Poniższy raport pochodzi ze źródeł rosyjskiego wywiadu. Ponieważ źródło pochodzi od agencji wywiadowczej w postaci „wycieku”, w świetle tych informacji rodzą się nowe pytania.
Jedną z kluczowych kwestii raportu jest to, że Stany Zjednoczone dostarczyły Izraelowi nadwyżkę broni jądrowej. W latach 80-tych Izrael pokazał swoje zasoby taktycznych głowic nuklearnych jednemu z wyższych rangą urzędnikiem wywiadu NATO. Te wczesne „mikro-atomówki” zostały wycofane z inwentarza Stanów Zjednoczonych w 1978 roku i „zniknęły”.
Według emerytowanego agenta specjalizującego się w izraelskich kontrwywiadach: Typ urządzeń nuklearnych użytych 11 września w Nowym Jorku był zmodyfikowaną wersją pocisków artyleryjskich W-54, które zostały potajemnie dostarczone Izraelczykom w latach 1988-1998 z nadwyżek amerykańskich zapasów nielegalnie wywiezionych podczas era Busha / Clintona.
Analiza chemiczna atmosfery wykonana w tamtym czasie była w stanie zidentyfikować ślad radiacyjny na podstawie próbek pobranych tuż po ”ataku terrorystycznym” Użycie broni jądrowej w strefie zerowej zostało potwierdzone z wielu źródeł.
Wszystkie głowice bojowe na bazie plutonu mają chemiczny odcisk palca, który pozwala zidentyfikować typ projektu, oraz miejsce i czas wykonania głowicy. Przebadane próbki skierowały trop w stronę nielegalnego transferu nadwyżki amerykańskiej broni nuklearnej dla Izraela i dlaczego kontynuowano tuszowanie sprawy wraz ze skradzionym złotem i oszustwami giełdowymi, które miały miejsce na Wall Street.
Do zburzenia budynków potrzebne było urządzenie o mocy 2 kiloton, które było w stanie wytworzyć kulę ognia o średnicy około 150 do 200 stóp przy ponad 4000 stopni Celsjusza. Wystarczająco duże, aby stopić belki dwuteowe centralnego rdzenia budynku powodując zawalanie.
Opad radioaktywny byłby minimalny i znajdowałby się tylko w zakresie strefy zerowej. Promieniowanie spadło do akceptowalnego poziomu w ciągu 72 godzin po wybuchu. Większość promieniowania została uwięziona w pyle cementowym, powodując w ten sposób wszystkie zgony z powodu raka, które miały miejsce w Nowym Jorku jakiś czas po 11 września.
Stopiona stal i tlenek żelaza lub „nano-termit” są produktem ubocznym bardzo wysokiego strumienia promieniowania gamma / neutronów wprowadzanego do centralnego rdzenia stalowego. Promieniowanie rozpuszcza stal spalając węgiel zawarty w stali.
To wyjaśnia brakujące stalowe kolumny i bardzo ważną wskazówkę dotyczącą „odparowanej” 20-tonowej wieży antenowej na szczycie wieży południowej. Podmuch w górę promieniowania dosłownie go ”odparował”. Dowody wideo potwierdzają, że to prawda.
Nielegalna dystrybucja amerykańskich materiałów jądrowych do zagranicznych sojuszników nie ograniczała się do Izraela. Praktycznie wszyscy sojusznicy NATO również brali udział w tym oszustwie.
Wydaje się, że bronią wybraną przez Izraelczyków była ”mini bomba” W-54. W sumie ponad 350 tych urządzeń zostało przekazanych Izraelczykom w okresie od 10 do 20 lat. Konstrukcja wnęki typu W-54 była najbardziej pożądana ze względu na 2-punktową konstrukcję wnęki implozji. Jest to najłatwiejsza do ponownej produkcji i modyfikacji w porównaniu z innymi konstrukcjami.
Konstrukcja broni typu W-54 w kształcie pigułki zawiera ponad 1,5 razy więcej plutonu niż standardowa ”bomba”. Pozwoliłoby to na odzyskanie wystarczającej ilości plutonu, która nadal był używany jako broń. Urządzenia te były używane podczas bombardowań na Bali i w Londynie oraz w podczas ”awarii w Fukushimie” w Japonii.
Jak wynika z raportu, rządzenia te one przechowywane w większości ambasad Izraela w celu ułatwienia ich rozmieszczenia. Ten wykorzystany 11 września, był przechowywany w izraelskim konsulacie w Nowym Jorku. Po 11/9 FBI zaczęło sprawdzać wszystkie paczki dyplomatyczne licznikiem Geigera przed wjazdem lub wyjazdem ze Stanów Zjednoczonych. Zrobiono to, ponieważ Izraelczycy potrzebowali poligonu doświadczalnego, aby upewnić się, że broń będzie działać zgodnie z przeznaczeniem.
Saudyjczycy mają również zapas W-54 zakupionych od USA pod rządami Busha. Izraelczycy dostarczyli je również do Indii, Brazylii, Chin, Tajwanu, Japonii, Korei Północnej i Południowej itp. Broń ta jest produkowana w obiekcie ”Dimona” z 75-megawatowym reaktorem termicznym z otwartym dachem,
Placówka doznała krytycznej awarii podczas nadmiernego wykorzystania jej przez Izraelczyków jako reaktora szybkiego rozmnażania, w późnych latach 80-tych. To zakończyło jego działanie na wiele lat. Obecnie działa tylko przy bardzo niskich poziomach mocy głównie do produkcji izotopów.
Broń wyprodukowana tam nadal mogą być używana jako małe ”brudne bomby” lub bardzo małe taktyczne pociski nuklearne.
Większość paliwa jest zużywana w kuli ognia plazmowego po detonacji, więc pozostaje bardzo mało opadu radioaktywnego plutonu. Pierwiastek podczas wybuchu zostaje zmieszany z innymi materiałami redukując opad do minimum. Taka właśnie bron była wykorzystana 11 września.
Głównym celem ”ataku” było wytworzenie masywnego strumienia promieniowania gamma / neutronów, które ”odparowało” stalowe belki stanowiące centralny rdzeń budynków WTC. To stworzyło efekt ”swobodnego upadku” wież, które można było zobaczyć w telewizji tego dnia.
Błysk byłby niewidoczny z powodu podziemnej detonacji. Większość światła w jakikolwiek sposób znajdowała się w widmie światła niewidzialnego. Nadciśnienie zostało zredukowane z powodu podmuchu przemieszczającego się w górę centralnego rdzenia.
To co pozostało to odparowany beton, cement i tlenek żelaza będący pozostałością ze stalowych belek z rdzenia budynków, który opadł na obszarze 1 mili w centrum Nowego Jorku. Rozpad promieniowania został zredukowany do bezpiecznego niskiego poziomu po 72 godzinach poza strefą zerową. Z tego powodu ”strefa zero” został zablokowana przez 3 dni po wydarzeniu, aby umożliwić spadek promieniowania do bezpiecznego poziomu.
