Czarne Słońce to gwiazda Syriusz, która od dawna uważana jest za najjaśniejszą i najpotężniejszą z gwiazd. Syriusz to układ dwóch gwiazd: olbrzyma Syriusza A i białego karła Syriusza B. Teraz wiemy, że istnieje znacznie większa gwiazda, Alcyone, która jest 83 razy jaśniejsza od Syriusza i tysiąc razy jaśniejsza od naszego Słońca. Tak jak Księżyc odbija Słońce, tak Słońce odbija Syriusza. W czasach starożytnych uważano, że Syriusz jest źródłem życia w całym wszechświecie.
Gwiazda Syriusz była najważniejsza dla starożytnych Egipcjan. Uważano, że Syriusz symbolizuje odnowę, życie pozagrobowe i zmianę pór roku. Ich kalendarz w skomplikowany sposób opierał się na powstaniu Syriusza. W tym czasie na ziemię przybywa bardzo szczególna energia – otwiera się niebiański portal, przez który Słońce wejdzie następnie do Królewskiej Bramy Lwa.
Syriusz był znany jako Psia Gwiazda. Pies jest bogiem (bogiem) czytanym od tyłu, co może okazać się czymś więcej niż przypadkiem, o czym przekonamy się w zrozumieniu tajemnic Czarnego Słońca.
„Wielkiego skoku można dokonać na Islandii, która jest „punktem wyjściowym” do Gwiazdy Pochodzenia. Pies prowadzi (Dog Ready, Dog of God) na północ i na południe.“ Miguela Serrano
Uważano, że psiogłowy Anubis reprezentuje Syriusza
Syriusz był często utożsamiany z boginią Izydą w starożytnym Egipcie, zwłaszcza jako sygnał do wylania Nilu. Izyda jest kobiecym aspektem trójcy utworzonej przez nią, Ozyrysa i ich syna Horusa. Gwiazda była również kojarzona z Ozyrysem, Anubisem i syryjską boginią Sopdet, której imię oznacza „ta, która jest ostra”. Była małżonką istoty znanej jako Sah z konstelacji Oriona i zapewniła płodność Ziemi.
„Szkoły Tajemnic uważają je za Czarne Słońce – „słońce za słońcem”, a zatem prawdziwe źródło energii naszego słońca. Jeśli ciepło naszego słońca utrzymuje przy życiu świat fizyczny, uważa się, że Syriusz utrzymuje przy życiu świat duchowy. Jest to „prawdziwe światło” świecące na Wschodzie, światło duchowe, podczas gdy słońce oświetla świat fizyczny, co jest uważane za wielką iluzję. W interpretacji starożytnego Egiptu mit „czarnego słońca” jest powiązany z gwiazdą Syriusza systemu, a także do legend o odradzaniu się po śmierci i „sile życia”, które zajmowały tak ważne miejsce w religii faraonów”.
Syriusz jest częścią konstelacji znanej jako Canis Major. Co ciekawe, konstelacja i gwiazda były kojarzone z psami i wilkami w wielu kulturach na całym świecie. Istnieje wiele powodów, dla których może tak być, ale najbardziej oczywistym jest to, że Syriusz wydaje się podążać za ogromnym niebiańskim olbrzymem HUNTER Orion. Niebiański Pies niezawodnie chroni i strzeże człowieka.
Aby zrozumieć znaczenie Syriusza, musimy zagłębić się w bogatą tradycję mitologii, która go otacza. Dla wielu starożytnych kultur Syriusz był światłem przewodnim w niebiosach, latarnią morską, która pomagała podróżnikom nawigować i znajdować drogę.
Co więcej, Syriusz był kojarzony z bogiem Anubisem, bogiem mumifikacji i życia pozagrobowego, nieprzypadkowo przedstawianym z psią głową. Uważano, że Anubis używał światła Syriusza, aby prowadzić dusze zmarłych do życia pozagrobowego.
Wielka Piramida i Syriusz
Niektórzy badacze okultyzmu twierdzą, że Wielka Piramida w Gizie została zbudowana w idealnej linii z gwiazdami, zwłaszcza z Syriuszem. Mówi się, że światło z tych gwiazd było używane w ceremoniach egipskich misteriów.
„Ten starożytny lud (Egipcjanie) wiedział, że raz w roku Słońce Rodzicielskie odpowiada Psiej Gwieździe. Dlatego też Wielka Piramida została zbudowana w taki sposób, aby w tej świętej chwili światło Psiej Gwiazdy padało na plac „Kamienia Bożego” na szczycie Wielkiej Galerii, opadając na głowę arcykapłana , który otrzymał Super Energię Słoneczną i próbował poprzez swoje ulepszone Ciało Słoneczne przekazać tych dodatkowych Wtajemniczonych innym Wtajemniczonym. stymulacji dla rozwoju ich Boskości. Wtedy celem „Kamienia Boga”, na którym Ozyrys siedział w Rytuale, było obdarzenie go (oświeceniem) koroną Ankh lub niebiańskim światłem. „Na północ i południe od tej korony jest miłość” – głosi hymn egipski. „I dlatego we wszystkich naukach Egiptu światło widzialne było tylko cieniem światła niewidzialnego; aw mądrości starożytnego kraju miarą Prawdy były lata Najwyższego”. Marshall Adams, Księga mistrza
W Tajemnicy Syriusza Robert Temple podkreśla bardzo istotny związek między Syriuszem a Sfinksem. Po pierwsze, należy zauważyć, że Sfinks jest w zasadzie najstarszą istniejącą rzeźbą na Ziemi i poprzedza najstarszą z piramid. Sam Egipt jest starszy niż nauczają podręczniki historii i współistniał z Atlantydą. Otwarte hieroglify i papirusy ilustrują bitwy lądowe i morskie między Atlantydami a Egipcjanami.
W rzeczywistości Atlantyda była w trakcie wielkiej wojny z Egiptem w czasie, gdy asteroida wpadła do Oceanu Atlantyckiego i cała cywilizacja zginęła. Temple wnioskuje, że cywilizacja egipska ma co najmniej 25 000 lat. Cywilizacja trojańska była w chwale w czasie zniszczenia Atlantydy. Pierwszy dzień egipskiego roku upłynął pod znakiem wschodu Syriusza.
Bogini Izyda była znana jako bogini gwiazdy Sothis (Syriusz) i często była przedstawiana jako prowadząca psa, podkreślając jej związek z Psią Gwiazdą. (Uwaga: według legendy kult Izydy został przywieziony do Egiptu przez kapłanów, którzy uciekli z Atlantydy). Syriusz jest tradycyjnie nazywany „Domem Duszy Izydy”. Znanym towarzyszem bogini był psiogłowy Anubis. Wnioski i stwierdzenia Roberta Temple’a na temat sfinksa stoją w sprzeczności z powszechnym przekonaniem, że ciało sfinksa jest alwiniczne.
Wielu ekspertów uważa, że pewien faraon, opętany zamiłowaniem do samouwielbienia, nakazał nadać sfinksowi cechy portretu podobieństwa do niego samego, wielkiego. Ludzka twarz zastąpiła pysk Anubisa. Wydaje się, że sfinks był pierwotnie Anubisem, którego funkcje w egipskim panteonie sprowadzają się do dwóch słów – strzec i chronić. I służył jako symbol Czarnego Słońca, prawdziwego źródła życia we wszechświecie. Być może w przyszłości odkryjemy, że starożytni Atlantydzi i Egipcjanie migrowali na Ziemię w odległych czasach z rejonów przestrzeni Psiej Gwiazdy. Warto również zauważyć, że wszystkie piramidy w Egipcie i Sfinks są zorientowane na Syriusza.
Trzecia Rzesza i globalna symbolika
Rzymianie wierzyli, że Syriusz ma zdolność wpływania na losy jednostek i narodów, i często zwracali się do gwiazdy o przewodnictwo w czasach kryzysu. Wierzyli również, że Syriusz był zwiastunem lata, a jego wschód na niebie sygnalizował początek nowej pory roku.
W astrologii rzymskiej Syriusz był jedną z czterech Gwiazd Królewskich, obok Aldebarana, Regulusa i Antaresa. Gwiazdy te były uważane za strażników nieba i miały wielkie znaczenie symboliczne. Każda z tych gwiazd była powiązana z jednym z czterech żywiołów i miała odpowiedniego anioła stróża. Aniołowie Stróże: Syriusz – Michał, Aldebaran – Rafał, Regula – Uriel i Antares – Gabriel.
Dla ludu Dogonów z Mali Syriusz był znany jako „Gwiezdna Digitaria”, reprezentująca święte ziarno, które dało początek całemu życiu. Nawet dzisiaj niektórzy ludzie wierzą, że Syriusz ma specjalną moc energetyczną, reprezentującą boską kobiecość i twórczy potencjał wszechświata.
W Trzeciej Rzeszy istniało tajne stowarzyszenie „Zakon Czarnego Słońca”, które dążyło do zdobycia Świętego Graala, którym w rzeczywistości są szmaragdowe tablice Thota (Hermesa), zawierające świętą wiedzę i wszystko, co dotyczy pochodzenia człowieka. Wierzyli, że posiadając Graala, można pracować w równowadze z siłami Dobra i Zła i stworzyć międzywymiarową świadomość.
Zakon Czarnego Słońca był właściwie częścią Towarzystwa Thule, utworzonego w 1918 roku. Pitagoras, według legendy, to Apollo nauczał świętej geometrii. W nauczaniu Pitagorasa sama ziemia rozwija się geometrycznie z pustki w środku. Ta pustka była rozumiana przez wielu starożytnych, w tym Sumerów, jako Czarne Słońce.
Inne tajne stowarzyszenie Czarnego Słońca nazywało się Towarzystwo Vril. Doszli do wniosku, że niekończący się strumień niewidzialnego dla oka światła, emitowanego przez Czarne Słońce, o którego rzeczywistości mistycy są przekonani, jest również Wewnętrznym Światłem Najwyższego Boga. Ta siła życiowa jest znana jako energia Vril. Mówiono, że pochodzi z Czarnego Słońca, wielkiej sfery Pierwotnej Materii, która rzekomo istnieje wewnątrz Pustej Ziemi i daje światło rasie Vril-Ya, a jej promieniowanie to Vril. Moc tę można znaleźć pod różnymi nazwami Vril, Qi, Orgon, Od, Odil, Astral Light.
Tajne stowarzyszenia doszły do wniosku, że Vril mogą rozwinąć nadludzkie moce, niesamowitą mutację, która wynosi człowieka do nadludzkiego. Każdy, kto oglądał niemiecki film propagandowy „Triumf woli” i słuchał i obserwował, jak Führer wygłasza swoje przemówienia, nie będzie miał wątpliwości, że energia Vril była dla niego w fazie rozwoju.
Hitler mówił kiedyś o swoich celach i nie miał na myśli żołnierzy, mówiąc:
„Powiem Ci sekret. Widziałem tę osobę. Jest odważny i okrutny. Bałem się w jego obecności”.
Albert Pike zauważył kiedyś:
„W naturze jest najpotężniejsza siła, a jeśli jest osoba, która potrafi ją opanować i wie, jak nią kierować, może zmienić oblicze świata”.
Zazwyczaj skrót organizacji SS wywodzi się od oddziałów strażniczych, SchutzStaffel. W rzeczywistości tajemnym znaczeniem było Schwarze Sonne, czyli Czarne Słońce. Symbol ten został przedstawiony na posadzce zamku Wewelsburg, siedziby SS. Ten projekt pochodzi ze starego emblematu przedstawiającego Okrągły Stół Legend Arturiańskich.
Chociaż uważa się, że istniała fizyczna cywilizacja ze stolicą Thule, niektóre tajne stowarzyszenia są przekonane, że to miejsce nie należy do tego wymiaru. Uważają, że Thule jest bramą do innego świata, innego niż ziemski wymiar.
W nauczaniu Pitagorasa Ziemia rozwija się z/z pustki w środku. Ta pustka była uważana przez wielu starożytnych za Czarne Słońce. W tym sensie Thule jest synonimem Czarnego Słońca.
Imię króla Artura pochodzi od słów Artkturus lub Arktos. Arktos dosłownie oznacza „niedźwiedź”, dlatego konstelacja Wielkiej Niedźwiedzicy na półkuli północnej również wskazuje ten kierunek. Słowo Arcturus oznacza również „strażnika niedźwiedzia”. Oznacza Strażnika Bieguna, co odnosi się do czujnego czuwania pola morfogenetycznego.
„Słońce, które widzimy na niebie nad nami, jest odbiciem od wód wieczności. To jest nasza inspirująca latarnia morska. Ale poza naszym słońcem, księżycem i samym światem Słońce świeci znacznie jaśniej, czekając na nasz powrót. Do tego czasu podążaj złotą ścieżką przez fale, która zaprowadzi nas do domu.
Syriusz odgrywa znaczącą rolę w naukach i symbolice masonerii. Wiele lóż masońskich ma w swoich świątyniach wizerunek Syriusza, znanego również jako Płonąca Gwiazda lub Gwiazda Wschodu.
Kiedy Słońce i Syriusz łączą swoje niebiańskie energie, potężne promieniowanie przenika nasze życie, oświetlając naszą ścieżkę i napełniając nas poczuciem celu i wewnętrzną siłą.
To połączenie niesie ze sobą wielki potencjał, ponieważ otwiera drzwi do wyższych sfer świadomości i oświecenia. Zachęca nas do pogłębiania naszych duchowych praktyk, łączenia się z naszymi wyższymi jaźniami i odkrywania mistycznych wymiarów egzystencji.
Ważne jest również, aby wiedzieć:
Gwiazda Syriusz jest najjaśniejszą gwiazdą na niebie i ma jasność -1,46, co odpowiada około 23-krotnej jasności Słońca.
W układzie gwiezdnym Syriusza jest dziewięć gwiazd, co czyni go liczbowym współczynnikiem dziewięciu, liczbą od dawna kojarzoną z mądrością i osiągnięciem duchowego wglądu.
W astrologii liczba 9 jest związana z osiągnięciem oświecenia i wyższej świadomości.
