Dla niektórych czytelników nazwisko Jacquesa Attali nic nie znaczy. W czasach szybkiego przepływu informacji przeszłość szybko znika zarówno z mediów, jak i z ludzkiej pamięci. Ludziom trzeba regularnie przypominać i wyjaśniać, co wydarzyło się wczoraj lub przedwczoraj. Bez tego ciągłego przewijania nie zrozumiemy, co może być jutro. Oto krótki przegląd działalności „szarej eminencji” Jacquesa Attali. Możesz docenić jego wkład w szybkie zmiany zachodzące na świecie.
„Szara eminencja” w służbie diabła
Jacques José Mardoché Attali urodził się 1 listopada 1943 r. w Algierii, wraz ze swoim bratem bliźniakiem Bernardem Attali, w żydowskiej rodzinie, która uważa się za potomków Sefardyjczyków. W 1956 roku, dwa lata po rozpoczęciu algierskiej wojny o niepodległość (1954-1962), rodzina przeniosła się do Paryża. W 1966 r. Jacques ukończył szkołę politechniczną. W 1972 r., w wieku 29 lat, uzyskał doktorat z ekonomii na Uniwersytecie Paris-Dauphine. W tym samym roku opublikował swoje dwie pierwsze książki: „Economic Analysis of Political Life” i „Political Models”, za które otrzymał nagrodę Akademii Nauk. W latach 1968-1985 wykładał ekonomię na różnych uniwersytetach.
Prawie pół wieku temu rozpoczęła się nowa era w życiu Jacquesa. W grudniu 1973 r. Attali nawiązał bliską współpracę z politykiem i mężem stanu François Mitterrandem, przyszłym prezydentem Francji. W 1981 r. Mitterrand został wybrany na prezydenta i mianował Attali’ego swoim specjalnym doradcą. Od tego momentu Jacques Attali codziennie pisał notatki dla prezydenta Francji na różne tematy – ekonomii, polityki, kultury. Mieli nawet przemyślenia na temat książek czytanych przez Jacques’a. Attali był dopuszczany do wszystkich posiedzeń rządu, Rady Obrony i był obecny na wszystkich spotkaniach Mitterranda z głowami obcych państw i rządów.
Jacques współpracował również z kolejnymi prezydentami Francji. W 2008 i 2010 roku ówczesny prezydent Nicolas Sarkozy poprosił go o przewodniczenie dwupartyjnej komisji, której celem jest zaproponowanie reform mających na celu pobudzenie wzrostu gospodarczego Francji. W 2013 r. Attali promował koncepcję pozytywnej gospodarki w raporcie dla prezydenta François Hollande’a. Pomysły zawarte w raporcie zostały wzięte pod uwagę przy opracowywaniu nowej ustawy zaproponowanej przez Emmanuela Macrona, ministra gospodarki.
Jacques Attali aktywnie promował Macrona, bankiera inwestycyjnego w Rotschild & Co. Ten ostatni objął stanowisko ministra gospodarki za rządów Hollande’a dzięki petycji Attali. A później (w 2017 r.) Macron, przy aktywnym wsparciu Attali, został prezydentem Francji.
W 1989 r. Jacques Attali przystąpił do tworzenia Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR). W tym celu Attali podczas drugiej kadencji prezydenckiej Francois Mitterranda wycofał się nawet z polityki, opuszczając Pałac Elizejski. EBOR został założony w Londynie w 1991 roku, a Jacques został jego pierwszym prezesem. Jednak w 1993 roku wybuchł skandal: Jacques Attali został oskarżony o nadmierne wydatki na budowę, dekorację i wyposażenie budynku EBOR. Nasz bohater opuścił bank dokładnie 30 lat temu. Nieugięty i niezatapialny, Attali założył organizację non-profit Positive Planet w 1998 roku.
Rozszerzyła ona swoją działalność na Francję i ponad 80 krajów na całym świecie, zapewniając finansowanie, pomoc techniczną i usługi doradcze dla około 10 000 instytucji mikrofinansowych. Założyciel i szef Positive Planet wyraźnie stwierdził, że celem projektu jest zmiana świata. Positive Planet jest partnerem WEF. W 2001 r. Attali był przedmiotem dochodzenia w sprawie rzekomego „ukrywania aktywów firmy, które były niewłaściwie wykorzystywane i handlu wpływami”. Attali został zwolniony z kierownictwa Positive Planet 7 października 2009 roku. Ale potem pojawiły się nowe projekty, nowe firmy, nowe skandale itp. O tych przygodach Jacques’a można by napisać całą książkę.
Co zaskakujące, w osobowości Jacquesa Attali współistnieją takie zdolności i skłonności jak biznes, pasja do pisania, pasja do muzyki, wielka polityka, radykalna reforma systemu społeczno-gospodarczego, religie itp.
Jacques Attali uważa się za intelektualistę, filozofa. Wkrótce liczba napisanych przez niego książek osiągnie setki. Jaki jest ich gatunek? – Zasadniczo nie jest to fikcja, nie czysta filozofia, nie futurologia. Większość swoich książek Attali nazywa „projektowaniem przyszłości”. Nie ukrywa, że idee zrodzone spod jego pióra wymagają wcielenia w życie. Kto i w jaki sposób wprowadza te pomysły w życie, Attali nie ujawnia. Jest jednak oczywiste, że jego idee są przyjmowane przede wszystkim przez rodzinę Rothschildów. A może wręcz przeciwnie, pomysły te rodzą się w umysłach Rothschildów, a Attali, jako sekretarz prasowy, wyraża je.
Ale wszystkie jego zdolności i pasje mają w sobie coś z Mefistofelesa. Świat przyszłości, który Jacques Attali opisuje w swoich traktatach naukowych i dziełach literackich, sam Jacques i niektórzy z jego wielbicieli nazywają „utopiami”. Jest to jednak bardziej dystopia.
To coś w duchu „nowego wspaniałego świata” angielskiego pisarza Aldousa Huxleya. A te projekty restrukturyzacji świata, które proponuje Jacques Attali, można nazwać „otwartym spiskiem”, który, nawiasem mówiąc, był nazwą książki Herberta Wellsa, opublikowanej w 1928 roku i zawierającej plan radykalnej przebudowy ludzkości. Jacques Attali zaczął głosić swoje plany przebudowy ludzkości od czasu, gdy zbliżył się do Mitterranda i uzyskał dostęp do wiodących francuskich mediów. Tak więc w 1979 r. młody politolog, mało znany szerokiej publiczności, Jacques Attali, przemawiając we francuskiej telewizji, przedstawił swoją szokującą koncepcję „dyktatury zdrowia”. Oto fragmenty tego przemówienia:
„Ustanowimy absolutną formę dyktatury, w której każdy będzie chciał dobrowolnie („swobodnie”) podporządkować się ustalonym normom. Konieczne jest, aby każdy dobrowolnie („swobodnie”) zaakceptował swój status niewolnika”. „Ta nowa forma społeczeństwa totalitarnego jest tworzona przy pomocy medycyny, przyjętych koncepcji dobra i zła, postaw wobec śmierci”.
Używając słowa „my”, Jacques Attali najwyraźniej miał na myśli przede wszystkim Francois Mitterranda i kierowaną przez niego partię polityczną.
Już wtedy przedstawił propozycję wprowadzenia specjalnych paszportów zdrowotnych w celu kontrolowania ludzi. Eksperci organizacji publicznej „United World International” w swoim przeglądzie „Światowy faszyzm na horyzoncie? Globalistyczne plany na 2021 rok”, omawiając perspektywy wprowadzenia na świecie takiego dokumentu jak „paszport immunitetu”, zauważyli: Jacques Attali jako pierwszy wyraził ideę takiego paszportu.
Jeszcze większy oddźwięk miało oświadczenie Jacques’a Attali wygłoszone ponad 14 lat temu, a przecież był on już wtedy bardzo znaną postacią. Autorytatywny francuski magazyn L’Express stał się trybuną tego polityka. Jacques miał tam swoją własną kolumnę, a 5 marca 2009 roku opublikował w niej swoje „rewelacje„. Przypomnijmy, na tle jakich światowych wydarzeń miała miejsce ta publikacja: po pierwsze, światowy kryzys finansowy; po drugie, epidemia tak zwanej „świńskiej grypy”, która rozprzestrzeniła się na wiele krajów.
Attali zaczyna od takiej oto filozoficznej myśli:
„Historia uczy nas, że ludzkość rozwija się znacząco tylko wtedy, gdy naprawdę się boi: wtedy zaczyna tworzyć mechanizmy ochronne…”.
Ubolewa, że mężowie stanu i politycy przegapili wyjątkową okazję do rozpoczęcia odbudowy świata, którą zapewnił globalny kryzys finansowy i epidemia świńskiej grypy. Do czasu opublikowania „rewelacji”, szczyt obu został już przekroczony. Jacques Attali uważa, że teraz musimy poczekać na kolejny kryzys i kolejną epidemię, a w żadnym wypadku mężowie stanu i politycy nie mogą popełnić błędu, są zobowiązani do podjęcia radykalnych działań.
„Wielka pandemia jest o wiele bardziej skuteczna niż jakiekolwiek kazanie humanitarne lub środowiskowe w przekonywaniu ludzi o potrzebie altruizmu…” uważa Attali.
Pod pojęciem „altruizmu”, jak wynika z kontekstu, rozumie się gotowość ludzi do pewnego rodzaju poświęceń społeczno-ekonomicznych i samoograniczenia „w interesie ludzkości”. Jacques Attali wzywa do „wyciągnięcia wniosków, aby przed kolejnym nieuniknionym wydarzeniem wprowadzić mechanizmy zapobiegania i kontroli, a także mechanizmy logistyczne dla sprawiedliwej dystrybucji leków i szczepionek. Aby to zrobić, będziemy musieli stworzyć globalne siły policyjne, globalne repozytorium, prawdopodobnie oznacza to stworzenie globalnego scentralizowanego magazynu leków i szczepionek, a tym samym globalne opodatkowanie „.
A dlaczego Jacques Attali proponuje rozpocząć to wszystko? – Sam odpowiada:
„Wtedy bylibyśmy w stanie położyć fundamenty prawdziwego rządu światowego znacznie szybciej, niż gdybyśmy polegali wyłącznie na procesach gospodarczych”.
Innymi słowy, poleganie na globalizacji gospodarczej jako drodze do rządu światowego nie jest tego warte – jest zbyt długie i zawodne. Lepiej jest użyć tak szybko działających środków, jak „pandemie”, które w razie potrzeby nie są trudne do zorganizowania.
Tak więc w 2009 r. światowi przywódcy „zaspali” z możliwością ustanowienia dyktatury na planecie. Ale na koronawirusa 2020 światowi przywódcy byli lepiej przygotowani. Covid został zgłoszony jako siła wyższa uzasadniająca eliminację resztek ludzkich wolności. Podobnie jak demontaż „gospodarki rynkowej”, która według Jacquesa Attali jest „pożywką” dla demokracji. Ich miejsce zajmie totalitarny reżim światowej elity i dyktatura ponadnarodowych korporacji. W idealnej sytuacji ma powstać, jak to ujął Attali, „scentralizowana globalna gospodarka dystrybucyjna”. Podobne idee podchwyciła inna „szara eminencja” – Klaus Schwab, który opublikował książkę „Covid-19: The Great Reset” latem 2020 roku.
Attali filozofuje: w wielu swoich książkach poruszał kwestię ludzkiej zmiany i doszedł do wniosku, że człowiek bardzo ewoluuje. Ale, jak wydaje się temu filozofowi, ewolucja zachodzi zbyt spontanicznie i, jak się wydaje, w złym kierunku. Należy ją kontrolować. Attali stwierdza, że w ciągu długiej historii człowiek coraz bardziej zamienia się w „artefakt” i „przedmiot”. Attali lubi podkreślać, że już dziś niektórzy ludzie są w połowie protezami. Według francuskiego intelektualisty jest to „obiektywna tendencja” rozwoju ludzkości.
W ogóle mu to nie przeszkadza. W duchu Klausa Schwaba (Czwarta rewolucja przemysłowa) Attali z zadowoleniem przyjmuje syntezę człowieka i komputera, pojawienie się cyborga, czyli biorobota. Nie wyklucza nawet, że rezultatem „obiektywnego trendu” może być stuprocentowa proteza. Świat może obejść się bez człowieka. Zamiast człowieka będzie „artefakt” i „obiekt”, w dodatku „prawidłowy”. W przeciwieństwie do niedoskonałej i „niewłaściwej” osoby.
Z jakiegoś powodu rozumowanie Attali przypomina dystopijną powieść Aldousa Huxleya „Nowy wspaniały świat”. Mieszkańcy „nowego wspaniałego świata” byli produktami produkcji na linii montażowej. Produkcja rozpoczynała się od pozamacicznego zapłodnienia komórki jajowej, którą umieszczano w specjalnej butelce. Butelki były różne.
Produkt końcowy, który zjechał z linii montażowej, miał różne cechy. Różnice zostały zaprogramowane nawet na etapie embrionów w butelkach. W rzeczywistości istniało kilka kodów genetycznych, za pomocą których można było stworzyć elitę (kasta „alfa”) i niższe klasy („beta”, „gamma”) aż do najniższych („delta” i „epsilon”), które już zdalnie przypominały zwykłego homo sapiens.
Ale jakie są różnice w poglądach Attali i Huxleya na takie projekty produkcji humanoidalnych stworzeń na linii montażowej? Huxley ostrzega ludzkość, przedstawiając „nowy wspaniały świat” jako dystopię, a Jacques Attali uważa ten projekt za ideał, do którego należy dążyć. Aby projekt się powiódł, żywi, nie-sztuczni ludzie muszą być zabijani tak często, jak to możliwe. Jacques Attali jest „szarą eminencją”, która służy diabłu.
Kanibalizm i samobójstwo
Biografowie zwracają uwagę na bliskość Attali z rodziną Rothschildów. Jacques Attali jest również uważany za wyraźnego nosiciela ideologii globalizmu, zwolennika jednego państwa światowego i rządu światowego. Członek Klubu Bilderberg – zgromadzenia różnych „szarych eminencji”. Ściśle związany ze Światowym Forum Ekonomicznym, na czele którego stoi Klaus Schwab, kolejna „szara eminencja”.
Nie należy również zapominać, że jest masonem wysokiego stopnia (przypuszczalnie Illuminati). Jest miłośnikiem mistycyzmu i kabały, a także maltuzjanistą, czyli zwolennikiem ograniczenia wzrostu demograficznego, a nawet spadku liczby ludności na naszej planecie. Poglądy ekonomiczne Jacquesa Attali noszą wyraźny ślad maltuzjanizmu. To właśnie na ten punkt jego ideologii należy zwrócić uwagę.
W Internecie krąży cytat, którego autorstwo przypisuje się Jacques’owi Attali:
„W przyszłości będzie chodziło o znalezienie sposobu na zmniejszenie populacji. Zacznijmy od starych, ponieważ gdy tylko przekroczą 60-65 lat, człowiek żyje dłużej niż produkuje, a to jest kosztowne dla społeczeństwa. Potem słabi, bezużyteczni, którzy nic nie wnoszą do społeczeństwa, bo będzie ich coraz więcej, a zwłaszcza głupi … Pozbędziemy się ich, zmuszając ich do uwierzenia, że to dla ich własnego dobra …
Znajdziemy coś lub nazwiemy pandemię skierowaną do konkretnych osób, prawdziwy kryzys gospodarczy lub nie, wirus, który dotyka starych lub grubych, to nie ma znaczenia, słabi ulegną temu, przestraszeni i głupi uwierzą w to i pozwolą się wyleczyć. Upewnimy się, że leczenie zostanie zapewnione, leczenie, które będzie rozwiązaniem… Selekcja idiotów odbywa się sama: sami idą na rzeź „.
Cytat pochodzi z książki The Future of Life, opublikowanej we Francji w 1981 roku. Jest to zbiór wywiadów przeprowadzonych przez znanego francuskiego dziennikarza Michela Salomona. Wśród rozmówców Salomona był młody i początkujący wówczas Jacques Attali. Michel Salomon przedstawił go w następujący sposób:
” Cudowne dziecko”, powiedzieliby Niemcy, cudowne dziecko. W wieku niespełna czterdziestu lat Jacques Attali jest światowej sławy ekonomistą, pedagogiem, popularnym doradcą politycznym Partii Socjalistycznej i wszechstronnym pisarzem, autorem nie tylko prac teoretycznych w swojej dyscyplinie, ale także esejów z tak różnych dziedzin, jak polityka, muzyka, a ostatnio medycyna…”.
W środku tak zwanej „pandemii COVID” pojawiła się duża liczba zwolenników tak zwanego „uczciwego Internetu”; działali oni na polecenie Microsoftu, Google i innych firm, które przeprowadziły „czyszczenie” (cenzurę) cyfrowej przestrzeni Internetu. Tacy strażnicy „uczciwego internetu” stwierdzili: powyższy cytat nie znajduje się w wywiadzie Michela Salomona.
Sam sprawdziłem ten fragment z tekstem zbioru. I okazało się, że rzeczywiście nie ma tego fragmentu w całości. Ale wszystkie myśli zawarte w cytacie są obecne. Powyższy fragment wywiadu jest kompozycją kilku fragmentów wypowiedzi „szarej eminencji”. Co więcej, niektóre odpowiedzi Jacquesa Attali na pytania Michela Salomona są jeszcze bardziej złowieszcze niż w skonstruowanym cytacie.
Powodem wywiadu Salomona była wydana w 1979 roku książka Jacquesa Attali „Cannibalism and Civilization”: Życie i śmierć w historii medycyny. Salomon zadaje pytanie: dlaczego ekonomista Jacques Attali nagle zainteresował się kwestiami zdrowotnymi, które wydają się być dalekie od ekonomii? Attali odpowiada, że Zachód poczynił niesamowite postępy w produkcji dóbr dzięki maszynom. Produktywność gospodarki maszynowej bije rekordy.
Ale oprócz tradycyjnej produkcji dóbr, istnieje również produkcja i reprodukcja człowieka. Człowiek jest również produktem działalności gospodarczej, głównie takich branż jak edukacja i opieka zdrowotna. W produkcji dóbr od dawna miały miejsce rewolucje (przemysłowa na przełomie XVIII i XIX wieku oraz kilka technologicznych), ale produkcja ludzka wciąż pozostaje na przedpotopowym poziomie. A w dziedzinie ludzkiej reprodukcji pilnie potrzebna jest rewolucja.
Konieczne jest w szczególności poddanie publicznej służby zdrowia radykalnym przemianom. Attali ubolewa:
„Dziś medycyna w pewnym sensie nie jest w stanie leczyć wszystkich chorób, ponieważ jej koszty stają się zbyt wysokie”.
Koszty medycyny, według Jacquesa Attali, mogą i powinny zostać zmniejszone poprzez zastąpienie żywych lekarzy maszynami – na przykład robotami. Attali podaje porównanie. Do niedawna funkcjonariusze policji byli bardzo poszukiwani w Europie. Dziś dla laików prawo stało się naturalną częścią życia, a zapotrzebowanie na policjantów stopniowo zaczęło zanikać. Nadejdzie czas, gdy zapotrzebowanie na lekarzy również zacznie słabnąć. Ekonomista filozoficzny Attali stwierdza w wywiadzie, że celem ekonomii jest szczęście społeczeństwa jako całości i każdej jednostki.
Człowiek może być szczęśliwy tylko wtedy, gdy jest zdrowy i nie choruje, nie cierpi fizycznie. Można oczywiście leczyć człowieka i utrzymywać go przy życiu. Ale taka konserwacja nadal nie jest w stanie przywrócić człowiekowi szczęścia, którego doświadczył w młodości, kiedy był całkowicie zdrowy. Ponadto reprodukcja życia starej i chorej osoby jest kosztowna dla tej osoby, jej rodziny i społeczeństwa. Taka na wpół martwa osoba staje się ciężarem dla zdrowych ludzi zaangażowanych w efektywną pracę.
Jacques Attali zdecydowanie sprzeciwia się następującemu złudzeniu: mówią, że kryterium postępu społeczeństwa jest długość życia człowieka. Zwiększanie średniej długości życia jest uważane za oznakę postępu. Według Jacquesa Attali konieczne jest maksymalizowanie nie długości życia człowieka, ale długości jego zdrowego życia. Dzięki takiemu podejściu w społeczeństwie byłoby więcej szczęścia, a koszty opieki zdrowotnej gwałtownie by spadły. Oto fragment podobnego rozumowania Attali:
„Jeśli odrzucimy cynizm, koszty opieki zdrowotnej nie osiągnęłyby nawet jednej trzeciej obecnego poziomu (175 miliardów franków w 1979 roku), gdyby wszyscy ludzie nagle zginęli w wypadku samochodowym. Musimy zatem uznać, że logika nie polega już na zwiększaniu średniej długości życia, ale na zwiększaniu średniej długości życia wolnego od chorób”.
Attali proponuje więc „zoptymalizować” życie danej osoby oraz wydatki na medycynę i opiekę zdrowotną.
Jak „zoptymalizować” życie człowieka? – Wielki Brat, który powinien mieć oko na wszystkich i wszystko, powinien również stale monitorować stan ludzi:
„Wierzę… w ukryty totalitaryzm z niewidzialnym i zdecentralizowanym Wielkim Bratem. Te maszyny monitorujące stan zdrowia, które możemy mieć dla własnego dobra, zniewolą nas dla naszego własnego dobra. W pewnym sensie będziemy podlegać delikatnemu i stałemu monitorowaniu naszego stanu … „. Wszystkie informacje o milionach i miliardach obywateli będą gromadzone i przechowywane w scentralizowanych bazach danych:
„Dyskusja na temat profilaktyki, ekonomii zdrowia i dobrej praktyki medycznej doprowadzi do konieczności posiadania przez każdą osobę dokumentacji medycznej, która będzie zapisywana na taśmie magnetycznej. Ze względów epidemiologicznych wszystkie te pliki będą centralnie przechowywane na komputerze…”.
Koszty opieki zdrowotnej można zoptymalizować, zastępując chore części ciała zdrowymi. Zdrowe organy (części zamienne) można pobrać od dawców lub wyprodukować sztuczne części, tj. protezy. Przejście na leczenie za pomocą protez znacznie zwiększy produktywność lekarzy, co z kolei doprowadzi do zmniejszenia liczby personelu medycznego.
Personel nie będzie zaangażowany w „naprawę” chorych narządów, ale w ich zastępowanie sztucznymi. Produkcja „kawałków żelaza” (protez) zostanie uruchomiona. Protezy, zdaniem Attali, powinny stać się powszechnym towarem. Człowiek, w oparciu o dane medycznej kontroli online i swoje możliwości finansowe, decyduje, który organ powinien kupić i wstawić w miejsce zużytego lub chorego. Attali pisze:
„Lekarza zastępują głównie protezy, których rolą jest przywrócenie funkcji ciała, odtworzenie ich lub zastąpienie. Jeśli proteza próbuje zrobić to samo, robi to w taki sam sposób jak organy ciała, a zatem staje się kopią organów lub funkcji ciała. Dlatego takie przedmioty byłyby protezami przeznaczonymi do konsumpcji”.
Jak wynika z filozofii Jacquesa Attali, życie człowieka składa się z dwóch części: pierwsza jest szczęśliwa, gdy człowiek jest zdrowy. Druga jest wtedy, gdy osoba jest stale chora i źle się czuje. I ta część życia musi zostać zminimalizowana, a nawet lepiej – wyzerowana. Takie wyzerowanie nazywa się eutanazją. Jacques Attali uważa, że zakończenie życia człowieka powinno stać się legalną „usługą”. Powinna być świadczona przez tę samą instytucję, którą zwykle nazywamy „opieką zdrowotną”. Z czasem środek ciężkości w tym instytucie przesunie się ze zdrowia publicznego na ludzkie umartwienie.
Usługa będzie niedroga: prosta, standardowa funkcja zabijania może być bezpiecznie przeniesiona do zrobotyzowanych maszyn. Kwestia eutanazji w „nowym wspaniałym świecie” była wielokrotnie poruszana w różnych powieściach science fiction i dystopijnych. Na przykład w dystopiach Aldousa Huxleya („Nowy wspaniały świat”) czy George’a Orwella („Rok 1984”). Ale tam decyzja nie jest podejmowana przez samą osobę, ale przez wyższe władze (odpowiednio, Dobroczyńcę i Wielkiego Brata).
Z kolei w opowiadaniu angielskiego pisarza Edwarda Forstera „Zatrzymany samochód” (1909) pozwolenie na eutanazję wydaje Rada Generalna. Ale Attali wierzy, że człowiek „nowego wspaniałego świata” ma prawo świadomie i dobrowolnie decydować, kiedy odejść z tego świata. Oto jeden z kluczowych fragmentów wywiadu:
„Eutanazja we wszystkich przypadkach będzie jednym z najważniejszych narzędzi naszego przyszłego społeczeństwa. Po pierwsze, w logice socjalistycznej problem jest następujący: logika socjalistyczna to wolność, a podstawową wolnością jest samobójstwo; dlatego prawo do bezpośredniego lub pośredniego samobójstwa jest wartością absolutną w tego typu społeczeństwie. W społeczeństwie kapitalistycznym maszyny do zabijania pojawią się i staną się powszechną praktyką, protezami, które umożliwią zniszczenie życia, gdy będzie ono zbyt nieznośne lub ekonomicznie zbyt drogie. Dlatego uważam, że eutanazja, niezależnie od tego, czy jest wartością wolności, czy towarem, będzie jedną z zasad przyszłego społeczeństwa”.
Jak widać, prawo Jacquesa Attali do popełnienia samobójstwa jest uniwersalne; powinno istnieć zarówno w socjalizmie, jak i kapitalizmie. Chociaż Jacques Attali jest przede wszystkim finansistą i politykiem, tutaj wyraźnie chce odegrać rolę filozofa, aby przyczynić się do filozofii samobójstwa. Mówi się, że ta doktryna filozoficzna pojawiła się we Francji w XX wieku. Uważa się, że autorami teorii, która popycha człowieka do samobójstwa, są Jean-Paul Sartre i Albert Camus. Oczywiście ta diaboliczna „filozofia” pojawiła się znacznie wcześniej. Jeszcze w XIX wieku głosił ją bohater powieści Dostojewskiego „Demony”.
Innym ulubionym tematem Jacquesa Attali jest „kanibalizm”. Porównuje on ludzkie ciało do maszyny, która podlega amortyzacji (zużyciu). Najlepiej jest przywrócić taką „maszynę” poprzez „wymianę” poszczególnych komponentów i części. W jego języku nazywa się to „nowym kanibalizmem”:
„W języku ekonomicznym metafora jest jasna: to kanibalizm. Konsumujemy ciało”.
Attali milczy, że nie chodzi tylko o „konsumpcję” własnego ciała. Aby zastąpić zużyte części niektórych organizmów, można wykorzystać zdrowe części innych, w tym żywych ludzi. W trakcie wywiadu Attali wielokrotnie powraca do tematu kanibalizmu – w różnych epokach historii ludzkości i odnajduje w tym zjawisku pozytywne znaczenie.
„Kanibalizm to ogromna siła terapeutyczna”, podsumowuje Attali.
Tak więc, dla Attali, ludzka reprodukcja i jej utylizacja (eutanazja) jest wiodącą gałęzią gospodarki. Same narodziny człowieka są również przez niego planowane i regulowane. To, co proponuje Attali, to organizacja „ludzkiej produkcji”, podobnie jak w dystopijnej powieści Aldousa Huxleya Brave New World (1932). W powieści tej zorganizowana jest produkcja człowieka na linii montażowej.
Ci, którzy utrzymują porządek w „nowym wspaniałym świecie” Huxleya, nie powinni pozwalać na naturalne narodziny człowieka w łonie matki. Pojęcia „małżeństwa” i „rodziny” są zabronione, wszelkie rozmowy na ten temat są uważane za nieprzyzwoite, a nawet niebezpieczne. Swoboda stosunków seksualnych między przedstawicielami męskiej i żeńskiej części społeczeństwa jest mile widziana, a nawet wspierana. Ale wolne, poza linią montażową, rodzenie dzieci jest surowo zabronione.
Jacques Attali nie ma linii montażowej, chociaż inżynieria genetyczna jest już aktywnie wprowadzana do procesu rodzenia dzieci. Jacques Attali, będąc wielkim wielbicielem Karola Marksa, lubi używać pojęć z Kapitału. Tak więc, wolni od jakichkolwiek uprzedzeń, mężczyźni i kobiety „nowego wspaniałego świata” Attali wchodzą w „stosunki produkcji dotyczące … narodzin dzieci”.
A dzieci powinny być traktowane jako towar. Attali twierdzi, że wiele par chciałoby mieć dwoje lub więcej dzieci. I fizjologicznie są w stanie wyprodukować dużą liczbę dzieci. Może nawet państwo jest zainteresowane wysokimi wskaźnikami wzrostu demograficznego. Istnieją jednak ograniczenia ze strony budżetów rodzin i państwa. Ale tę sprzeczność można przezwyciężyć, nadając dziecku status „towaru” i sprzedając je tym, którzy mają na to wystarczająco dużo pieniędzy.
Dzięki Jacques’owi Attali proces produkcji dzieci został usprawniony. Od teraz produkcja dzieci powinna być traktowana jako część działalności gospodarczej, oceniana, regulowana i kontrolowana.
Jacques Attali argumentuje:
„Podążając za logiką mojego ogólnego rozumowania, nie sposób zrozumieć, dlaczego rodzenie dzieci nie miałoby stać się taką samą produkcją ekonomiczną jak każda inna. Całkiem możliwe jest wyobrażenie sobie, że rodzina lub kobieta jest tylko jednym ze środków produkcji pewnego przedmiotu, dziecka. W pewnym sensie możemy sobie wyobrazić „matryce czynszowe”, które są już technicznie możliwe. Pomysł ten jest w pełni zgodny z ewolucją gospodarczą w tym sensie, że kobieta lub para staną się częścią podziału pracy i ogólnej produkcji. W ten sposób możliwe będzie kupowanie dzieci w taki sam sposób, jak kupowanie „orzeszków ziemnych” lub telewizora”.
