OFICIALNA HISTORIA TO FAKE – PUTIN ODTAJNIŁ ARCHIWA WIELKIEJ TARTARII.
Jeszcze całkiem niedawno słowo „Tartaria” było nieznane większości mieszkańcom świata. Jedyne skojarzenia, które przychodziły na myśl w związku z tym słowem, było greckie mitologiczne Tartar, znane powiedzenie „zapaść się pod tartary (ziemię)”, współczesna Tataria i osławione mongoło-tatarskie jarzmo. A przecież jeszcze w XIX wieku od Rosji po Europę o tym zagadkowym kraju wiedziało bardzo wielu.
Pośrednim potwierdzeniem tego jest następujący fakt. W połowie XIX wieku europejskie stolice były oczarowane olśniewającej urody Rosyjską arystokratką Barbarą Dmitriewną Rimską-Korsakową, piękną i dowcipną, która powodowała zazdrość u małżonki Napoleona III – cesarzowej Eugenii. Barbarę Dmitriewną w Europie nazywano „Wenus z Tartarii”…
Mary Shelley (1797-1851) powieść „Frankenstein”. Dr.Frankenstein ścigał monstrum pośród dzikich przestrzeni Tartarii i Rosji. Karol Dickens (1812-1870) w powieści „Wielkie nadzieje”. Estellę Havisham porównuje się z Tartarem dlatego, że jest twarda, wyniosła i kapryśna do granic.
Robert Browning (1812-1889) w poemacie „Flecista z Hameln”: Dudziarz wspomina Tartarię jako miejsce pomyślnego zakończenia pracy. „W czerwcu ubiegłego roku w Tartarii uwolniłem Chana od jego ogromnych rojów komarów.” Geoffrey Chaucer (1343-1400) „Opowieści kanterberyjskie”: „Opowieść giermka” mówi o królewskim dworze Tartarii.
Tartarię wymienia w swoich dziełach wielu przywódców europejskich, twórców sztuki i kompozytorów. Giacomo Puccini (1858-1924) włoski kompozytor w operze Turandot. Ojciec głównego bohatera Kalafa, Timur był zdetronizowanym carem Tartarii.
W pracach naukowych zeszłych stuleci do końca 18-go wieku wspominało się o nim jako największym kraju świata. Po czym została wymazana przez fałszerzy ze światowej historii. Do naszych czasów dotrwały niewiele źródeł, w których można znaleźć informacje o Tartarii.
Tartaria została również opisana we francuskiej encyklopedii (1676), zredagowanej przez nadwornego geografa Duvala Abbevillea. Jej dość długa nazwa brzmi tak: „Geografia świata zawierająca opisy, mapy i godła największych krajów świata”.
Wydana w Paryżu w 1676 roku, 312 stron z mapami. Informacje o ogromnym kraju Tartarii również jest w 4 tomie drugiej edycji „Nowej Encyklopedii Sztuki i Nauki”, wydanej w Londynie w 1764 roku. Na stronie 3166 jest opis Tartarii, który później w całości ukazał się w pierwszym wydaniu Encyklopedii Brytanica wydanej w Edynburgu 1771 roku. Tartarię opisywał również twórca chronologii, a w rzeczywistości o fałszowaniu historii światowej Dionisius Petavius francuski kardynał, jezuita, teolog katolicki, historyk.
W swoim geograficznym opisie „Historia Świata” wydanej w 1650 roku opisywał Tartarię jako ogromne imperium nie porównywalne w skali z żadnym innym krajem. Informacje o wielkiej Tartarii można również znaleźć u Nicolasa Sansona (1600-1667) fancuskiego historyka i nadwornego kartografa Ludwika XIII. 1653 roku w Paryżu wydano jego atlas Azji. Wielka Tartaria przedstawiona jest na rysunku w „Księdze Syberii” Semiena Remiezowa.
To tylko niektóre z setek średniowiecznych map, w których Tartatia zajmowała należne jej miejsce. Na pytanie, dlaczego we współczesnych podręcznikach historii naszego kraju nie można znaleźć nawet wzmianki o Wielkiej Tartarii rozpatrzymy w dalszych częściach tego cyklu.
Większość ludzi od ławki szkolnej jest zaprogramowana szablonami mieszającymi obiektywne oceny dowodów, które są zabójcze dla ortodoksyjnej historii.
Jest to tym bardziej dziwne, jeśli wziąć pod uwagę, że ci sami ludzie nie wymagają w szkołach dowodów od nauczycieli. Wszystko co oni mówią przyjmowane jest na wiarę mimo wielu sprzeczności.
W jaki sposób Wielki Tartar zniknął z map geograficznych w XVIII wieku? I dlaczego całkowite fałszowanie historii świata stało się możliwe?
Jak donosi Serwis Moskiewski Kreml donosi w 2017 roku: Władimir Putin spotkał się z byłym prezydentem Tatarstanu, obecnie radnym Republiki Tatarstanu Mintimerem Szajimiewem, aby wręczyć mu prezent – mapę Wielkiej Tartarii wykonaną przez XVII-wiecznego holenderskiego kartografa Willema Blaua.
Jakie znaczenie ma dar Putina, zastanawiają się obserwatorzy. Największym znawcą tatarskim był holenderski kartograf Willem Janszon Blau, którego dzieło Putin podarował Shaimievowi.
Na mapie w złotej ramie przedstawionej Shaimievowi należy terytorium północno-wschodniej Eurazji od Wołgi i Morza Kaspijskiego od zachodu po wschodni ocean. W tym samym czasie kraje Syberii, Azji Środkowej i Dalekiego Wschodu znajdują się pod kontrolą wielkiego zapomnianego Imperium. Mapa pokazuje również granice Małego Tartaru (Krym), Tartaru Wielkiego lub Azjatyckiego, Tartarii, Tartaru Pustynnego, Chagataisky ulus, Turkiestanu, Królestwa Chin i Starego Tartaru.
Według Encyclopedia Britannica z 1771 roku Tartaria była ogromnym krajem. Encyklopedia podaje następującą definicję tego gigantycznego stanu, pogrążonego w mrokach wieków:
„Tartaria, ogromny kraj w północnej Azji, graniczący z Syberią od północy i zachodu, zwany Wielkim Tartarem. Tatarzy mieszkający na południe od Moskwy i Syberii to Astrachań, Czerkask i Dagestan, a mieszkańcy północno-zachodniego Morza Kaspijskiego nazywani są Tatarami Kałmuckimi i zajmują terytorium między Syberią a Morzem Kaspijskim; Uzbeccy Tatarzy i Mongołowie, którzy mieszkają na północ od Persji i Indii, a wreszcie Tybetańczycy, którzy mieszkają w północno-zachodnich Chinach ”.
Damir Iskhakov – Główny Badacz Centrum Monitoringu Etnologicznego Instytutu Historii Akademii Nauk Republiki Tatarstanu
Jest wiele takich map przedstawiających Tartarus – Mały Tartar i Wielki Tatar. Do XVIII wieku kartografowie europejscy używali tego terminu.
– Damir Iskhakov – Główny Badacz Centrum Monitoringu Etnologicznego Instytutu Historii Akademii Nauk Republiki Tatarstanu.
W szkole uczono nas, że przed nadejściem chrześcijaństwa wszyscy byliśmy dzikimi ludźmi. Jednak wiele faktów przeczy tym historycznym dogmatom. Na przykład w Encyklopedii Britannica z 1771 r. Ziemia naszych Aryjsko-słowiańskich przodków jest opisana jako bardzo wysoko rozwinięte państwo zwane Wielkim Tartarem. Jest wiele dokumentów i map, które to potwierdzają. Część z nich należy do Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego.
Poziom rozwoju cywilizacji naszych przodków był nieporównywalnie wyższy niż obecny poziom rozwoju naszej cywilizacji.
Przeszłość Słowian aryjskich to przeszłość naszej ziemskiej cywilizacji. Istnieje na ten temat wiele prawdziwych informacji! Wystarczy ich szukać i jspopularyzować wśród wszystkich ludzi, którzy chcą poznać prawdę… Wielki Tartar był i pozostaje największą potęgą na świecie, którą światowe elity rozbiły na małe kawałki.
