Naukowcy coraz częściej dochodzą do wniosku, że wiele tysięcy lat temu między starożytnymi Azjatami a kosmitami wybuchła wojna nuklearna, która doprowadziła do katastrofy ekologicznej i zmiany warunków życia na naszej planecie.
Potwierdzeń tej hipotezy jest wiele. Na Ziemi śladów działania promieniowania też znajdziemy wiele. Zwierzęta i ludzie przechodziły na wskutek tego mutacje, które powodowały np.: cyklopoezę (u cyklopa pojedyncze oko znajduje się nad grzbietem nosa). Z legend różnych ludów można dowiedzieć się o istnieniu cyklopów, które toczą wojnę z ludźmi.
Promieniowanie prowadziło do poliploidii – podwojenia zestawu chromosomów, co powoduje gigantyzm i podwojenie narządów: dwóch serc lub dwóch rzędów zębów. Naukowcy okresowo znajdują na Ziemi szczątki gigantycznych szkieletów z podwójnym rzędem zębów.
Kolejny kierunek mutagenezy radioaktywnej to monoholoidia. Chociaż teraz rasa mongolska na Ziemi jest w mniejszości, tak wcześniej mongoloidów było znacznie więcej – występowali w Europie, na Sumerii, w Egipcie, a nawet w Afryce Środkowej.
Innym potwierdzeniem mutagenezy radioaktywnej są narodziny dziwaków i dzieci z atawizmami (powrót do przodków). Promieniowanie prowadzi do sześciopalczastości, która występuje u Japończyków, którzy przeżyli amerykańskie bombardowanie atomowe, a także u noworodków z Czarnobyla.
Na Ziemi znajduje się ponad sto kraterów o średnicy 2-3 kilometrów, wśród których są dwa ogromne: w Ameryce Południowej (średnica – 40 km) oraz w Afryce Południowej (średnica – 120 km). Gdyby powstały w erze paleozoicznej (350 mln lat temu), to już dawno nic by z nich nie zostało, bo grubość górnej warstwy Ziemi zwiększa się o około metr w ciągu stu lat.
Leje są jednak nadal nienaruszone. Sugeruje to, że uderzenie nuklearne miało miejsce 25-35 tysięcy lat temu. Biorąc ilość 100 lejów co 3 km² , otrzymujemy 5000 detonacji bomb podczas antycznych wojen obcych z asurami.
Fakty te potwierdzają, że na ziemi miała miejsce wojna nuklearna. Pożar płonął „przez trzy dni i trzy noce” (jak mówi „Kodeks Majów z Rio”) i spowodował ”deszcz nuklearny” – po czym uderzyło skumulowane promieniowanie. Innym strasznym zjawiskiem spowodowanym promieniowaniem są oparzenia ciała.
Wyjaśnia je fakt, że fala uderzeniowa rozchodzi się nie tylko po ziemi, ale także w górę. Docierając do stratosfery, niszczy warstwę ozonową, która chroni Ziemię przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym. Wiadomo, że ultrafiolet spala niezabezpieczoną skórę. Wybuchy jądrowe spowodowały znaczne obniżenie ciśnienia i zatrucie składu gazu w atmosferze, zabijając ocalałych.
Aszurowie próbowali uciec przed śmiercią w swoich podziemnych miastach, ale deszcze i trzęsienia ziemi zniszczyły schrony i wypędziły mieszkańców z powrotem na powierzchnię ziemi. Wcześniej naukowcy uważali, że działające w naszych czasach „rury” wychodzące z jaskiń na powierzchnię ziemi mają naturalne pochodzenie. W rzeczywistości są one wykonane przy pomocy zaawansowanej technologii laserowej. Te „rury” mają regularny zaokrąglony kształt, co jest nietypowe dla lejów pochodzenia naturalnego (jest ich wiele w jaskiniach regionu permskiego, m.in. w okolicach miasta Kungur).
Teraz jest zrozumiałe, są odkrycia tysięcy kilometrów tuneli znalezionych na Ałtaju, Uralu, Tien Szanie, na Kaukazie, pustyniach Sahary i Gobi oraz w obu Amerykach.
Być może lasery były używane nie tylko do walki z Aszurami. Gdy tylko promień lasera dotarł do stopionej warstwy podziemnej, wybuchła magma, tworząc z czasem wulkany sztucznego pochodzenia.
Ci, którzy pozostali wpodziemiach, stopniowo tracili wzrok (epos o Svyatogorze, którego ojciec mieszkał w podziemiach i nie wychodził na powierzchnię, ponieważ był ślepy). Potomkowie Aszurów zmniejszyli się do rozmiarów karłów, o których istnieje wiele legend. Niskorosłe stworzenia przetrwały do dziś i mają nie tylko czarną, ale także białą skórę (minigety Gwinei, Dopa i Kham, nieco ponad metr wzrostu, mieszkający w Tybecie).
W pobliżu Sterlitamaku (miasta w Baszkirii) znajdują się kopce z substancji mineralnych. Prawdopodobnie są to groby Aszurów; Na Ziemi jest wiele podobnych grobów. Komisja ds. zjawisk niewyjaśnionych w latach 70. XX wieku donosiła o spotkaniach z gigantami tak wielkimi, że ich stopy zapadły się głęboko w ziemię.
Jeśli chodzi o życie pod ziemią, jest to możliwe. Według geologów pod ziemią jest więcej wody niż w całym Oceanie Światowym, znajdują się tam morza podziemne, jeziora i rzeki. Naukowcy zasugerowali, że wody Oceanu Światowego są związane z podziemiami, a nie tylko z obiegiem wody między nimi, ale także z wymianą gatunków biologicznych. Aby podziemna biosfera była samowystarczalna, muszą istnieć rośliny, które uwalniają tlen i rozkładają dwutlenek węgla.
Okazuje się, że fotosynteza może również zachodzić w całkowitej ciemności, wystarczy przepuścić przez ziemię słaby prąd elektryczny o określonej częstotliwości. W miejscach, w których ciepło było uwalniane na powierzchnię Ziemi, znaleziono formy życia termicznego, które nie potrzebują światła. Być może mogą być zarówno jednokomórkowe, jak i wielokomórkowe,
Pojawienie się na Ziemi dinozaurów (np. Potwora z Loch Ness) sugeruje, że istoty żyjące pod Ziemią czasami „wypływają” na powierzchnię. Wiele istot z czasów asurycznej biosfery mogło znaleźć schronienie pod ziemią. Doniesienia o dinozaurach pojawiających się w oceanach, morzach i jeziorach są świadectwami stworzeń, które przedostały się z lochów i znalazły tam schronienie.
Według Wed, Aszurowie byli potężnymi bóstwami, ale zostali pokonani podstępem. Obcy pokonali tą cywilizację zepchnęli je pod ziemię i na dno oceanów. Piramidy rozrzucone po całej planecie (w Egipcie, Meksyku, Tybecie, Indiach) wskazują, że kultura była jedna, a Ziemianie nie mieli podstaw do wojny między sobą. Ci, których Wedy nazywają bogami, przybyli z nieba, byli więc kosmitami a antyczny konflikt nuklearny miał w rzeczywistości miejsce.
