Światowa Organizacja Zdrowia po cichu, niemal potajemnie pracuje nad tak zwanym porozumieniem pandemicznym. Pod pozorem troski o zdrowie ludzi, poprzez ten prawnie wiążący dokument, na całym świecie zostanie narzucona pewna globalna struktura rządząca, której uprawnienia będą przeważać nad władzą rządów narodowych.
W dniach 5-7 grudnia specjalny Międzynarodowy Zespół Negocjacyjny (INB) spotyka się w ramach WHO w celu opracowania globalnego porozumienia w sprawie pandemii . WHO opublikowała projekt tego dokumentu na swojej stronie internetowej.
Formalnie WHO spełnia wymogi przejrzystości w swojej pracy. Jednak znalezienie tego dokumentu na stronie organizacji, która ma zmienić życie wszystkich ludzi na planecie, jest dość trudne. Zwracają na to uwagę wszyscy, którzy próbują przestudiować projekt tej Umowy, zanim zostanie ona narzucona całemu światu.
Wspomniany dokument dotyczy wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy będą nadal śledzić rozwój i przyjęcie tego dokumentu, mającego rzekomo zatroszczyć się o zdrowie ludzi na ziemi w obliczu jakiejś „przyszłej pandemii”. W Umowie występuje wiele terminów, których dokładne i szczegółowe znaczenie nie zostało wyjaśnione. Słowa są ogólnie zrozumiałe, ale to, co się za nimi kryje, jest często pomijane w nawiasach, tylko w umysłach twórców tego dokumentu.
Te terminy i niejasny język zapewniają pole do szerokiej interpretacji w przyszłości. Jest to niezwykle niebezpieczne, ponieważ Porozumienie to, gdy zostanie zaakceptowane przez wszystkie 194 kraje członkowskie WHO, stanie się prawnie wiążące i posłuży jako „prawna” podstawa do stworzenia pewnego rodzaju ponadnarodowego organu, którego kompetencje mogą przewyższać uprawnienia rządów krajowych.
Samo Porozumienie Pandemiczne, które pierwotnie nosiło pełną nazwę „Międzynarodowe porozumienie w sprawie zapobiegania, gotowości i reagowania na pandemię”, otrzymało w opublikowanym projekcie nową „nazwę techniczną” – „WHO CA+”. Oznacza to, co następuje – „Konwencja WHO, umowa lub inny międzynarodowy instrument dotyczący zapobiegania, gotowości i reagowania na pandemię” (konwencja, umowa lub inny międzynarodowy instrument WHO dotyczący zapobiegania, gotowości i reagowania na pandemię – skąd pierwsze słowo i pierwsze litery drugiego i trzecie słowo).
Dlatego każdy, kto zetknie się z tym skrótem, powinien zrozumieć, o co toczy się gra. Nietrudno zgadnąć, dlaczego znaczenia są zacieniane, a nazwy zmieniane. Globaliści reprezentowani przez wiodące ponadnarodowe korporacje starają się ukryć prawdziwe znaczenie i cel tego dokumentu – przygotować kraje świata na to, że podpisując go, zgodzą się dobrowolnie oddać swoją suwerenność i życie swoich obywateli w ręce globalistycznej elity.
Pandemiczne porozumienie ma na celu stworzenie systemu całkowitej elektronicznej kontroli nad mieszkańcami wszystkich krajów i nie ma nic wspólnego z opieką zdrowotną. Przeanalizujmy to, co najważniejsze w projekcie Porozumienia Pandemicznego.
Ciało Kierownicze
Tak więc WHO straszy światową populację nadchodzącymi pandemiami, które według urzędników WHO na pewno nastąpią i od których nie ma ucieczki bez Porozumienia Pandemicznego.
Najciekawsza część tekstu zaczyna się gdzieś w jego środku. Artykuł 19 odnosi się do „Organu Zarządzającego” Umowy. Zakłada się, że będzie miał strukturę trzyczęściową. Będą to: (1) Konferencja Stron, która będzie najwyższym oddziałem „Ciała Kierowniczego”; (2) Grupa urzędników stron, która stanie się jednostką administracyjną; (3) Rozszerzona Konferencja Stron, „która obejmie odpowiednie zainteresowane strony i zapewni szeroki wkład w procesy decyzyjne Konferencji Stron”, o której mowa w ust. 1.
Tak właśnie jest w przypadku dwuznaczności i niejasności sformułowań, jak wspomniano powyżej. Ale co teraz wygląda przez mgłę wywołaną w artykule 19? Oznacza to, że jakiś ponadnarodowy organ będzie koordynował gotowość i reagowanie na pandemię na poziomie globalnym – w regionach i jurysdykcjach krajowych.
Ponieważ WHO gwarantuje światu nowe pandemie i nie wymyśliła innych sposobów radzenia sobie z nimi niż szczepienia i ogłoszenie globalnej kwarantanny, ta „koordynacja” może oznaczać kilka rzeczy: powszechny nakaz szczepień; ogłaszanie, według uznania „Ciała Kierowniczego”, kwarantanny w dowolnym kraju lub grupie krajów lub kwarantanny globalnej; stosowanie innych ograniczeń w różnych skalach. Biorąc pod uwagę to, z czym spotkał się świat podczas ostatniej pandemii ogłoszonej przez WHO, pole do popisu dla wyobraźni jest bardzo szerokie.
Sztywna cenzura
Artykuł 16 Porozumienia, pod pretekstem „rosnącej wiedzy na temat pandemii i zdrowia publicznego”, wprowadza wymóg ścisłej cenzury wszelkiego rodzaju źródeł informacji, które kwestionują dane pochodzące z WHO i „Organu Zarządzającego”. Dokument wymaga od każdego kraju „poprawy wiedzy naukowej, a także dostępu do informacji o pandemiach i ich konsekwencjach oraz zwalczania fałszywych, wprowadzających w błąd informacji lub dezinformacji, w tym poprzez promowanie współpracy międzynarodowej”. Oznacza to, że w walce z tak zwaną „dezinformacją” oczekuje się współpracy na poziomie międzynarodowym.
Jednocześnie każdy kraj „zobowiązuje się do: informowania opinii publicznej, informowania o zagrożeniach i zarządzania infodemią za pośrednictwem skutecznych kanałów, w tym sieci społecznościowych; przeprowadzać regularne analizy sieci społecznościowych w celu identyfikacji i zrozumienia dezinformacji oraz opracowywać komunikaty i komunikaty skierowane do opinii publicznej w celu przeciwdziałania dezinformacji i fałszywym wiadomościom”. Wszelkie wątpliwości wyrażone co do słuszności decyzji „Ciała Kierowniczego” będą uznane za przestępstwo.
Globaliści proponują „przeciwdziałanie dezinformacji” poprzez „intensyfikację badań nad barierami behawioralnymi i czynnikami wpływającymi na przestrzeganie zasad zdrowia publicznego, wiarygodność szczepionek, naukę i instytucje rządowe”.
Dziwny nacisk kładziony jest na szczepionki. Innymi słowy, jeśli jakiś kraj podpisze Porozumienie Pandemiczne, to informacja o zagrożeniu, powiedzmy, koronawirusem, będzie lała się na jego obywateli z każdego żelazka. Ludzie znów będą zmuszeni się szczepić. A alternatywne punkty widzenia, które są wyrażane przez niezależnych epidemiologów i wirusologów, zostaną uznane za „fałszywe i błędne”.
Potrzebne dużo pieniędzy
Artykuł 18 umowy w sprawie pandemii zobowiązuje kraje sygnatariuszy do „zapewnienia trwałego i przewidywalnego finansowania poprzez istniejące i/lub nowe mechanizmy, przy jednoczesnym zwiększeniu przejrzystości i odpowiedzialności, aby osiągnąć cele WHO CA+”.
Skąd wziąć pieniądze? Odpowiedź znajdziemy czytając dalej. W tym celu „każda ze stron zobowiązuje się do: wzmocnienia i nadania priorytetu finansowaniu krajowemu w celu zapobiegania pandemii, w tym poprzez ściślejszą współpracę między sektorem zdrowia, finansowym i prywatnym, w celu wsparcia podstawowej opieki zdrowotnej i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego”.
Innymi słowy, każdy kraj na własny koszt i koszt lokalnego biznesu prywatnego, który będzie do tego zmuszony, wypełni swoje zobowiązania wynikające z Umowy.
Jeśli nie będzie własnych pieniędzy, kraje będą musiały zapewnić „finansowanie poprzez istniejące lub nowo utworzone mechanizmy międzynarodowe poprzez budowanie regionalnego i globalnego potencjału”.
Znowu amorficzne i niejasne: jak budować ten potencjał, jeśli nie ma pieniędzy? Odpowiedź wydaje się być następująca: dokonać cięć w innych pozycjach budżetów narodowych i przekierować środki na realizację zobowiązań wynikających z Porozumienia. Jak inaczej?
Gdzie jest twój paszport?
Porozumienie pandemiczne da WHO uprawnienia do zobowiązania obywateli wszystkich krajów do szczepień i otrzymywania elektronicznych „paszportów szczepień”, które będą przepustką do „normalnego życia” i bez których człowiek stanie się wyrzutkiem.
WHO już pracuje nad takim globalnym paszportem. Jako miejsce pilotażowe wybrano Stany Zjednoczone. Teraz w projekcie Porozumienia opublikowanym na stronie WHO nie ma wprost wskazania, że dokument ten zobowiąże wszystkie kraje do wprowadzenia „paszportów szczepień” opartych na kodzie QR, bez których ludzie staną się wyrzutkami społecznymi.
Jednak jakiś czas temu pisały o tym media spoza głównego nurtu, informując o konkretnych firmach, które pod auspicjami WHO pracują nad stworzeniem „paszportów szczepień” w celu rozpowszechnienia tej praktyki na cały świat.
Reuters donosi, że WHO podpisała umowę z Deutsche Telekom „na stworzenie oprogramowania do globalnej elektronicznej weryfikacji świadectw szczepień przeciwko koronawirusowi”.
Nie trzeba być geniuszem, aby zrozumieć, że globaliści uważnie śledzą informacje, które prowadzą ich do czystej wody. Zmieniają swoje kolejne kroki, aby nie kompromitować się i nie prowokować wielu niebezpiecznych pytań w światowej świadomości społecznej. Tym tłumaczy się brak wzmianki o „paszportach szczepień” w opublikowanym projekcie Porozumienia Pandemicznego.
Presja wprowadzenia takich paszportów jest ukryta za hasłami typu „kraje muszą podjąć działania” w celu przeciwdziałania pandemii.
Harmonogram Umowy
Zgodnie z harmonogramem opracowania Porozumienia Pandemicznego, jego szeroko uzgodniony projekt powinien trafić na stół Dyrektora Generalnego WHO w maju 2023 r. A w maju 2024 r. planowane jest przyjęcie Porozumienia Pandemicznego na Światowym Zgromadzeniu Zdrowia, który jest najwyższym organem WHO. Jednak wielu krytyków WHO, którzy zgadzają się z projektem Porozumienia, obawia się, że dokument ten zostanie przyjęty już w maju 2023 r.
Zwraca się uwagę na skrajną nieprzejrzystość prac wspomnianego wyżej Międzyrządowego Zespołu Negocjacyjnego (INB), który obecnie „czaruje” projekt dokumentu. To jest podstawa do obaw, że harmonogram przyjęcia Porozumienia może ulec przyspieszeniu.
w związku z tym jest wysoce prawdopodobne, że wkrótce cały świat ponownie usłyszy o „wybuchu” koronawirusa lub o nowej „chorobie”, która zostanie uznana za śmiertelną, wymagającą szczepienia i co za tym idzie wprowadzenia elektronicznej kontroli poprzez QR kody.
Czas ucieka
Podsumowując duży i amorficzny dokument, należy podkreślić najważniejsze: pod przykrywką WHO i pod sztandarem troski o zdrowie ludzkości elita globalistów przygotowuje prawnie wiążący dokument, podpisując który wszystkie kraje delegują swoją suwerenność pewnemu „Ciału Kierowniczemu”.
Jednocześnie skład tego „Ciała Kierowniczego” najwyraźniej nie będzie jasny do ostatniej chwili – nawet po podpisaniu Umowy przez wszystkich. Ale jednocześnie jest już jasne, że wszelkie decyzje „Ciała Kierowniczego” będą bardzo trudne do zakwestionowania, ponieważ stale podkreśla się odpowiedzialność prawną krajów za wdrożenie Umowy.
Więc co?
Jednocześnie w dokumencie czytamy między wierszami, że nie może być krajów, które nie podpiszą Porozumienia Pandemicznego. A co stanie się z tymi, którzy nadal lub nie będą tego robić? Czy zostaną ogłoszone państwami zbójeckimi?
Zgromadzona już masa krytyczna materiałów o tym, co się dzieje i co dzieje się pod auspicjami globalnej struktury Antychrysta, wciąż współpracuje z WHO i wykazuje całkowite oddanie i podporządkowanie nowemu mrocznemu Mesjaszowi.
