Boska i tajemnicza Biblia zawiera opisy istot, o których mało co wiemy, właściwie to nie jesteśmy pewni czy w ulotnej duchowej materii możemy się na ich temat wypowiadać. Część chrześcijan jest świadoma istnienia aniołów, wielu z nich wierzy, ze takie byty istnieją, liczni doświadczyli ich obecności, lub co bardziej słuszne, ich działania.
Mają posiadać zdolności dostosowywania się wyglądem do ludzkiej świadomości. Dlaczego Pismo Święte nazywa ich świętymi Strażnikami-Czuwającymi lub Czuwającymi Niebios ? Nieobeznani ze Świętym Przekazem sądzą, że jesteśmy tu na Ziemi 'zmknięci’ jak w więzieniu, obserwowani przez „niebiańskich wartowników”.
Apokryficzna etiopska Księga Henocha, której część pierwsza jest zwana Księgą czuwających, daje nam dodatkowe informacje dotyczące przekazu z Księgi Rodzaju 6: 1-4, jest tam mowa o łączeniu się synów Bożych z córkami ludzkimi (Henocha 6-36). Z tych związków stworzeni zostali giganci, którym przypisywano czynienie zła na Ziemi, za co ludzkość została zalana wodami potopu.
W Biblii Hebrajskiej termin „ir” עיר – czuwający lub strażnik to oznaczenie istoty niebiańskiej, które w Biblii pojawia się tylko w Ks. Daniela 4:10. Stał się on jednak popularnym i częstym określeniem aniołów jako „tych, którzy czuwają” w późniejszej literaturze żydowskiej „Patrzyłem, w moim łożu, na obrazy [istniejące] w mojej głowie, a oto Czuwający i Święty zstępował z nieba.” Ks. Daniela 4:10
Najwcześniejszym świadectwem występowania tego terminu jest prawdopodobnie Księga Strażników w wersji Etiopskiej 1-36. Zachowane fragmenty aramejskie i greckie potwierdzają istnienie w tekście etiopskim Księgi Henocha odpowiednika aramejskiego ir i greckiego egregoros. Podobnie jak w Ks. Daniela 4:10, także w Ks. Henocha wersji Etiopskiej określenie czuwający
– strażnik pojawia się w podobieństwie znaczeniowym z terminem święty, od aramejskiego jr’ wqdjs rb’ = wielki czuwający i święty, albo jrjn wqdsjn’ = czuwający i święty, lub jrjn wqdśjn = czuwający i święci. Większość odniesień w etiopskiej księdze Henocha znajduje się w rozdz. 10 – 16, gdzie stanowią określenie upadłych aniołów, występując w różnych złożeniach: czuwający lub bez innych określeń czuwający – synowie niebios, czuwający niebios, czyli aramejskie jrj śmj święci czuwający.
Termin ten pojawia się również w hebrajskim dokumencie z Qumran na oznaczenie upadłych aniołów: „postępując w krnąbrności swych serc upadli czuwający niebios” (jrj hśmjm). W etiopskiej Księdze Henocha termin ’ir’ – czuwający, strażnik odnosi się nie tylko do upadłych aniołów, pojawia się tam określenie „święci aniołowie, którzy obserwują (czuwają, strzegą) i odnosi się również do archaniołów: Uriela, Rafała, Raguela, Michała, Sarakaela, Gabriela i Remiela.
W wersecie 22, 6 czuwający i święty odnosi się do Rafała, zaś w 93, 2 pojawia się liczba mnoga czuwający i święci (aramejskie jrjn wqdśjn). W Księdze Przypowieści jest mowa o aniołach, którzy „nie śpią, ale czuwają nad tronem Jego chwały„. W Ks. Jubileuszy 4, 15 jest mowa o tym, że „aniołowie Pana, którzy byli zwani czuwającymi, zstąpili na ziemię, aby uczyć synów ludzkich i zaprowadzić sąd i sprawiedliwość na ziemi„.
W słowiańskiej wersji Ks. Henocha 18 jest mowa o czuwających (wspomniane greckie egregoroi), którzy przebywają w piątym niebie. Dwustu z nich zbuntowało się, natomiast pozostali uczestniczą w wychwalaniu Boga YHWH.
Krótki urywek z 1 Księgi Henocha (1 Hen 1,9) cytowany jest w Nowym Testamencie (List Judy 1,14-15). Autorstwo cytowanych słów jest tam w sposób jednoznaczny przypisywane „Henochowi, siódmemu po Adamie” (1 Hen 60,8). W przypadku działalności aniołów określanej mianem „uczenia synów ludzkich„, wydaje się jasne, co miałoby być tym „wielkim grzechem„, o którym na samym początku wspomina anioł Szemihaz. Zostają zdradzone tajemnice, które nie były pierwotnie przeznaczone do tego, aby człowiek je poznał !
Ze urywków tekstu typu „nastała wielka niegodziwość” itp. widać jasno, że człowiek nie uporał się z tak wielkimi tajemnicami Niebios („Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie.” – Ew. Jana 16:12), (przed potopem) aniołowie nauczali na ziemi, najwyrazniej wprowadzili swoje żony, a za ich pośrednictwem wszystkich ludzi w sprawy, które byłyby dla nich zakryte jako „odwieczne tajemnice przechowywane w niebie” (1 Henocha 9).
„Opuściliście wysokie, święte i wieczne niebo i złączyliście się z kobietami i staliście się nieczyści z córkami ludzkimi, wzięliście sobie żony i postąpiliście tak jak synowie ziemscy i zrodziliście synów gigantów. Byliście duchowymi, świętymi i żyjącymi życiem wiecznym, a staliście się nieczyści z powodu kobiet. Zrodziliście [dzieci] poprzez krew ciała. Zapałaliście ludzkim pożądaniem i stworzyliście ciało i krew tak, jak czynią to ludzie, którzy umierają i ulegają zniszczeniu” (1 Hen 15).
Musimy pamiętać, że zbuntowanego anielskiego wodza zastąpił Michał, który z pewnością uznał Zbawiciela za Syna Bożego, swego Boga i Pana. Większa część aniołów poszła za jego przykładem, Michał za przykładem Jezusa miał się udać na ratunek upadłej ludzkości, także inni dobrzy aniołowie zaakceptowali służbę Chrystusowi i ludziom (Ps 91,11-13; Hbr1,14).
A więc jeśli masz pytania na jakikolwiek temat poruszony na naszej stronie, lub jakiekolwiek inne pytanie zapraszamy cię na naszą zaprzyjaźniona stronę: cukor.pl
Na tym nowoczesnym forum internetowym znajdziesz ludzi myślących podobnie jak ty, z którymi możesz toczyć fascynujące dyskusję na głębokie tematy dotyczące wszelakich aspektów rzeczywistości w której żyjemy
Poniżej znajdziesz link do naszej grupy na cukor.pl wystarczy, że się zarejestrujesz i możesz działać. Tak więc zapraszamy wszystkich do budowy ,nowej społeczności, która nie podlega cenzurze !;)
