów, aby wyciągnąć rozsądne wnioski na temat tego, co wydarzyło się tego dnia i kto był za to odpowiedzialny. Większość podstawowych faktów jest znana od lat, choć niestety nie była łatwo dostępna dla ogółu społeczeństwa.
Już w 2007 roku profesor fizyki na Uniwersytecie Brighama Younga, dr Steven E. Jones, odkrył istotne dowody podczas badania próbek pyłu z World Trade Center (WTC). Próbki pobrano natychmiast po 11 września 2001 r. z gęstego osadu pyłu pokrywającego teren WTC i większą część dolnego Manhattanu. Jones znalazł maleńkie kawałki egzotycznego środka zapalającego, zwanego termatem, który może przeciąć stal jak gorący nóż masło. Thermate pali się w temperaturze ~5000°F. Głównym produktem reakcji jest stopione żelazo.
Thermate różni się od swojego bardziej znanego kuzyna termitu tym, że zawiera siarkę, która obniża temperaturę topnienia żelaza, przyspieszając reakcję. Obecność zarówno siarki, jak i glinu była diagnostyczna dla termatu. Jones nazwał to „ostatnim gwoździem do trumny”. (Dr Steven E. Jones, ponowna wizyta 9/11/2001. Stosowanie metody naukowej, 2007 )
Jones znalazł także w pyle mnóstwo maleńkich mikrosfer żelaza (do 0,05% objętościowych), co świadczy o stopieniu dużych ilości stali z WTC. Średnica kulek wahała się od jednego mikrona do 1,5 mm. Kiedy Jones uzyskał trochę dostępnego w handlu termatu i użył go do przecięcia stalowej płyty, w wyniku reakcji wytworzył się intensywny strumień stopionych kropelek, które ochłodziły się, tworząc mikrosfery żelaza identyczne z kulkami w pyle.
Inne badania pyłu WTC również wykazały istnienie mikrosfer żelaza. (Heather A. Lowers i Gregory P. Meeker, Atlas cząstek pyłu World Trade Center, opublikowany pod adresem OF 2005-1165: Particle Atlas of World Trade Center Dust ; zob. także Ocena szkód: 130 Liberty Street Property. Raport dotyczący podpisu pyłu WTC: Skład i morfologia, grudzień 2003 )
Jones i jego współpracownicy dowiedzieli się, że termit/termat można uczynić bardziej wybuchowym, zmniejszając wielkość cząstek składników. Ta bardziej reaktywna odmiana znana jest jako super thermate lub nano-thermate. (Niels H. Harrit i in., Aktywny materiał termitowy odkryty w pyle po katastrofie World Trade Center z 11 września, 2009 )
Były też inne rewelacje. To naprawdę szokujące, jak daleko „postępował” rozwój termatu pod koniec lat 90. XX wieku. Jones & Co dowiedziało się, że nanotermat w postaci ciekłego zolu-żelu można nakładać na stal po prostu przez natryskiwanie lub malowanie. Oznacza to, że osoby z wewnątrz mogły przygotować bliźniacze wieże do rozbiórki niezauważone podczas modernizacji windy, modernizacji zabezpieczeń przeciwpożarowych, a nawet podczas rutynowej konserwacji. Nie było też konieczności okablowania całego budynku.
Zapłonu można dokonać zdalnie za pomocą specjalnie zaprojektowanego zapałki termicznej wyzwalanej sygnałem radiowym. Po zapaleniu termatu reakcja ma charakter samopodtrzymujący. (Kevin R. Ryan,Dziesięć najważniejszych połączeń między NIST a nano-termitami, 2 lipca 2008) Wszystko to jest zgodne z relacjami wielu naocznych świadków eksplozji z 11 września. Jest to zgodne z zeznaniami nowojorskich strażaków, ratowników i ekip sprzątających, którzy zgłosili, że widzieli na miejscu duże ilości stopionej stali. Jak ujął to jeden ze strażaków: „stopiona stal spływała po szynach kanałowych jak w odlewni…” (David Ray Griffin, Ponowne odwiedziny w The New Pearl Harbor , 2008, s. 31–37; Mark H. Gaffney, Tajemniczy samolot z 11 września , 2008, s. 132–139; Graeme MacQueen, 118 Witnesses: The Firefighters’ Testimony to Eksplozje w Bliźniaczych Wieżach )
Pożary biur i budynków nie osiągają temperatur wystarczająco wysokich, aby stopić stal o temperaturze topnienia 2500°F. W WTC nie było też żadnych materiałów palnych ani żadnej ich kombinacji, które mogłyby osiągnąć tę temperaturę. Chociaż spalanie paliwa do silników odrzutowych było często (i błędnie) wymieniane jako przyczyna zawalenia się WTC, rzeczywistość jest inna. Paliwo do silników odrzutowych składa się głównie z nafty i nie pali się w powietrzu o temperaturze przekraczającej 1832°F, znacznie poniżej temperatury topnienia stali.
Niedługo po zawaleniu się wież Manhattan zalała ulewna burza. Próbując ugasić pożary, strażacy polewali także miliony galonów wody dymiącymi ruinami WTC, ale wszystko to nie przyniosło efektu. Jest to zgodne ze spalaniem termatu, który zawiera własny chemicznie związany tlen. Dlatego też termalnego ognia nie da się stłumić radiestezją i pali się on nawet pod wodą.
Na terenie WTC było tak gorąco, że stopiły się gumowe buty robotników. Psy poszukiwawczo-ratownicze sprowadzone w celu zlokalizowania ocalałych doznały poważnych oparzeń, a trzy z nich zdechły. Jak gorący był stos? Wpadliśmy na pomysł 16 września 2001 r., kiedy NASA przeprowadziła wiadukt za pomocą spektrometru podczerwieni (AVIRIS) i wykryła temperatury powierzchni sięgające 500°C. Temperatury pod stosem były niewątpliwie znacznie wyższe. ( USGS Spectroscopy Lab – World Trade Center USGS environmental assessment )
Miejsce to pozostawało bardzo gorące przez pięć miesięcy. Doniesienia o roztopionej stali zgłoszono dopiero w lutym 2002 r., kiedy ekipy sprzątające w końcu dotarły na dno wanny WTC. (Jennifer Lin, „Pracownik rekonwalescencji zastanawia się nad miesiącami spędzonymi w Ground Zero” , Knight-Ridder Newspapers, 29 maja 2002 r.)
Odkrycie termatu w pyle WTC powinno trafić na pierwsze strony gazet w Ameryce, a nawet na całym świecie. Jednak, jak wiemy, amerykańskie media pozostały głuche na tę kwestię. Dlaczego? Jeśli za atakami z 11 września stali muzułmańscy dżihadyści, dlaczego media miałyby cenzurować tę przełomową historię? Jedynym prawdopodobnym powodem zatajenia tej informacji była chęć zapobieżenia ujawnieniu się prawdy o tym, co faktycznie się wydarzyło. Od tego czasu ogólna cenzura jest regułą.
Zatajanie nie ograniczało się także do mediów. Po wielu miesiącach zwłoki Biały Dom GW Busha niechętnie powołał agencję rządową, Narodowy Instytut Standardów i Technologii (NIST), do zbadania i wyjaśnienia zawalenia się WTC.
Agencja opublikowała swoje ustalenia w 2005 roku. W swoim raporcie końcowym NIST jednoznacznie stwierdza, że nie znalazł żadnych dowodów na to, że WTC zostało zburzone. Wielotomowy, liczący 10 000 stron raport sprawia wrażenie dokładnego śledztwa. Jednak uważna lektura (spędziłem wiele tygodni zagłębiając się w to) pokazuje, że NIST działał wstecz , szukając faktów na poparcie z góry ustalonego wniosku, że uderzenia samolotu i pożary biur spowodowały zawalenie się WTC. W trakcie tego procesu NIST odrzucił mnóstwo dowodów świadczących przeciwko temu.
Bez wątpienia właśnie dlatego wielu zaniepokojonych obywateli zasypało NIST krytycznymi komentarzami i pytaniami na temat jego raportu. Opinia publiczna chciała wiedzieć: czy wasi naukowcy rzeczywiście szukali materiałów wybuchowych? Jeśli tak, to gdzie jest wołowina? W 2006 r. agencja zamieściła wyjaśnienie na swojej stronie internetowej. NIST przyznał, że nie szukał pozostałości materiałów wybuchowych. (Patrz pytanie nr 29: FAQs – NIST WTC Towers Investigation )
To wyznanie miało fatalny wpływ na wiarygodność agencji i ujawniło, czym jest raport NIST – stertą śmierdzącego nawozu. Testowanie pod kątem termitowych materiałów zapalających i wybuchowych jest standardową praktyką w dochodzeniach w sprawie pożarów. Wymaga tego norma krajowa. ( NFPA 921 )
Wszystko to oznacza, że znana narracja o Osamie bin Ladenie i dziewiętnastu fanatycznych a-rabach to nic innego jak tylko przykrywka: gobelin kłamstw. Nie ma możliwości, aby zagraniczni dżihadyści mogli uzyskać dostęp do WTC w celu wstępnego rozmieszczenia materiałów wybuchowych. W żadnym wypadku Al-Kaida nie mogłaby wyprodukować termatu w jaskini w Afganistanie. Materiał zapalający jest produktem zaawansowanym technologicznie i w 2001 r. tylko kilka krajów było w stanie go wyprodukować, a na szczycie listy znajdowały się Stany Zjednoczone i Izrael. Jak Sherlock Holmes powiedział Watsonowi: Mój przyjacielu, kiedy wykluczysz niemożliwe, to, co pozostanie, musi być prawdą. Polub to lub nie.
Sztuczka diabła?
Ale czy Thermat to cała prawda? Czy sam Thermate może wyjaśnić wszystko, czego byliśmy świadkami 11 września? Jest to kontrowersyjne pytanie, które niektórzy członkowie społeczności zajmującej się prawdą o 11 września próbują podnosić od lat.Według NIST-u, stal w kolumnach typu „monster box” w rdzeniu wież miała u podstawy grubość do siedmiu cali. Czy termate mógłby przebić się przez kolumny tej wielkości? Wątpliwy. (NIST NCSTAR 1-3 s. 10).
Wiemy, że ogromne eksplozje przetoczyły się przez piwnice każdej wieży na krótko przed jej upadkiem. Fotograf Rick Siegal uchwycił te eksplozje na filmie z Hoboken, po drugiej stronie rzeki Hudson od Manhattanu. Jakość wideo Siegala była doskonała, ponieważ jego aparat był ustawiony na statywie. Co więcej, był także wyposażony w sprzęt audio, dzięki czemu mógł nagrywać grzmiący hałas, który niósł się po rzece. Materiał ma charakter graficzny.
Po każdym wybuchu wyraźnie widoczna jest chmura pyłu unosząca się wokół podstawy wieży. Upadek nastąpił w ciągu kilku minut. Te ogromne eksplozje wstrząsnęły ziemią i najwyraźniej miały na celu osłabienie wież poprzez zniszczenie gigantycznych kolumn rdzeniowych. Moim zdaniem nie były one spowodowane przez termat.
Wiemy również, że podczas zawalenia się duże fragmenty zewnętrznego muru obwodowego zostały wyrzucone na odległość co najmniej 200 metrów od podstawy wież. Czy Thermat mógłby to zrobić? Raczej nie. To wskazuje na znacznie silniejszy materiał wybuchowy. Niedawno dowiedziałem się także o innej anomalii. Po zakończeniu sprzątania w strefie zerowej na miejscu były wyraźnie widoczne dwie przepastne dziury w skale. Znajdowały się niedaleko miejsca, w którym stały wieże. Najgłębszy z nich znajdował się 35 metrów poniżej poziomu ulicy, więc dno znajdowało się poniżej poziomu morza. Oczywiście termat nie wydobył tych ogromnych pustek w granicie. Byłem oszołomiony, gdy się o tym dowiedziałem.
Oficjalna wersja mówi, że 20 000 lat temu lodowce z epoki lodowcowej wyrzeźbiły „wielki kanion Manhattanu”. (David W. Dunlap, W Ground Zero, Sceny z epoki lodowcowej , New York Times, 21 września 2008)Jednak niemiecki fizyk, który myśli nieszablonowo, Heinz Pommer, ma inne wyjaśnienie. W 2018 roku podczas prezentacji w Londynie Pommer argumentował, że bliźniacze wieże zostały zburzone przy użyciu broni nuklearnej. Uważa, że ogromne puste przestrzenie w granicie mogły być skutkiem ubocznym.
Pommer nie jest pierwszą osobą, która proponuje użycie broni nuklearnej w dniu 11 września. Inni, którzy tak postępowali przed nim, spotkali się z niedowierzaniem i wyśmiewaniem. Głównym argumentem przeciwko nuklearnym jest brak promieniowania na terenie WTC. Chociaż zdecydowanie wykryto izotop jądrowy, tryt, rzekomo jego obecność została wyjaśniona w inny sposób, wykluczając broń nuklearną.
Ale Pommer aż prosi się o inne zdanie. Twierdzi, że umieszczenie ładunku uranu na dnie szybu windy WTC wyjaśnia pozorny brak promieniowania. Reakcja nuklearna w tej prostej, ale skutecznej broni początkowo przebiegała powoli. W miarę narastania ciepła powstałego w wyniku rozszczepienia ładunek uranu stopił się i utworzył granit. W rezultacie powstała komora ciśnieniowa w podłożu skalnym pod każdą wieżą, w której rozszczepienie ostatecznie ustało i zostało powstrzymane.
Jednakże składnik fuzyjny utworzył wznoszącą się igłę plazmy, która ostatecznie przerwała zabezpieczenie. W krytycznym momencie przegrzany gaz i promieniowanie gamma przedostały się pionowo przez rdzeń każdej wieży, co przypomina erupcję strumienia gazu wulkanicznego. Wszystko to było ukryte przed wzrokiem aż do momentu, w którym wieża wyraźnie wypuściła pył i gaz z górnych poziomów. Potem nastąpił symetryczny upadek z góry na dół.
Pommer argumentuje, że jedynie ogromna energia nuklearna może wyjaśnić przemianę setek tysięcy ton betonu i stali w pył. I tylko broń nuklearna może wyjaśnić nagły rozpad górnej części Wieży Południowej (WTC-2), która przechyliła się pod dziwnym kątem i spadała jako całość. I tylko atomówka może wyjaśnić niemal całkowity brak ceramicznych zlewów i toalet, szafek na dokumenty, mebli i ciał ludzkich we wraku. Prawie wszystko w wieżach wyparowało pod wpływem promieniowania gamma.
Zdaniem Pommera reakcja jądrowa trwała co najmniej godzinę, co wyjaśnia szereg anomalii. Należą do nich zakłócenia elektromagnetyczne transmisji radiowych i telewizyjnych, samoistne pożary w okolicznych budynkach i pobliskich pojazdach, chmura piroklastyczna, która spowiła dolny Manhattan, widoczne ulatnianie się pary z podziemnych kanałów ściekowych, dziwne efekty tęczy i błyski srebrzystych rybek na materiałach wideo i tym podobne.
Niedawno na światło dzienne wyszły także nowe ważne dowody. W 2019 roku lekarze z Mt.Sinai Medical Center zgłosili „zwiększoną częstość występowania raka tarczycy wśród ratowników z 11 września… którego etiologia pozostaje niejasna”. Dowiedziałem się o tym dopiero kilka dni temu. ( Increased Incidence of Thyroid Cancer among World Trade Center First Responders: A Descriptive Epidemiological Assessment )
Od czasów Hiroszimy i Nagasaki raka tarczycy uznawano za charakterystyczny objaw narażenia na promieniowanie jądrowe. Gwałtowny wzrost zachorowań na raka tarczycy nastąpił także po katastrofie w Czarnobylu. ( I-131 Dose Response for Incident Thyroid Cancers in Ukraine Related to the Chornobyl Accident )
Wierzę, że rak tarczycy to prawdziwy dym z 11 września i sygnał alarmowy. Teza Pommera zasługuje na głębokie rozważenie. Nazywa to sztuczką diabła.
W drugiej części tego eseju wymienię głównych podejrzanych odpowiedzialnych za najgorszy atak terrorystyczny w historii Stanów Zjednoczonych.
